بیشتر چه کسانی در معرض مبتلا به آرتریت رومائید هستند؟

بيماري آرتريت روماتوئيد يک بیماری های روماتیسمی مزمن نسبتا شايع است. شيوع اين بيماري در جوامع مختلف متفاوت و از ۵/۰ تا ۲ درصد متغير بوده که در ايران شيوع آن حدود يک درصد کل جمعيت است.

در اين بيماري بافت پوشاننده مفصل دچار التهاب شده که منجر به خشکي، تورم، درد و محدوديت در حرکت مفصل مبتلا مي شود. در اغلب موارد و درصورت درمان نشدن، اين التهاب ممکن است باعث تخریب بافتهای مفصلی شده و منجر به ناتواني بيمار شود.

ابتلاي زنان ۲ تا ۳ برابر بيشتر از مردان است ولي با بالا رفتن سن، تفاوت ابتلاي زنان و مردان کم مي شود و اين بيماري ممکن است نوجوانان و جوانان را نيز مبتلا کند اما بيشترين سن ابتلا در بالغان بين ۳۵ تا ۵۵ سالگي است.

تاکنون علت قطعي به عنوان عامل شروع بيماري مشخص نشده است و در مجموع بررسي هاي صورت گرفته، مشخص شده به دلايل نامعلومي (باکتري، ويروس و...) سيستم ايمني بدن دچار اختلال شده و اين سيستم که نقش محافظت از بدن را عليه عوامل بيگانه دارد، عليه بافت هاي خودي به خصوص بافت پوشاننده مفصل عمل کرده و ايجاد آسيب مي کند.

براساس تحقيقات انجام شده، عوامل زمينه ساز متعددي از جمله علل ژنتيک و محيط هم در ايجاد بيماري موثر هستند.

منبع: تبیان اردبیل

روماتیسم مفصلی

روماتیسم مفصلی سبب درگیری مفاصل می شود و سبب بروز سفتی و درد و تورم مفاصل می شود. اگر یک زانو یا دست مبتلا به این بیماری شود سایر مفاصل نیز درگیر خواهند شد. این بیماری معمولاً بیش از یک مفصل را درگیر کرده و هر مفصلی را دچار می کند. معمولاً احساس خستگی و گاهی اوقات تب ایجاد می شود. بعضی بیماران فقط برای چند ماه یا یک سال یا نهایتاً دو سال مبتلا به این بیماری بوده و بعد از طی این دوره بدون ایجاد هیچگونه ضایعه ای، بیماری رفع می شود. بعضی نیز گاهگاهی دچار علائم بوده و گاهی بهبود می یابند. دربعضی بیماران نیز ممکن است بیماری بسیار شدید بوده و برای سالها یا تمام عمر باقی بماند. این فرم بیماری منجر به بروز صدمات شدید به مفاصل می شود. 

هر فردی می تواند به این بیماری مبتلاشود، اما این بیماری در شایعتر است. معمولاً در میانسالی شروع شده و در سنین پیری شایعتر است. اما کودکان و جوانان نیز ممکن است به آن مبتلا شوند. علل اصلی بروز این بیماری هنوز بطور کامل شناخته نشده است. اما می دانند که در این بیماری سیستم ایمنی فرد علیه بافتهای بدن وی وارد عمل می شوند. عللی که فرد را مستعد ایجاد این بیماری می کند شامل ژنتیک ، محیط و هورمونها می باشند 

تشخیص این بیماری راحت نیست زیرا آزمایش دقیقی جهت تشخیص این بیماری وجود ندارد، علائم این بیماری مشابه بیماریهای دیگر است و ایجاد کامل علائم، مدت زمان زیادی طول می کشد. اما جهت تشخیص مجموعه ای، از اخذ شرح حال، معاینات بالینی ، عکسبرداری و تستهای آزمایشگاهی کمک کننده می باشند.
روشهای زیادی جهت درمان این بیماری وجود دارد.منظور از درمان تسکین و کاهش درد، کاهش تورم ، کاهش یا توقف روند تخریب مفاصل ، کمک به ایجاد احساس بهتر در فرد و حفظ فعالیت او می باشد.
آموزش بیمار، برخورد و اقدامات صحیح خود بیمار با مشکلاتش و گروههای حمایتی که به فرد کمک می کنند. تا اطلاعات بیشتری در ارتباط با نحوه درمان، چگونگی انجام فعالیتهای بدنی و استراحت را داشته، نحوه بیان مشکلاتش را پیدا کند. این برنامه ها به بیمار کمک می کنند تا نکات بیشتری را در ارتباط با بیماری خود و نحوه کاهش درد، احساس کنترل بیشتر بر بیماری، اعتماد به نفس و داشتن یک زندگی فعالتر، بیاموزند. درمانهایی که جهت بهبودی این بیماری مورد استفاده قرار می گیرند شامل تغییر در روش زندگی، داروها، جراحی ، مراجعات منظم به پزشک و روشهای درمانی جایگزین یا تکمیلی می باشند. 

از کارهایی که می توان جهت درمان این بیماری استفاده نمود تغییر در روش زندگی است که شامل ایجاد تعادل بین میزان فعالیت و استراحت ، مراقبت از مفاصل کاهش استرس های روانی، استفاده از یک رژیم غذایی سالم می باشد. 
از داروها برای کاهش درد ، تورم و توقف روند بیماری به سمت بدتر شدن استفاده می شود. دارویی که پزشک تجویز می کند براساس سلامت عمومی بیمار، شدت بیماری و اینکه بیماری تا چه اندازه شدید خواهد شد و مدتی که باید بیمار دارو بگیرد و اینکه دارو تا چه اندازه کارایی داشته و عوارض جانبی آن چه می باشد، خواهد بود.

جراحی:

روشهای جراحی زیادی جهت درمان این بیماری مورد استفاده قرار می گیرد. از این روش جهت تسکین درد، کمک به عملکرد بهتر مفاصل و عملکرد بهتر فرد در فعالیتهای روزمره خود استفاده می شود.

مراجعات منظم به پزشک : 

بسیار مهم است اینکه آیا بیماری شدیدتر شده و آیا دارو کمک کننده بوده است، عوارض جانبی داروها ظاهر شده اند و در صورت نیاز داروها را عوض نماید. اقداماتی که ممکن است نیاز به انجام آن شود شامل: آزمایش خون، ادرار و عکسبرداری می باشد. 

روش درمانی جایگزین :

گاهی اوقات از رژیمهای غذایی خاص ، ویتامینها و سایر روشهای دیگر جهت درمان روماتیسم مفصلی استفاده می شود. بعضی درمانها به کاهش استرس بیمار کمک می کند. بسیاری از این روشها بی ضرر می باشند و اما باید گفت که این روشها بطور کامل و دقیق مورد بررسی قرار نگرفته اند لذا قبل از استفاده از آنها حتماً باید با پزشک مشورت شود.

منبع:وبلاگ دکتر پیریایی