علت و علائم تنگی کانال نخاع

گاهی اوقات نه به علت فشار به نخاع که به علت تحت فشار قرار گرفتن ریشه های عصبی است که از ستون مهره گردنی در حال خارج شدن هستند. فشار بر این اعصاب میتواند موجب احساس درد تیرکشنده در گردن، بالا و پشت قفسه سینه، شانه، بازو، ساعد و دست شده و علائمی بصورت گزگز و خواب رفتگی در اندام فوقانی ایجاد کند.

علت تنگی کانال نخاع

۱٫ ضخیم شدن لیگامانهای داخل کانال
۲. برجسته شدن یا بیرون زدگی دیسکها به داخل کانال
۳. ایجاد خارهای استخوانی در داخل کانال
۴. شکستگی مهره ها
۵. تغییر در مفاصل کنار مهرهای (مفاصل فاست)

علائم تنگی کانال نخاع

کمردرد در زمان نشستن و یا خم شدن رو به جلو ، درد ، ضعف عضلانی ، کرختی یک یا هر دو پا ، باسن و یا ساق پاها ،احساس سوزش ، سوزن سوزن شدن و حتی خارش آنهاها ( مثلا پا ) ، درد و گرفتگی های عضلانی ، خستگی زود رس و احساس ضعف و لنگش پاها رفتن ( لنگش عصبی ) که وجه تفاوت آن از لنگش های عروقی ( ناشی از نارسائی عروق خونی ) اینست که در موارد عروقی ایستادن و توقف کردن برای برطرف شدن علائم کافیست اما در موارد نخاعی فرد حتما باید خود را به جلو خم کند و یا به حالت چمباطمه بنشیند تا احساس بهبودی کند .

منبع:دکتر حسین زاده

تنگی کانال نخاع و علائم آن

شروع این بیماری با پیر شدن دیسک بین مهره ای است. با افزایش سن، دیسک بین مهره ای محتوای آب خود را از دست داده و چروکیده و کوچک میشود. کاهش ارتفاع دیسک موجب میشود مهره ها به یکدیگر نزدیک تر شوند و این نزدیک شدن مهره ها دو مشکل را ایجاد میکند.

یکی اینکه سوراخ یا دهانه ای که بین دو مهره مجاور هم و در دو طرف آنها قرار دارد تنگ میشود. این دهانه ها محل خروج ریشه های عصبی از نخاع هستند.

پس به این اعصاب فشار وارد میشود. مشکل دیگر اینست که با نزدیکتر شدن مهره ها به هم فشار بیشتری به مفاصل بین مهره ها وارد میشود که آنهم به نوبه خود موجب آرتروز و سائیدگی مفصل میشود.

علائم تنگی کانال نخاع

 کمردرد در زمان نشستن و یا خم شدن رو به جلو

ضعف عضلات

کرختی یک یا هر دو پا، باسن و یا ساق پاها

خواب رفتگی، احساس سوزش، سوزن سوزن شدن و حتی خارش پاها، باسن و یا ساق پا

گرفتگی های عضلانی

خستگی زودرس

درمان تنگی کانال نخاع

به خاطر داشته باشید که برطرف شدن درد، هدف اصلی درمان در این بیماران نیست. در فیزیولوژی بدن، درد یک مکانیسم هشدار دهنده مهم است و به معنی وجود یک مشکل زمینه ای می باشد. به همین دلیل برطرف کردن درد، بدون حل مشکل اصلی می تواند در درازمدت فاجعه آمیز باشد و منجرب به جراحی کانال نخاعی کمری شود، چرا که موجب پیشرفت بدون سروصدای بیماری زمینه ای خواهد شد.

منبع:ایران ارتوپد.تبیان

 

علت و علائم تنگی کانال نخاع

کانال نخاع فضایی است در داخل ستون فقرات که در داخل آن نخاع قرار گرفته است. این کانال از کنار هم قرار گرفتن سوراخی که در وسط مهره ها است ایجاد میشود. این کانال از داخل توسط غشاء محکمی بنام لیگامان زرد حمایت میشود.

علت تنگ شدن کانال نخاع

۱. ضخیم شدن لیگامانهای داخل کانال

۲. برجسته شدن یا بیرون زدگی دیسکها به داخل کانال

۳. ایجاد خارهای استخوانی در داخل کانال

۴. شکستگی مهره ها

۵. تغییر در مفاصل کنار مهره های (مفاصل فاست)

در بعضی بیماران فضای داخل کانال بصورت مادرزادی تنگ تر از حالت عادی است این افراد بیشتر از بقیه در معرض ایجاد علائم تنگی کانال میباشند.

بیمارانی که دچار لغزندگی مهره ها یا انحراف ستون فقرات هستند بیشتر از بقیه در معرض خطر ایجاد تنگی کانال هستند.

علائم تنگی کانال نخاع

کمر درد

احساس گزگز - مورمور  و بی حسی در اندام تحتانی

محدودیت در مسافتی که بیمار میتواند پیاده راه برود.

منبع:متخصص جراحی و ارتوپدی تهران

علل ،علائم و درمان تنگی کانال نخاع

علل تنگی کانال نخاعی

بیماری پاگت استخوان

در این بیماری، استخوان‌های جدید ایجاد می‌‌شوند. این بیماری استخوان‌هایی را ایجاد می‌کند که به‌صورت غیر طبیعی بزرگ هستند و در صورت بروز در ستون فقرات و نخاع از میزان فضای موجود در مجرای نخاعی می‌کاهند.

بیماری آکوندروپلازی

این اختلال ژنتیکی در اوائل کودکی، منجر به کوتاه ماندن قد می‌شود. افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، در هنگام تولد دارای مجاری نخاعی باریک می‌باشند.بیماری آکندروپلازی نوعی کوتاهی قد است که در آن بازوها و پاهای کودک به نسبت طول بدن کوتاه‌تر هستند.

علاوه بر این، اغلب تنه طبیعی و سر بزرگ‌تر است.بیمار دچار آکندروپلازی، از بدو تولد دچار کوتاه شدگی اندام‌ها و انگشتان، تنه‌ی نسبتاً باریک، شکل سه شاخه‌ی دست‌ها، ماکروسفالی(جمجمه‌ی بزرگ) و پیشانی برجسته است.

تومورهای نخاعی

زائده‌های غیرطبیعی می‌توانند داخل طناب نخاعی، درون غشاهای پوشاننده‌ی طناب نخاعی یا در فضای بین طناب نخاعی و مهره‌ها شکل گیرند. بزرگ شدن تومورها ممکن است بر طناب نخاعی و ریشه‌های عصبی فشار وارد کنند

علائم تنگی کانال نخاع

 کمردرد در زمان نشستن و یا خم شدن رو به جلو

ضعف عضلات

کرختی یک یا هر دو پا، باسن و یا ساق پاها

خواب رفتگی، احساس سوزش، سوزن سوزن شدن و حتی خارش پاها، باسن و یا ساق پا

گرفتگی های عضلانی

خستگی زودرس

درمان تنگی کانال نخاع

به خاطر داشته باشید که برطرف شدن درد، هدف اصلی درمان در این بیماران نیست. در فیزیولوژی بدن، درد یک مکانیسم هشدار دهنده مهم است و به معنی وجود یک مشکل زمینه ای می باشد.

به همین دلیل برطرف کردن درد، بدون حل مشکل اصلی می تواند در درازمدت فاجعه آمیز باشد و منجر به جراحی کانال نخاعی کمری شود، چرا که موجب پیشرفت بدون سروصدای بیماری زمینه ای خواهد شد.

 

منبع:فوق تخصص زانو تهران

 

علائم و عوارض تنگی کانال نخاع

باریک شدن کانال نخاعی (Spinal Stenosis) که باعث فشار بر عصب نخاع می گردد را تنگی کانال نخاع می نامند. تنگی کانال نخاع بیشتر در قسمت گردن و کمر رخ می دهد.

علائم تنگی کانال نخاعی کمر

درد سوزاننده در باسن و اندام های تحتانی. این احساس درد و سوزش بر اثر همان فشاری است که روی  ریشه های عصبی وارد می شود. وقتی اعصابی که در حال خروج از نخاع و رفتن به اندام تحتانی هستند فشرده می شوند درد در محلی احساس می شود که آن اعصاب باید در نهایت به آنجا بروند. بطور مثال اگر عصبی که باید به پشت ساق رفته و حس آنجا را تامین کند تحت فشار قرار گیرد درد در پشت ساق احساس می شود.

درد در نشستن و خم شدن به جلو کمتر می شود. در خم شدن به جلو و نشستن فضای بین مهره ای یعنی همان دهانه ای که ذکر کردیم باز تر شده فشار روی عصب کمتر می شود پس علائم بیمار در این حالات کاهش پیدا می کند.

ضعیف شدن عضلات ران و ساق. وقتی فشار به عصب بیشتر می شود کارکرد حرکتی عصب هم مختل می شود. عضلاتی که آن عصب به آن ها می رسد ضعیف می شوند و فرد احساس ضعف و سنگینی در هر دو اندام تحتانی می کند. ممکن است بیمار کلاً توانایی بالا آوردن مچ پایش را از دست بدهد و موقع راه رفتن پایش را روی زمین بکشد.

عوارض تنگی کانال نخاع

 بی حسی پاها که باعث آسیب آن ها می شود.

تغییرات جسمی ایجاد شده توسط فشار وارده بر عصب نخاع ممکن است دائمی باشد و حتی اگر فشار از بین برود، تغییرات ایجاد شده باقی می مانند.

منبع:فوق تخصص زانو تهران

تشخیص،درمان و علائم تنگی کانال نخاع

تنگي كانال نخاعي در حقيقت اصطلاحيست كه براي بيان ... باريك شدن بخش تحتاني مسير عبور نخاع ( كانال نخاعي ) در ستون فقرات بكار ميرود . اين تنگي ميتواند نسبي و يا كامل باشد . گر چه مواردي از تنگي كانال نخاعي از بدو تولد وجود دارند ، اما اغلب مبتلايان در سنين بالاي پنجاه سال هستند و بر اثر تغييرات دژنراتيو و پير شدن ستون فقرات به اين بيماري مبتلا شده اند.

علائم تنگي كانال نخاع

كمردرد در زمان نشستن و يا خم شدن رو به جلو ، درد ، ضعف عضلاني ، كرختي يك يا هر دو پا ، باسن و يا ساق پاها ،احساس سوزش ، سوزن سوزن شدن و حتي خارش آنهاها ( مثلا پا ) ، درد و گرفتگي هاي عضلاني ، خستگي زود رس و احساس ضعف و لنگش پاها رفتن ( لنگش عصبي ) كه وجه تفاوت آن از لنگش هاي عروقي ( ناشي از نارسائي عروق خوني ) اينست كه در موارد عروقي ايستادن و توقف كردن براي برطرف شدن علائم كافيست اما در موارد نخاعي فرد حتما بايد خود را به جلو خم كند و يا به حالت چمباطمه بنشيند تا احساس بهبودي كند .

تشخيص تنگی کانال نخاع

تاريخچه باليني ، معاينه دقيق ،راديوگرافي ساده ، سي تي اسكن و خصوصا ام.آر.آي براي تشخيص قطعي بسيار مفيد و ارزشمندند.

درمان تنگی کانال نخاع

اغلب مبتلايان به تنگي هاي نسبي كانال نخاعي ، خصوصا در صورتيكه زود تشخيص داده شوند ، بوسيله روش هاي غير جراحي قابل درمانند اما در موادي كه علائم پيشرفته اي وجود داشته باشند ، امكان نياز به جراحي بيشتر خواهد بود. براي دارودرماني ، مي توان از داروهاي ضدالتهابي غير استروئيدي مثل بروفن ، ناپركسن ، سلبركس ، ايندومتاسين و نيز مسكن هاي موضعي استفاده كرد . شل كننده هاي عضلاني مثل متوكاربامول نيز مجازند اما مگر در موارد خاص و بصورت محدود ، مصرف كورتون ها را پيشنهاد نمي كنيم .

منبع:فوق تخصص زانو تهران

عوارض و درمان تنگی کانال نخاع

تنگی کانال نخاعی در حقیقت اصطلاحیست که برای بیان باریک شدن بخش تحتانی مسیر عبور نخاع (کانال نخاعی) در ستون فقرات بکار میرود. این تنگی میتواند نسبی و یا کامل باشد. گرچه مواردی از تنگی کانال نخاعی از بدو تولد وجود دارند، اما اغلب مبتلایان در سنین بالای پنجاه سال هستند و بر اثر تغییرات دژنراتیو و پیر شدن ستون فقرات به این بیماری مبتلا شده اند.

بسیاری از این افراد بدون علامت هستند تا اینکه علت های دیگر باعث فشار بیشتر بر نخاع شده و تنگی را تشدید کنند.

درمان تنگی کانال نخاع

به خاطر داشته باشید که برطرف شدن درد، هدف اصلی درمان در این بیماران نیست. در فیزیولوژی بدن، درد یک مکانیسم هشدار دهنده مهم است و به معنی وجود یک مشکل زمینه ای می باشد.

به همین دلیل برطرف کردن درد، بدون حل مشکل اصلی می تواند در درازمدت فاجعه آمیز باشد، چرا که موجب پیشرفت بدون سروصدای بیماری زمینه ای خواهد شد.

اغلب مبتلایان به تنگی های نسبی کانال نخاعی، خصوصا در صورتی که زود تشخیص داده شوند، بوسیله روش های غیرجراحی قابل درمان هستند. اما در موادی که این تنگی بدتر و شدیدتر شود، نیاز به جراحی بیشتر خواهد بود.

عوارض ناشی از تنگی کانال نخاع

• اختلال در دفع ادرار و مدفوع معمولا بصورت بی اختیار

• اختلال در راه رفتن

• فلج اندام تحتانی

• افزایش درد هنگام راه رفتن

• درد ناحیه کمر و اندام تحتانی که معمولا شدت درد به هنگام صاف کردن تنه افزایش می یابد.

کاهش درد هنگام خم کردن تنه به طرف جلو: در این وضعیت فشار از روی ریشه‌های اعصاب نخاعی برداشته می‌شود و به همین دلیل درد کاهش می یابد.

منبع:متخصص طب فیزیکی و توانبخشی کرمان

درمان تنگی کانال نخاعی با ورزش

به طور کلی در بیمارانی که دردهای مکانیکالستون فقرات گردنی و کمریدارند و با تغییر وضعیت قرارگیری بدن، شدت درد تغییر می‌کند، انجام تمرین‌های ورزشی مناسب در بهبود وضعیت بدن امری ضروری و مفید خواهد بود. چنانچه تنگی نخاع ناشی از فتق دیسک بین مهره‌ای به داخل کانال نخاعی باشد و ضایعه دیگری مطرح نباشد، تمرینات زیر پیشنهاد می شود.

ورزش های مناسب برای تنگی کانال نخاعی

• تمرین‌های هوازی شامل پیاده‌روی، دوچرخه‌سواری و شنا را به مدت ۲۰ تا ۳۰ دقیقه، ۳ روز در هفته در برنامه روزانه خود داشته باشید. سپس به تدریج زمان آن را به مدت ۴۵ دقیقه ۵ تا ۷ روز در هفته افزایش دهید. توجه داشته باشید که از دویدن و پریدن اجتناب کنید. ورزش های هوازی علاوه بر آنکه یکی از ورزش های خاص این بیماران می باشند، تناسب اندام را نیز حفظ می کنند.

• تمرین‌های ثبات ستون فقرات بعد از آموزش توسط کارشناسان به صورت انقباض همزمان عضلات عرضی ناحیه تحتانی شکم و عضلات عمقی ستون فقرات انجام ‌پذیرد.

• تمرین‌های مکنزی به‌صورت راست شدن و خم شدن به عقب در ناحیه کمر که شامل چند تمرین است، توصیه می‌شود.

• سعی کنید تقریبا هر روز، انجام تمرین‌های انعطاف‌پذیری را به صورت کشش عضلات کمر، شکم، لگن و عضلات ران و ساق در برنامه روزانه خود داشته باشید. بسیاری از ورزش های مناسب برای تنگی کانال نخاعی بر تقویت عضلات شکم و کمر تاکید دارد. این ورزش های کششی روی عضلاتی که انعطاف پذیر نیستند و سفت هستند، انجام می گیرد. همچنین ورزش های کششی کمک می کند تا مواد مغذی ستون فقرات و مناطق اطراف آن فراهم شود.

• اگر هم ورزش های قدرتی و هم ورزش های کششی را انجام دهید، می توانید زودتر این درد را درمان کنید و به احتمال کمتری این درد را بار دیگر تجربه خواهید کرد.

• تغییراتی را در شیوه زندگی نظیر نحوه مناسب نشستن، ‌اجابت مزاج، بلند کردن وزنه و… داشته باشید. همچنین در تغییر جهت به سمت طرفین نیز باید اصلاحاتی صورت گیرد.

• ممکن است این درد کمر ناشی از فتق دیسک و یا سیاتیک باشد و انجام ورزش نادرست می تواند درد ناشی از تنگی کانال نخاعی را بدتر کند. لذا قبل از هر برنامه ورزشی، برای تشخیص علت درد، باید نزد پزشک بروید.

• تقویت عضلات گردن در ناحیه گردن به چهار سمت (جلو، عقب و طرفین)، انقباض عضلات در برابر مقاومت (مانند استفاده از دست) همراه با کشش عضلات گردن (خم کردن گردن توسط دست) توصیه می‌شود.

• اگر ورزش را درست انجام ندهید، باعث می شوید که تمرینات ورزشی نسبتا بی اثر باشند و ممکن است منجر به درد و یا بدتر شدن آن گردند. پس بهتر است از مربی ورزشی و یا فیزیوتراپ، طرز صحیح ورزش کردن را یاد بگیرید.

منبع:دکتر وریانی فوق تخصص زانو و ارتوپدی تهران

درمان و علائم تنگی کانال نخاع

یکی از علل شایع کمردرد تنگی کانال نخاعی است. تنگی کانال نخاعی بیماری افراد میانسال و مسن است. می دانیم که نخاع در درون کانال استخوانی قرار دارد که از پشت سر هم قرار گرفتن مهره ها تشکیل شده است. اگر به دلایلی این کانال تنگ شود فضای مورد نیاز نخاع کم شده و به آن فشار وارد می شود.

این فشار همچنین به اعصابی که از نخاع خارج شده و به اندام تحتانی می رود وارد گشته که موجب بروز علائم بیماری می شود. کانال نخاعی در هر قسمتی از مسیر خود می تواند تنگ شود. این تنگی در ستون فقرات گردنی و یا کمری علائم متفاوتی دارد.

درمان تنگی کانال نخاع

به خاطر داشته باشید که برطرف شدن درد، هدف اصلی درمان در این بیماران نیست. در فیزیولوژی بدن، درد یک مکانیسم هشدار دهنده مهم است و به معنی وجود یک مشکل زمینه ای می باشد. به همین دلیل برطرف کردن درد، بدون حل مشکل اصلی می تواند در درازمدت فاجعه آمیز باشد، چرا که موجب پیشرفت بدون سروصدای بیماری زمینه ای خواهد شد.

علائم تنگی کانال نخاع

- بی حسی، گرفتگی عضلات و یا درد کمر، باسن، ران و ساق پا، گردن، شانه و یا بازو.

- ضعف قسمتی از پاها و یا دست ها

-علائم بیماری هنگامی که می ایستید و یا راه می روید، بدتر می شوند و موقعی که می نشینید و یا به جلو خم می شوید، کم و یا محو می شوند

- بیشتر افراد مبتلا به تنگی نخاع، قادر نیستند برای مدت زمان طولانی راه بروند.

- بیماران ممکن است قادر به دوچرخه سواری همراه با درد کمی باشند.

منبع:فوق تخصص زانو و ارتوپدی تهران

علائم و علل تنگی کانال نخاع

یکی از علل شایع کمردرد تنگی کانال نخاعی است. تنگی کانال نخاعی بیماری افراد میانسال و مسن است. می دانیم که نخاع در درون کانال استخوانی قرار دارد که از پشت سر هم قرار گرفتن مهره ها تشکیل شده است. اگر به دلایلی این کانال تنگ شود فضای مورد نیاز نخاع کم شده و به آن فشار وارد می شود

علل تنگی کانال نخاع

- پیر شدن ستون فقرات بر اثر افزایش سن

- کلسیفیکاسیون یا رسوب کلسیم بر روی تاندون ها و لیگمان های مختلف: رسوب کلسیم باعث ضخیم و سفت شدن تاندون ها و لیگمان ها می شود.

- تشکیل اوستئوفیت (زایده استخوانی با بیرون‌زدگی رویشی استخوان)

- رشد استخوان‌گونه لبه های مهره ها و مفاصل بین مهره ای

- فتق دیسک های بین مهره ای

- لغزش مهره ها روی یکدیگر

- تروما، مثلا بر اثر ضربه های مکرر و متوالی یا تصادفات

- عفونت‎ها

- بیماری استئوآرتریت

- ناهنجاری‌های مادرزادی

- اختلال در وضعیت مفاصل بین مهره‌ای پشتی

علائم تنگی کانال نخاع

- بی حسی، گرفتگی عضلات و یا درد کمر، باسن، ران و ساق پا، گردن، شانه و یا بازو

- ضعف قسمتی از پاها و یا دست ها

-علائم بیماری هنگامی که می ایستید و یا راه می روید، بدتر می شوند و موقعی که می نشینید و یا به جلو خم می شوید، کم و یا محو می شوند

- بیشتر افراد مبتلا به تنگی نخاع، قادر نیستند برای مدت زمان طولانی راه بروند.

- بیماران ممکن است قادر به دوچرخه سواری همراه با درد کمی باشند.

منبع : ایران ارتوپد.تبیان

علل و درمان تنگی کانال نخاع

علل شایع تنگی کانال نخاع

1)      بیماری پاگت استخوان :

در این بیماری، استخوان‌های جدید ایجاد می‌‌شوند. این بیماری استخوان‌هایی را ایجاد می‌کند که به‌صورت غیر طبیعی بزرگ هستند و در صورت بروز در ستون فقرات و نخاع از میزان فضای موجود در مجرای نخاعی می‌کاهند.

2)      بیماری آکوندروپلازی:

این اختلال ژنتیکی در اوائل کودکی، منجر به کوتاه ماندن قد می‌شود. افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، در هنگام تولد دارای مجاری نخاعی باریک می‌باشند.بیماری آکندروپلازی نوعی کوتاهی قد است که در آن بازوها و پاهای کودک به نسبت طول بدن کوتاه‌تر هستند.

 علاوه بر این، اغلب تنه طبیعی و سر بزرگ‌تر است.بیمار دچار آکندروپلازی، از بدو تولد دچار کوتاه شدگی اندام‌ها و انگشتان، تنه‌ی نسبتاً باریک، شکل سه شاخه‌ی دست‌ها، ماکروسفالی(جمجمه‌ی بزرگ) و پیشانی برجسته است. 

عارضه‌آکندروپلازی (رشد غیرطبیعی استخوان‌ها و در نتیجه کوتاهی قد یا کوتولگی)، از رایج‌ترین بیماری‌های دامن زننده به گودی کمر به شمار می‌آید. 

 

3)      تومورهای نخاعی:

زائده‌های غیرطبیعی می‌توانند داخل طناب نخاعی، درون غشاهای پوشاننده‌ی طناب نخاعی یا در فضای بین طناب نخاعی و مهره‌ها شکل گیرند. بزرگ شدن تومورها ممکن است بر طناب نخاعی و ریشه‌های عصبی فشار وارد کنند.

4)      آسیب‌های نخاعی:

سوانح اتومبیل، تروما(ضربه مغزی) و فلج مغزی همگی می‌توانند سبب دررفتگی و جابه‌جایی یا شکستگی‌های یک یا چند مهره شوند. استخوان جابه‌جا شده در اثر شکستگی مهره‌ای ممکن است به کانال و مجرای مهره‌ای آسیب بزند. تورم بافت مجاور به دنبال جراحی کمر نیز می‌تواند بر طناب نخاعی یا اعصاب فشار وارد آورد.

 

5)      استئوآرتریت (ورم مفاصل و استخوان‌ها) : 

با مرور زمان، مفاصل فاست(facet joints) در بین مهره‌های اطراف نخاع تحلیل می‌روند و بدن ممکن است زوائدی استخوانی به‌نام"اسپورهای استخوان"(bone spurs) که"استئوفیت" نیز نامیده می‌شوند را ایجاد کند. اسپورهای استخوان قادرند سبب باریک شدن مجاری نخاعی شوند.

برای آشنایی با درمان گرفتگی کانال کمر (تنگی کانال نخاعی) بر روی لینک زیر کلیک کنید.

 

درمان تنگی کانال نخاع

 

 

منبع : دکتر حیدریان و هفت سیب

 

علائم و درمان تنگی کانال نخاع

تنگی کانال نخاع (spinal canal stenosis) یک وضعیت غیر طبیعی است که میتواند در هر قسمتی از کانال نخاعی اتفاق بیفتد. وقوع این حالت در قسمت کمر بیشتر از سایر قسمتهای ستون فقرات میباشد. کوچک شدن این فضا سبب فشار روی نخاع در داخل کانال شده و علائم این بیماری ایجاد میشود.

علائم تنگی کانال نخاع

Ø       بی حسی، گرفتگی عضلات و یا درد کمر، باسن، ران و ساق پا، گردن، شانه و یا بازو.

Ø       ضعف قسمتی از پاها و یا دست ها

علائم بیماری هنگامی که می ایستید و یا راه می روید، بدتر می شوند و موقعی که می نشینید و یا به جلو خم می شوید، کم و یا محو می شوند

Ø       بیشتر افراد مبتلا به تنگی نخاع، قادر نیستند برای مدت زمان طولانی راه بروند.

Ø       بیماران ممکن است قادر به دوچرخه سواری همراه با درد کمی باشند.

برای آشنایی با درمان گرفتگی کانال کمر (تنگی کانال نخاعی) بر روی لینک زیر کلیک کنید.

درمان تنگی کانال نخاع

منبع : دکتر حیدریان و تبیان

علل و بهترین درمان تنگی کانال نخاع

تنگی کانال نخاع در حقیقت اصطلاحی است که برای بیان باریک شدن بخش تحتانی مسیر عبور نخاع (کانال نخاع) در ستون فقرات به کار می رود.

علل تنگی کانال نخاع

Ø       پیر شدن ستون فقرات بر اثر افزایش سن

Ø       کلسیفیکاسیون یا رسوب کلسیم بر روی تاندون ها و لیگمان های مختلف: رسوب کلسیم باعث ضخیم و سفت شدن تاندون ها و لیگمان ها می شود.

Ø       تشکیل اوستئوفیت (زایده استخوانی با بیرون‌زدگی رویشی استخوان(

Ø       رشد استخوان‌گونه لبه های مهره ها و مفاصل بین مهره ای

Ø       فتق دیسک های بین مهره ای

Ø       لغزش مهره ها روی یکدیگر

Ø       تروما، مثلا بر اثر ضربه های مکرر و متوالی یا تصادفات

Ø       عفونت‎ها

Ø       بیماری استئوآرتریت

Ø       ناهنجاری‌های مادرزادی

Ø       اختلال در وضعیت مفاصل بین مهره‌ای پشتی

بهترین درمان غیر جراحی تنگی کانال نخاع  :

ü        تزریق ترانس فورامینال

روش انجام تزریق ترانس فورامینال  :

بیمار بصورت سرپایی بستری میشود. پس از بیحس کردن پوست در اتاق عمل وسیلهای شبیه یک سوزن نازک و بلند تحت مونیتور فلوروسکوپ به محل تنگی فرستاده میشود , پس از اطمینان از محل تزریق داروی مورد نظر تزریق شده و تنگی برطرف میگردد.یکساعت پس از این کار بیمار با پای خود ترخیص میشود .چند روز پس از این کار بیمار استراحت نسبی در منزل دارد.

Ø        این کار تحت فلوروسکوپی انجام میشود. فلوروسکوپ وسیلهای است که توسط اشعه ایکس تصویر مستقیمی را از داخل بدن به ما می دهد.با این روش از عوارضی مانند تزریق داخل نخاع یا داخل عروق جلوگیری میشود.

Ø        استفاده از رادیوفرکونسی در بیمارانی مشکل مفصل فاست را هم دارند میتواند سبب بهبود کامل بیماران گردد.

 

منبع : تبیان و دکتر حیدریان

تنگی کانال نخاع و بهترین درمان آن

باریک شدن کانال نخاعی (Spinal Stenosis) که باعث فشار بر عصب نخاع می گردد را تنگی کانال نخاع نامند تنگی کانال نخاع بیشتر در قسمت گردن و کمر رخ می دهد.

درمان تنگی کانال نخاع

تنگی کانال نخاع به 2 صورت زیر قابل درمان است:

1)      درمان غیر جراحی تنگی کانال نخاع کمری

2)      درمان جراحی تنگی کانال نخاع کمری

عوارض جراحی تنگی کانال نخاع کمری

 مانند هر جراحی دیگر احتمال خونریزی، عفونت، لخته شدن خون در ساق ها، و مشکلات بدنبال بیهوشی وجود دارد. احتمال این عارض کم است.

 بیماران مسن تر، چاق تر، دیابتیک، آنها که سیگار میکشند و بیمارانی که سابقه بیماری های داخلی دارند بیشتر در معرض خطر عوارض جراحی هستند. بعد از جراحی ممکن است عوارض دیگری هم رخ دهد مثل :

Ø       پارگی پرده دور نخاع

Ø        جوش نخوردن مهره ها

Ø       جابجا شدن پیچ ها و میله ها

Ø       آسیب عصبی

Ø       نیاز به جراحی مجدد

Ø       کم نشدن درد

Ø       برگشت درد و دیگر علائم

حال با توجه به مطالب گفته شده ما بهترین درمان غیر جراحی تنگی کانال نخاع را به شما می گوئیم. با کلیک بر روی لینک زیر از این روش مطلع شوید.

بهترین درمان غیر جراحی تنگی کانال نخاع

منبع : دکتر حیدریان و ایران ارتوپد

درمان تنگی کانال نخاع

باریک شدن کانال نخاعی (Spinal Stenosis) که باعث فشار بر عصب نخاع می گردد را تنگی کانال نخاع نامند. تنگی کانال نخاع بیشتر در قسمت گردن و کمر رخ می دهد.

درمان تنگی کانال نخاع

اغلب مبتلايان به تنگي‌ جزئی در كانال نخاعي، در مواردی که به‌موقع تشخیص داده شوند به‌وسیله درمان دارویی بهبود می‌یابند.اما در موادي كه علائم پيشرفته‌اي وجود داشته باشد، نياز به جراحي خواهد بود.

راه‌های درمانی تنگی کانال نخاع

1)      درمان دارویی طبق نظر پزشک مربوطه

2)      انجام فیزیوتراپی

3)      جراحی

در صورت عدم کاهش درد در بیمار با انجام روش‌های فوق، پزشک انجام جراحی را به بیمار توصیه می‌کند.

بهترین درمان غیر جراحی تنگی کانال نخاع 

ü        تزریق ترانس فورامینال

که این روش در کلینیک های درد توسط دکتر فوق تخصص درد انجام می شود.

منبع : هفت سیب و دکتر حیدریان و تبیان

علت و درمان تنگی کانال نخاع

علت تنگی کانال نخاع 

1)      ضخیم شدن لیگامانهای داخل کانال

2)       برجسته شدن یا بیرون زدگی دیسکها به داخل کانال

3)       ایجاد خارهای استخوانی در داخل کانال

4)      شکستگی مهره ها

5)      تغییر در مفاصل کنار مهرهای (مفاصل فاست(

درمان غیر جراحی تنگی کانال نخاع کمری

·         فیزیوتراپی

·         کشش ستون مهره

·         دارو های ضد التهاب

·         تزریق کورتیکوستروئید  

·         طب سوزنی

·         مانیپولاسیون

بهترین درمان غیر جراحی تنگی کانال نخاع 

ü        تزریق ترانس فورامینال

 

 درمان جراحی تنگی کانال نخاع کمری

v       لامینکتومی Laminectomy  

v       جوش دادن با فیوژن مهره ها Spinal fusion

 

 

 منبع : دانشجو و دکتر حیدریان و ایران ارتوپد

تنگی کانال نخاع و بهترین درمان آن

به باريك شدن بخش تحتاني مسير عبور نخاع (كانال نخاعي) در ستون فقرات، تنگی کانال نخاعی گفته می‌شود. این بیماری ممکن است در هر ناحیه‌ای از نخاع بروز نماید. شایع‌ترین اختلال به‌صورت تنگی کانال نخاعی گردنی  و کمری می باشد.

در بین مهره‌ها، دیسک‌های بین مهره‌ای و مفاصل فاست نخاعی وجود دارد که با افزایش سن، از حالت اسفنجی آن‌ها کاسته می‌شود. استخوان‌ها و لیگامنت‌های مفاصل فاست نخاعی به‌علت آرتریت یا ورم مفاصل، ضخیم‌تر شده و سبب وارد آوردن فشار به داخل کانال و مجرای نخاعی می‌شود.

بهترین درمان غیر جراحی تنگی کانال نخاع  :

ü        تزریق ترانس فورامینال

روش انجام تزریق ترانس فورامینال  :

بیمار بصورت سرپایی بستری میشود. پس از بیحس کردن پوست در اتاق عمل وسیلهای شبیه یک سوزن نازک و بلند تحت مونیتور فلوروسکوپ به محل تنگی فرستاده میشود , پس از اطمینان از محل تزریق داروی مورد نظر تزریق شده و تنگی برطرف میگردد.یکساعت پس از این کار بیمار با پای خود ترخیص میشود .چند روز پس از این کار بیمار استراحت نسبی در منزل دارد.

Ø        این کار تحت فلوروسکوپی انجام میشود. فلوروسکوپ وسیلهای است که توسط اشعه ایکس تصویر مستقیمی را از داخل بدن به ما می دهد.با این روش از عوارضی مانند تزریق داخل نخاع یا داخل عروق جلوگیری میشود.

Ø        استفاده از رادیوفرکونسی در بیمارانی مشکل مفصل فاست را هم دارند میتواند سبب بهبود کامل بیماران گردد.

منبع : هفت سیب و دکتر حیدریان

علت تنگ شدن نخاع و بهترین درمان آن

علت تنگ شدن نخاع :

·         تنگ شدن کانال نخاع به علت رشد استخوان و بافت های دیگر به داخل این کانال است.تنگی کانال نخاع معمولا در افراد مسن رخ می دهد و دیسک ها، خشک و متورم می شوند.

·         آرتریت یا ورم مفاصل نخاع

·         بیماری های استخوانی مانند: بیماری پاژه استخوان (Paget’s disease) و آکندروپلازی ( Achondroplasia).

همچنین عارضه‌آکندروپلازی (رشد غیرطبیعی استخوان‌ها و در نتیجه کوتاهی قد یا کوتولگی)، از رایج‌ترین بیماری‌های دامن زننده به گودی کمر به شمار می‌آید. 

·          رشد ناقص ستون فقرات که از بدو تولد وجود داشته است (نقص مادرزادی(

·         فتق دیسک و یا لغزش دیسک کمر

·         آسیبی که باعث تغییر موقعیت و شکستگی، یک یا چند مهره از ستون فقرات می شود وبر ریشه های عصبی و یا کانال نخاعی فشار وارد کند.

·         تومور در ستون فقرات

 

بهترین درمان غیر جراحی تنگی کانال نخاع  :

ü        تزریق ترانس فورامینال

روش انجام تزریق ترانس فورامینال  :

بیمار بصورت سرپایی بستری میشود. پس از بیحس کردن پوست در اتاق عمل وسیلهای شبیه یک سوزن نازک و بلند تحت مونیتور فلوروسکوپ به محل تنگی فرستاده میشود , پس از اطمینان از محل تزریق داروی مورد نظر تزریق شده و تنگی برطرف میگردد.یکساعت پس از این کار بیمار با پای خود ترخیص میشود .چند روز پس از این کار بیمار استراحت نسبی در منزل دارد.

*        این کار تحت فلوروسکوپی انجام میشود. فلوروسکوپ وسیلهای است که توسط اشعه ایکس تصویر مستقیمی را از داخل بدن به ما می دهد.با این روش از عوارضی مانند تزریق داخل نخاع یا داخل عروق جلوگیری میشود.

*        استفاده از رادیوفرکونسی در بیمارانی مشکل مفصل فاست را هم دارند میتواند سبب بهبود کامل بیماران گردد.

 

 منبع : ایران ارتوپد و تبیان و دکتر حیدریان

 

تنگی کانال نخاع و درمان آن

باریک شدن کانال نخاعی (Spinal Stenosis) که باعث فشار بر عصب نخاع می گردد را تنگی کانال نخاع نامند.تنگی کانال نخاع بیشتر در قسمت گردن و کمر رخ می دهد.

درمان تنگی کانال نخاع

الف. درمان غیر جراحی تنگی کانال نخاع :

-          ارائه ورزشها و تمرینات مخصوص به بیماران جهت جلوگیری از پیشرفت بیماری و درمان علائم آن

-          استفاده از کمربند طبی یا لوازم ارتوپدی فنی حمایت کننده

-          انجام فیزیوتراپی و آب درمانی

-          درمان دارویی با ضد دردهای ساده یا داروهای ضد التهاب

-          انجام تزریق اپیدورال (که امروزه منسوخ شده و  جای خود را به تزریق ترانس فورامینال داده است.)

روش انجام تزریق ترانس فورامینال :

بیمار بصورت سرپایی بستری میشود. پس از بیحس کردن پوست در اتاق عمل وسیلهای شبیه یک سوزن نازک و بلند تحت مونیتور فلوروسکوپ به محل تنگی فرستاده میشود , پس از اطمینان از محل تزریق داروی مورد نظر تزریق شده و تنگی برطرف میگردد.یکساعت پس از این کار بیمار با پای خود ترخیص میشود .چند روز پس از این کار بیمار استراحت نسبی در منزل دارد.

 

        این کار تحت فلوروسکوپی انجام میشود. فلوروسکوپ وسیلهای است که توسط اشعه ایکس تصویر مستقیمی را از داخل بدن به ما می دهد.با این روش از عوارضی مانند تزریق داخل نخاع یا داخل عروق جلوگیری میشود.

        استفاده از رادیوفرکونسی در بیمارانی مشکل مفصل فاست را هم دارند میتواند سبب بهبود کامل بیماران گردد.

 

ب. درمان جراحی تنگی کانال نخاع

 

(مراجعه بیماران به کلینیکهای درد میتواند با انجام درمان به موقع از پیشرفت بیماری و نیاز به انجام عمل باز جلوگیری نماید.)

 

 

منبع : تبیان و دکتر حیدریان

درمان غیر جراحی تنگی کانال نخاع

باریک شدن کانال نخاعی (Spinal Stenosis) که باعث فشار بر عصب نخاع می گردد را تنگی کانال نخاع  نامند تنگی کانال نخاع بیشتر در قسمت گردن و کمر رخ می دهد. 

-          ارائه ورزشها و تمرینات مخصوص به بیماران جهت جلوگیری از پیشرفت بیماری و درمان علائم آن

-          استفاده از کمربند طبی یا لوازم ارتوپدی فنی حمایت کننده

-          انجام فیزیوتراپی و آب درمانی

-          درمان دارویی با ضد دردهای ساده یا داروهای ضد التهاب

-          انجام تزریق اپیدورال

 

تزریق اپیدورال چیست و چگونه انجام میشود؟

تزریق استروئید به داخل فضای اپیدورال از مراحل درمانی ثابت و تایید شده در بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاع است. این روش که قبلا توسط نیدلهای درشت و در فضای میانی ستون فقرات انجام میشد امروزه منسوخ شده و  جای خود را به تزریق ترانس فورامینال داده است. این کار توسط فوق تخصص درد و در اتاق عمل انجام میشود.

 نوشته شده توسط دکتر حیدریان

تنگی کانال نخاع و درمان های آن

تنگی کانال نخاع (spinal canal stenosis) یک وضعیت غیر طبیعی است که میتواند در هر قسمتی از کانال نخاعی اتفاق بیفتد. وقوع این حالت در قسمت کمر بیشتر از سایر قسمتهای ستون فقرات میباشد. کوچک شدن این فضا سبب فشار روی نخاع در داخل کانال شده و علائم این بیماری ایجاد میشود.

درمان تنگی کانال نخاع :

الف. درمان غیر جراحی

-           ارائه ورزشها و تمرینات مخصوص به بیماران جهت جلوگیری از پیشرفت بیماری و درمان علائم آن

-          استفاده از کمربند طبی یا لوازم ارتوپدی فنی حمایت کننده

-          انجام فیزیوتراپی و آب درمانی

-          درمان دارویی با ضد دردهای ساده یا داروهای ضد التهاب

-          انجام تزریق اپیدورال

 

ب. درمان جراحی تنگی کانال نخاع

 در چه بیمارانی عمل جراحی باز باید انجام شود؟

1- مشکل حرکتی پیشرونده

2- اختلال در کنترل ادرار و مدفوع

3- محدودیت شدید حرکتی در بیماران

4- عدم پاسخ به درمانهای غیر جراحی

مراجعه بیماران به کلینیکهای درد میتواند با انجام درمان به موقع از پیشرفت بیماری و نیاز به انجام عمل باز جلوگیری نماید.

نوشته شده توسط دکتر مجید حیدریان - فوق تخصص درد

علایم تنگی کانال نخاع

باریک شدن کانال نخاعی (Spinal Stenosis) که باعث فشار بر عصب نخاع می گردد را تنگی کانال نخاع نامند تنگی کانال نخاع بیشتر در قسمت گردن و کمر رخ می دهد. 

علائم تنگی کانال نخاعی کمر

مهمترین علائم عبارتند از :

•  کمردرد ممکن است باشد و ممکن است وجود نداشته باشد.

• درد سوزاننده در باسن و اندام های تحتانی. این احساس درد و سوزش بر اثر همان فشاری است که روی ریشه های عصبی  وارد میشود. وقتی اعصابی که در حال خروج از نخاع و رفتن به اندام تحتانی هستند فشرده میشوند درد در محلی احساس میشود که آن اعصاب باید در نهایت به آنجا بروند. بطور مثال اگر عصبی که باید به پشت ساق رفته و حس آنجا را تامین کند تحت فشار قرار گیرد درد در پشت ساق احساس میشود.

• احساس بیحسی یا گزگز و سوزن سوزن شدن در باسن و ران و ساق پا. این مشکل هم بر اثر فشار به اعصاب ایجاد میشود

• ضعیف شدن عضلات ران و ساق. وقتی فشار به عصب بیشتر میشود کارکرد حرکتی عصب هم مختل میشود. عضلاتی که آن عصب به آنها میرسد ضعیف میشوند و فرد احساس ضعف و سنگینی در هر دو اندام تحتانی میکند. ممکن است بیمار کلاً توانایی بالا آوردن مچ پایش را از دست بدهد و موقع راه رفتن پایش را روی زمین بکشد.

• درد در نشستن و خم شدن به جلو کمتر میشود. در خم شدن به جلو و نشستن فضای بین مهره ای یعنی همان دهانه ای که ذکر کردیم باز تر شده فشار روی عصب کمتر میشود پس علائم بیمار در این حالات کاهش پیدا میکند.

 

درمان تنگی نخاع با ورزش های مناسب

باریک شدن کانال نخاعی (Spinal Stenosis) که باعث فشار بر عصب نخاع می گردد را تنگی کانال نخاع نامند. تنگی کانال نخاع بیشتر در قسمت گردن و کمر رخ می دهد. 

به طور كلي در بيماراني كه دردهاي مكانيكال ستون فقرات گردني و كمري دارند و با تغيير وضعيت قرارگيري بدن، شدت درد تغيير مي‌كند، انجام تمرين‌هاي ورزشي مناسب در بهبود وضعيت بدن امري ضروري و مفيد خواهد بود. چنانچه تنگي نخاع ناشي از فتق ديسك بين مهره‌اي به داخل كانال نخاعي باشد و ضايعه ديگري مطرح نباشد، توصيه مي‌شود:

1) تمرين‌هاي هوازي شامل پياده‌روي، دوچرخه‌سواري و شنا را به مدت 20 تا 30 دقيقه، 3 روز در هفته در برنامه روزانه خود داشته باشيد. سپس به تدريج زمان آن را به مدت 45 دقيقه 5 تا 7 روز در هفته افزايش دهيد. توجه داشته باشيد كه از دويدن و پريدن اجتناب كنيد.

2) تمرين‌هاي ثبات ستون فقرات بعد از آموزش توسط كارشناسان به صورت انقباض همزمان عضلات عرضي ناحيه تحتاني شكم و عضلات عمقي ستون فقرات انجام ‌پذيرد.

3) تمرين‌هاي مكنزي به‌صورت راست شدن و خم شدن به عقب در ناحيه كمر كه شامل چند تمرين است، توصيه مي‌شود.

4) سعي كنيد تقريبا هر روز، انجام تمرين‌هاي انعطاف‌پذيري را به صورت كشش عضلات كمر، شكم، لگن و عضلات ران و ساق در برنامه روزانه خود داشته باشيد.

5) تغييراتي را در شيوه زندگي نظير نحوه مناسب نشستن، ‌اجابت مزاج، بلند كردن وزنه و... داشته باشيد. همچنين در تغيير جهت به سمت طرفين نيز بايد اصلاحاتي صورت گيرد.

6) تقويت عضلات گردن در ناحيه گردن به چهار سمت (جلو، عقب و طرفين)، انقباض عضلات در برابر مقاومت (مانند استفاده از دست) همراه با كشش عضلات گردن (خم کردن گردن توسط دست) توصيه مي‌شود.

علایم و درمان جراحی تنگی کانال نخاع

تنگی کانال نخاعی ، باریک شدن و تنگ شدگی غیرطبیعی ستون فقرات است که ممکن است در هر ناحیه ای از نخاع بروز نماید.

علائم تنگی کانال نخاع

- بی حسی، گرفتگی عضلات و یا درد کمر، باسن، ران و ساق پا، گردن، شانه و یا بازو.

- ضعف قسمتی از پاها و یا دست ها

علائم بیماری هنگامی که می ایستید و یا راه می روید، بدتر می شوند و موقعی که می نشینید و یا به جلو خم می شوید، کم و یا محو می شوند

- بیشتر افراد مبتلا به تنگی نخاع، قادر نیستند برای مدت زمان طولانی راه بروند.

- بیماران ممکن است قادر به دوچرخه سواری همراه با درد کمی باشند.

 

علائم جدی تر عبارتست از:

- عدم تعادل در هنگام راه رفتن و یا به سختی راه رفتن

- داشتن مشکل در کنترل ادرار و یا اجابت مزاج

 

 درمان جراحی تنگی کانال نخاع کمری

 در افرادی که به درمان های غیر جراحی جواب کافی نمیدهند و درد و علائم حسی زندگی روزمره آنها را مختل کرده است استفاده میشود. دو نوع درمان جراحی برای این بیماران استفاده میشود.

لامینکتومی Laminectomy : 

در این روش قسمتی از استخوان های طبیعی مهره، استخوان های اضافی تشکیل شده و لیگامان های کلفت شده خارج میشوند. این جراحی را دکمپرشن Decompression هم میگویند چون موجب رفع فشار و کمپرشن از روی اعصاب میشود.

جوش دادن با فیوژن مهره ها Spinal fusion : 

در کسانی انجام میشود که در آنها سائیدگی مفاصل بین مهره ای موجب ناپایداری مهره ها شده است. در این روش جراحی بعد از دکمپرشن و برداشتن فشار از روی اعصاب، مهره های مجاور به هم جوش داده میشوند. در این روش از پیوند استخوان و از وسایل فلزی مانند پیچ و میله ممکن است استفاده شود تا مهره ها زودتر و بهتر جوش بخورند.

گرفتگی کانال نخاعی و علل آن

تنگی کانال نخاعی ، باریک شدن و تنگ شدگی غیرطبیعی ستون فقرات است که ممکن است در هر ناحیه ای از نخاع بروز نماید. 

علل تنگی نخاعی

برخی از عواملی که باعث تنگی مجرای نخاعی می‌گردند شامل:

-آسیب‌های دیسک بین مهره‌ای و فتق دیسک بین مهره ای

-به علت عفونت ‎ها

- بیماری استئوآرتریت

-ناهنجاری‌ های مادرزادی

-هر عامل فضاگیر و توده مانندی که باعث فشار به نخاع یا ریشه‌های عصبی گردد(مثلا فشارهای ناشی از تومورها)

-اختلال در وضعیت مفاصل بین مهره ‌ای پشتی

-تنگی کانال مادرزادی

-ضخیم شدگی یا هیپرتروفی لیگامان زرد(فلاوم) و مفاصل فاست

-اسپوندیلولیستزیس  , لغزش مهره (به ویژه در موارد لیزخوردگی ‌های شدید)

-ضایعه تومورال و عوامل عفونی

-استئوآرتریت(ورم مفاصل و استخوان ها)

-دژنراسیون دیسک

- لیگامنت های ضخیم شده

- بیماری پاگت(Paget’s disease) استخوان

- بیماری آکوندروپلازی(Achondroplasia)

- تومورهای نخاعی

- آسیب های نخاعی

از علل دیگری که می توانند باعث تشدید تنگی کانال نخاعی شوند می توان به موارد زیر اشاره کرد: رسوب کلسیم بر روی تاندون ها و لیگامنت های مختلف بوده که باعث ضخیم و سفت شدن آن ها می شود ، تشکیل اوستئوفیت(زایده استخوانی) ، رشد استخوان گونه ی لبه های مهره ها و مفاصل بین مهره ای ، فتق دیسک های بین مهره ای که حتی با مقادیر کم نیز باعث ایجاد علائم قابل توجهی در بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاعی می شوند ، لغزش مهره ها روی یکدیگر( اسپوندیلولیستزیس) ، تروما مثلا بر اثر ضربه های مکرر و متوالی یا تصادفات.

مشکلات بسیار متفاوتی می توانند میزان فضای درون مجرای نخاعی را کاهش دهند. از جمله رایج ترین مشکلات می توان به مشکلات وابسته به دژنراسیون و افزایش سن اشاره نمود. سایر علل شامل نقص های مادرزادی و تومورهای سرطانی یا بد خیم هستند.

درمان پزشکی تنگی کانال نخاع :

- پزشک ممکن است شما را به فیزیوتراپیست ارجاع دهد. فیزیوتراپیست، با انجام تمرینات کششی، درد شما را کاهش می دهد و به شما نشان می دهد که چه نوع ورزش هایی برایتقویت عضلات مفید است.

- گفتار درمانی نیز برای کاهش درد کمر مفید است.

- جراحی : اگر درمان های دیگر موثر نبود، برای کاهش فشار بر عصب و یا کانال نخاع، جراحی انجام می شود.

 

 

 

تنگی کانال نخاع و راه های تشخیص آن

کانال نخاع فضایی است در داخل ستون فقرات که در داخل آن نخاع قرار گرفته است. این کانال از کنار هم قرار گرفتن سوراخی که در وسط مهره ها است ایجاد میشود. این کانال از داخل توسط غشائ محکمی بنام لیگامان زرد حمایت میشود.

تنگی کانال نخاع یک وضعیت غیر طبیعی است که میتواند در هر قسمتی از کانال نخاعی اتفاق بیفتد. وقوع این حالت در قسمت کمر بیشتر از سایر قسمتهای ستون فقرات میباشد. کوچک شدن این فضا سبب فشار روی نخاع در داخل کانال می شود.

 

راه های تشخیص تنگی کانال نخاع :

متخصص ستون فقرات -  معاینه بدنی انجام می دهد و محل درد و اثر درد بر حرکات فرد را بررسی می کند.

- در حالی که راه می روید، پزشک از شما می خواهد که با پنجه پا و سپس با پاشنه پا راه بروید و نوع راه رفتن شما را بررسی می کند.

- پزشک از شما می خواهد به جلو، عقب و طرفین خم شوید.

- در حالی که دراز کشیده اید، پاهای خود را بالا ببرید. اگر شما در حین انجام این کار، دردتان بیشتر شد و پاهایان بی حس و یا سوزن سوزن شد، شما مبتلا به سیاتیک هستید.

- پزشک، پاهای شما را در وضعیت های مختلف حرکت می دهد و در تمام این موقعیت ها، توانایی حرکت شما را بررسی می کند.

- برای بررسی عملکرد عصب، پزشک از یک چکش پلاستیکی برای عکس العمل عصبی استفاده می کند.

- پزشک، پاها را با پنبه و یا پر لمس می کند و می بیند که در کدام مناطق و با چه چیزی درد را احساس می کنید.

 

 - آزمایشات مغز و اعصاب را برای تشخیص ضعف و کاهش حس در پاها به کار می برند و شامل: الکترومیوگرافی ، MRI و عکسبرداری از نخاع

تنگی کانال نخاعی(Spinal Canal Stenosis)

 با توجه به اینکه نخاع و ریشه های دم اسبی در کانال نخاعی قرار می گیرند , هر عاملی که باعث کاهش فضای کانال یا سوراخ های بین مهره ای(که محل خروج ریشه های اعصاب نخاعی می باشند) گردد به سبب فشار به نخاع یا ریشه های اعصاب منجر به درد خواهدشد.هرچه میزان تنگی کانال بیشتر باشد بیمار درد بیشتری را تجربه خواهد کرد.

مهمترین علل تنگی کانال نخاعی عبارتنداز:

-تنگی کانال مادرزادی

-بیماری استئوآرتریت

-فتق دیسک بین مهره ای

-ضخیم شدگی یا هیپرتروفی لیگامان زرد(فلاوم) و مفاصل فاست

-اسپوندیلولیستزیس

-ضایعه تومورال و عوامل عفونی

علائم تنگی کانال نخاعی:

خم شدن به جلو درد را کاهش می دهد و با صاف کردن تنه درد تشدید می شود.راه رفتن درد را تشدید می کند به طوریکه بیمار مجبور می شود توقف هایی را به هنگام پیاده روی داشته باشد.از علائم مهم تنگی کانال نخاعی, لنگش متناوب (Intermittent Claudication) می باشد.با نشستن و خم کردن تنه درد کاهش می یابد.عموما بیماران علایمی از سنگینی پاها, درد کمر, درد ناحیه پشتی ران و ساق پا را گزارش می کنند.بسیاری از بیماران از درد ناحیه کمر و ساق پاها شکایت دارند.CT-Scan و MRI جهت تشخیص بسیار کمک کننده اند.

یک نکته کلینیکی در ارتباط با لنگش متناوب و برخی علائم مشابه بیماران با تنگی کانال نخاعی و بیماران با مشکل عروقی, این است که در تنگی کانال ایستادن و راه رفتن منجر به تشدید علائم و نشستن و خم کردن تنه باعث کاهش درد می گردد چون در حالت نشسته و خم شدن فضای کانال تا حدی افزایش می یابد و فشار از روی اعصاب برداشته می شود.درحالیکه بیماران با مشکلات عروقی, علائم با راه رفتن افزایش ولی با ایستادن کاهش می یابد.

درمان :

شامل یک یا ترکیبی از موارد ذیل است:

۱-درمان دارویی طبق نظر متخصص مربوطه

۲-درمان فیزیوتراپی

۳-درمان جراحی(به خصوص در موارد شدید)

 

منبع : برزکار 

کمر درد چه عللی دارد؟

کمردرد یکی از شایعترین بیماری های انسان بوده و تقریباً همه افراد حداقل یکبار در طول زندگی خود دچار کمر درد میشوند. شیوع آن در زن و مرد یکسان است و گرچه در هر سنی ممکن است اتفاق بیفتد ولی بیشتر در سنین 50-30 سالگی دیده میشود.

 کمردرد میتواند شدید یا خفیف باشد. کوتاه مدت یا مزمن باشد. دائم یا گاهگاهی باشد. با این حال در اکثر اوقات بطور خودبخودی بعد از چند هفته خوب میشود. کمردرد از علل عمده مرخصی های درمانی و غیبت از کار است و بروز آن در قشر فعال جامعه هر ساله موجب آسیب ها فراوان اقتصادی میشود.

علل کمر درد

کمردرد علل بسیار زیادی دارد. با این حال مهمترین علل کمردرد عبارتند از :

وارد آوردن فشار زیاد به ستون مهره Over activity

1- دیسک بین مهره ای طبیعی 2- دیسک پاره شده 3- دیسک برجسته شده 4- دیسک هرنی شده 5- نازک شدن دیسک 6 و 7- استئوآرتریت مهره

وارد آوردن فشار زیاد به ستون مهره از علل شایع کمردرد است. وقتی اسباب کشی میکنید، به مسافرت میروید، خانه تکانی شب عید میکنید، در یک صبح سرد زمستانی یک اتومبیل را که استارت نمیزند هل میدهید و یا به خرید میروید و مقدار زیادی اسباب خرید را به خانه میکشید و ... عضلات و لیگامان های اطراف ستون مهره خود را تحت فشار زیاد و ناگهانی قرار داده اید.

کمر شما ممکن است آمادگی برای تحمل این فشارها را نداشته باشد. نتیجه آن کشیده شدن عضلات و لیگامان ها و بدنبال آن ایجاد پارگی های کوچک و میکروسکوپی است. 

بدنبال آن تورم و درد در این بافت ها ایجاد میشود و شما آنرا بصورت کمردرد و خشکی کمر احساس میکنید. احساس میکنید کمرتان خشک شده و نمیتوانید آنرا به راحتی خم و راست کنید. این محدودیت حرکت قدری به علت درد و قدری به علت انقباض عضلات اطراف ستون مهره است که خارج از اراده شما صورت میگیرد و به آن اسپاسم هم میگویند. این نوع کمردرد معمولاً با چند روز استراحت خوب میشود.

آسیب دیسک بین مهره ای Disc injury

وقتی بوجود میاید که فشار بیشتری از آنچه در حالت قبل ذکر کردیم به کمر وارد کنیم یا ستون مهره آنقدر ضعیف باشد که با همان فشارهایی که گفتیم دچار آسیب دیسک شود. در هر حال این وضعیت از حالت قبل شدیدتر بوده و نشانه آسیب بیشتر به ستون مهره است. این آسیب ممکن است به دو صورت ایجاد شود.

• پاره شدن دیسک Disc tear : بر اثر فشار به ستون مهره قسمت حلقوی دور آ ن یا آنولوس فیبروزوس پاره میشود. این پارگی ممکن است خفیف یا شدید باشد. ممکن است به ناگهان و بدنبال یک فشار ناگهانی به کمر ایجاد شود و یا ممکن است به تدریج و در طی سالیان براثر وارد شدن فشارهای خفیف ولی مداوم ایجاد شود. 
• معمولاً با افزایش سن این پارگی ها بتدریج در همه انسان ها بوجود میاید. این جزئی از روند پیری است. در بعضی ها این پارگی ها ممکن است بدون علامت و بدون درد باشد.

• هرنی دیسک Disk herniation : هرنی دیسک بین مهره ای یا دررفتن دیسک. در این وضعیت پارگی قسمت حلقوی محیطی دیسک ( آنولوس فیبروزوس) شدید بوده و قسمت مرکزی ( نوکلئوس پولپوزوس) از بین شکاف پارگی به بیرون راه پیدا میکند.
•  این قسمت بیرون زده را هرنی یا فتق میگویند. مهمترین مشکلی که در فتق دیسک بوجود میاید اینست که قسمت بیرون زده به اعصابی که در حال بیرون آمدن از نخاع و مهره هستند فشار آورده و همین فشار موجب بروز بسیاری مشکلات از جمله درد اندام است. 
• درد در باسن و ران و ساق احساس میشود. به این درد سیاتیک Sciatica میگویند. هرنی یا فتق دیسک معمولاً بعد از فعالیت هایی مانند بلند کردن یا هل دادن جسم سنگین یا خم شدن یا چرخیدن ناگهانی بوجود میاید.

پیری دیسک Disc degeneration

      

با بالا رفتن سن بتدریج در دیسک بین مهره ای پارگی های خفیف و متعدد بوجود میاید و به مرور دیسک چروکیده و خشکیده و کوچک میشود و قدرت ارتجاعی خود را از دست میدهد. براثر کوچک شدن دیسک ارتفاع آن هم کم شده و در نتیجه مهره ها به هم نزدیکتر میشوند. نزدیک شدن مهره ها موجب سایش مفاصل بین مهره ای به یکدیگر میشود که ایجاد سائیدگی و در نتیجه درد و خشکی میکند.

 

لغزش یا لغزیدگی مهره یا اسپوندیلولیستزی Spondylolisthesis

بر اثر ضعیف شدن یا پاره شدن لیگامان هایی که در اطراف مهره قرار گرفته اند، مهره به سمت جلو میلغزد. این حرکت نامناسب مهره را اسپوندیلولیستزی مینامند و ممکن است روی اعصاب نخاع فشار وارد کنند.

تنگی کانال نخاع Spinal stenosis

در این عارضه کانال نخاعی تنگ میشود و فضا برای نخاع کم شده و در نتیجه به آن فشار وارد میشود. تنگی کانال نخاعی معمولاً به علت استخوان های اضافه ایست که در اطراف زوائد مهره و مفاصل بین مهره ای به تدریج و با افزایش سن ایجاد میشود. ممکن است لیگامان های اطراف مهره هم بتدریج و با افزایش سن کلفت شده و موجب تنگ شدن کانال نخاعی شوند.

اسکولیوز Scoliosis

اسکولیوز یا انحراف جانبی ستون مهره عارضه ایست که معمولا در سنین نوجوانی بوجود میاید. این عارضه ممکن است موجب کمردرد و حتی فشار به اعصاب کمری و سیاتیک شود.

علل دیگر

بسیاری عوامل دیگر هم میتوانند کمردرد ایجاد کنند ولی شیوع آنها کم است. این علل به اختصار عبارتند از :

• تومورهای نخاع یا تومورهای خوش خیم یا بدخیم یا متاستاتیک مهره ها
• شکستگی مهره
• پوکی استخوان
• روماتیسم ماننداسپوندیلیت انکیلوزان
• عوامل روانی مانند هیستری یا تمارض
• بیماری های مفصل ران یا التهاب مفصل ساکروایلیاک در لگن
• بیماری های زنان مانند تومور ها یا عفونت های رحم یا اندومتریوز
• بیماری های پروستات
• بیماری های کلیه مانند عفونت یا سنگ دستگاه ادراری
• مشکلات دستگاه گوارش مانند پارگی زخم معده یا پانکراتیت
• انسداد یا آنوریسم آئورت یا شریان های لگن
• بیماری های عفونی عمومی مانند آنفلوانزا، حصبه و تب مالت
• عفونت های مهره

منبع : ایران ارتوپد

تنگی کانال نخاع

تنگی کانال نخاع در حقیقت اصطلاحی است که برای بیان باریک شدن بخش تحتانی مسیر عبور نخاع (کانال نخاع) در ستون فقرات به کار می رود.

علل تنگی کانال نخاع:

-پیر شدن ستون فقرات بر اثر افزایش سن

- ناهنجاری‌های مادرزادی

- اختلال در وضعیت مفاصل بین مهره‌ای پشتی

 هنگام خم کردن تنه به طرف جلو، فشار از روی ریشه‌های اعصاب نخاعی برداشته می‌شود و به همین دلیل درد ناشی از تنگی کانال نخاع کاهش می یابد.

علائم تنگی کانال نخاعی:

-کمردرد در زمان نشستن و یا خم شدن رو به جلو

-ضعف عضلات

-کرختی یک یا هر دو پا،باسن و یا ساق پاها

-خواب رفتگی ،احساس سوزش،سوزن سوزن شدن و حتی خارش پاها، باسن و یا ساق پا

-گرفتگی های عضلانی

-خستگی زودرس

 - احساس ضعف و لنگیدن پاها (لنگش عصبی) : تفاوت لنگش عصبی از لنگش عروقی ناشی از نارسایی عروق خونی این است که در موارد عروقی، ایستادن و توقف کردن برای برطرف شدن علائم کافی است، اما در موارد نخاعی، فرد حتما باید خود را به جلو خم کند و یا به حالت چمباتمه بنشیند تا احساس بهبودی کند.

 در موارد شدید تنگی کانال نخاع:

 - اختلال در دفع ادرار و مدفوع معمولا بصورت بی اختیار

- اختلال در راه رفتن

- فلج اندام تحتانی

- افزایش درد هنگام راه رفتن

- درد ناحیه کمر و اندام تحتانی

- معمولا شدت درد به هنگام صاف کردن تنه افزایش می یابد.

- کاهش درد هنگام خم کردن تنه به طرف جلو: در این وضعیت فشار از روی ریشه‌های اعصاب نخاعی برداشته می‌شود و به همین دلیل درد کاهش می یابد.

- کلسیفیکاسیون یا رسوب کلسیم بر روی تاندون ها و لیگمان های مختلف: رسوب کلسیم باعث ضخیم و سفت شدن تاندون ها و لیگمان ها می شود.

- تشکیل اوستئوفیت (زایده استخوانی با بیرون‌زدگی رویشی استخوان)

- رشد استخوان‌گونه لبه های مهره ها و مفاصل بین مهره ای

- فتق دیسک های بین مهره ای

- لغزش مهره ها روی یکدیگر

- تروما، مثلا بر اثر ضربه های مکرر و متوالی یا تصادفات

- عفونت‎ها

-بیمای استئو آرتریت

کانال نخاع وظیفه حفاظت از نخاع و ریشه های عصبی را به عهده دارد. در صورتی که کانال نخاع از میزان خاصی در هر یک از محل های نخاع گردنی، پشتی یا کمری باریک تر باشد (بسته به میزان باریکی که ایجاد شده) می تواند برای بیمار مشکل ساز باشد. این تنگی می تواند نسبی و یا کامل باشد.

اگر چه مواردی از تنگی کانال نخاع از بدو تولد وجود دارد، اما اغلب مبتلایان در سنین بالای 50 سال هستند و بر اثر آسیب و پیر شدن ستون فقرات به این بیماری مبتلا شده اند.بسیاری از این افراد بدون علامت هستند، تا اینکه علت های دیگر باعث فشار بیشتر بر نخاع شده و تنگی را تشدید کنند.

در صورتی که این باریکی نخاع باعث آزردگی طناب نخاعی یا ریشه های آن گردد، باید به فکر حل این مشکل باشیم.

منبع : پزشکی

درمان تنگی کانال نخاع بدون جراحی

کانال نخاع فضایی است در داخل ستون فقرات که در داخل آن نخاع قرار گرفته است. این کانال از کنار هم قرار گرفتن سوراخی که در وسط مهره ها است ایجاد میشود. این کانال از داخل توسط غشائ محکمی بنام لیگامان زرد حمایت میشود.

تنگی کانال نخاع چیست؟

تنگی کانالنخاع (spinal canal stenosis) یک 

وضعیت غیر طبیعی است که میتواند در هر قسمتی از کانال نخاعی اتفاق بیفتد. وقوع این حالت در قسمت کمر بیشتر از سایر قسمتهای ستون فقرات میباشد. کوچک شدن این فضا سبب فشار روی نخاع در داخل کانال شده و علائم این بیماری ایجاد میشود.

علت تنگ شدن کانال نخاع چیست؟

۱. ضخیم شدن لیگامانهای داخل کانال

۲. برجسته شدن یا بیرون زدگی دیسکها به داخل کانال

۳. ایجاد خارهای استخوانی در داخل کانال

۴. شکستگی مهره ها

۵. تغییر در مفاصل کنار مهرهای (مفاصل فاست)

آیا این بیماری زمینه ارثی دارد؟

در بعضی بیماران فضای داخل کانال بصورت مادرزادی تنگ تر از حالت عادی است این افراد بیشتر از بقیه

 در معرض ایجاد علائم تنگی کانال میباشند.

بیمارانی که دچار لغزندگی یا انحراف ستون فقرات هستند بیشتر از بقیه در معرض خطر ایجاد تنگی کانال هستند.

منبع : دانشجو

درمان تنگی نخاع با ورزش های مناسب

با توجه به شرح حال مختصر و عدم معاينه فيزيكي تجويز ورزش براي اين بيمار دقيق نخواهد بود.

به طور كلي در بيماراني كه دردهای مکانیکال ستون فقرات گردنی و كمري دارند و با تغيير وضعيت قرارگيري بدن، شدت درد تغيير مي‌كند، انجام تمرين‌هاي ورزشي مناسب در بهبود وضعيت بدن امري ضروري و مفيد خواهد بود. چنانچه تنگي نخاع ناشي از فتق دیسک بین مهره ای به داخل کانال نخاعی باشد و ضايعه ديگري مطرح نباشد، توصيه مي‌شود:

1) تمرين‌هاي هوازي شامل پياده‌روي، دوچرخه‌سواري و شنا را به مدت 20 تا 30 دقيقه، 3 روز در هفته در برنامه روزانه خود داشته باشيد. سپس به تدريج زمان آن را به مدت 45 دقيقه 5 تا 7 روز در هفته افزايش دهيد. توجه داشته باشيد كه از دويدن و پريدن اجتناب كنيد.

 

 

2) تمرين‌های ثبات ستون فقرات بعد از آموزش توسط كارشناسان به صورت انقباض همزمان عضلات عرضي ناحيه تحتاني شكم و عضلات عمقي ستون فقرات انجام ‌پذيرد.

3) تمرين‌هاي مكنزي به‌صورت راست شدن و خم شدن به عقب در ناحيه كمر كه شامل چند تمرين است، توصيه مي‌شود.

4) سعي كنيد تقريبا هر روز، انجام تمرين‌هاي انعطاف‌پذيري را به صورت كشش عضلات كمر، شكم، لگن و عضلات ران و ساق در برنامه روزانه خود داشته باشيد.

5) تغييراتي را در شيوه زندگي نظير نحوه مناسب نشستن، ‌اجابت مزاج، بلند كردن وزنه و... داشته باشيد. همچنين در تغيير جهت به سمت طرفين نيز بايد اصلاحاتي صورت گيرد.

6) تقويت عضلات گردن در ناحیه گردن به چهار سمت (جلو، عقب و طرفين)، انقباض عضلات در برابر مقاومت (مانند استفاده از دست) همراه با كشش عضلات گردن (خم کردن گردن توسط دست) توصيه مي‌شود.

منبع: پزشکی

علل شایع تنگی کانال نخاع

1)بیماری پاگت استخوان:
در این بیماری، استخوان‌های جدید ایجاد می‌‌شوند. این بیماری استخوان‌هایی را ایجاد می‌کند که به‌صورت غیر طبیعی بزرگ هستند و در صورت بروز در ستون فقرات و نخاع از میزان فضای موجود در مجرای نخاعی می‌کاهند.

2)بیماری آکوندروپلازی:

این اختلال ژنتیکی در اوائل کودکی، منجر به کوتاه ماندن قد می‌شود. افرادی که به این بیماری مبتلا هستند، در هنگام تولد دارای مجاری نخاعی باریک می‌باشند.بیماری آکندروپلازی نوعی کوتاهی قد است که در آن بازوها و پاهای کودک به نسبت طول بدن کوتاه‌تر هستند. علاوه بر این، اغلب تنه طبیعی و سر بزرگ‌تر است.
بیمار دچار آکندروپلازی، از بدو تولد دچار کوتاه شدگی اندام‌ها و انگشتان، تنه‌ی نسبتاً باریک، شکل سه شاخه‌ی دست‌ها، ماکروسفالی(جمجمه‌ی بزرگ) و پیشانی برجسته است.

3)تومورهای نخاعی:
زائده‌های غیرطبیعی می‌توانند داخل طناب نخاعی، درون غشاهای پوشاننده‌ی طناب نخاعی یا در فضای بین طناب نخاعی و مهره‌ها شکل گیرند. بزرگ شدن تومورها ممکن است بر طناب نخاعی و ریشه‌های عصبی فشار وارد کنند.

4)آسیب‌های نخاعی:
سوانح اتومبیل، تروما(ضربه مغزی) و فلج مغزی همگی می‌توانند سبب دررفتگی و جابه‌جایی یا شکستگی‌های یک یا چند مهره شوند. استخوان جابه‌جا شده در اثر شکستگی مهره‌ای ممکن است به کانال و مجرای مهره‌ای آسیب بزند. تورم بافت مجاور به دنبال جراحی کمر نیز می‌تواند بر طناب نخاعی یا اعصاب فشار وارد آورد.

5)استئوآرتریت(ورم مفاصل و استخوان‌ها):
با مرور زمان، مفاصل فاست(facet joints) در بین مهره‌های اطراف نخاع تحلیل می‌روند و بدن ممکن است زوائدی استخوانی به‌نام"اسپورهای استخوان"(bone spurs) که"استئوفیت" نیز نامیده می‌شوند را ایجاد کند. اسپورهای استخوان قادرند سبب باریک شدن مجاری نخاعی شوند.

منبع : هفت سیب

درمان تنگی کانال نخاع

به خاطر داشته باشید که برطرف شدن درد، هدف اصلی درمان در این بیماران نیست. در فیزیولوژی بدن، درد یک مکانیسم هشدار دهنده مهم است و به معنی وجود یک مشکل زمینه ای می باشد.

به همین دلیل برطرف کردن درد، بدون حل مشکل اصلی می تواند در درازمدت فاجعه آمیز باشد، چرا که موجب پیشرفت بدون سروصدای بیماری زمینه ای خواهد شد.

اغلب مبتلایان به تنگی های نسبی کانال نخاعی، خصوصا در صورتی که زود تشخیص داده شوند، بوسیله روش های غیرجراحی قابل درمان هستند. اما در موادی که این تنگی بدتر و شدیدتر شود، نیاز به جراحی بیشتر خواهد بود.

پس مراجعه دیرهنگام بیمار به پزشک متخصص و عدم تشخیص به موقع بیماری می تواند عواقب بدی برای شخص در پی داشته باشد.

 

دارودرمانی

- می توان از داروهای ضدالتهابی غیر استروئیدی مثل: بروفن ، ناپروکسن، سلبرکس، ایندومتاسین و نیز مسکن های موضعی تحت نظر پزشک استفاده کرد.

- شل کننده های عضلانی مثل: متوکاربامول نیز مجاز هستند.

- مصرف کورتون ها پیشنهاد نمی شود، مگر در موارد خاص و به صورت محدود.

- تزریقات موضعی کورتون، فقط در موارد خاصی موثر بوده و برای تمام بیماران پیشنهاد نمی شود.

مراجعه دیرهنگام بیمار به پزشک متخصص و عدم تشخیص به موقع بیماری می تواند عواقب بدی برای شخص در پی داشته باشد

عوامل افزایش دهنده بهبودی

- استراحت کوتاه مدت در بستر (حداکثر برای سه روز) : استراحت های طولانی مدت اصلا پیشنهاد نمی شود. کمی راه رفتن در مدت سه روز استراحت نیز مفید است، چرا که بی تحرکی بدن و از بین بردن کامل فشار بر استخوان های بدن موجب اثرات نامطلوبی از قبیل: تشدید برداشت کلسیم از استخوان ها (پوکی استخوان)، افزایش احتمال ایجاد لخته در عروق خونی و خطرات ناشی از آن و بسیاری مشکلات دیگر خواهد شد.

- کاهش نسبی فعالیت های بدنی، خصوصا خودداری از انجام کارهای سنگین و فشارهای بیش از حد

- در صورت بهبودی بیمار و کاهش درد، می توان از روش های حرکت درمانی و ورزش های مخصوص استفاده کرد. این حرکات با افزایش انعطاف پذیری و تقویت عضلات احاطه کننده ستون فقرات، میزان بهبودی را افزایش خواهند داد.

 

درمان های جایگزین

تنگی نخاع در اکثر موارد با ورزش درمانی، فیزیوتراپی و ورزش درون آب با برنامه مشخص تجویز شده توسط متخصص فیزیوتراپی و توانبخشی قابل درمان است.

 

در چه صورت جراحی لازم می شود؟

در صورتی که روش های بالا نتوانند طی مدت 4 تا 6 هفته مشکلات بیمار را بهبود قابل توجهی بخشند، و یا اینکه علائم زیر دیده شوند، باید جراحی انجام شود:

- ضعف حرکتی

- اختلال در دفع ادرار و مدفوع

- کاهش قدرت عضلانی ناشی از فشار بر ریشه های عصبی

- تنگی های شدید کانال نخاعی (در MRI بیمار وجود داشته باشد)

- توانایی راه رفتن بیمار در حد قابل توجهی کاهش یابد و مجبور باشد برای طی مسافتی کوتاه، مرتبا خود را به جلو خم کند و یا بنشیند.

در موارد بالا، باید به صلاحدید جراح اعصاب و یا جراح ستون فقرات، به آزاد سازی نخاع از طریق جراحی فکر کرد. نتایج حاصل از جراحی تنگی نخاع در 50 درصد موارد رضایتبخش بوده است.

منبع : تبیان

تنگی کانال نخاع+علل

تنگی کانال نخاع در حقیقت اصطلاحی است که برای بیان باریک شدن بخش تحتانی مسیر عبور نخاع (کانال نخاع) در ستون فقرات به کار می رود.

---

کانال نخاع وظیفه حفاظت از نخاع و ریشه های عصبی را به عهده دارد. در صورتی که کانال نخاع از میزان خاصی در هر یک از محل های نخاع گردنی، پشتی یا کمری باریک تر باشد (بسته به میزان باریکی که ایجاد شده) می تواند برای بیمار مشکل ساز باشد. این تنگی می تواند نسبی و یا کامل باشد.

اگر چه مواردی از تنگی کانال نخاع از بدو تولد وجود دارد، اما اغلب مبتلایان در سنین بالای 50 سال هستند و بر اثر آسیب و پیر شدن ستون فقرات به این بیماری مبتلا شده اند.

بسیاری از این افراد بدون علامت هستند، تا اینکه علت های دیگر باعث فشار بیشتر بر نخاع شده و تنگی را تشدید کنند.

در صورتی که این باریکی نخاع باعث آزردگی طناب نخاعی یا ریشه های آن گردد، باید به فکر حل این مشکل باشیم.

 

علل تنگی کانال نخاع

- پیر شدن ستون فقرات بر اثر افزایش سن

- کلسیفیکاسیون یا رسوب کلسیم بر روی تاندون ها و لیگمان های مختلف: رسوب کلسیم باعث ضخیم و سفت شدن تاندون ها و لیگمان ها می شود.

- تشکیل اوستئوفیت (زایده استخوانی با بیرون‌زدگی رویشی استخوان)

- رشد استخوان‌گونه لبه های مهره ها و مفاصل بین مهره ای

- فتق دیسک های بین مهره ای

- لغزش مهره ها روی یکدیگر

- تروما، مثلا بر اثر ضربه های مکرر و متوالی یا تصادفات

- عفونت‎ها

- بیماری استئوآرتریت

- ناهنجاری‌های مادرزادی

- اختلال در وضعیت مفاصل بین مهره‌ای پشتی

هنگام خم کردن تنه به طرف جلو، فشار از روی ریشه‌های اعصاب نخاعی برداشته می‌شود و به همین دلیل درد ناشی از تنگی کانال نخاع کاهش می یابد

علائم تنگی کانال نخاعی

- کمردرد در زمان نشستن و یا خم شدن رو به جلو

- ضعف عضلات

- کرختی یک یا هر دو پا، باسن و یا ساق پاها

- خواب رفتگی، احساس سوزش، سوزن سوزن شدن و حتی خارش پاها، باسن و یا ساق پا

- گرفتگی های عضلانی

- خستگی زودرس 

- احساس ضعف و لنگیدن پاها (لنگش عصبی) : تفاوت لنگش عصبی از لنگش عروقی ناشی از نارسایی عروق خونی این است که در موارد عروقی، ایستادن و توقف کردن برای برطرف شدن علائم کافی است، اما در موارد نخاعی، فرد حتما باید خود را به جلو خم کند و یا به حالت چمباتمه بنشیند تا احساس بهبودی کند.

 

در موارد شدید تنگی کانال نخاع:

- اختلال در دفع ادرار و مدفوع معمولا بصورت بی اختیاری

- اختلال در راه رفتن

- فلج اندام تحتانی

- افزایش درد هنگام راه رفتن

- درد ناحیه کمر و اندام تحتانی

- معمولا شدت درد به هنگام صاف کردن تنه افزایش می یابد.

- کاهش درد هنگام خم کردن تنه به طرف جلو: در این وضعیت فشار از روی ریشه‌های اعصاب نخاعی برداشته می‌شود و به همین دلیل درد کاهش می یابد.

 

راه های تشخیص تنگی کانال نخاع

- تاریخچه بالینی بیمار

- معاینه دقیق

- رادیوگرافی ساده

- سی تی اسکن

- ام.آر.آی

منبع : تبیان

تنگی کانال نخاع

راه های تشخیص تنگی کانال نخاع

- پزشک معاینه بدنی انجام می دهد و محل درد و اثر درد بر حرکات فرد را بررسی می کند.

- در حالی که راه می روید، پزشک از شما می خواهد که با پنجه پا و سپس با پاشنه پا راه بروید و نوع راه رفتن شما را بررسی می کند.

- پزشک از شما می خواهد به جلو، عقب و طرفین خم شوید.

- در حالی که دراز کشیده اید، پاهای خود را بالا ببرید. اگر شما در حین انجام این کار، دردتان بیشتر شد و پاهایان بی حس و یا سوزن سوزن شد، شما مبتلا به سیاتیک هستید.

- پزشک، پاهای شما را در وضعیت های مختلف حرکت می دهد و در تمام این موقعیت ها، توانایی حرکت شما را بررسی می کند.

- برای بررسی عملکرد عصب، پزشک از یک چکش پلاستیکی برای عکس العمل عصبی استفاده می کند.

- پزشک، پاها را با پنبه و یا پر لمس می کند و می بیند که در کدام مناطق و با چه چیزی درد را احساس می کنید. 

آزمایشات مغز و اعصاب را برای تشخیص ضعف و کاهش حس در پاها به کار می برند و شامل: الکترومیوگرافی ، MRI و عکسبرداری از نخاع

درمان خانگی تنگی کانال نخاع

هنگامی که درد کمر از بین نرفت و یا در زمان های مختلف بدتر شد، کمردرد خود را در خانه درمان کنید و از تکرار حملات درد جلوگیری نمایید تا از عمل جراحی کمر اجتناب کنید.

- کمپرس سرد و گرم ممکن است در کاهش درد کمک کنند.

- انواع مختلفی از داروهای مسکن نیز کمک به تسکین درد و التهاب می کنند، از قبیل:ایبوپروفن ، ادویل، ناپروکسن.

- استفاده از عصا و یا واکر

 

درمان پزشکی تنگی کانال نخاع

- پزشک ممکن است شما را به فیزیوتراپیست ارجاع دهد. فیزیوتراپیست، با انجام تمرینات کششی، درد شما را کاهش می دهد. فیزیوتراپیست به شما نشان می دهد که چه نوع ورزش هایی برای تقویت عضلات گردن مفید است.

- گفتار درمانی نیز برای کاهش درد کمر مفید است.

- جراحی : اگر درمان های دیگر موثر نبود، برای کاهش فشار بر عصب و یا کانال نخاع، جراحی انجام می شود.

 

روند بیماری تنگی کانال نخاع

بسیاری از افراد دچار تنگی کانال نخاع، قادر به فعالیت بدنی می باشند، ولی آنها باید تغییراتی را در فعالیت ها و کار خود اعمال کنند.

گاهی جراحی نخاع باعث از بین رفتن قسمتی و یا تمام علائم بیماری می گردد

افرادی که قبل از عمل جراحی، پشت درد داشتند، ممکن است بعد از این عمل نیز هنوز پشت درد داشته باشند.

مشکلات ستون فقرات بعد از عمل جراحی، هنوز وجود دارد.

هنگامی که نخاع حرکت می کند، مناطق بالا و پایین کانال نخاع دچار فشار می باشند.

 

عوارض تنگی کانال نخاع

- بی حسی پاها که باعث آسیب آنها می شود.

- تغییرات جسمی ایجاد شده توسط فشار وارده بر عصب نخاع ممکن است دائمی باشد و حتی اگر فشار از بین برود، تغییرات ایجاد شده باقی می مانند.

منبع : تبیان

وقتی کانال نخاع تنگ می‌شود

باریک شدن کانال نخاعی (Spinal Stenosis) که باعث فشار بر عصب نخاع می گردد را تنگی کانال نخاع نامند. تنگی کانال نخاع بیشتر در قسمت گردن و کمر رخ می دهد.

---

علل تنگی کانال نخاع

- تنگی کانال نخاع معمولا در افراد مسن رخ می دهد و دیسک ها، خشک و متورم می شوند.

- آرتریت یا ورم مفاصل نخاع

- بیماری های استخوانی مانند: بیماری پاژه استخوان (Paget’s disease) و آکندروپلازی ( Achondroplasia).

بیماری‌ پاژه‌ استخوان باعث تخریب‌ استخوانی‌ و بازسازی‌ استخوان‌ بیش‌ از حدطبیعی‌ می شود. استخوان‌ بازسازی‌ شده‌ شکننده‌ وضعیف‌ است‌.

آکندروپلازی نوعی کوتاه قدی مادرزادی و ژنتیکی است که مشخصه آن کوتاه بودن طول اندام ها است و به عنوان یکی از علل اصلی بیماری کوتولگی به شمار می آید.

- رشد ناقص ستون فقرات که از بدو تولد وجود داشته است (نقص مادرزادی)

- فتق دیسک و یا لغزش دیسک کمر

- آسیبی که باعث تغییر موقعیت و شکستگی، یک یا چند مهره از ستون فقرات می شود وبر ریشه های عصبی و یا کانال نخاعی فشار وارد کند.

- تومور در ستون فقرات

 

علائم تنگی کانال نخاع

- بی حسی، گرفتگی عضلات و یا درد کمر، باسن، ران و ساق پا، گردن، شانه و یا بازو.

- ضعف قسمتی از پاها و یا دست ها

علائم بیماری هنگامی که می ایستید و یا راه می روید، بدتر می شوند و موقعی که می نشینید و یا به جلو خم می شوید، کم و یا محو می شوند

- بیشتر افراد مبتلا به تنگی نخاع، قادر نیستند برای مدت زمان طولانی راه بروند.

- بیماران ممکن است قادر به دوچرخه سواری همراه با درد کمی باشند.

 

علائم جدی تر عبارتست از:

- عدم تعادل در هنگام راه رفتن و یا به سختی راه رفتن

- داشتن مشکل در کنترل ادرار و یا اجابت مزاج

 

تنگ شدن کانال نخاعی + درمان

تغییرات دژنراتیو مهره های کمری موجب تنگ شدن کانال نخاعی وفشار به ریشه های عصبی می گردد. دژنراسانس در قسمت های لیگامانها و مفاصل فاست بین مهره ها پدید آمده و در مواردی موجب لغزیدن مهره ها روی هم می شود.

سیر بالینی :

معمولا در مردان سنین بالا با سابقه دردکمر و دردهای خفیف متناوب سیاتیک که با راه رفتن شدت یافته و با دراز کشیدن کاهش می یابد مشاهده می شود. در معاینه کاهش قوس کمر مشاهده می‌شود. تشخیص آن از نارسایی شریانی ایلیاک مطرح می‌شود، در هر دو مورد لنگیدن متناوب دیده می‌شود با این تفاوت که لنگیدن متناوب عصبی علائم اختصاصی خود را دارد.

فیزیوپاتولوژی :

تنگی کانال موجب فشار به عناصر داخل کانال شده شدت آن معمولا بر روی ریشه عصبی، مربوط به همان سطح می باشد. تنگی ناشی از هیپرتروفی سطوح مفصلی ، هیپرتروفی لیگامان فلاووم (Ligamentum Flavum)، لغزیدن مهره (اسپاندیلولیستیز) و تشکیل پل بین مهره ها بعلت تغییرات آهکی جلو دیسک ها پدید می آید. تمام این تغییرات دژنراتیو با پیشرفت سن و فعالیت بیشتر و ضربه های خفیف مکرر تشدید می یابد. بعضی افراد با زمینه خانوادی زمینه مساعد بیشتری برای تنگی کانال دارند.

پیش آگهی:

معمولا سیر تنگی کانال رو به تشدید بوده در مواردی باعث ناتوانی در راه رفتن شده و اقدام به جراحی  ضرورت می یابد.

تشخیص :

سیر بالینی بیماری معمولا مشخص است و تشخیص آن از نارسایی جریان خون پاها از روی یافته های بالینی عصبی ممکن است. و یافته هایی از نارسایی جریان خون مشاهده نمی شود. از علائم بارز آن لنگیدن متناوب بصورت ضعف و اختلال حس پاها پس از کمی راه رفتن، از بین رفتن رفلکس آشیل و تشدید درد می باشد. علائم با استراحت بطور نسبی به حال طبیعی بر می گردد. بلندکردن پا در حال خوابیده محدودیت داشته و نیز انعطاف کمر در حرکات مختلف محدودیت دارد. در رادیوگرافی ساده پلهای اسپاندیلوتیک بین مهره ها مشهود بوده ولی تغییرات مربوط به لیگامان ها در عکس ساده مشخص نبوده، لغزندگی مهره ها در عکس نیم رخ مشخص می شود. اسکن سی تی و اسکن MRI تنگی کانال را نشان می دهد. الکترومیوگرافی با نشان دادن فیبریلاسیون در عضلات مربوط به اعصاب آسیب دیده به تشخیص کمک میکند.

درمان :

ورزشهای کمری و کشش و نرمش تحت نظر فیزیوتراپ اغلب نیاز به جراحی را رفع می کند. تمرین های حرکتی مناسب برای اصلاح قوس کمر و رفع تنگی کانال علائم بیماری را بهبود می نماید. استفاده از دوچرخه ثابت با خم شدن به جلو در حال پدال زدن و تمرین های کشش کمر با خم شدن به جلو در وضعیت نشسته در روی صندلی و آویزان شدن از بارفیکس در کاهش عارضه های تنگی کانال موثر است. جراحی در موارد شدید به منظور رفع فشار از روی ریشه های عصبی موثر بوده و به راه رفتن کمک میکند ولی در طولانی مدت در سرنوشت معلولیت چندان فرق نمی کند. با جراحی برداشتن چند لامینای مهره و ثابت نمودن (فیکساسیون) مهره ها با گراف استخوانی و میله و پیچ بعمل می آید. دردوره نقاهت بعد از عمل که شش تا دوازده هفته است بیمار ضمن فیزیوتراپی میتواند راه برود و رانندگی کند. اجراء سایر روشهای غیر متعادف مثل تزریق اپی دورال و دستکاریها توسط شکسته بند موثر نمی باشد.

در سندرم فاست: درد شدید و اسپاسم و بی حرکتی حاد بعلت التهاب یا خشکی مفصلی پدیکول مهره‌های گردن یا کمر پدید می آید. درد کاملا موضعی بوده بیمار قادر به حرکت مفصل از وضعیت ثابت نمی باشد. با اجراء گرما و ماساژ بر روی ناحیه درد و کشش ملایم، علائم در کوتاه مدت بهبودی کامل می آید. در مواردی تزریق موضعی بی حس کننده و استروئید ضرورت پیدا می کند.

منبع :صیفی

درمان و توانبخشی بیماران با آسیب ستون فقرات و نخاع

 

 

 

 

 

آسیب ستون فقرات و نخاع:منظور از این آسیب ، صدمه  مکانیکی  به ستون فقرات و یا دیگر اجزای  ستون فقرات شامل نخاع ،پرده های نخاعی و عروق و اعصاب نخاعی  است .

در نقاط  مختلف جهان  در بین هر یک میلیون نفر ،  29.4 الی 50 نفر مبتلا به آسیب نخاعی هستند و  بیش از 50% این افراد ، زیر 40 سال می باشند و مردان در مقایسه با زنان  2.5 تا 4 مرتبه بیشتر دچار آسیب نخاعی می شوند.

بیماران نخاعی پیچیده ترین بیماران مراکز توانبخشی هستند  و درمان این بیماران نیازمند  صبر و حوصله کادر پزشکی است  . از اوایل دهه 1940 ، ابتدا در ایالت متحده و شوروی و سپس در انگلستان و سایر ممالک اروپایی ، مراکزی برای درمان بیماران نخاعی دایر شدند که خدمات تخصصی به این گونه بیماران را ارائه نمودند.

 

خدمات توان بخشی که به این بیماران ارائه می شود  به فاکتور های متعددی بستگی دارد که مهمترین آنان عبارتند از  :

-نوع آسیب

 -پایداری یا عدم پایداری ستون فقرات

-سطح آسیب

-چگونگی سیر بیماری در چند هفته پس از آسیب

انواع ترومای ستون فقرات به دو نوع ایزوله و مخلوط تقسیم می شود :

  نوع مخلوط شامل اندام های قفسه سینه، شکم، شکستگی استخوان ها بوده  و در این حالت نه تنها پزشکان توانبخشی، بلکه جراحان ، ارتوپدها، متخصصین سوانح و سوختگی نیز در روند درمان دخیل  هستند .

 آسیب می تواند به انواع بسته و باز، با توجه به تمامیت پوست تقسیم بندی شود ، بالاخص این تقسیم بندی از جهت  احتمال عفونی شدن کانال نخاعی در آسیب های باز اهمیت دارد .

در آسیب بسته ،آسیبی که به ستون فقرات و نخاع وارد می شود  ممکن است با هم منطبق نباشند، مثلا ٌآسیب نخاع ممکن است تمامیت بخش استخوانی، ستون فقرات را بر هم نزند و فقط با  یک نوع کوفتگی ستون فقرات همراه  باشد که این خود  با عواقب نورولوژیک سختی همراه است .

از طرفی دیگر ترومای ستون فقرات می تواند بدون عوارض  و با عوارض باشد .

بدون عوارض : عدم  آسیب  به کارکرد نخاع و ریشه های آن

با عوارض:  آسیب به  نخاع و ریشه های آن  (به غیر از آسیب به ساختارهای استخوانی و غضروفی ستون فقرات )

توان بخشی این بیماران یا با تاکید بر عنصر ارتوپد یک (آسیب ساختارهای استخوانی ) و یا نوروسرجری (آسیب کارکرد عصبی نخاع ) استوار می باشد.

 

آسیب بسته نخاعی را به فرم های ذیل تقسیم بندی می کنند :

 آسیب سیستم لیگامانی ( کشیدگی لیگامان ها و پارگی آنان)،دیسک ها ، شکستگی بدنه مهره ، شکستگی بخش خلفی مهره ( قوس مهره ها  ،زواید ترانسورس و زائده های خاری)

شکستگی – دررفتگی و یا دررفتگی خالص مهره ها که با جابجا شدن مهره ها همراه است و همچنین شکستگی انفجاری بدنه  مهره ها .

تمام آسیب های بسته  ستون فقرات می توانند با ثبات یا بدون ثبات باشند . در آسیب های با ثبات یکپارچگی دیسک ها،ساختمان های استخوانی و لیگامانی ستون فقرات حفظ گردیده است.

 

آسیب به ستون فقرات نخاعی هنگامی بی ثبات محسوب می گردد ،که دو مهره بیش از 5 میلی متر از هم فاصله بگیرند و یا اگر بدنه مهره ها زاویه ای بیش از یازده درجه با یکدیگر داشته باشند(البته این قانون در مورد دو مهره ی اول گردن صدق نمی کند .)

در حال حاضر برای تعیین ثبات ستون فقرات در بخش سینه ای و کمری از تئوری ((سه پایه ای )) که برای اولین بار توسط ارتوپد آمریکایی (دنیس 1981 ) مطرح شده استفاده می کنیم .

بر این اساس ستون فقرات به سه بخش قدامی، وسطی و خلفی تقسیم می گردد.

بخش قدامی شامل : لیگامان قدامی ،بخش قدامی حلقه های فیبروزی دیسکها و بخش قدامی بدن مهره ها را در بر می گیرد.
بخش میانی یا وسطی ،لیگامان طولی خلفی ،بخش خلفی حلقه های فیبروزی و بخش خلفی بدنه ی مهره ها را در بر می گیرد.

سیستم خلفی ستون فقرات شامل:لیگامان های بین خاری ،لیگامان زرد کپسول مفصل و قوس های مهره می گردد.

همچنین آسیب هایی که دو بخش مهره ها یعنی بخش و سطی  و خلفی را گرفتار می کند،از نوع بی ثباتی محسوب می گردد.

 هنگامی که بدنه ی مهره ها می شکند و دو زائده مفصلی آسیب می بیند ، این مرحله  بی ثباتی کامل نامیده می شود  و اگر  در هنگام در رفتگی مهره ها  بدنه یک مهره  و یا یک زائده مفصلی آسیب ببیند  ، به آن   بی ثباتی نسبی می گویند .

در آسیب های  از نوع  بی ثبات ممکن است دو مهره ی مجاور بر روی هم بلغزند و بر روی نخاع و عروق بزرگ ، فشار آورند. به همین دلیل تشخیص بی ثباتی ستون فقرات از اهمیت فوق العاده ای برخودار است.

و در این مواقع باید ستون فقرات آسیب دیده را به خوبی فیکس کرد تا از دفرمه شدن آن در آینده جلوگیری به عمل آورد .

 

 

صدمات وارده به  بخش گردن و سینه ای فوقانی و میانی ستون فقرات،تقریبا ٌ  با ترومای نخاع همراه می باشد

آسیب به بخش سینه ای – کمری و کمری ستون فقرات فقط در 30 تا 70 درصد  موارد با  عوارض نورولوژیک  همراه است .( آملینا . ا ُ . آ 1998 )

تروماهای بسته ی نخاع به انواع :ضرب خوردگی ،تکان خوردن نخاع و فشار بر روی نخاع تقسیم می گردند.

تکان خوردگی نخاع با عواقب قابل برگشتی همچون آسیب های سگمانتال همراه می باشد که به خودی خود و یا با درمان پس از 7-5 روز این اختلالات از بین می روند.

 ضرب خوردگی نخاع با تغییرات قابل باز گشت و هم غیر قابل بازگشت همراه می باشد

 ممکن است یکپارچگی نخاع بر هم ریخته باشد و بین دو سر نخاع فاصله (موجود باشد و یا آسیب آکسونال که در آن از لحاظ ظاهری نخاع سالم است  ولی سیستم های انتقالی آن آسیب دیده اند.

 اینکه تا چه حد عملکردهای نخاعی قابل بازگشت می باشند و یا خیر پس از پایان دوره ی شوک نخاعی قابل پیش بینی می باشد.

برخی از محققین درجات مختلفی را برای ضرب خوردگی نخاع در نظر می گیرند.

ضربه ی سبک به نخاع که  با سندرم آسیب هدایت بخشی از فعالیت های نخاعی همراه است و در عین حال، بازتوانی کامل در طی یک ماه حاصل می گردد.

ضربه ی متوسط به نخاع  که  با سندروم آسیب هدایتی کامل و یا نسبی همراه است که کارکرد های نخاعی بصورت نسبی در عرض 3-2 ماه احیا می گردند .

ضربه ی سنگین با بهبود بسیار کمی همراه است و یا نخاع خاصیت هدایتی خود را به طور کامل از دست می دهد.

 قطعات شکسته ی استخوان و یا قطعاتی از دیسک و لیگامان ها  می توانند  بر روی  نخاعی  فشار وارد  آورند . فشار هماتوم های داخل پرده ای و یا داخل نخاعی  بر روی نخاع فشار وارد می کند و باعث تورم نخاع می گردد و این ادم خود باعث نکروز بخشی از نخاع می شود و به این صورت نخاع قابلیت پیام رسانی  خود  را بطور کامل و یا به طور نسبی از دست می دهد.

در موارد تکان خوردگی  و ضرب خوردگی نخاع   می توان از  درمان های  محافظه کارانه  استفاده نمود   ولی در موارد فشردگی نخاع حتما ٌ باید عمل جراحی اورژانسی صورت گیرد تا فشار از روی نخاع برداشته شود.

آسیب باز نخاعی ناشی از  سلاح گرم یا  بدون سلاح گرم  را بر اساس اینکه آیا سخت شامه نیز آسیب دیده است یا خیر به انواع غیر نفوذی (سخت شامه سالم است) و نفوذی(آسیب سخت شامه)تقسم می کنند وبا توجه به اینکه سخت شامه از نفوذ عفونت به پرده های زیرین نخاعی و نخاع جلوگیری می کند، تعیین آسیب آن بسیار مهم می باشد و چنانچه عفونت به پرده های نخاعی منتقل گردد کل نخاع را درگیر می کند .

 میزان آسیب های ایجاد شده  بر اساس   نشت مایع مغزی نخاعی و یا در هنگام عمل جراحی مشخص می شود  و از لحاظ بالینی آسیب های باز می توانند (    conductive  disorder  )(  نخاع نمی تواند  پیام های عصبی  را منتقل نماید ) نسبی و یا کلی نخاع همراه باشند.

منبع :آسیب نخاعی

تنگي نخاع چيست؟

ستون فقرات از 24 مهره تشكيل مي شود كه به ساكروم و دنبالچه متصل مي شود.هنر طراحي ستون فقرات پايداري و انعطاف آن است ستون فقرات در عين اينكه از ساختماني بسيار قوي برخورداركاملا انعطاف پذير است بطوريكه  ستون فقرات را مي توان چرخاند و به شكل دايره درآورد.

ستون فقرات داراي اجزائ زير است:

• مهره
• مفصل
• ديسك بين مهره اي
• ريشه هاي اعصاب

با افزايش سن چه اتفاقي براي اجزائ ستون فقرا ت خواهد افتاد؟مهره ها كوتاهتر مي شوند و بدليل شروع آرتروز تنگ تر مي شوند.مفاصل انعطاف كمتري خواهند داشت و ستون فقرات خشك تر مي شود.
ديسك بين مهره اي كم آب تر شده وقدرت ضربه گيري آن كاهش مي يابد.ريشه هاي اعصاب در خروج از سوراخهاي مهره ها دچار اشكال مي شوند.

در تنگي نخاع چه اتفاقي مي افتد؟
با افزايش سن فضاي  كانال نخاع و سوراخهاي جانبي نخاع كاهش مي يابد. از فضاي نخاع طناب نخاع و از سوراخهاي جانبي ريشه هاي اعصاب عبور مي كنند .در تنگي كانال نخاع  طناب نخاعي تحت فشار قرار مي گيرد و در تنگي جانبي ريشه هاي اعصاب تحت فشار قرار مي گيرند.

علائم:
كمردرد درد ناحيه باسن و نشيمنگاه ،درد لگن و يا كشاله ران درد پاها كه  با راه رفتن بدتر مي شود و با نشستن و كمي خم شدن به جلو كاهش مي يابد.

تشخيص:
تشخيص با علائم باليني و معاينه بيمار و انجام MRIخواهد بود.

درمان:
در اكثر موارد تنگي نخاع نياز به درمانهاي غير جراحي دارد.روشهاي طب فيزيكي و توانبخشي در درمان تنگي نخاع شامل ورزشهاي اصلاحي ،فيزيوتراپي،آب درماني،DBCيا ورشهاي برنامه ريزيي شده و تزريق و دارو درماني ... مي باشد.در موارد شديد و عدم پاسخ به درمانهاي طب فيزيكي از جراحي استفاده مي شود.

تنگی کانال نخاعی در کمر

کانال نخاعی در هر قسمتی از مسیر خود میتواند تنگ شود. این تنگی در ستون فقرات گردنی و یا کمری علائم متفاوتی دارد.

تنگی کانال نخاعی کمری چگونه ایجاد میشود؟

شاید بسیاری از خوانندگان گرامی می‏‌خواهند بدانند که تنگی کانال نخاعی کمر چگونه صورت می‎گیرد. برای پاسخ به این پرسش باید بگویم که تنگ شدن کانال نخاع به علت رشد استخوان و بافت های دیگر به داخل این کانال است و این رشد بافت های اضافی جزئی از روند پیری و مسن شدن است. در حقیقت این بیماری معمولاً در افراد بالای 60-50 سال دیده میشود. در مرد و زن شیوع یکسانی دارد ولی معمولاً در خانم ها با علائم بیشتری بروز کرده و بیشتر نیاز به درمان پیدا میکند.

 شروع این بیماری با پیر شدن دیسک بین مهره ای است. با افزایش سن، دیسک بین مهره ای محتوای آب خود را از دست داده و چروکیده و کوچک میشود. کاهش ارتفاع دیسک موجب میشود مهره ها به یکدیگر نزدیک تر شوند و این نزدیک شدن مهره ها دو مشکل را ایجاد میکند. یکی اینکه سوراخ یا دهانه ای که بین دو مهره مجاور هم و در دو طرف آنها قرار دارد تنگ میشود. این دهانه ها محل خروج ریشه های عصبی از نخاع هستند. پس به این اعصاب فشار وارد میشود. مشکل دیگر اینست که با نزدیکتر شدن مهره ها به هم فشار بیشتری به مفاصل بین مهره ها وارد میشود که آن هم به نوبه خود موجب آرتروز و ساییدگی مفصلمیشود.

                کانال نخاعی طبیعی                            کانال نخاعی تنگ شده

 هر مفصلی که سائیده میشود شروع به ساختن استخوان های اضافه در اطراف خود میکند. همچنین لیگامان های اطراف مفصل هم کلفت تر میشوند. مفاصل بین مهره ای هم همین کار را میکنند. این استخوان های اضافی و لیگامان های کلفت شده هم دهانه بین مهره ای و هم کانال نخاع را تنگ تر میکند. مجموعه این عوامل موجب افزایش فشار بر روی ریشه های عصبی میشوند که در حال خروج از نخاع هستند. در بعضی افراد کانال نخاعی بصورت مادرزادی ژنتیکی تنگ است. این وضعیت در مردان بیشتر دیده میشود و علائم آن معمولاً در سنین 50-30 سالگی بروز میکند.


منبع :وبلاگ دکتر پیریایی

درمان تنگی کانال نخاع بدون جراحی

کانال نخاع فضایی است در داخل ستون فقرات که در داخل آن نخاع قرار گرفته است. این کانال از کنار هم قرار گرفتن سوراخی که در وسط مهره ها است ایجاد میشود. این کانال از داخل توسط غشائ محکمی بنام لیگامان زرد حمایت میشود.

تنگی کانال نخاع چیست؟

تنگی کانال نخاع (spinal canal stenosis) یک

 

وضعیت غیر طبیعی است که میتواند در هر قسمتی از کانال نخاعی اتفاق بیفتد. وقوع این حالت در قسمت کمر بیشتر از سایر قسمتهای ستون فقرات میباشد. کوچک شدن این فضا سبب فشار روی نخاع در داخل کانال شده و علائم این بیماری ایجاد میشود.

علت تنگ شدن کانال نخاع چیست؟

۱. ضخیم شدن لیگامانهای داخل کانال

۲. برجسته شدن یا بیرون زدگی دیسکها به داخل کانال

۳. ایجاد خارهای استخوانی در داخل کانال

۴. شکستگی مهره ها

۵. تغییر در مفاصل کنار مهرهای (مفاصل فاست)

آیا این بیماری زمینه ارثی دارد؟

در بعضی بیماران فضای داخل کانال بصورت مادرزادی تنگ تر از حالت عادی است این افراد بیشتر از بقیه در معرض ایجاد علائم تنگی کانال میباشند.

بیمارانی که دچار لغزندگی یا انحراف ستون فقرات هستند بیشتر از بقیه در معرض خطر ایجاد تنگی کانال هستند.

منبع:نامیان دانش 

بهترین درمان تنگی کانال نخاع چیست؟

 

بهترین درمان تنگی کانال نخاع، درمان غیر جراحی است.

این درمان شامل موارد زیر است که می‎تواند از پیشرفت بیماری جلوگیری کرده و به درمان آن کمک کند.

- ورزش کردن

- استفاده از کمربندهای طبی

- درمان غیر جراحی تنگی کانال نخاع

- انجام فیزیوتراپی و آب درمانی

- دارو درمانی

-  تزریق اپیدورال کمر می‌باشد.

 

تزریق اپیدورال چگونه انجام می‌شود؟

تزریق استروئید به داخل فضای اپیدورال از مراحل درمانی ثابت و تایید شده در بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاع است.

این روش قبلا توسط نیدلهای درشت و در فضای میانی ستون فقرات انجام میشد امروزه منسوخ شده و  جای خود را به تزریق ترانس فورامینال داده است. این کار توسط متخصص درد و در اتاق عمل انجام میشود.

 

 

 

این تزریق برای کدام بیماران نیاز به تکرار دارد؟

این تزریقات برای بعضی از بیماران که پاسخ نسبی به این روش می دهند باید مجددا انجام شود.

برای آن دسته از بیمارانی که به این کار پاسخ نمی دهند روشهای بسته دیگری وجود دارد مانند: لیزر پلاسما یا نوکلئوتومی که همان عمل لیزر دیسک است و از راه پوست جایگزین مناسبی برای درمان میباشد. در این روشها بدون نیاز به باز کردن پوست و با بی حسی موضعی قسمتی از دیسک بیرون زده با لیزر یا نوکلئوتوم حذف می گردد.

بهترین درمان تنگی کانال نخاع چیست؟

ایجاد چسبندگی در داخل کانال

فرایند طبیعی ترمیم بافتهای جراحی شده در داخل کانال نخاع میتواند سبب ایجاد چسبندگی در داخل کانال شده و به نظر میرسد ایجاد این چسبندگیها شایعترین علت وقوع کمر درد های پس از جراحی کمر  (FBSS) باشد .

چسبندگیهای ایجاد شده در داخل کانال با فشار روی عصبهای نخاعی میتوانند دردهایی را در ناحیه کمر و پا ها (سیاتیک) ایجاد نمایند. این درد میتواند در پاها با درجاتی از بی حسی همراه باشد و در صورت تداوم سبب ایجاد ضعف عضلانی شده و اندام مبتلا لاغر تر به نظر برسد.

در مواردی که چسبندگیها علت وقوع درد میباشند معمولا وقوع این علائم با تاخیر میباشد و بیمار مدتی پس از عمل بدون درد بوده است.

 

در بیمارانی که بیش از یک نوبت تحت عمل جراحی کمر قرار میگیرند شیوع چسبندگیهای داخل کانال نخاع چندین برابر افزایش می یابد و جالب آن است که انجام بسیاری از این عملهای مجدد با هدف درمان پس از عمل اول انجام میشود.

 

اقدامات ارائه شده در  حیطه رشته فوق تخصصی درد که در کشورمان چند سالی است بصورت اکادمیک در حال انجام میباشد در زمینه درمان این گروه از بیماران بسیار موفق بوده است.

در بیماران مبتلا به کمر درد های پس از جراحی کمری ( (FBSS در صورتی که علت درد چسبندگیهای داخل کانال نخاع باشد ابتدا این مطلب در کلینیک درد با انجام اقدامات تشخیصی تایید میگردد. سپس بیمار در لیست انجام عملهای اینترونشنال جهت باز کردن چسبندگیها قرار می گیرد.

 

باز کردن چسبندگیها در اتاق عمل و تحت شرایط استریل با مشاهده ستون فقرات با استفاده از فلوروسکوپ انجام میشود.

این وسیله با استفاده از اشعه ایکس تصویر زنده ای را روی مونیتور ایجاد می نماید.بیماران حین عمل بیدار هستند و این کار نیازی به انجام بیوشی ندارد.

 

 پس از بی حس کردن قسمتی از پوست در کنار ستون فقرات کاتتر ظریف مخصوصی بدون نیاز به شکافتن پوست وارد کانال نخاع میشود. این کار تحت مشاهده لحظه به لحظه مسیر ورود توسط فلوروسکوپ انجام میشود تا عارضه ای ایجاد نگردد.پس از ورود به کانال چسبندگیهای موجود با تزریق ماده حاجب مشخص میشود و با حرکت دادن کاتتر و تزریق ترکیب دارویی خاصی این چسبندگیها باز میگردند.

 مدت عمل 15 تا 20 دقیقه است و بیمار یک ساعت پس از عمل قابل ترخیص میباشد. در صورتیکه این چسبندگیها به دقت باز شوند بیش از 90 درصد بهبودی در علائم بیماران مشاهده میشود.

 

نوشته دکتر مجید حیدریان-فوق تخصص درد

تنگی کانال نخاع چیست؟

تنگی کانال نخاع در حقیقت اصطلاحی است که برای بیان باریک شدن بخش تحتانی مسیر عبور نخاع (کانال نخاع) در ستون فقرات به کار می رود.

متن کل خبر : کانال نخاع وظیفه حفاظت از نخاع و ریشه های عصبی را به عهده دارد. در صورتی که کانال نخاع از میزان خاصی در هر یک از محل های نخاع گردنی، پشتی یا کمری باریک تر باشد (بسته به میزان باریکی که ایجاد شده) می تواند برای بیمار مشکل ساز باشد. این تنگی می تواند نسبی و یا کامل باشد.

اگر چه مواردی از تنگی کانال نخاع از بدو تولد وجود دارد، اما اغلب مبتلایان در سنین بالای 50 سال هستند و بر اثر آسیب و پیر شدن ستون فقرات به این بیماری مبتلا شده اند.

بسیاری از این افراد بدون علامت هستند، تا اینکه علت های دیگر باعث فشار بیشتر بر نخاع شده و تنگی را تشدید کنند.

در صورتی که این باریکی نخاع باعث آزردگی طناب نخاعی یا ریشه های آن گردد، باید به فکر حل این مشکل باشیم.



علل تنگی کانال نخاع

- پیر شدن ستون فقرات بر اثر افزایش سن

- کلسیفیکاسیون یا رسوب کلسیم بر روی تاندون ها و لیگمان های مختلف: رسوب کلسیم باعث ضخیم و سفت شدن تاندون ها و لیگمان ها می شود.

- تشکیل اوستئوفیت (زایده استخوانی با بیرون‌زدگی رویشی استخوان)

- رشد استخوان‌گونه لبه های مهره ها و مفاصل بین مهره ای

- فتق دیسک های بین مهره ای

- لغزش مهره ها روی یکدیگر

- تروما، مثلا بر اثر ضربه های مکرر و متوالی یا تصادفات

- عفونت‎ها

- بیماری استئوآرتریت

- ناهنجاری‌های مادرزادی

- اختلال در وضعیت مفاصل بین مهره‌ای پشتی
هنگام خم کردن تنه به طرف جلو، فشار از روی ریشه‌های اعصاب نخاعی برداشته می‌شود و به همین دلیل درد ناشی از تنگی کانال نخاع کاهش می یابد

علائم تنگی کانال نخاعی

- کمردرد در زمان نشستن و یا خم شدن رو به جلو

- ضعف عضلات

- کرختی یک یا هر دو پا، باسن و یا ساق پاها

- خواب رفتگی، احساس سوزش، سوزن سوزن شدن و حتی خارش پاها، باسن و یا ساق پا

- گرفتگی های عضلانی

- خستگی زودرس

- احساس ضعف و لنگیدن پاها (لنگش عصبی) : تفاوت لنگش عصبی از لنگش عروقی ناشی از نارسایی عروق خونی این است که در موارد عروقی، ایستادن و توقف کردن برای برطرف شدن علائم کافی است، اما در موارد نخاعی، فرد حتما باید خود را به جلو خم کند و یا به حالت چمباتمه بنشیند تا احساس بهبودی کند.



در موارد شدید تنگی کانال نخاع:

- اختلال در دفع ادرار و مدفوع معمولا بصورت بی اختیاری

- اختلال در راه رفتن

- فلج اندام تحتانی

- افزایش درد هنگام راه رفتن

- دردناحیه کمر و اندام تحتانی

- معمولا شدت دردبه هنگام صاف کردن تنه افزایش می یابد.

- کاهش درد هنگام خم کردن تنه به طرف جلو: در این وضعیت فشار از روی ریشه‌های اعصاب نخاعی برداشته می‌شود و به همین دلیل درد کاهش می یابد.



راه های تشخیص تنگی کانال نخاع

- تاریخچه بالینی بیمار

- معاینه دقیق

- رادیوگرافی ساده

- سی تی اسکن

- ام.آر.آی


درمان تنگی کانال نخاع

به خاطر داشته باشید که برطرف شدن درد، هدف اصلی درمان در این بیماران نیست. در فیزیولوژی بدن، درد یک مکانیسم هشدار دهنده مهم است و به معنی وجود یک مشکل زمینه ای می باشد.

به همین دلیل برطرف کردن درد، بدون حل مشکل اصلی می تواند در درازمدت فاجعه آمیز باشد، چرا که موجب پیشرفت بدون سروصدای بیماری زمینه ای خواهد شد.

اغلب مبتلایان به تنگی های نسبی کانال نخاعی، خصوصا در صورتی که زود تشخیص داده شوند، بوسیله روش های غیرجراحی قابل درمان هستند. اما در موادی که این تنگی بدتر و شدیدتر شود، نیاز به جراحی بیشتر خواهد بود.

پس مراجعه دیرهنگام بیمار به پزشک متخصص و عدم تشخیص به موقع بیماری می تواند عواقب بدی برای شخص در پی داشته باشد.



دارودرمانی

- می توان از داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مثل: بروفن، ناپروکسن، سلبرکس، ایندومتاسین و نیز مسکن های موضعی تحت نظر پزشک استفاده کرد.

- شل کننده های عضلانی مثل: متوکاربامول نیز مجاز هستند.

- مصرف کورتون ها پیشنهاد نمی شود، مگر در موارد خاص و به صورت محدود.

- تزریقات موضعی کورتون، فقط در موارد خاصی موثر بوده و برای تمام بیماران پیشنهاد نمی شود.
مراجعه دیرهنگام بیمار به پزشک متخصص و عدم تشخیص به موقع بیماری می تواند عواقب بدی برای شخص در پی داشته باشد

عوامل افزایش دهنده بهبودی

- استراحت کوتاه مدت در بستر (حداکثر برای سه روز) : استراحت های طولانی مدت اصلا پیشنهاد نمی شود. کمی راه رفتن در مدت سه روز استراحت نیز مفید است، چرا که بی تحرکی بدن و از بین بردن کامل فشار بر استخوان های بدن موجب اثرات نامطلوبی از قبیل: تشدید برداشت کلسیم از استخوان ها (پوکی استخوان)، افزایش احتمال ایجاد لخته در عروق خونی و خطرات ناشی از آن و بسیاری مشکلات دیگر خواهد شد.

- کاهش نسبی فعالیت های بدنی، خصوصا خودداری از انجام کارهای سنگین و فشارهای بیش از حد

- در صورت بهبودی بیمار و کاهش درد، می توان از روش های حرکت درمانی و ورزش های مخصوص استفاده کرد. این حرکات با افزایش انعطاف پذیری و تقویت عضلات احاطه کننده ستون فقرات، میزان بهبودی را افزایش خواهند داد.



درمان های جایگزین

تنگی نخاع در اکثر موارد با ورزش درمانی، فیزیوتراپی و ورزش درون آب با برنامه مشخص تجویز شده توسط متخصص فیزیوتراپی و توانبخشی قابل درمان است.



در چه صورت جراحی لازم می شود؟

در صورتی که روش های بالا نتوانند طی مدت 4 تا 6 هفته مشکلات بیمار را بهبود قابل توجهی بخشند، و یا اینکه علائم زیر دیده شوند، باید جراحی انجام شود:

- ضعف حرکتی

- اختلال در دفع ادرار و مدفوع

- کاهش قدرت عضلانی ناشی از فشار بر ریشه های عصبی

- تنگی های شدید کانال نخاعی (در MRI بیمار وجود داشته باشد)

- توانایی راه رفتن بیمار در حد قابل توجهی کاهش یابد و مجبور باشد برای طی مسافتی کوتاه، مرتبا خود را به جلو خم کند و یا بنشیند.

در موارد بالا، باید به صلاحدید جراح اعصاب و  یا جراح ستون فقرات، به آزاد سازی نخاع از طریق جراحی فکر کرد. نتایج حاصل از جراحی تنگی نخاع در 50 درصد موارد رضایتبخش بوده است

منبع:فرا طب

وقتی کانال نخاع تنگ می‌شود

---

باریک شدن کانال نخاعی (Spinal Stenosis) که باعث فشار بر عصب نخاع می گردد را تنگی کانال نخاع نامند. تنگی کانال نخاع بیشتر در قسمت گردن و کمر رخ می دهد.

---

علل تنگی کانال نخاع

- تنگی کانال نخاع معمولا در افراد مسن رخ می دهد و دیسک ها، خشک و متورم می شوند.

-  آرتریت یا ورم مفاصل نخاع

- بیماری های استخوانی مانند: بیماری پاژه استخوان (Paget’s disease) و آکندروپلازی ( Achondroplasia).

بیماری‌ پاژه‌ استخوان باعث تخریب‌ استخوانی‌ و بازسازی‌ استخوان‌ بیش‌ از حدطبیعی‌ می شود. استخوان‌ بازسازی‌ شده‌ شکننده‌ وضعیف‌ است‌.

آکندروپلازی نوعی کوتاه قدی مادرزادی و ژنتیکی است که مشخصه آن کوتاه بودن طول اندام ها است و به عنوان یکی از علل اصلی بیماری کوتولگی به شمار می آید.

- رشد ناقص ستون فقرات که از بدو تولد وجود داشته است (نقص مادرزادی)

-  فتق دیسک  و یا لغزش  دیسک کمر 

- آسیبی که باعث تغییر موقعیت و شکستگی، یک یا چند مهره از ستون فقرات می شود وبر ریشه های عصبی و یا کانال نخاعی فشار وارد کند.

- تومور در ستون فقرات

 

علائم تنگی کانال نخاع

- بی حسی، گرفتگی عضلات و یا درد کمر، باسن، ران و ساق پا، گردن، شانه و یا بازو.

- ضعف قسمتی از پاها و یا دست ها

علائم بیماری هنگامی که می ایستید و یا راه می روید، بدتر می شوند و موقعی که می نشینید و یا به جلو خم می شوید، کم و یا محو می شوند

- بیشتر افراد مبتلا به تنگی نخاع، قادر نیستند برای مدت زمان طولانی راه بروند.

- بیماران ممکن است قادر به دوچرخه سواری همراه با درد کمی باشند.

 

علائم جدی تر عبارتست از:

- عدم تعادل در هنگام راه رفتن و یا به سختی راه رفتن

- داشتن مشکل در کنترل ادرار و یا اجابت مزاج

 

راه های تشخیص تنگی کانال نخاع

- پزشک معاینه بدنی انجام می دهد و محل درد و اثر درد بر حرکات فرد را بررسی می کند.

- در حالی که راه می روید، پزشک از شما می خواهد که با پنجه پا و سپس با پاشنه پا راه بروید و نوع راه رفتن شما را بررسی می کند.

- پزشک از شما می خواهد به جلو، عقب و طرفین خم شوید.

- در حالی که دراز کشیده اید، پاهای خود را بالا ببرید. اگر شما در حین انجام این کار، دردتان بیشتر شد و پاهایان بی حس و یا سوزن سوزن شد، شما مبتلا به سیاتیک هستید.

- پزشک، پاهای شما را در وضعیت های مختلف حرکت می دهد و در تمام این موقعیت ها، توانایی حرکت شما را بررسی می کند.

- برای بررسی عملکرد عصب، پزشک از یک چکش پلاستیکی برای عکس العمل عصبی استفاده می کند.

- پزشک، پاها را با پنبه و یا پر لمس می کند و می بیند که در کدام مناطق و با چه چیزی درد را احساس می کنید. 

آزمایشات مغز و اعصاب را برای تشخیص ضعف و کاهش حس در پاها به کار می برند و شامل: الکترومیوگرافی ، MRI و عکسبرداری از نخاع

درمان خانگی تنگی کانال نخاع

هنگامی که درد کمر از بین نرفت و یا در زمان های مختلف بدتر شد، کمردرد خود را در خانه درمان کنید و از تکرار حملات درد جلوگیری نمایید تا از عمل جراحی کمر اجتناب کنید.

- کمپرس سرد و گرم ممکن است در کاهش درد کمک کنند.

- انواع مختلفی از داروهای مسکن نیز کمک به تسکین درد و التهاب می کنند، از قبیل: ایبوپروفن، ادویل، ناپروکسن.

- استفاده از عصا و یا واکر

 

درمان پزشکی تنگی کانال نخاع

- پزشک ممکن است شما را به فیزیوتراپیست ارجاع دهد. فیزیوتراپیست، با انجام تمرینات کششی، درد شما را کاهش می دهد. فیزیوتراپیست به شما نشان می دهد که چه نوع ورزش هایی برای تقویت عضلات گردن مفید است.

- گفتار درمانی نیز برای کاهش درد کمر مفید است.

- جراحی : اگر درمان های دیگر موثر نبود، برای کاهش فشار بر عصب و یا کانال نخاع، جراحی انجام می شود.

 

روند بیماری تنگی کانال نخاع

بسیاری از افراد دچار تنگی کانال نخاع، قادر به فعالیت بدنی می باشند، ولی آنها باید تغییراتی را در فعالیت ها و کار خود اعمال کنند.

گاهی جراحی نخاع باعث از بین رفتن قسمتی و یا تمام علائم بیماری می گردد

افرادی که قبل از عمل جراحی، پشت درد داشتند، ممکن است بعد از این عمل نیز هنوز پشت درد داشته باشند.

مشکلات ستون فقرات بعد از عمل جراحی، هنوز وجود دارد.

هنگامی که نخاع حرکت می کند، مناطق بالا و پایین کانال نخاع دچار فشار می باشند.

 

عوارض تنگی کانال نخاع

- بی حسی پاها که باعث آسیب آنها می شود.

- تغییرات جسمی ایجاد شده توسط فشار وارده بر عصب نخاع ممکن است دائمی باشد و حتی اگر فشار از بین برود، تغییرات ایجاد شده باقی می مانند.

منبع:تبیان

سر خوردن مهره(اسپوندیلولیستزیس)

چگونه سر خوردن مهره یا اسپوندیلولیستزی (اسپوندیلولیستزیس) در ستون مهره موجب کمردرد میشود

اسپوندیلولیستزی Spondylolysthesis به معنای سر خوردن یک مهره به سمت جلو روی مهره پایینی است. شایعترین محل بروز آن محل اتصال مهره های کمری به خاجی است یعنی معمولاً مهره پنجم کمری روی مهره اول خاجی یا ساکروم به سمت جلو سر میخورد. اگر این سر خوردن و به جلو آمدن مهره شدید باشد کانال نخاعی تنگ شده و به ریشه های عصبی فشار وارد میشود که این خود موجب بروز علائم عصبی در بیمار میگردد. اسپوندیلولیستزی یا سر خوردن مهره از بیماری های مهم استخوان و مفاصل بوده و وظیفه تشخیص و درمان های جراحی و غیر جراحی بیمار مبتلا، به عهده پزشک ارتوپد است.

اسپوندیلولیستزی یا سر خوردن مهره چه انواعی دارد

اسپوندیلولیستزی دو نوع عمده دارد

• سر خوردگی مهره ناشی از پیری Degenerative spondylolysthesis : شروع این بیماری با پیر شدن دیسک بین مهره ای است. با افزایش سن دیسک بین مهره ای محتوای آب خود را از دست داده و چروکیده و کوچک میشود. کاهش ارتفاع دیسک موجب میشود مهره ها به یکدیگر نزدیک تر شوند و این نزدیک شدن مهره ها به هم، فشار بیشتری به مفاصل بین مهره ها وارد میکند. نتیجه آن سائیدگی مفصل بین مهره ای است.
بر اثر این سائیدگی، مفصل و لیگامان هایی که مهره را سرجایش نگه میدارند ضعیف میشوند. این ضعف همراه با مشکلاتی که در دیسک ایجاد شده است موجب سر خوردن مهره بالایی روی مهره پایینی میشود. سر خوردن مهره موجب تنگ شدن کانال نخاعی و تنگ شدن محلی است که از آنجا ریشه های عصبی از بین دو مهره خارج میشوند. این عارضه در خانم ها و در سنین بالای 50 سال بیشتر است.

• سر خوردگی اسپوندیلولیتیک Spondylolytic spondylolysthesis : قسمتی از مهره به نام قسمت بین مفصلی Pars interarticularis شکسته میشود. این شکستگی معمولاً در زمان نوجوانی ایجاد شده ولی فرد متوجه آن نمیشود. سپس در سنین بالاتر که دیسک بین مهره ای کم کم محتوای آب خود را از دست داده و چروکیده میشود فشار بیشتری به این قسمت وارد شده و موجب میشود کاملاً از هم باز شود. نتیجه آن سر خوردن مهره است.
این عارضه بیشتر در مردان میانسال دیده میشود. چون در این نوع سر خوردگی، فقط قسمت تنه مهره به جلو سر میخورد و قسمت های پشتی مهره سر جایشان باقی میمانند محلی که از آنجا ریشه های عصبی از بین دو مهره خارج میشوند تنگ نشده و عصب تحت فشار قرار نمیگیرد.

علائم اسپوندیلولیستزی یا سر خوردن مهره

در نوع اول که ناشی از پیری است بیمار دچار کمردرد است و علائم ناشی از فشار روی ریشه عصبی مانند درد در باسن و اندام تحتانی، احساس گزگز و بیحسی در اندام تحتانی و ضعف در پاها دارد. در این بیماران خم شدن به جلو و نشستن موجب کاهش علائم عصبی میشود چون فضایی که ریشه عصبی از آن خارج میشود را بازتر کرده و فشار روی عصب کاهش میابد. مهم ترین شکایت بیمار در اسپوندیلولیستزی نوع دوم کمردرد است که گاهی به اندام تحتانی انتشار میابد.

فشار بر روی ریشه عصبی در فورامن بدنبال سر خوردن مهره بالایی روی مهره پایینی

پزشک متخصص طب فيزيكي وتوانبخشي پس از صحبت با بیمار را جع به مشکلات وی و خصوصیات آنها وی را معاینه میکند. سپس از روش های تصویربرداری مانند رادیوگرافی ساده و سی تی اسکن و ام آر آی برای کمک به تشخیص استفاده میکند. ذکر این نکته مهم است که ممکن است در رادیوگرافی ستون مهره علائم سر خوردن مهره دیده شود ولی بیمار هیچ مشکلی نداشته باشد. این بدان معنی است که بسیاری از موارد سر خوردن مهره به جلو بدون علامت و درد است. این موارد نیازی به درمان ندارند.

سر خوردن مهره یا اسپوندیلولیستزیس را گاهی میتوان با استفاده از روش های غیر جراحی درمان کرد و در مواردی ممکن است درمان این بیماری مستلزم استفاده از عمل جراحی باشد.

درمان غیر جراحی اسپوندیلولیستزی

گرچه این درمان ها سر خوردگی را درست نمیکنند ولی بسیاری از بیماران با این درمان ها احساس راحتی بیشتری کرده و مشکلات آنها از بین میرود. مهمترین آنها عبارتند از

استفاده از كرست ها كمربندهاي ميله دار
• فیزیوتراپی : شامل انجام نرمش هایی برای افزایش قدرت انعطاف ستون مهره و افزایش قدرت عضلات شکم و عضلات اطراف ستون مهره
• داروهای ضد التهابی : مثل بروفن یا سلکسیب با کاهش التهاب در اطراف عصب میتوانند شدت علائم را کاهش دهند.
• تزریق کورتیکوستروئید : با تزریق این داروها در اطراف نخاع به توسط پزشک معالج ممکن است التهاب کاهش پیدا کرده و درد و علائم حسی کمتر شوند.


درمان جراحی اسپوندیلولیستزی

در سر خوردگی ناشی از پیری که به 6-3 ماه درمان های غیر جراحی جواب کافی نمیدهند و در سر خوردگی های اسپوندیلولیتیک که به 12-6 ماه درمان های غیر جراحی جواب نمیدهند و درد و علائم حسی زندگی روزمره بیمار را مختل کرده است از جراحی استفاده میشود.
وقتی سر خوردگی یا علائم عصبی در حال پیشرفت است هم معمولاً پزشک ارتوپد تصمیم به جراحی میگیرد. درمان جراحی که برای این بیماران استفاده میشود انجام لامینکتومی Laminectomy است. در این روش قسمتی از استخوان های طبیعی مهره که لامینا نامیده میشود خارج میگردد. این جراحی را دکمپرشن Decompression هم میگویند چون موجب رفع فشار و کمپرشن از روی اعصاب میشود.

بعد از دکمپرشن و برداشتن فشار از روی اعصاب، مهره های مجاور به هم جوش داده میشوند. در این روش از پیوند استخوان و از وسایل فلزی مانند پیچ و میله ممکن است استفاده شود تا مهره ها زودتر و بهتر جوش بخورند.


منبع:سايت ايران ارتوپد

تنگی نخاع چیست؟

تنگی نخاع بیماری است که در اثر باریک بودن کانال نخاع ایجاد می گردد. کانال نخاع وظیفه حمایت از نخاع و ریشه های عصبی را بعهده دارد. در صورتیکه کانال نخاع از میزان خاصی در هر یک از محلهای نخاع گردنی پشتی یا کمری باریکتر باشد بسته به میزان باریکی ایجاد شده می تواند برای بیمار مشکل ساز باشد .

در صورتیکه این باریکی نخاع باعث آزردگی طناب نخاعی یا ریشه های ناشی از آن گردد باید به فکر حل این مشکل باشیم. تنگی نخاع می تواند علائمی به شرح زیر ایجاد نماید :

خواب رفتگی و گزگز پاها که با راه رفتن تشدید و با استراحت کاهش می یابد.

درد ،در موارد شدید بی اختیاری ادراری

چه باید کرد؟

تنگی نخاع در اکثر موارد با ورزش درمانی درمانهای فیزیکی و فیزیوتراپی ورزش درون آب با برنامه مشخص تجویز شده توسط متخصص طب فیزیکی و توانبخشی قابل درمان است.

در صورت عدم درمان با روشهای فوق مراجعه به کلینیکهای درد و انجام تزریقات داخل کانال که تحت فلورسکوژی انجام میشود درمان بی عارضه و موثری را برای این بیماران ایجاد می کند.

در مواردیکه که به درمانمهای متعارف ذکر شده و یا دارو درمانی بیمار پاسخی نمی دهد و یا عوارض شدید ناشی از فشار روی نخاع یا ریشه های عصبی ظاهر می گردد این تنگی نخاع را باید با جراحی مرتافع نمود هر چند نتایج حاصل از جراحی تنگی نخاع در 50درصد موارد رضایتبخش است.

افتتاح کلینیک مرکزی درد دکتر حیدریان - فوق تخصص درد

 افتتاح کلینیک مرکزی درد دکتر حیدریان

 

انجام عمل جراحی بسته دیسک کمر

درمان کمر دردهای پس از جراحی کمر

درمان دیسک کمر بدون بیهوشی

انجام تزریقات داخل کانال نخاع تحت فلوروسکوپی

درمان تنگی کانال نخاع بدون جراحی

درمان آرتروز کمر بروش رادیوفرکونسی

درمان دردهای لگن و نشیمنگاه بدون جراحی

آدرس : تهران - میدان هروی - بلوار گلزار( پناهی نیا ) - نبش کوچه پنجم - برج گلزار - طبقه چهارم - واحد ۱۶ - کلینیک مرکزی درد - روزهای زوج

تلفن : [phone]  - ۲۲۹۷۱۲۳۳

درمان جدید تنگی کانال نخاع بدون جراحی

درمان تنگی کانال نخاع بدون جراحی

نویسنده:  دکتر مجید حیدریان فوق تخصص درد -  دکتر سمیه اسلامی

 

   

کانال نخاع فضایی است در داخل ستون فقرات که در داخل آن نخاع قرار گرفته است. کانال استنوزیس از کنار هم قرار گرفتن سوراخی که در وسط مهره ها است ایجاد میشود. این کانال از داخل توسط غشائ محکمی بنام لیگامان زرد حمایت میشود.

 

تنگی کانال نخاع چیست؟

 تنگی کانال نخاع (spinal canal stenosis) یک وضعیت غیر طبیعی است که میتواند در هر قسمتی از کانال نخاعی اتفاق بیفتد. وقوع این حالت در قسمت کمر بیشتر از سایر قسمتهای ستون فقرات میباشد. کوچک شدن این فضا سبب فشار روی نخاع در داخل کانال شده و علائم این بیماری ایجاد میشود و در ادامه به بحث جراحی تنگی کانال کمری میپردازیم.

 

علت تنگ شدن کانال نخاع چیست؟

۱. ضخیم شدن لیگامانهای داخل کانال

۲. برجسته شدن یا بیرون زدگی دیسکها به داخل کانال

۳. ایجاد خارهای استخوانی در داخل کانال

۴. شکستگی مهره ها

۵. تغییر در مفاصل کنار مهرهای (مفاصل فاست)

 

آیا این بیماری زمینه ارثی دارد؟

در بعضی بیماران فضای داخل کانال بصورت مادرزادی تنگ تر از حالت عادی است این افراد بیشتر از بقیه در معرض ایجاد علائم تنگی کانال میباشند.

بیمارانی که دچار لغزندگی یا انحراف ستون فقرات هستند بیشتر از بقیه در معرض خطر ایجاد تنگی کانال هستند.

 

علائم تنگی کانال نخاع چیست؟

کمر درد

احساس گزگز - مورمور  و بی حسی در اندام تحتانی

محدودیت در مسافتی که بیمار میتواند پیاده راه برود

 

خصوصیات درد در این بیماری

درد در کمر و پا بهمراه بی حسی بتدریج و باگذشت زمان زیاد میشود

درد کم و زیاد می شود و ممکن است بعضی روزها نباشد

تشدید درد میتواند بصورت درد سیاتیکی با انتشار به پاها باشد

درد در راه رفتن طولانی یا ایستادن طولانی ایجاد میشود

با ایجاد درد بیمار حالت خم شده به جلو به خود میگیرد

درد ممکن است فقط در طول شب اتفاق بیفتد

در حالت شدید میتواند با ضعف حرکتی یااختلال در کنترل ادرار باشد

تشخیص

با مراجعه بیماران به کلینیک درد و معاینه دقیق صورت میگیرد.شایعترین وسیله تایید این تشخیص انجام MRI میباشد.

 

درمان تنگی کانال نخاع

الف. درمان غیر جراحی

ارائه ورزشها و تمرینات مخصوص به بیماران جهت جلوگیری از پیشرفت بیماری و درمان علائم آن

استفاده از کمربند طبی یا لوازم ارتوپدی فنی حمایت کننده

انجام فیزیوتراپی و آب درمانی

درمان دارویی با ضد دردهای ساده یا داروهای ضد التهاب

انجام تزریق اپیدورال

تزریق اپیدورال چیست و چگونه انجام میشود؟

تزریق استروئید به داخل فضای اپیدورال از مراحل درمانی ثابت و تایید شده در بیماران مبتلا به تنگی کانال نخاع است. این روش که قبلا توسط نیدلهای درشت و در فضای میانی ستون فقرات انجام میشد امروزه منسوخ شده و  جای خود را به تزریق ترانس فورامینال داده است. این کار توسط فوق تخصص درد و در اتاق عمل انجام میشود.

 

روش انجام تزریق ترانس فورامینال

بیمار بصورت سرپایی بستری میشود

پس از بیحس کردن پوست در اتاق عمل وسیلهای شبیه یک سوزن نازک و بلند تحت مونیتور فلوروسکوپ به محل تنگی فرستاده میشود

پس از اطمینان از محل تزریق داروی مورد نظر تزریق شده و تنگی برطرف میگردد

یکساعت پس از این کار بیمار با پای خود ترخیص میشود

چند روز پس از این کاربیمار استراحت نسبی در منزل دارد

 

آیا این روش عوارضی هم دارد؟ 

این کار تحت فلوروسکوپی انجام میشود. فلوروسکوپ وسیلهای است که توسط اشعه ایکس تصویر مستقیمی را از داخل بدن به ما می دهد.با این روش از عوارضی مانند تزریق داخل نخاع یا داخل عروق جلوگیری میشود

استفاده از رادیوفرکونسی در بیمارانی مشکل مفصل فاست را هم دارند میتواند سبب بهبود کامل بیماران گردد.

ب. درمان جراحی تنگی کانال

در چه بیمارانی عمل جراحی باز باید انجام شود؟

۱. مشکل حرکتی پیشرونده

۲.اختلال در کنترل ادرار و مدفوع

۳. محدودیت شدید حرکتی در بیماران

۴. عدم پاسخ به درمانهای غیر جراحی

مراجعه بیماران به کلینیکهای درد میتواند با انجام درمان به موقع از پیشرفت بیماری و نیاز به انجام عمل باز جلوگیری نماید.

 

نویسنده : دکتر مجید حیدریان

فوق تخصص درد