مكان هاي شايع فتق ديسك و درمان آن

مكان هاي شايع فتق ديسك

فتق ديسك ممكن است در ناحيه گردن، پشت يا كمر ايجاد شود.

اگر فتق در ناحيه گردن باشد (دیسک گردن) ، بيمار دچار درد در ناحيه گردن و شانه و بازو مي شود. اگر فشار روي نخاع زياد باشد، بيمار علايمي نظير گزگز و مورمور، بي حسي، سرد يا گرم شدن، احساس ضعف و درد در ناحيه ساعد، كف دست و انگشتان پيدا مي كند.

فتق ديسك در ناحيه كمر (دیسک کمر) ، سبب بروز درد در ناحيه كمر و باسن و پشت يا جلوي ران می شود. اگر فشار روی رشته هاي نخاعی زياد باشد، بيمار از ناحيه زانو به پايين علايمي نظير درد، بي حسی، گزگز و مورمور، احساس سردي يا گرمی، گرفتگی مكرر عضلانی، ضعف يا لاغر شدن را تجربه مي كند.

درمان دیسک بین مهره ای

درمان دیسک های بین مهره ای به صورت های مختلف صورت میگیرد.حال برای آشنایی بیشتر با این روش ها بر روی لینک زیر کلیک کنید.البته برای درمان دیسک گردن نیز از روش های مذکور استفاده می شود.

درمان دیسک کمر

منبع : بیتوته و دکتر حیدریان

علل و علایم فتق دیسکهای بین مهره ای

فتق دیسک بین مهره‌ای‏ عارضه‌ای است که بعلت ضربه یا بلندکردن جسم سنگین و یا گاهی خود به خود در ستون فقرات اتفاق می‌افتد و طی آن آزاد شدن بخش مرکزی دیسک یا هسته دیسک یا نوکلئوس پالپوزوس از قسمت محیطی آن یعنی آنولوس فیبروزوس باعث فشار برروی ریشه‌های عصبی و ایجاد علائم بالینی می‌گردد.

علايم‌ شايع‌ دیسک های بین مهره ای :

در صورت‌ بيرون‌ زدن‌ ديسك‌ بين‌ مهره‌اي‌ در قسمت‌ تحتاني‌ كمر:

- درد شديد در قسمت‌ تحتاني‌ كمر يا قسمت‌ پشت‌ باسن‌، ران‌، ساق‌ پا، يا پا (درد سياتيك‌).  معمولاً در يك‌ طرف‌ رخ‌ مي‌دهد و با حركت‌، سرفه‌، عطسه‌، بلندكردن‌ اشياء، يا زور زدن‌ بدتر مي‌شود.

ضعف‌، بي‌حسي‌، يا تحليل‌ رفتن‌ عضلات‌ پا (اندام‌ تحتاني‌) در صورت‌ بيرون‌ زدن‌ ديسك‌ بين‌ مهره‌اي‌ در گردن‌)):

- درد در گردن‌، شانه‌، يا در مسير بازو به‌ سمت‌ دست‌. درد با حركت‌ بدتر مي‌شود.

- ضعف‌، بي‌حسي‌، يا تحليل‌ رفتن‌ عضلات‌ دست‌ (اندام‌ فوقانی)

 علل‌ ایجاد دیسک های بین مهره ای :

ضعيف‌ شدن‌ و پارگي‌ بافت‌ ديسك‌، كه‌ باعث‌ وارد آمدن‌ فشار به‌ رشته‌هاي‌ عصبي‌ عبوري‌ از درون‌ كانال‌ ستون‌ فقرات‌ مي‌شود. اين‌ از هم‌ گسيختگي‌ بافت‌ ديسكي‌ در اثر آسيب‌ ناگهاني‌ يا استرس‌ مزمن‌ مثلاً به‌ علت‌ بلندكردن‌ مدام‌ اشياي‌ سنگين‌ يا چاقي‌، به‌ وجود مي‌آيد.

 منبع : ویکی پدیا و پزشکان ایران

دیسک بین مهره ای

 هر انسان معمولاً 26 مهره در ستون فقرات خود دارد. مهره ها بوسيله صفحات انعطاف پذيري به نام ديسك بين مهره اي از يكديگر جدا مي شوند. در واقع هر فرد در حالت طبيعي داراي چهار ديسك كمر مي باشد و لذا وجود ديسك كمر بيماري محسوب نميشود.
اگر بنا به دلايلي ديسك از قسمت عقبي خود دچار بيرون زدگي يا فتق شود، اين قسمت بيرون زده روينخاع يا رشته هاي نخاع فشار وارد مي كند و سبب بروز درد در ناحيه كمر با انتشار به پاها مي شود.

دیسک بین مهره‌ای که به صورت بالشتک یا صفحه‌ای بین دو جسم مهره در ستون فقرات قرار می‌گیرد و جذب کننده فشارهایی است که به ستون مهره‌ها وارد می‌شود. بنابراین دیسک‌ها همانند یک کمک فنر، ضربات وارده به ستون فقرات را خنثی می‌کنند. 

این عناصر به هنگام اعمال فشار، قابلیت تغییر شکل داشته و بدین طریق شدت ضربات را کاهش می‌دهند. شکل اصلی دیسک‌ها زمانی که تحت فشار نباشند، کروی است؛ ولی هنگامی که در حد فاصل مهره‌ها قرار می‌گیرند، تحت تاثیر فشار وارده، پهن می‌شوند و شکل تخم مرغ را به خود می‌گیرند.

 دیسک‌ها در ناحیه کمری (لومبار) به علت تحرک زیاد، ارتفاع بیشتری دارند. دو دیسک بین مهره‌ای L4-L5 و  L5-S1 دیسک بین مهره های   قسمت پایینی کمر که از تحرک بالایی برخوردار هستند، نسبت به دیسک‌های فقرات کمری فوقانی ضخامت بیشتری دارند.

هر دیسک شامل دو قسمت است:

•       بخش مرکزی بنام هسته دیسک که نرم و مقدار آب آن نسبت به الیاف کلاژن آن بیشتراست. به این قسمت، نوکلئوس پالپوزوس ^∗ می‌گویند.

  هسته دیسک یک بخش قابل اتساع است. دیسک‌ها در طول روز مقداری از آب خود را از دست می‌دهند و درنتیجه کوتاهتر شده، ولی با استراحت دوباره به طول اولیه خود برمی گردند. براین اساس، ممکن است به طور طبیعی اختلاف قدی حدود ۲ سانتی متر از صبح تا عصر ایجاد شود.

•       بخش محیطی که هسته دیسک را دربرمی گیرد. این قسمت، حلقه فیبری یا آنولوس فیبروزوس نامیده می‌شود. جنس بخش محیطی، فیبری غضروفی (فیبروکارتیلاژ)^∗ است.

  خاصیت ارتجاعی دیسک بستگی به کافی بودن مقدار آب موجود در هسته مرکزی و سالم بودن حلقه لیفی آن دارد. فشارهای اعمال شده به هسته دیسک به بخش محیطی دیسک انتقال می‌یابد. ازاین نظر، بخش محیطی در حفاظت از قسمت مرکزی نقش اساسی دارد.

   

دیسک بین مهره‌ای

یک دیسک بین مهره‌ای (به انگلیسی : Intervertebral disc)‏ به صورت بالشتک یا صفحه‌ای بین دو جسم مهره در ستون فقرات قرارمی گیرد و جذب کننده فشارهایی است که به ستون مهره‌ها وارد می‌شود. بنابراین دیسک‌های بین مهره‌ای همانند یک کمک فنر، ضربات وارده به ستون فقرات را خنثی می‌کنند.

 این عناصر به هنگام اعمال فشار، قابلیت تغییر شکل داشته و بدین طریق شدت ضربات را کاهش می‌دهند. شکل اصلی دیسک‌ها زمانی که تحت فشار نباشند، کروی است؛ ولی هنگامی که در حد فاصل مهره‌ها قرارمی گیرند، تحت تاثیر فشار وارده، پهن می‌شوند و شکل تخم مرغ را به خود می‌گیرند.

 

 

 دیسک‌ها در ناحیه کمری (لومبار) به علت تحرک زیاد، ارتفاع بیشتری دارند. دو دیسک بین مهره‌ های L4-L5 و L5-S1 (قسمت پایینی کمر) که از تحرک بالایی برخوردار هستند، نسبت به دیسک‌های فقرات کمری فوقانی ضخامت بیشتری دارند.

از وظایف مهم دیسک‌های بین مهره‌ای، تسهیل حرکات در ستون فقرات است که به سه صورت اصلی خم شدن (فلکسیون) صاف شدن (اکستانسیون) و چرخش طرفی (روتاسیون) انجام می‌گیرند که حرکت خم شدن ممکن است به سمت جلو یا طرفین باشد.

 

منبع : ویکی پدیا