آرتریت روماتوئید؛ علل، علایم و تشخیص

post_image

 

آرتریت‌ روماتوئید عبارت‌ است‌ از یک‌ بیماری‌ طولانی‌ مدت‌ که‌ طی‌ آن‌ مفصل‌ به‌ همراه‌ عضلات‌، غشاهای‌ پوشاننده‌ و غضروف‌ متأثر می‌شوند. گاهی‌ چشم‌ و رگهای‌ خونی‌ نیز درگیر می‌شوند. روماتیسم مفصلی سه‌ برابر در زنان‌ شایعتر است‌ و معمولاً بین‌ سنین‌ ۶۰-۲۰ سالگی‌ رخ‌ می‌دهد. حداکثر بروز آن‌ در سنین‌ ۵۰-۳۵ سالگی‌ است‌.

علایم‌ ‌ آرتریت‌ روماتوئید

علائم مفصلی آرتریت روماتوئید

شروع‌ آهسته‌ یا ناگهانی‌ دارد و با علائم درد، تورم، گرمی، درد در هنگام حرکت و محدودیت حرکت مفصل‌ و درد به‌ هنگام‌ لمس و خشکی‌ صبحگاهی‌ در مفصل مبتلا‌ بروز می‌کند. معمولا مفاصل محیطی را با توزیعی متقارن در گیر می‌کند. و التهاب به مرور زمان باعث تخریب غضروف مفصلی و ساییدگی استخوان و بدنبال آن تغییر شکل مفصل می‌شود. البته سیر آن می‌تواند کاملا متغیر باشد و ممکن است فقط یک بیماری خفیف و درگیری تعداد اندکی از مفاصل و یا یک التهاب پیشرونده شدید وجود داشته باشد. بیشتر مفاصل‌ بین بندی انگشتان و مفاصل کف دست‌، مچ‌ دست‌، آرنج‌، پا، و مچ‌ پا درگیر می‌شوند. گاهی اوقات مهره‌های گردنی نیز درگیر می‌شوند.

علائم خارج مفصلی آرتریت روماتوئید

بیماران ممکن است دچار علائم سیستمیک مانند تب، ضعف، خستگی زودرس، بی‌اشتهایی و کاهش وزن داشته باشند. گاهی برآمدگی‌های‌ زیر پوست‌ به نام ندول یا گرههای روماتوئید دیده می‌شود. و گاهی درگیری عروق و اعصاب پوست و یا سایر اعضاء بدن مثل کلیه ، ریه، طحال، کبد، بیضه‌ها و غیره و درگیری چشمی و خونی وجود دارد.

علل‌ آرتریت روماتوئید

علل‌ بیماری ناشناخته‌ است‌، ولی‌ این‌ بیماری‌ احتمالاً منشاِء خودایمنی‌ دارد. سابقه خانوادگی‌ آرتریت‌ روماتوئید یا سایر بیماریهای‌ خودایمن، عوامل‌ ژنتیک‌، مثل‌ نقص‌ در دستگاه‌ خودایمنی‌، جنس مونث در سنین‌ ۵۰-۲۰ سالگی، و استرس (استرس عاطفی‌ می‌تواند باعث‌ شعله‌ور شدن‌ بیماری‌ شود) از عوامل‌ افزایش‌ دهنده‌ خطر بروز بیماری می‌باشند. هیچ‌ روش‌ خاصی‌ برای‌ پیشگیری‌ وجود ندارد.

عوارض‌ احتمالی‌ آرتریت روماتوئید

    * تغییر شکل‌ مفصل‌ به‌ طور دایمی‌ و از کارافتادگی‌ بیمار
* کم خونی متوسط‌
* استئوپروز(پوکی استخوان)
* داروهای‌ مورد استفاده‌ در درمان‌ می‌توانند عوارضی‌ به‌ همراه‌ داشته‌ باشند، مثل‌ مشکلات‌ در معده‌، و مشکلات‌ ناشی‌ از استفاده طولانی‌ مدت‌ از استروئید.

تشخیص آرتریت روماتوئید

    * آزمایش‌ خون، از جمله‌ بررسی‌ وضعیت‌ خود ایمنی‌
* عکس‌ برداری‌ از مفاصل‌. البته‌ تغییرات‌ مفصل‌ ممکن‌ است‌ تا مراحل‌ انتهایی‌ بیماری‌ نیز خود را در عکس‌ مفصل‌ نشان‌ ندهند.

 

منبع:متخصص جراحی و ارتوپدی تهران

علت و درمان آرتریت انگشتان دست


علت آرتریت انگشتان دست

آرتریت به معنای التهاب مفصل است. شایعترین علت آرتریت انگشتان دست، آرتریت دژنراتیو Degenerative arthritis است که به آن استئوآرتریت Osteoarthritis یا آرتروز Arthrosis یا ساییدگی مفصلی هم میگویند.

 تشخیص آرتریت روماتوئید

- پزشک علائم را از بیمار می پرسد، مفاصل را بررسی می کند، پوست را از نظر وجود گره روماتوئید معاینه می کند و قسمت های دیگر بدن را برای وجود التهاب، بررسی می کند.

 - آزمایش خون و تصویربرداری با استفاده از اشعه X

 - آرتروسنتز: در این روش، مایع مفصلی را با سوزن و سرنگ استریل شده برمی دارند و برای مطالعه به آزمایشگاه می برند. گاهی اوقات به همراه این روش، داروی کورتیزون را نیز تزریق می کنند تا التهاب مفصل و سایر علائم را کاهش دهد.

 درمان آرتریت روماتوئید

هدف از درمان این بیماران عبارت است از کم کردن التهاب و درد مفاصل، بالا بردن عملکرد مفاصل و جلوگیری از تخریب و بد شکل شدن مفاصل

درمان شامل ترکیب داروها، استراحت کردن، ورزش های قدرتی مفاصل، محافظت کردن از مفاصل و آموزش دادن به بیمار و اطرافیان بیمار راجع به این بیماری می باشد.


منبع:متخصص کمردرد و دیسک کمر

درمان آرتريت روماتوئيد شانه



آرتریت بيماري است که در اثر سايش و فرسودگي غضروف مفصل (استئوآرتريت) و يا التهاب يک يا چند مفصل به وجود مي آيد. آرتريت فقط مفاصل را درگير نمي کند، بلکه ممکن است عضلات، تاندون ها ورباط ها را نيز درگير کند.

معاينه بدني، اشعه ايکس و آزمايش خون براي تشخيص مفيد هستند. تجزيه مايع مفصلي و مشاهده درون مفصل نيز از راه هاي تشخيص آرتريت شانه مي باشند.

بيشتر اوقات، استئوآرتريت شانه با داروهاي ضد التهاب غير استروئيدي مثل آسپیرین و ناپروکسن درمان مي شود. درمان آرتريت روماتوئيد شانه ممکن است به ورزش درماني و داروهايي مانند کورتيکواستروئيدها نياز داشته باشد.

برای تسکین درد شانه ناشی از آرتریت در شانه این روش‌ها کمک کننده است:

  •  تا جایی که امکان‌پذیر است به شانه‌تان استراحت دهید، و از فعالیت‌هایی که می‌تواند بر شانه فشار آورد،پرهیز کنید.
  • فیزیوتراپی انجام دهید.
  •  گرمای مرطوب با کمپرس گرم روی شانه اعمال کنید.
  •  ایبوپروفن یا آسپیرین مصرف کنید.
  •  چندین بار در روز هر بار تا حداکثر 30 دقیقه یخ روی شانه بگذارید.
  •  در صورتی که به آرتریت روماتوئید مبتلا هستید، داروهایی را که دکترتان تجویز می‌کند، مصرف کنید.
  •  برخی افراد با مصرف مکمل‌های غذایی حاوی ترکیبی از کندورئیتین سولفات و گلوکوزامین تسکین پیدا می‌کنند. اما در صورتی که از این مکمل‌ها مصرف می‌کنید، حتما به دکترتان اطلاع دهید.


منبع:وبلاگ دکتر فروغ.همشهری

روماتیسم مفصلی و نشانه های آن

روماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید، یک بیماری سیستمیک و مزمن است که باعث تخریب غضروف و ایجاد ضایعات استخوانی می‌شود.آرتریت بصورت قرینه‌ است، یعنی اگر یک زانو یا دست درگیر باشد، به احتمال زیاد طرف مقابل نیز درگیر می شود.

نشانه ها

در آغاز، ممکن است درد، تورم و حساسیت در لمس، به سختی امکان پذیر باشد. درد در مفاصل درگیر و تشدید در اثر حرکت، شایع ترین تظاهرات آرتریت روماتوئید تثبیت شده می‌باشد.

خشکی عمومی شایع است و معمولا پس از دوره‌های بی حرکتی، به بیشترین حد خود می‌رسد، خشکی صبحگاهی با مدتی بیش از یک ساعت تظاهری تقریبا تغییرناپذیر از آرتریت التهابی است.

در مجموع نشانه‌های آرتریت روماتوئید از این قرار اند:

·         سفتی صبحگاهی مفاصل

·         تورم مفاصل

·         درد مفصلی

·         ضعف و خستگی

·         ندول‌های روماتوئید


 

۱۲ نکته کلیدی درباره روماتوئید در زنان باردار و شیرده

تمامی بیماران روماتوئیدی بایستی قبل از اقدام به بارداری با پزشک خود مشورت نمایند و با اجازه پزشک روماتولوژیست اقدام به بارداری نمایند. برخی از دارو ها تاثیر سویی بر روی جنین و بارداری دارند که باید حتما قبل بارداری تعدیل شوند.


 در حاملگی فعالیت بیماری روماتوئید چگونه است؟

در این بیماری بر خلاف سایر روماتیسم ها مانند بیماری لوپوس در دوران بارداری به علت تغییرات هورمونی حدود  ۷۵ % بیماران دچار بهبودی نسبی در علائم بالینی می شوند. حدود ۵۰% در سه ماهه اول، حدود ۲۵% در سه ماهه دوم و حدود ۳۰% موارد بیماری روماتوئید در سه ماهه سوم بارداری بهبودی نسبی پیدا می کنند.

 در بررسی های صورت گرفته حدود ۱۵% بیمارانی که در حاملگی بهبودی داشته اند، این وضعیت در حاملگی های بعدی ادامه پیدا خواهد کرد. نکته قابل توجه اینکه خانم هایی که در حاملگی قبلی بهبودی داشته اند احتمال خاموشی بیماری در حاملگی جدید در آنها بیشتر است.

 

آیا جهت پیشگیری از بارداری استفاده از قرص های هورمونی توصیه می شود؟ 

اگر تصمیم به داشتن فرزندی باشند، بایستی با مشورت پزشک معالج باشد، چرا که بعضی داروها باروری را کاهش داده و ممکن است عوارض جدی در جنین ایجاد کنند. 

مصرف قرص های پیشگیری از بارداری تاثیری بر روند درمان روماتوئید نداشته  بنابراین پیشنهاد می کنیم مصرف آن ادامه داشته وممکن است یک روش نسبتا مطمئنی باشد.

 

آیا در دوران حاملگی شکایات جسمی بیشتر می شود؟ 

بلی. بغیر از شکایات مفصلی در بعضی از بیماران در دوران بارداری خصوصا در سه ماهه سوم دچار گزگز ویا خواب رفتگی در دست ها در بعضی حالت ها مانند خوابیدن و یا کارکردن می شوند که معمولا خفیف بوده و به مچ بند های طبی فنردار (splint) پاسخ داده و معمولا بعد از زایمان برطرف می شود.

دومین شکایت شایع در بیماران کمردرد در وضعیت خاص مانند ایستادن و بدنشستن و یا پیاده روی طولانی است که سبب تشدید قوس طبیعی کمر در سه ماهه آخر بارداری می باشد.

 همانطور که قبلا ذکر شده است در بیماری روماتوئید مفاصل مهره های کمری مبتلا نمی شوند. این بیماران ضروری است نحوه درست کارکردن و خوابیدن را آموزش ببینند.

 

احتمال فعالیت بیماری روماتوئید بعد از حاملگی چقدر است؟

بر اساس تجارب علمی موجود حدود ۸۰ تا ۹۰% بیماران در سه ماهه اول بعد از حاملگی دچار عود بیماری خواهند شد. عود بیماری ممکن است تدریجی و یا ندرتا ناگهانی و شدید باشد.

 

 آیا در دوران بارداری مصرف داروهای روماتیسمی عارضه ای برای جنین ایجاد نمی کند؟ 

در دوران بارداری هیچ دارویی به طور کامل خصوصا در سه ماهه اول بارداری بی خطر نیست. لذا تجویز دارو توسط پزشک بر مبنای سود و مضرات دارو است.

 

 آیا مصرف داروهای استروئیدی در دوران بارداری توصیه می شود؟ 

در دوران بارداری مصرف داروی پردنیزولون جزء داروهای کم عارضه برای مادر و جنین است و معمولا در تمام دوره قابل تجویز می باشد. سایر داروهای این خانواده مانند دگزامتازون و یا بتامتازون از جفت عبور کرده به جنین منتقل می شوند که دارای عوارض بیشتری می باشند. لذا توصیه به استفاده از پردنیزولون می شود.

 

 سایر داروهای کم عارضه تر که در بیماری روماتوئید در ایام بارداری مورد استفاده چه هستند؟

در صورت عدم کنترل بیماری با پردنیزولون و یا نیاز به مصرف دوزهای بالای این دارو می توان با نظر روماتولوژیست معالج از داروهای با عارضه کمتر مانند: هیدروکسی کلروکین، کلروکین، سولفاسالازین یا آزاتیوپرین، که در مطالعات صورت گرفته دارای خطر نسبی کمتری هستند، استفاده کرد.

 

 آیا داروهای ضد التهابی غیر استروئیدی در دوران بارداری قابل استفاده می باشند؟

داروهای ضدالتهابی غیراستروئیدی مانند ایبوپروفن، ناپروکسن، تولمتین، دیکلوفناک و… دارای خاصیت ضدالتهابی و ضددرد می باشند، مصرف این داروها به طور معمول در زنان حامله خصوصا در سه ماهه اول وآخر حاملگی توصیه نمی شود، زیرا این داروها می توانند خطر بعضی عوارض را در نوزادان افزایش دهند. در صورت نیاز به مصرف مسکن استفاده محدود از استامینوفن بلامانع است.

در موارد ضرورت با نظر پزشک معالج به طور محدود قابل استفاده می باشند. استفاده از این داروها در ماه آخر بارداری جهت پیشگیری از عوارض قلبی و کلیوی در جنین توصیه نمی شود.



منبع : دکتر وریانی

شانه درد و علل آن

شانه شامل چهار عضله و تاندون است که اطراف مفاصل شانه را پر کرده اند. آسیب سرشانه و خشکی شانه از دلیل بروز درد شانه می باشند. 

ورزش شانه یکی از مهم ترین درمان ها برای دردهای شانه و یکی از درمان های توانبخشی بعد از جراحی می باشد. ورزش به کارآیی بهتر عضلات کمک می کند. توانبخشی شانه بر روی انعطاف پذیری و استحکام شانه اثر می گذارد. هدف ورزش‌ برای شانه درد این است که از طریق بازیابی عملکرد شانه، از درد شانه خلاص شد. این هدف در برخی موارد محقق می‌شود. در برخی از افراد ورزش تقویت کتف تنها ۵۰ تا ۷۵ درصد تأثیر دارد بااین‌وجود افرادی که سال‌ها از شانه درد رنج می‌برند و یا دارای ناتوانی هستند و یا به‌طور محدود می‌توانند فعالیت‌های روزمره را انجام دهند ممکن است ورزش‌درمانی بهبود قابل‌توجهی در کیفیت زندگی‌شان ایجاد کند. زمانی که از ورزش‌های شانه برای تسکین درد استفاده می‌کنید شما باید حرکت را تا سر حد احساس درد و به‌طور جزئی ادامه دهید سپس با آزاد کردن فشار، استراحت کنید و به حالت اولیه بازگردید. زمانی که جهت رفع خشکی شانه  ورزش‌ شانه را انجام می‌دهید می‌توانید فشار بیشتری وارد کنید. پس از رفع علت شانه درد ، حفظ وضعیت مناسب بدن جهت پیشگیری از بازگشت مجدد مشکل حائز اهمیت می‌باشد.

علل درد مفصل شانه :

1-       تاندونیت عضلات اطراف مفصل شانه (تاندونیت روتاتور کاف )

2-       پارگی های عضلات مفصل شانه

3-       سندرم گیر افتادن  (Impingement syndrome )

4-       بورسیت شانه

5-       شانه منجمد یا کپسولیت چسبنده

6-       موارد در رفتگی مفصل شانه

7-      آرتروز مفصل شانه

8-       بیماری آرتریت روماتوئید در برخی موارد

 

کیست بیکر و درمان آن

کیست بیکر تورم یکی از دو کیسه پر از مایع (آناتومیک bursae) واقع در پشت زانو(فضای مربوط به ناحیه رکبی) است. از آنجا که این دو bursae ارتباط با مفصل زانو ، مایع سینوویال در زانو افزایش یافته است (ناشی از التهاب) می تواند bursae تا تصویر را بزرگ تر ببینید و به شکل کیست بیکر می شود. کیست بیکر زانو، معمولا تنها یک زانو تاثیر می گذارد و با درد زانو و درد پشت زانو همراه است.

در بزرگسالان، 50٪ از کیست بیکر با آسیب های مفصل زانو، به خصوص غضروف پاره شده (منیسک) همراه است. سایر عوامل خطر برای کیست بیکر شامل آرتریت روماتوئید و ترومبوفلبیت.

به طور کلی درمان کیست بیکر شامل موارد ذیل است:
-استراحت 
-بالا نگه داشتن اندام تحتانی 
-کنترل فعالیت های روزمره.پرهیز از فعالیت هایی چون چهار زانو و دو زانو نشستن و پرهیز از اعمال جهشی، دویدن و بلند کردن اجسام سنگین. 
-برخی از متخصصین تخلیه مایع داخل کیست را به همراه تزریق استات هیدروکورتیزون پیشنهاد می کنند. 
-ممکن است جراحی انجام شود که بیشتر در موارد زیر مطرح است: 

1-کیست خیلی دردناک باشد

2-کیست خیلی بزرگ باشد

3-در مواردی که کیست بیکر به هیچ کدام از درمان های فوق پاسخ نداده باشد

-در صورت پارگی کیست درمان شامل موارد ذیل است: 

1-استراحت

2-بالا نگه داشتن اندام

3-تزریق کورتیکواسترویید در مفصل زانو

 

 

کنترل بیماری ام اس در بارداری



تعدادی از بیماریهایی که سیستم ایمنی را درگیر می نمایند ، می توانند خانمها را در دوران باروری تحت تاثیر قرار دهند مثل بیماری آرتریت روماتوئید ،لوپوس ،میاستنی و همچنین ام اس .

اغلب این بیماریها در دوران بارداری به حالت خاموش و یا در مرحله فروکش می باشند ولی از آنجا که بارداری بدلایل مختلف سیستم ایمنی را تحت تاثیر قرار می دهد،پیگیری این بیماریها در این مرحله اساسی و لازم است .

خوشبختانه در طی دوره بارداری سیستم ایمنی بدن موادی را تولید می کند که اثر حفاظتی به روی سلولهای عصبی دارد و بطور اختصاصی مراحل آخر بارداری ، سه ماه سوم ، نقش قابل توجه تری دارد . بطور خلاصه تمام مطالعات ثابت کرده اند که میزان عود در طی حاملگی بخصوص در سه ماهه آخر کاهش می یابد و پس ازآن ریسک عود در طی دوره پس از زایمان ، بخصوص سه ماه پس از آن  افزایش می یابد.

در بررسی های دراز مدت ، بنظر نمی رسد که حاملگی در مسیر طولانی مدت بیماری ام اس اثر قابل توجهی داشته باشد . تحقیقات نشان داده که هورمون استروژن نقش تعدیل کننده روی سیستم ایمنی ترشح هورمون پرولاکتین (تولید کننده شیر)  نقش تحریک کننده آن را دارد، ازآنجا که تولید استروژن در اواخر حاملگی بیشتر است ،اثر تعدیل کننده آن بر بیماری  ام اس در این دوره مشخص تر می باشد ،عکس افزایش ترشح پرولاکتین در دوره پس از زایمان می تواند توجیه کننده زمان عود بیماری دراین دوره باشد.

 میزان عودReplas Rate سالانه در طی حاملگی  معمولاً خیلی خفیف هستند برخلاف عودهای پس از زایمان . ولی خوشبختانه در بررسی های انجام شده ،ناتوانائیهای عصبی به دنبال حاملگی افزایش نیافته است همچنین در بررسی برروی ام آرآی دوره ای در خانمهای مبتلا به ام اس که باردار شده اند ، کاهش علائم ام آر آی ( شامل ضایعات جدید و ضایعات در حال بزرگ شدن ) دیده شده است . 

 

 

کنترل بیماری در حاملگی

   سه مسئله در بارداری بیماران مبتلا به ام اس بایستی مورد توجه قرار گیرد .اول زوجی که تمایل به بچه دار شدن دارند بایستی در مورد اثرات بیماری ام اس برحاملگی و برعکس، مورد مشاوره پزشک قرار گیرند .

 

دوم مسئله اضطراب و الدین از انتقال بیماری به نوزاد و شانس کودک برای دریافت ام اس است. نکته مهم این است که در حال حاضر هیچگونه تست پریناتال یا تست مایع آمنیوتیک برای ام اس وجود ندارد . نقش استعداد ژنتیک در مورد بیماری ام اس کاملاً شناخته شده است. شیوع ام اس فامیلی در حدود ۱۰-۱۵ درصد برآورد می شود چنانچه یکی از والدین دچار ام اس باشد ریسک کودک در گرفتن ام اس حدود ۳-۵ درصد است در مقایسه با جامعه عمومی که حدود ۵/. است. البته فرم انتقال ژنتیکی مشخصی مثل ( اتوزم غالب و مغلوب ) در آن قابل تشخیص نیست .

 همچنین در مورد نوزادان ، اختلافی از نظر تولد نوزادان با وزن پائین ، اختلالات مادرزادی و یا افزایش مرگ نوزادی ( Still Brith ) وجود نداشته است .از طرفی خانم هایی که ناتوانی نورولوژیک ( عصبی ) بیشتری دارند و یا بیماری آنها در سیر حاملگی فعال می شوند ، نیازمند مراقبتهای خاص و توجه خاص متخصصین مغز و اعصاب و زنان و زایمان هستند.

 بخصوص ناتوانایی های حرکتی و افزایش خستگی ممکن است باعث اشکال در زایمان شده و این بیماران نیازمند زایمانهای تسهیل شده بشوند . ولی بطور کلی خانمهای دچار بیماری ام اس در گروه حاملگی های پر خطر ( بدلیل بیماری ام اس ) نیستند ولی بایستی در طی حاملگی از نظر بروز اختلالات نورولوژیک مورد توجه باشند. 


مراقبتهای بارداری Obstetrical Care

مراقبتهای پرستاری دوران بارداری در بیماران ام اس تفاوت چندانی با خانمهای بدون ام اس ندارد . گاهی این بیماران علائم روده و مثانه ای را در طی حاملگی بیشتر تجربه می کنند و بدین علت نیازمند مراقبت از نظر عفونتهای ادراری هستند.

در بررسی های وسیع مشخص گردیده که خانمهای مبتلا به ام اس مشکلات دوران بارداری بیشتری نسبت به سایر خانمها ندارند.  البته ریسک کم خونی ، در این مطالعات گوشزد شده است .


منبع: انجمن ام اس ایران

رژیم غذایی در آرتریت روماتوئید

محققین سوئدی طبق یك مطالعه تجربی نشان دادند،افرادی كه دارای التهاب مفاصل ( روماتیسم ) بوده  و رژیم غذایی مردم نواحی مدیترانه را دریافت كرده ا ند، به مراتب درد و تورم كمتر و فعالیت بیشتری داشته اند.

آرتریت یعنی شخص ، دارای مفاصل دردناك و متورم است . چربی كه شما مصرف می كنید، در بدن تبدیل به یكسری مواد شیمیایی به نام پروستاگلاندین می شود. پروستاگلاندین ها انواع مختلفی دارند و هر كدام در بدن ، عمل مخصوص به خود را انجام می دهند. بعضی از انواع پروستاگلاندین ، باعث التهاب مفاصل می شود كه علائم این التهاب شامل قرمزشدن، تورم، خارش و درد است كه وضعیت آرتریت را بدتر می كنند .

انواع دیگر پروستاگلاندین ، باعث پیشگیری و درمان التهاب می شوند.اسیدهای چرب اُمگا- 3 كه درماهی ودانه های خوراكی مثل بذرِ كتان، گندم و لوبیای سویا وجود دارد ، التهاب مفاصل را كاهش می دهند. اسیدهای چرب تك اشباعی (MUFA) نیز مانند اسیدهای چرب عمل می كنند كه در بیشتر سبزیجات و روغن زیتون ( اولین روغنی كه در نواحی مدیترانه استفاده شد) یافت می شوند.

رژیم غذایی مردم نواحی مدیترانه بر پایه ی میوه، سبزی، غلات كامل ( تصفیه نشده و سبوس دار)، آجیل ، دانه های خوراكی و ماهی است كه تمامی این مواد غذایی باعث كاهش التهاب مفاصل می شوند.

این محققین نشان دادند دریافت رژیم غذایی مردم نواحی دریای مدیترانه درد ناشی ازآرتریت روماتوئید ( روماتیسم یا التهاب مفاصل ) را كاهش می دهد.



منبع : تبیان

روماتیسم مفصلی چیست؟


روماتیسم مفصلی


روماتیسم مفصلی یا آرتریت روماتوئید، یک بیماری سیستمیک و مزمن است که باعث تخریب غضروف و ایجاد ضایعات استخوانی می‌شود. این بیماری معمولا در سنین 30 تا 50 سالگی بروز می‌کند و در زنان شایع‌تر است.


آرتریت بصورت قرینه‌ است، یعنی اگر یک زانو یا دست درگیر باشد، به احتمال زیاد طرف مقابل نیز درگیر می شود. در برخی افراد، بیماری از شدت کمی برخوردار بوده و با حداقل ضایعات مفصلی، در مدتی کوتاه همراه می‌باشد، ولی در برخی دیگر ضایعات پیشرونده و مزمن، به صورت پلی آرتریت می‌باشد و باعث اختلال در عملکرد مفاصل می‌شود.

 

نشانه‌ها

بیماری شروع آهسته یا ناگهانی دارد و با علائم درد، تورم، گرمی، محدودیت حرکت و خشکی صبحگاهی مفاصل همراه است. درد مفاصل با استراحت و بی‌حرکتی تشدید شده و به مرور زمان در طی روز و با کار کردن و فعالیت آرام تسکین پیدا می‌کند.

التهاب مفصل به مرور زمان باعث تخریب غضروف مفصلی و ساییدگی استخوان و به دنبال آن تغییر شکل مفصل می‌شود.

در بیماری آرتریت، بیشتر مفاصل‌‌ انگشتان و کف دست‌، مچ‌ دست‌، آرنج‌ دست، پا، مچ‌ پا و گاهی اوقات مهره‌های گردنی درگیر می‌شوند.

بیماران ممکن است علائم خارج مفصلی (سیستمیک) مانند تب، ضعف، خستگی زودرس، بی‌اشتهایی ، کاهش وزن و برآمدگی‌های‌ زیر پوست‌ به نام ندول یا گره‌های روماتوئید داشته باشند. گاهی نیز درگیری عروق و اعصاب پوست یا سایر اعضای بدن مثل کلیه، ریه، طحال، کبد و... و درگیری چشمی و خونی دیده می‌شود.

 

علت

ناشناخته‌است، ولی ایمنی سلولی و ایمنی هومورال، هر دو در ایجاد این بیماری نقش دارند. این افراد نسبت به دیگران شانس ابتلای بیشتری به بیماری های مزمن مانند پوکی استخوان ، عفونت ها، آلرژی، بیماری های گوارشی، بیماری های قلبی عروقی و فشار خون دارند.

 

درمان

منظور از درمان این بیماری کاهش درد و ورم، کاهش یا توقف تخریب مفاصل و در مجموع بهتر کردن کیفیت زندگی فرد است. روش‌های درمانی مورد استفاده در بیماری روماتیسم شامل تغییر در شیوه زندگی، استفاده از داروها، جراحی، روش‌های درمانی جایگزین یا تکمیلی نظیر فیزیوتراپی، کاردرمانی، وسایل کمک‌کننده به مفصل و وسایل کمک حرکتی می‌باشند.

داروهای ضدالتهابی مانند انواع کورتون ‌ها، داروهای سرکوب‌کننده سیستم ایمنی و داروهای غیراستروئیدی برای درمان روماتیسم استفاده می‌شوند.

 


آرتریت روماتوئید چیست؟

آرتریت روماتوئید، یک بیماری خود ایمنی می‌باشد که بدن با بافت‌های موجود در مفاصل می‌جنگد و باعث آسیب به غضروف و استخوان می‌گردد. آرتریت روماتوئید در میان زنان شایع‌تر است.علت این بیماری مشخص نیست، ولی داشتن سابقه فامیلی و سیگار کشیدن در ایجاد آن موثرند.

 

نشانه‌های آرتریت روماتوئید

درد مفصل دوم یا سوم انگشتان، درد مچ دست، عدم توانایی حرکت انگشتان دست بعد از بیدار شدن از خواب، کاهش وزن، احساس خستگی فوری، احساس خواب آلودگی بعد از غذا خوردن، درد مفصل زانو.

 

درمان آرتریت روماتوئید

1- کاهش وزن: هر 350 گرم افزایش وزن، باعث افزایش فشار در زانو می‌گردد. اگر شما 3 تا 4 کیلو وزن کم کنید، درد شما نصف می‌گردد و مدت بیماری کوتاه می‌شود.

2- ورزش کردن و کشش بدن برای تقویت عضلات و مفاصل

3- پیاده روی

4- شنا کردن و انجام ورزش‌های آبی

5- شرکت در کلاس‌های یوگا باعث کاهش مقدار ورم می‌گردد.

6- گلوکزآمین و کندرویتین سولفات، دو مکمل می‌باشند که به طور طبیعی در غضروف نیز وجود دارند. این 2 مکمل برای حفظ سلامت مفاصل تحت نظر پزشک مصرف می‌شوند.

7- مصرف روغن ماهی، موجب کاهش ورم آرتروز می‌شود.

8- ویتامین D و کلسیم نیز به حفظ سلامت غضروف کمک می‌کنند. تحقیقی نشان داد که مقدار کم ویتامین D ممکن است موجب افزایش بروز بیماری آرتریت روماتوئید گردد.

9- ویتامین‌های C، E و B6 در درمان این بیماری موثر نیستند، اما می‌توانند از این بیماری پیشگیری کنند. ویتامین C کمک می‌کند که سیستم ایمنی بدن کار خود را به خوبی انجام دهد. همچنین ترشح هورمون‌های استروئید را تحریک می‌کند که در کاهش درد و تقویت مفاصل موثرند. 


بهتر است این ویتامین را بعد از غذا مصرف کنید. این ویتامین در گوجه فرنگی، لیمو، توت فرنگی، گریپ‌فروت و سبزیجات سبز رنگ یافت می‌شود.ویتامین E باعث ازدیاد رگ‌های خونی در اطراف مفاصل و در نتیجه گردش خون بهتر و سوخت و ساز بیشتر می‌گردد. این ویتامین را نیز بعد از غذا مصرف کنید.


 منابع غذایی این ویتامین عبارت است از روغن کنجد، دانه آفتاب گردان، سبزیجات سبز رنگ، زرده تخم مرغ، روغن سبوس گندم و آجیل (بادام زمینی، گردو، بادام، فندق).ویتامین B6 تولید کننده پروتئین می‌باشد و باعث تقویت سیستم ایمنی می‌گردد. این ویتامین را بعد از غذا مصرف کنید. منابع غذایی این ویتامین عبارت است از غلات سبوس دار، شیر، تخم مرغ و کشمش.


منبع : تبیان

استئوآرتریت و درمان آن

ساییدگی غضروف مفصل

استئوآرتریت چیست؟

استئوآرتریت، ساییدگی غضروف مفاصل می‌باشد که در نتیجه افزایش وزن و کمی فعالیت بدنی به وجود می‌آید.

 

درمان استئوآرتریت

مصرف دارو، کاهش وزن و ورزش کردن.

 

تأثیر ورزش در آرتریت ها

فواید ورزش برای استئوآرتریت

ورزش منظم یکی از بهترین روش‌ها برای کاهش علائم استئوآرتریت است. ورزش، عضلات اطراف مفاصل را محکم می‌کند و باعث تأخیر در تخریب مفاصل می‌گردد. همچنین باعث حفظ وزن مناسب بدن می‌شود و فشار کمتری به مفاصل وارد می‌کند.

ورزش ملایم بهتر از ورزش شدید است، زیرا ورزش شدید باعث درد و تخریب مفاصل می‌گردد؛ لذا سعی کنید هر روز مقدار کمی ورزش کنید.

 

فواید ورزش برای آرتریت روماتوئید

سعی کنید هر روز مقداری ورزش کنید تا فعال بمانید و باعث بهبودی در حرکت خود شوید. هنگامی که کمتر خسته هستید، ورزش کنید.ورزش کردن در صبح، از سفتی و سختی مفاصل صبحگاهی کم می‌کند.ورزش کردن باعث تقویت و ساخت عضلات می‌شود و همان‌طور که می‌دانید، عضلات از مفاصل محافظت می‌کنند.

شنا، دوچرخه سواری و پیاده روی سریع فشار کمتری به مفاصل وارد می‌کنند. بنابراین برای افراد دچار آرتریت روماتوئید مناسب هستند.افرادی که دارای آرتریت روماتوئید هستند، می‌توانند سه نوع ورزش را می‌توانند انجام دهند: کششی، قدرتی و هوازی.

* نکته

* بهتر است اول با پزشکتان راجع به نوع ورزش مشورت کنید.

* از انجام ورزش‌هایی که فشار بیش از حد به مفاصل وارد می‌کنند، دوری کنید. مانند وزنه برداری با وزنه‌های بسیار سنگین.



منبع : تبیان

علل پارگی تاندون آشیل

همانطور که گفته شد علت اصلی پاره شدن این تاندون Achilles tendon rupture مثل هر تاندون دیگری وارد شدن کشش بیش از حد تحمل به تاندون است و این کشش معمولا در حین بلند شدن روی پنجه پا ایجاد میشود.

  1622 11

در حین ورزش هایی مانند فوتبال، بسکتبال، والیبال، دویدن، تنیس یا شیرجه ورزشکار به دفعات روی پنجه پا بلند میشود و در حین این عمل عضلات پشت ساق بشدت تاندون آشیل را تحت کشش قرار میدهد. وقتی این کشش بیش از حد تحمل تاندون باشد ممکن است آن را پاره کند.

ورزش هایی که در آنها فرد باید به ناگهان بایستد یا به ناگهان شروع به حرکت کند یا روی پنجه بلند شود کشش زیادی را به این تاندون وارد میکنند. این مکانیسم پارگی بیشتر در ورزشکاران آماتور که بدون آمادگی اقدام به ورزش های سخت میکنند دیده شده و کمتر در ورزشکاران حرفه ای دیده میشود.

پارگی تاندون در حین ورزش بیشتر در کسانی دیده میشود که بدون گرم کردن خود و انجام حرکات کششی مبادرت به ورزش میکنند و یا بعد از خسته شدن شدید عضلات به ورزش ادامه میدهند. محل پارگی معمولا حدود 6-2 سانتیمتر بالاتر از مچ پا یعنی در باریک ترین محل تاندون است.

عواملی مانند عضلات پشت ساق سفت، تغییر کردن زمین بازی و کفش نامناسب (پاشنه کوتاه) میتوانند احتمال بروز این آسیب را بیشتر کنند.

مکانیسم دیگری که میتواند موجب پاره شدن آشیل شود سقوط از بلندی با کف پا است. در این حالت کف پا به ناگهان و با شدت به بالا و عقب رفته و این وضعیت موجب میشود تاندون آشیل به ناگهان و با شدت کشیده شود که میتواند منجر به پارگی آن شود. افتادن از پله یا نردبان میتواند با این مکانیسم تاندون را پاره کند.

گاهی اوقت ضربه مستقیم به تاندون مانند لگد حریف به تاندون میتواند آنرا پاره کند.گاهی اوقات هم یک بریدگی عمیق با یک جسم تیز در پشت مچ پا میتواند تاندون را پاره کند.

         1622 7

گاهی اوقات بافت تاندون به عللی ضعیف شده و با نیروهای کمتری پاره میشود. علل زیر میتوانند تاندون را ضعیف کنند
  • استفاده طولانی مدت از کورتن
  • تزریق داروهای حاوی کورتن در نزدیکی تاندون
  • بالا رفتن سن
  • التهاب تاندون آشیل


 

آرتریت

آرتریت (به انگلیسی Arthritis)‏ به معنی التهاب مفصل است . این التهاب و درگیری می تواند عاملی عفونی داشته باشد مانند آرتریت عفونی توسط استافیلوکوک طلایی و تب حاد روماتیسمی (استرپتوکوک) یا عاملی مزمن مانند آرتروز . 

آرتریت غیر عفونی در آرتریت روماتوئید( روماتیسم مفصلی ) و نقرس ، آرتریت ری اکتیو و استئوآرتریت نیز دیده می شود. آرتریت می تواند یک مفصل یا هم زمان چند مفصل (پلی آرتریت) را درگیر کند . آرتریت می تواند در یک مفصل عودکننده (راجعه) باشد یا مرتب از مفصلی به مفصل دیگری تغییر مکان دهد (مهاجر) .

 گاهی آرتریت صبحگاهی است یعنی صبح‌ها موقع بیدارشدن از خواب مفصل خشک و دردناک است. معمولا مفصل درگیر دردناک، متورم و ملتهب است و محدودیت حرکتی دارد. در آرتریت اغلب سطح مفصلی و غضروف مفصلی درگیر هستند.

درمان :

درمان آرتریت بستگی به عامل ایجاد کننده دارد. معمولاً ورزشهای استقامتی سبک، فیزیو تراپی و رژیم غذایی غنی از کلسیم بخشی ازدرمان را تشکیل می دهند. برای ناراحتی خفیف، استفاده از داروهایی نظیر آسپیرین ممکن است کافی باشد.

 در موارد شدید برای کاهش التهاب مفصلی ازداروهای ضد التهابی غیراستروییدی، گاهی‌تزریق کورتون به داخل مفاصل مبتلا و بندرت داروهای سرکوبگر دستگاه ایمنی نظیرمتوترکسات ممکن است استفاده شود. برای تخفیف درد مفصلی از گرم کردن مفصل استفاده کنید. 

برای این منظور استفاده از آب داغ، جریان‌های گردابی، لامپ‌های گرمایی، امواج ماوراء صوت یا دیاترمی همگی مؤثرند.


منبع : ویکی پدیا

علت های گردن درد

درد گردن میتواند به علت مشکلاتی در هر کدام از قسمت های تشکیل دهنده آن اتفاق بیفتد. مشکلاتی در استخوان، لیگامان، عضلات و اعصاب. گاهی مشکلات گردن موجب درد میشود ولی بیمار درد را در خود گردن احساس نمیکند. درد ممکن است در شانه یا در اندام فوقانی یا در ستون مهره ای سینه ای احساس شود. شایعترین علل درد گردن عبارتند از

کشش عضلات گردن

وقتی فشار زیادی به گردن خود وارد میکنید ( یکی از علل شایع آن قرار دادن سر و گردن در یک وضعیت نامناسب به مدت طولانی است) عضلات و لیگامان های اطراف ستون مهره ای گردن شما تحت کشش زیادی قرار میگیرد و به دنبال آن ممکن است پارگی های میکروسکوپی در آنها ایجاد شود. بدنبال آن در این بافت ها تورم و درد ایجاد میشود که شما آن را به صورت درد و خشکی گردن احساس میکنید. این محدودیت حرکت قدری به علت درد و قدری به علت انقباض عضلات اطراف ستون مهره است که خارج از اراده شما صورت میگیرد و به آن اسپاسم هم میگویند. این نوع درد معمولاً با چند روز استراحت خوب میشود.

پیر شدن دیسک Disc degeneration

دیسک در بین مهره های گردن یک ساختمان جذب کننده فشار و شوک است.  معمولاً با افزایش سن پیر میشود. خشک و چروکیده شده و خاصیت الاستیک خود را از دست میدهد. ارتفاع آن کم میشود و همین امر موجب میگردد مهره ها به یکدیگر نزدیک شده و فاصله آنها کم شود. با کم شدن فاصله بین مهره ها فشار زیادی روی مفاصل بین مهره ای وارد میشود که این خود موجب آرتروزمفاصل این میشود.

هرنی دیسک Disk herniation

یا دررفتن دیسک. در این وضعیت قسمت حلقوی محیطی دیسک ( آنولوس فیبروزوس) پاره شده و قسمت مرکزی ( نوکلئوس پولپوزوس) از بین شکاف پارگی به بیرون راه پیدا میکند. این قسمت بیرون زده را هرنی یا فتق میگویند. مهمترین مشکلی که در فتق دیسک بوجود میاید اینست که قسمت بیرون زده به اعصابی که در حال بیرون آمدن از نخاع و مهره هستند فشار آورده و همین فشار موجب بروز بسیاری مشکلات از جمله درد اندام فوقانی است.

ضربه

گردن بسیار قابل انعطاف است و حرکات زیادی دارد. همچنین باید وزن سر را تحمل کند. گردن بین سر و تنه، بدون حامی و در معرض آسیب های خارجی است. این عوامل موجب میشوند تا گردن بشدت نسبت به ضربات آسیب پذیر باشد.، ورزش هایی مثل شیرجه و یا ورزش های رزمی و سقوط از ارتفاع میتوانند به راحتی به گردن صدمه بزنند.
 بستن کمربند تا حد زیادی میتواند مانع آسیب های خطرناک به گردن در حین رانندگی شود. البته اگر اتومبیل از پشت ضربه بخورد کمربند ایمنی کمکی نمیکند. در این مواقع پشت سری که در روی پشتی صندلی اتومبیل وجود دارد میتواند تا حد زیادی گردن را حمایت کند. درد بدنبال اکثر ضربات شدیدی که به گردن وارد میشوند به علت آسیب به عضلات و یا لیگامان های اطراف سون مهره ای گردنی است. وقتی شدت ضربه بالا است ممکن است موجب شکستگی مهره های گردنی شود.

آرتریت روماتوئید

رماتیسم مفصلی میتواند با تخریب مفاصل بین مهره های گردن موجب درد و خشکی در گردن شود.


عوامل دیگر

عواملی مانند عفونت، تومورها و یا بیماری های مادرزادی گردن هم میتوانند از علل درد گردن باشند.

چه موقع به علت درد گردن به پزشک مراجعه کنیم

در صورت درد گردن در موارد زیر باید به پزشک مراجعه کنیم

  • درد شدید یا مداوم
  • درد گردن همراه با دردی باشد که به دست تیر میکشد
  • درد گردن همراه سردرد، گزگز، بیحسی یا ضعف اندام فوقانی باشد
  • در صورت ضربه به گردن باید به اورژانس اطلاع دهیم. به هیچ وجه گردن را نچرخانیم و به چپ و راست خم نکنیم. پرسنل متبحر اورژانس قبل از هر گونه حرکت دادن بیمار ابتدا گردنبند مخصوصی را برای بیمار میبندند. این گردنبند گردن را از ایجاد آسیب های احتمال در حین انتقال محافظت میکند.


منبع :  دکتر هاشمی

درد گردن به چه عللی ایجاد میشود؟

درد گردن در بسیاری از افراد اتفاق میفتد. گاهی خودبخود خوب میشود و گاهی فرد را به پزشک میکشاند.

گردن شامل مهره هایی از ستون مهره است که بین تنه و سر قرار دارد. پایداری گردن به علت شکل مهره ها و لیگامان ها و عضلات اطراف آن تامین میشود. گردن در جهات مختلف حرکت میکند و وزن سر را تحمل میکند.

 

علل درد گردن


        202
 
 درد گردن میتواند به علت مشکلاتی در هر کدام از قسمت های تشکیل دهنده آن اتفاق بیفتد. مشکلاتی در استخوان، لیگامان، عضلات و اعصاب. گاهی مشکلات گردن موجب درد میشود ولی بیمار درد را در خود گردن احساس نمیکند. درد ممکن است در شانه یا در اندام فوقانی یا در ستون مهره ای سینه ای احساس شود. 




شایعترین علل درد گردن عبارتند از:

کشش عضلات گردن :

وقتی فشار زیادی به گردن خود وارد میکنید ( یکی از علل شایع آن قرار دادن سر و گردن در یک وضعیت نامناسب به مدت طولانی است) عضلات و لیگامان های اطراف ستون مهره ای گردن شما تحت کشش زیادی قرار میگیرد و به دنبال آن ممکن است پارگی های میکروسکوپی در آنها ایجاد شود. بدنبال آن در این بافت ها تورم و درد ایجاد میشود که شما آن را به صورت درد و خشکی گردن احساس میکنید. این محدودیت حرکت قدری به علت درد و قدری به علت انقباض عضلات اطراف ستون مهره است که خارج از اراده شما صورت میگیرد و به آن اسپاسم هم میگویند. این نوع درد معمولاً با چند روز استراحت خوب میشود.

202 6202 2
          وضعیت درست نگه داشتن گردن          قوس نامناسب گردن به علت بد نگه داشتن آن


پیر شدن دیسک Disc degeneration

دیسک در بین مهره های گردن یک ساختمان جذب کننده فشار و شوک است. دیسک بین مهره ای معمولاً با افزایش سن پیر میشود. خشک و چروکیده شده و خاصیت الاستیک خود را از دست میدهد. ارتفاع آن کم میشود و همین امر موجب میگردد مهره ها به یکدیگر نزدیک شده و فاصله آنها کم شود. با کم شدن فاصله بین مهره ها فشار زیادی روی مفاصل بین مهره ای وارد میشود که این خود موجب آرتروز یا سائیدگی این مفاصل میشود.

202 1202 3
                      کم شدن حجم و ارتفاع دیسک                  آرتروز دیسک گردنی بدنبال پیر شدن دیسک


هرنی دیسک Disk herniation یا در رفتن دیسک :

در این وضعیت قسمت حلقوی محیطی دیسک ( آنولوس فیبروزوس) پاره شده و قسمت مرکزی ( نوکلئوس پولپوزوس) از بین شکاف پارگی به بیرون راه پیدا میکند. این قسمت بیرون زده را هرنی یا فتق میگویند. مهمترین مشکلی که در فتق دیسک بوجود میاید اینست که قسمت بیرون زده به اعصابی که در حال بیرون آمدن از نخاع و مهره هستند فشار آورده و همین فشار موجب بروز بسیاری مشکلات از جمله درد اندام فوقانی است.

ضربه

گردن بسیار قابل انعطاف است و حرکات زیادی دارد. همچنین باید وزن سر را تحمل کند. گردن بین سر و تنه، بدون حامی و در معرض آسیب های خارجی است. این عوامل موجب میشوند تا گردن بشدت نسبت به ضربات آسیب پذیر باشد. تصادفات وسایل نقلیه ، ورزش هایی مثل شیرجه و یا ورزش های رزمی و سقوط از ارتفاع میتوانند به راحتی به گردن صدمه بزنند.
 بستن کمربند تا حد زیادی میتواند مانع آسیب های خطرناک به گردن در حین رانندگی شود. البته اگر اتومبیل از پشت ضربه بخورد کمربند ایمنی کمکی نمیکند. در این مواقع پشت سری که در روی پشتی صندلی اتومبیل وجود دارد میتواند تا حد زیادی گردن را حمایت کند. درد بدنبال اکثر ضربات شدیدی که به گردن وارد میشوند به علت آسیب به عضلات و یا لیگامان های اطراف سون مهره ای گردنی است. وقتی شدت ضربه بالا است ممکن است موجب شکستگی مهره های گردنی شود.

آرتریت روماتوئید

رماتیسم مفصلی میتواند با تخریب مفاصل بین مهره های گردن موجب درد و خشکی در گردن شود.


عوامل دیگر

عواملی مانند عفونت، تومورها و یا بیماری های مادرزادی گردن هم میتوانند از علل درد گردن باشند.

چه موقع به علت درد گردن به پزشک مراجعه کنیم

در صورت درد گردن در موارد زیر باید به پزشک مراجعه کنیم

  • درد گردن همراه با دردی باشد که به دست تیر میکشد
  • درد گردن همراه سردرد، گزگز، بیحسی یا ضعف اندام فوقانی باشد
  • در صورت ضربه به گردن باید به اورژانس اطلاع دهیم. به هیچ وجه گردن را نچرخانیم و به چپ و راست خم نکنیم. پرسنل متبحر اورژانس قبل از هر گونه حرکت دادن بیمار ابتدا گردنبند مخصوصی را برای بیمار میبندند. این گردنبند گردن را از ایجاد آسیب های احتمال در حین انتقال محافظت میکند.


منبع : ایران ارتوپد

روماتیسم مفصلی چیست؟

بیماری است میکروبی که با بروز تب و دردمفصلی از چند هفته تاچندین ماه طول می کشد .همچنین با ضایعه بافتهاو اعضای مختلف از قبیل قلب ،مفصلها ،پوست و اعصاب همراه می گردد.این بیماری از ۵ تا ١۵ سال بروز میکندو تا چندین سال امکان بازگشت آن وجود دارد.

علت روماتیسم مفصلی چیست؟

علت این بیماری میکروبی به نام استر پتوکوکاست .بیماری با آنژین ،مخملک یا هر نوع عفونت دیگر حاصل از استر پتوکوک شروع می شود.ظاهرا حساسیت فردی ویژه ای نیز رشد و پیشرفت بیماری را تسهیل می کند.

نشانه های روماتیسم حاد مفصلی چیست ؟

تب بی دلیل ،درد بی دلیل مفصلهاو ماهیچه ها،پیدا شدن بر آمدگی های کوچکی بر استخوانهای سطحی آرنج ،پشت دست ،پا ،کاسه زانو ،جمجمه ،ستون فقرات،(پوست بر روی غده حرکت می کند.) 

مراقبت از مفاصل در رماتيسم مفصلي


يكي از گسترده‌ترين مباحث طب فيزيکی و  توانبخشي، توانبخشي در بيماريهاي روماتيسمي است. هدف توانبخشي در يك بيمار مبتلا به رماتيسم مفصلي؛ بهتر كردن كيفيت زندگي با اقداماتي نظير كاهش درد، حفظ مفاصل و بهتر كردن قدرت و استقامت عضلاني استاين اهداف توسط استفاده از روشهائي مثل فيزيوتراپي، كار درماني، وسايل كمك كننده به مفصل و كفش مخصوص(ارتوز)، وسايل كمك حركتي، تجويز ورزشها و آموزش مراقبت از مفاصل در كنار مصرف منظم و كنترل شده دارو صورت مي‌گيرد. در اين قسمت اصول مراقبت از مفاصل بصورت اختصار توضيح داده شده است.بايد توجه داشت که رعايت اين نکات به کليه افرادسالم بخصوص کسانی که شلی مفصلی دارند توصيه می شود.

 

 لزوم مراقبت از مفاصل:

  بسياري از افراد مبتلا به رماتيسم مفصلي از درد مفاصل و درد عضلاني شكايت دارند و اغلب احساس خستگي مي‌كنند. معمولاً احساس خستگي درعصروشب بيشتر است. برخي از آنها از اينكه انجام بعضي از كارهاي روزمره زمان زيادي لازم دارد شكايت دارند. مثلاً ممكن است كار نسبتاً ساده‌اي مثل باز كردن درب شيشه‌مربا برای فردی که درد در ناحيه دست دارد مشكل ووقت گير باشد.

كم كردن فشار به مفاصل نه تنها به حفظ سلامت آنها كمك مي‌نمايد بلكه باعث كاهش درد مفصل ميِ‌شود. تقسيم كردن مناسب فعاليت روزانه و استراحت در بين فواصل كاري باعث كاهش احساس خستگي و درد مي‌شود. ورزش مناسب در فرد مبتلا به رماتيسم مفصلي نه تنها به حفظ سلامتي بدن كمك مي‌كند،  بلكه در صورتي كه بدرستي انجام شود باعث كاهش درد و بهبود انجام فعاليتهاي روزمره مي‌گردد.

 در هريكصد بيمار مبتلا به رماتيسم مفصلي حدود 20 نفر بيماري خفيف داشته و مشكلات زيادي ندارند. 75 نفر بيماري متوسط داشته و مشكلات آنها عود كننده است و در 5 نفر بيماري شديد خواهد بود.

 بعداز يكسال حدود نيمي از مبتلايان در انجام فعاليت با دست تا حدودي دچار مشكل خواهند بود و بعد از پنج سال حدود نيمي از مبتلايان برخي از بد شكلي‌هاي دست را نشان مي‌دهند. لذا مراقبت از مفاصل همراه با مصرف منظم دارو بايد از ابتداي ابتلاء به رماتيسم مفصلي آغاز شود. متاسفانه اكثر بيماران آموزش و مراقبت لازم را بسيار دير دريافت مي‌نمايند.

 علت درد و آسيب مفاصل:  

 تورم داخل مفصل باعث تحريك انتهاي اعصاب مربوط به درد مي‌شود. آسيب به خود مفصل نيز باعث ايجاد درد مي‌شود. وارد ساختن فشار بيش از حد به مفصل مي‌تواند باعث افزايش تورم مفصل يا آسيب خود مفصل شده ودرد را بيشتر سازد. بسياري از افراد به تجربه در مي‌يابند كه اگريك روز فشار بيشتري به مفاصل وارد سازند روز بعد درد بيشتري خواهند داشت. آسيب مفاصل در اثر التهاب باعث شل تر شدن رباطهامي‌شود. در اين حالت براي آنكه استخوانها در محل خود باقي بمانند عضلات فعال‌تر شده و نهايتاً خستگي عضلاني بعلت فعاليت بيش از حد عضلات ايجاد مي‌شود.

 علت بدشكل شدن مفاصل

 سه عامل اصلي باعث حفظ حالت يك مفصل مي‌شوند.

·          تناسب شكل استخوان‌هاي دو طرف مفصل با هم.

·         كپسول مفصلي ورباطهاي آن كه مانند یك كيسه قابل ارتجاع دو استخوان را در كنار هم قرار مي‌دهند.

·          عضلات و رباطها كه باعث حركت مفصلي مي‌شوند

  در اثر تورم مكرر مفصل، رباطها كشيده شده و شل مي‌شوند التهاب باعث تخريب استخوان و زرد پي شده و عضلات نيز ضعيف مي‌شوند. همة اين مسايل باعث شل شدن كپسول مفصل مي‌گردد. يعني مفصل شكل خودرا از دست داده و بدشكلي مفصل ايجاد مي‌شود. اين مسئله دردست زودتر اتفاق مي‌افتد.

 نحوة استفاده از مفاصل مي‌توانددرتشكيل بدشكلي‌ها دخالت داشته باشد. بدشكلي‌هائي كه بطور معمول ديده‌مي‌شوند در شكل زير نشان داده شده‌اند.

·          مچ يا بند انگشتان از جاي خود جابجا مي‌شوند. (در مواردي كه جابجائي ناقص مفصل وجود دارد به آن نيمه دررفتگي ) گفته مي‌شود.

·         انگشتان به سمت داخل دست انحنا پيدا مي‌كنند.

·         مفاصل انگشت يا شست جابجا مي‌شوند.  

·         مفصل زانو و لگن خم مي‌شوند.

 چگونه مي‌توان مشكلات مفاصل را كم كرد؟

 ابتدا بايد به نحوة فعاليت روزانه و رفتار با مفاصل دقت كرد. به عنوان مثال بايد به نحوة بلند كردن كتري يا برداشتن پارچ آب يا آب كشيدن لباسها توجه كرد. اينكه چگونه اين فعاليتها باعث فشار برروي مفاصل انگشتان مي‌شوند و آيا با عث افزايش درد در مفاصل مي‌شوند يا نه. سپس بايد بدنبال راهي بود كه اين فشار را كمتر كرد. مثلاً گرفتن كتري با دو دست يا استفاده از پارچ آب سبكتر مي‌توانند به كاهش فشار مفاصل كمك نمايند.

 اكثر افراد تنها هنگامي كه مفاصل است دچار التهاب شده و دردناك است به مفاصل فشار كمتري وارد مي‌كنند وپس از بهتر شدن درد دوباره فشار زيادي به مفاصل وارد مي‌كنند. توجه به اين نكته ضروري است كه بايد بطور پيوسته مراقب مفاصل بود. به اعمالي كه باعث وارد شدن فشار كمتري به مفصل ميِ‌شود«روشهاي حفظ مفصل» گفته شده و اين كارها نه تنها در افراد مبتلا به رماتيسم مفصلي بلكه در كليه افراد توصيه مي‌شوند. حفظ مفصل به معني عدم استفاده از مفاصل نمي‌باشد.

  بلكه منظور استفاده صحيح از مفاصل است. اصول حفظ مفصل شامل موارد زير است:

1.   به هر گونه درد در مفصل و اعمالي كه باعث ايجاد درد در مفصل مي‌شوند توجه شود.

2.   -سعي شود بجاي وارد شدن فشار به يك يا چند مفصل محدود آنرا بين تعداد زيادتري مفصل توزيع كرد

3.  -حداكثر سعي شود از مفاصل بزرگتر و قويتر استفاده شود.

4.   از قراردادن مفاصل در حالتهائي كه شبيه بد شكلي‌هاي مربوط به رماتيسم مفصلي است خوداري شود.

5.   از محكم گرفتن اجسام خودداري شود.

6.   فعاليتهاي روزانه بصورت ناگهاني و در مدت كوتاه انجام نشوند.

 هر مفصل در وضعيت خاصي بيشترين پايداري خود را دارد حتي الامكان بايد كارها به نحوي انجام شود كه مفصل در پايدار ترين وضعيت خود باشد.

 درد : 

 وارد آوردن فشار بيش از حد به مفاصل باعث ايجاد درد مي‌شود. بايد به پيدا شدن و شديدتر شدن درد دقت كرد و فشار وارده به مفاصل راكم كرد. گاهي استفاده از اسپيلينت براي كاهش درد ضروري مي‌باشد. بسياري از اسپلينتهاي ساخته شده و موجود در بازار معمولاً زاويه‌هاي استانداردي نداشته وبايد زاويه آنها را تنظيم كرد. در صورت لزوم اسپيلينتهاي با قالب دست ساخته مي‌شوند. برخي از اسپيلينتها به دست و انگشتان استراحت داده و باعث كاهش تورم و درد مي‌شوند.

  كاهش فشار بروري يك مفصل   

 بايد به دو اصل كلي در اين زمينه توجه كرد:

1.  تا حد امكان بجاي استفاده از يك دست از هر دو دست استفاده شود.

2.  براي جابجايي اجسام، تماس دستها با جسم تا آنجا كه ممكن است بيشتر باشد. بعنوان مثال برداشتن پارچ با يك دست باعث ايجاد فشار به مفاصل و مچ مي‌شود اما برداشتن پارچ با دو دست باعث مي‌شود وزن پارچ بين دو دست تقسيم شود.

 

از طرف ديگر فاصله مفاصل تا پارچ كمتر شده و اين حالت از لحاظ بيومكانيك باعث مي‌شود فشار واردشده به هر مفصل نيز كمتر شود. براي روشن تر شدن مطلب فرض كنيم يك كتاب را با دستان كشيده بلند مي‌كنيم و سپس در حالتي كه دستها كنار بدن قرار گرفته از آنرا بلند مي‌كنيم. واضح است در حالتي كه دستها كشيده شده‌اند فشار بيشتري به مفاصل وارد مي‌شود.

 

عدم انجام اعمالي كه باعث ميِ‌شود مفاصل حالت بدشكلي به خود بگيرند.

 با توجه كردن به اعمال روزانه مي‌توان دريافت كه چه حركاتي باعث مي‌شوند مفاصل بسمت حالت به شكلي پيشرفت نمايند. موارد زير بعنوان مثال آورده شده‌اند.

·          از حمل اجسام سنگين درحالتي كه مچ خم شده خودداري شود.

·          

·          از بلند شدن برروي مفاصل دست خودداري شود.

·          

·         از وضعيتي كه انگشتان بسمت انگشت كوچك قرار مي‌گيرند پرهيز شود.

·          

·          از حالتي كه باعث پيچش درانگشتان يا دست مي‌شود پرهيز شود.

·          

·          در حالت خوابيده به پشت از قراردادن بالشتك زير زانو خودداري شود.

 

 در حالت خوابيده به پهلو يك بالشت بين دو پا قرار گيرد.

·          ارتفاع عصا تنظيم شود.

 

 محكم نگرفتن اشياء:

 

محكم گرفتن اشياء باعث وارد آمدن فشار زيادي برروي مفاصل انگشتان مي‌شود. هنگام انجام اعمالي مثل نوشتن،  قلاب بافي و يا استفاده از پيچ گوشتي  فشار زيادي به مفاصل بند انگشتان وارد مي‌شود. استراحت دادن متناوب به دست در حين انجام اين اعمال و استفاده از وسايلي كه قطر دستگيره آنها بيشتر است به كاهش فشار به انگشتان و آسيب كمترآنها كمك مي‌نمايد. در صورت امكان استفاده از وسايل برقي بجاي وسايل دستي باعث كاهش ميزان فعاليت مفصل و فشار وارد شده به آن مي‌شود.

درمان این بیماری چگونه است؟


پزشکان روشهای زیادی جهت درمان این بیماری دارند. اهداف درمان شامل موارد ذیل است تسکین و کاهش درد، کاهش تورم ، کاهش یا توقف روند تخریب مفاصل ، کمک به ایجاد احساس بهتر در فرد و حفظ فعالیت او می باشد.


● برنامه درمان می تواند شامل موارد زیر باشد:

 آموزش بیمار، برخورد و اقدامات صحیح خود بیمار با مشکلاتش و گروههای حمایتی که به فرد کمک می کنند. تا اطلاعات بیشتری در ارتباط با نحوه درمان، چگونگی انجام فعالیتهای بدنی و استراحت را داشته، نحوه بیان مشکلاتش را پیدا کند.


این برنامه ها به بیمار کمک می کنند تا نکات بیشتری را در ارتباط با بیماری خود و نحوه کاهش درد، احساس کنترل بیشتر بر بیماری، اعتماد به نفس و داشتن یک زندگی فعالتر، بیاموزند.


درمانهایی که جهت بهبودی این بیماری مورد استفاده قرار می گیرند شامل تغییر در روش زندگی، داروها، جراحی ، مراجعات منظم به پزشک و روشهای درمانی جایگزین یا تکمیلی می باشند.

 
● تغییر در روش زندگی : از جمله کارهایی که می توان جهت درمان این بیماری استفاده نمود تغییر در روش زندگی است که شامل ایجاد تعادل بین میزان فعالیت و استراحت ، مراقبت از مفاصل کاهش استرس های روانی، استفاده از یک رژیم غذایی سالم می باشد.


● داروها : بسیاری از بیماران مبتلا به روماتیسم مفصلی جهت درمان از دارو استفاده می کنند. از داروها برای کاهش درد ، تورم و توقف روند بیماری به سمت بدتر شدن استفاده می شود. دارویی که پزشک تجویز می کند براساس سلامت عمومی بیمار، شدت بیماری و اینکه بیماری تا چه اندازه شدید خواهد شد و مدتی که باید بیمار دارو بگیرد و اینکه دارو تا چه اندازه کارایی داشته و عوارض جانبی آن چه می باشد، خواهد بود.


● جراحی: روشهای جراحی زیادی جهت درمان این بیماری مورد استفاده قرار می گیرد. از این روش جهت تسکین درد، کمک به عملکرد بهتر مفاصل و عملکرد بهتر فرد در فعالیتهای روزمره خود استفاده می شود.


● مراجعات منظم به پزشک : بسیار مهم می باشد زیرا از این طریق پزشک می تواند ببیند آیا بیماری شدیدتر شده و آیا دارو کمک کننده بوده است، عوارض جانبی داروها ظاهر شده اند و در صورت نیاز داروها را عوض نماید. اقداماتی که ممکن است نیاز به انجام آن شود شامل: آزمایش خون، ادرار و عکسبرداری می باشد.


● روش درمانی جایگزین :
گاهی اوقات از رژیمهای غذایی خاص ، ویتامینها و سایر روشهای دیگر جهت درمان روماتیسم مفصلی استفاده می شود. بعضی درمانها به کاهش استرس بیمار کمک می کند. بسیاری از این روشها بی ضرر می باشند و اما باید گفت که این روشها بطور کامل و دقیق مورد بررسی قرار نگرفته اند لذا قبل از استفاده از آنها حتماً باید با پزشک مشورت شود.

 

منبع:بیولوژِی

زانودرد را با غذا درمان کنید


زانودرد را با غذا درمان کنید
یکی از شایع‌ترین علت‌های درد زانو استئوآرتریت است. استئو به معنی استخوان و آرتریت نیز به معنی تخریب و التهاب مفصل است.

 

در این بیماری سطح مفصل، خوردگی پیدا می‌کند و استخوان‌های اطراف مفصل ضخیم می‌شوند. این تغییرات، به سفتی و درد مفصل زانو در بسیاری از افراد منجر می‌شود.این بیماری با افزایش سن بروز می‌یابد. شیوع بیماری در مردان زیر 45 سال و در زنان بالای 55 سال مشاهده می‌شود.

درمان‌های مختلفی از جمله فیزیوتراپی و انجام ورزش‌هایی نظیر پیاده‌روی و شنا، کاهش وزن، درمان‌های دارویی، تزریق استروئید یا حتی جراحی تعویض مفصل زانو برای این بیماران انجام می‌گیرد، ولی تحقیقات جدید نشان داده است تغییر رژیم غذایی، تأثیر به سزایی در درمان این بیماری دارد. بعضی از غذاها دارای اثر ضدالتهابی و ضددرد برای آرتریت و دیگر انواع زانودرد محسوب می‌شوند. اثر این غذاها هم‌ردیف با داروهای شیمیایی تجویز شده برای درمان این بیماری است.

ماهی بخورید

اسیدهای چرب امگا 3 موجود در ماهی، ضدالتهاب طبیعی است. از آنجا که کاهش التهاب مفصل باعث کاهش درد زانو می‌شود، می‌توان گفت اثرات ضدالتهابی امگا 3 منجر به کاهش درد زانو می‌شود. همچنین تحقیقات دیگری نشان داده است اسیدهای چرب امگا 3 همچنین باعث کاهش سفتی صبحگاهی مفصل زانو در بیماران مبتلا به آرتریت روماتوئید می‌شود.

علاوه بر این، اسیدهای چرب امگا 3 موجود در ماهی نه‌تنها عوامل ایجادکننده التهاب را مسدود می‌کند، بلکه از فعالیت پروتئین‌هایی که به خوردگی غضروف مفصل زانو منجر می‌شود نیز جلوگیری می‌کند.ماهی قزل‌آلا، ماهی تن، ساردین، شاه‌ماهی و... بهترین منابع حاوی امگا 3 محسوب می‌شود. همچنین مصرف کپسول‌های روغن ماهی نیز مفید است. در آخر باید به این نکته توجه کنید که خوردن ماهی به دلیل نداشتن عوارض جانبی بسیار مفیدتر از مصرف داروهای ضدالتهابی شیمیایی است.

آب پرتقال بنوشید

آب پرتقال منبعی بسیار غنی از ویتامین ‏C‏ است. استئوآرتریت باعث خوردگی استخوان می‌شود. تحقیقات نشان داده است در افرادی که از مقادیر قابل ملاحظه ویتامین ‏C‏ استفاده کرده‌اند این عارضه کمتر دیده می‌شود.منابع غنی ویتامین ‏C‏ شامل پرتقال، فلفل سبز، گریپ‌فروت، توت‌فرنگی، انبه و کیوی است. نوشیدن یک لیوان آب پرتقال در مقایسه با خوردن آن، 25 درصد بیشتر ویتامین ‏C‌‎‏ مورد نیاز بدن را تأمین می‌کند.

سویا را در سبد غذایی خود بگنجانید

سویا سرشار از ماده‌ای به نام ایزوفلاون (نوعی هورمون گیاهی) است که اثرات ضدالتهابی دارد.

اسفناج و پیاز بیشتری مصرف کنید

اسفناج سرشار از آنتی‌اکسیدان‌های لوتئین و زآگزانتین است که درد ناشی از استئوآرتریت را کاهش می‌دهد. همچنین این آنتی‌اکسیدان‌ها از ایجاد عوارض بینایی این بیماری جلوگیری می‌کنند.

از ادویه‌های مناسب استفاده کنید

ماده رنگی موجود در زردچوبه دارای خاصیت ضدالتهابی است. این ماده رنگی شبیه داروهای بازدارنده ‏COX-2‎‏ عمل می‌کند و باعث کاهش تورم مفاصل می‌شود.

از زنجبیل بیشتر استفاده کنید

از زنجبیل به طور سنتی در درمان دل‌درد استفاده می‌شود. تحقیقات نشان داده است این ماده گیاهی در بیماران مبتلا به استئوآرتریت باعث کاهش التهاب و درد مفاصل به خصوص هنگام راه رفتن و ایستادن می‌شود.

هشدار: چند مورد را در رژیم غذایی خود رعایت کنید

‏* وزن خود را با تغییر عادت غذایی و ورزش کاهش دهید.

* از مصرف مواد قندی و چرب به خصوص چربی اشباع‌شده خودداری کنید.

* در رژیم غذایی خود بیشتر از میوه و سبزیجات استفاده کنید.

* از مواد غذایی حاوی کلسیم و آهن بیشتر استفاده کنید.

* حداقل دو بار در هفته از ماهی به جای گوشت قرمز استفاده کنید.

 

* از آنجا که رژیم غذایی پرکربوهیدرات مانند نان، برنج، ماکارونی و... موجب اضافه وزن و همچنین التهاب می‌شود، توصیه می‌شود تا حد مقدور از مصرف این نوع غذاها در رژیم غذایی روزانه خودداری کنید.

منبع:سیمرغ