کنترل بیماری ام اس در بارداری

تعدادی از بیماریهایی که سیستم ایمنی را درگیر می نمایند ، می توانند خانمها را در دوران باروری تحت تاثیر قرار دهند مثل بیماری آرتریت روماتوئید ،لوپوس ،میاستنی و همچنین ام اس .

اغلب این بیماریها در دوران بارداری به حالت خاموش و یا در مرحله فروکش می باشند ولی از آنجا که بارداری بدلایل مختلف سیستم ایمنی را تحت تاثیر قرار می دهد،پیگیری این بیماریها در این مرحله اساسی و لازم است .

خوشبختانه در طی دوره بارداری سیستم ایمنی بدن موادی را تولید می کند که اثر حفاظتی به روی سلولهای عصبی دارد و بطور اختصاصی مراحل آخر بارداری ، سه ماه سوم ، نقش قابل توجه تری دارد . بطور خلاصه تمام مطالعات ثابت کرده اند که میزان عود در طی حاملگی بخصوص در سه ماهه آخر کاهش می یابد و پس ازآن ریسک عود در طی دوره پس از زایمان ، بخصوص سه ماه پس از آن  افزایش می یابد.

در بررسی های دراز مدت ، بنظر نمی رسد که حاملگی در مسیر طولانی مدت بیماری ام اس اثر قابل توجهی داشته باشد . تحقیقات نشان داده که هورمون استروژن نقش تعدیل کننده روی سیستم ایمنی ترشح هورمون پرولاکتین (تولید کننده شیر)  نقش تحریک کننده آن را دارد، ازآنجا که تولید استروژن در اواخر حاملگی بیشتر است ،اثر تعدیل کننده آن بر بیماری  ام اس در این دوره مشخص تر می باشد ،عکس افزایش ترشح پرولاکتین در دوره پس از زایمان می تواند توجیه کننده زمان عود بیماری دراین دوره باشد.

 میزان عودReplas Rate سالانه در طی حاملگی  معمولاً خیلی خفیف هستند برخلاف عودهای پس از زایمان . ولی خوشبختانه در بررسی های انجام شده ،ناتوانائیهای عصبی به دنبال حاملگی افزایش نیافته است همچنین در بررسی برروی ام آرآی دوره ای در خانمهای مبتلا به ام اس که باردار شده اند ، کاهش علائم ام آر آی ( شامل ضایعات جدید و ضایعات در حال بزرگ شدن ) دیده شده است . 

 

 

کنترل بیماری در حاملگی

   سه مسئله در بارداری بیماران مبتلا به ام اس بایستی مورد توجه قرار گیرد .اول زوجی که تمایل به بچه دار شدن دارند بایستی در مورد اثرات بیماری ام اس برحاملگی و برعکس، مورد مشاوره پزشک قرار گیرند .

 

دوم مسئله اضطراب و الدین از انتقال بیماری به نوزاد و شانس کودک برای دریافت ام اس است. نکته مهم این است که در حال حاضر هیچگونه تست پریناتال یا تست مایع آمنیوتیک برای ام اس وجود ندارد . نقش استعداد ژنتیک در مورد بیماری ام اس کاملاً شناخته شده است. شیوع ام اس فامیلی در حدود ۱۰-۱۵ درصد برآورد می شود چنانچه یکی از والدین دچار ام اس باشد ریسک کودک در گرفتن ام اس حدود ۳-۵ درصد است در مقایسه با جامعه عمومی که حدود ۵/. است. البته فرم انتقال ژنتیکی مشخصی مثل ( اتوزم غالب و مغلوب ) در آن قابل تشخیص نیست .

 همچنین در مورد نوزادان ، اختلافی از نظر تولد نوزادان با وزن پائین ، اختلالات مادرزادی و یا افزایش مرگ نوزادی ( Still Brith ) وجود نداشته است .از طرفی خانم هایی که ناتوانی نورولوژیک ( عصبی ) بیشتری دارند و یا بیماری آنها در سیر حاملگی فعال می شوند ، نیازمند مراقبتهای خاص و توجه خاص متخصصین مغز و اعصاب و زنان و زایمان هستند.

 بخصوص ناتوانایی های حرکتی و افزایش خستگی ممکن است باعث اشکال در زایمان شده و این بیماران نیازمند زایمانهای تسهیل شده بشوند . ولی بطور کلی خانمهای دچار بیماری ام اس در گروه حاملگی های پر خطر ( بدلیل بیماری ام اس ) نیستند ولی بایستی در طی حاملگی از نظر بروز اختلالات نورولوژیک مورد توجه باشند. 

مراقبتهای بارداری Obstetrical Care

مراقبتهای پرستاری دوران بارداری در بیماران ام اس تفاوت چندانی با خانمهای بدون ام اس ندارد . گاهی این بیماران علائم روده و مثانه ای را در طی حاملگی بیشتر تجربه می کنند و بدین علت نیازمند مراقبت از نظر عفونتهای ادراری هستند.

در بررسی های وسیع مشخص گردیده که خانمهای مبتلا به ام اس مشکلات دوران بارداری بیشتری نسبت به سایر خانمها ندارند.  البته ریسک کم خونی ، در این مطالعات گوشزد شده است .

منبع: انجمن ام اس ایران

سرگیجه علائم چه بیماری است؟

علل سرگیجه:

سرگیجه می‏تواند در اثر وجود مشکلاتی در مغز یا گوش داخلی اتفاق بیفتد:

1- سرگیجه ناگهانی بی‏‎خطر وابسته به شرایط: رایج‏ترین شکل سرگیجه است و با احساس حرکت ناگهانی سر شروع می‏شود. این نوع سرگیجه به ندرت خطری دارد و به آسانی بهبود می‏یابد.

2- سرگیجه می‏تواند در اثر التهاب گوش داخلی باشد که به صورت ناگهانی شروع می‏شود و با کاهش شنوایی همراه است. علت اصلی التهاب گوش، عفونت ویروسی یا باکتریایی است. 

3- بیماری منیر( Meniere) که دارای سه علامت است: سرگیجه، زنگ زدن گوش و کاهش شنوایی. در افراد مبتلا به این بیماری، شروع ناگهانی سرگیجه شدید و نوسان کاهش شنوایی دیده می‏شود و گاهی اوقات هیچ علامتی در آنها وجود ندارد.

4- تومور عصبی ناحیه ی شنوایی می‏تواند یکی از علل سرگیجه باشد. علائم این تومور شامل زنگ زدن گوش و کاهش شنوایی است.

5- سرگیجه می‏تواند به دلیل کاهش جریان خون در مغز باشد. خونریزی به قسمت پشت مغز (خون‏ریزی مخچه) با سرگیجه، سردرد ، ناتوانی در راه رفتن و دیدن همراه است. 

6- سرگیجه اغلب یکی از علایم بیماری ام اس است. شروع آن ناگهانی است.

7- تومور موجود در سر و آسیب بینی می‏تواند باعث سرگیجه شود که معمولا خودبخود برطرف می‏شود.

8- میگرن نیز یکی از علل سرگیجه است. سرگیجه اغلب با سردرد همراه است.

منبع: تبیان

دردهای عصبی چه جوری دردی هستند؟

آیا تاکنون حملاتی از درد بی اندازه تیز و خنجری را تجربه کرده اید؟ یا اینکه تاکنون مبتلا به درد سوزشی و بی امان شده اید؟ اینها نمونه هایی از دردهای عصبی هستند که اغلب افراد با آن مواجه شده اند.

دردهای عصبی، دردهای تیزی هستند که در مسیر یکی از عصب های شما ایجاد می شوند. علت آنها ممکن است آسیب یا تحریک عصی باشد اما در بسیاری از موارد علت آنها نامعلوم است. درد ممکن است دارای زمینه ای از احساس سوزش باشد که دردی بی امان با آن همراهی می کند. این درد به صورت حملات چند لحظه ای یا چند دقیقه ای ظاهر می شود و ممکن است چند روز یا چند هفته تکرار شود. در خلال یک مرحله حاد از این اختلال، ممکن است نسبت به هر نوع تماس یا درد نسبتاً ملایم، واکنش و حساسیت افراطی از خود نشان دهید.ممکن است حتی حواسی که در حالت معمول دردناک نیستند در شما ایجاد درد کنند.

برخی از دردهای عصبی ممکن است توسط ویروس عامل بیماری زونا، یا عفونت تبخال ایجاد شوند. دردعصبی زونا می تواند فرد را از کار و زندگی بیندازد. این بیماری به طور معمول باعث درد سوزشی ثابتی می شود که شدیدتر و واضح تر از دردهای ناشی از فرو رفتن اشیای نوک تیز در بدن است. تماس یا حرکت ناحیه درگیر، حتی حرکتی مثل عطسه کردن می تواند به حمله جدید ازدرد منجر گردد. دردعصبی ممکن است تا هفته ها، ماه ها یا گاهی سال ها بعد از برطرف شدن تمامی علایم و نشانه های ویروس ادامه یابد. مشخصه درد عصب سه قلو شایع ترین نوع درد عصبی، درد شدید، تیز و شبیه برق گرفتگی در یک طرف صورت است که اغلب با صحبت کردن، جویدن یا مسواک زدن دندان ها تحریک می شود. نوعی درد عصبی موسوم به درد عصب زبانی، حلقی هم وجود دارد که مشخصه آن حملات راجعه ای از درد شدید درناحیه پشت حلق، لوزه ها، گوش میانی و قاعده زبان است. این حملات ممکن است با حرکاتی مثل حرف زدن یا بلع غذا تشدید شوند. درد عصب زبانی، حلقی در مواردی فوق العاده زجر آور است. درد عصب پس سری باعث درد در ناحیه پشت سر می شود که معمولاً پشت گوش ها به داخل پوست سر تیر می کشد. درد عصب بین دنده ای هم در لابه لای دنده ها حس می شود.

دردهای عصبی معمولاً پس از ۴۰ سالگی آغاز و اغلب در سالمندان روی می دهد. تشخیص دردهای عصبی به طور کلی مبتنی بر علایم و نشانه های شما و رد کردن سایر اختلالاتی که ممکن است علایم و نشانه های مشابهی ایجاد کنند ، می باشد.

دردهای عصبی چه قدر جدی هستند؟

اگر چه ممکن است درد، شما را از کار و زندگی عاجز کند اما هیچ خطری جان شما را تهدید نمی کند. حملات درد در فواصل متغیری روی می دهند اما هر چه مسن تر می شوید فاصله بین حملات هم کوتاه تر می گردد.

برای درمان دردهای عصبی، خط اول درمان معمولاً مشتمل بر داروهایی است که علایم و نشانه ها را تسکین می دهند. نوع دارویی که پزشک برای شما تجویز می کند بستگی به نوع درد عصبی و شدت علایم و نشانه های آن دارد. در صورت موثر نبودن داروها، اقدامات دیگری از جمله جراحی ممکن است در دستور کار قرار گیرد.

استفاده از داروهای ضد درد در رفع دردهای عصبی موثر است. به طور مثال استفاده از مسکن های بدون نسخه مانند استامینوفن و بروفن می تواند به رفع نشانه های خفیف بیماری کمک کنند. برای رفع دردهای شدیدتر پزشک خانواده تان ضد درد قوی تری تجویزخواهد کرد. فراموش نکنید در صورت مصرف طولانی مدت یا زیادتر از مقدار داروهای ضد دردقوی ممکن است دچار تهوع، درد یا خون ریزی معده و زخم های گورشی شوید بنابراین توجه کنید که مقادیر زیاد این ترکیبات می تواند مشکلاتی برایتان فراهم کند. داروهای ضد افسردگی نیز با دخالت در فرایندهای شیمیایی مغز که باعث احساس درد می شوند قادر به تسکین دردهای خفیف تا متوسط هستند. این داروها درد را از بین نمی برند ولی تحمل آن را آسان تر می سازند.دقت کنید که استفاده از داروهای ضد افسردگی نیزدارای برخی اثرات جانبی است. این عوارض شامل سرگیجه، خشکی دهان، تهوع، ضعف عضلانی، یبوست و افزایش وزن است. برای کمک به کاهش این نشانه ها، پزشک تان احتمالاً درمان را با مقادیر کم دارو آغاز می کند و به تدریج بر مقدار آن می افزاید.

بلوک عصب

اگر مصرف دارو نتواند کاهش درد عصبی را در پی داشته باشد پزشکان از بلوک عصب استفاده می کنند. در این حالت می توان مقداری از یک ماده بی حس کننده موضعی را به منظور بی حس کردن و رفع درد برای یک مدت محدود، در ناحیه مورد نظر تزریق کرد. یک رویکرد طولانی مدت می تواند مشتمل بر بلوک عصب درگیر، با مصرف داروهای خوراکی موسوم به «عصب کش» باشد.این داروها بافت عصبی را در منطقه درگیر تخریب کرده و به رفع درد کمک می کنند.

فیزیوتراپی

فیزیوتراپی می تواند با به کارگیری روش های حساسیت زدایی به تسکین درد کمک کند.تحریک جلدی عصب با استفاده از جریان برق از جمله اقداماتی است که گاهی در درمان درد عصبی زونا استفاده می شود. این روش که «تنس» نامیده می شود، مستلزم کارگذاشتن الکترودهایی در منطقه دردناک است. الکترودها به محرک قابل حمل کوچکی که همراه شماست وصل می شوند. این محرک تکانه های الکتریکی ظریف و بدون دردی ایجاد می کند که از طریق الکترودها به مسیر عصبی مجاور منتقل می شوند. برای کنترل درد، به راحتی می توانید دستگاه «تنس» را خاموش و روشن کنید. چگونگی بر طرف شدن درد توسط این تکانه ها به درستی مشخص نیست. یک نظریه آن است که تکانه های الکتریکی باعث تولید آندروفین یعنی مسکن های طبیعی بدن، می گردد.

 منبع:پزشکان بدون مرز