دکتر مجید حیدریان -فوق تخصص درد

خوانندگان عزیز :

 

برای آشنایی بهتر تخصص دکتر مجید حیدریان بر روی لینک های زیر کلیک کنید 

مقالات کاربردی دکتر حیدریان  

 

 

 

در ادامه ی فیلم ها بر روی لینک زیر کلیک کنید 

مشاهده فیلم های آموزشی دکتر مجید حیدریان 

کلینیک درد ماهان  

هدف تیم پزشکی کلینیک درد ماهان 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

اسکن PET(توموگرافی گسیل پوزیترون)

اسکن PET(توموگرافی گسیل پوزیترون)

ادراک درد را می توان با روشی به نام توموگرافی گسیل پوزیترون بررسی کرد.این روش تصاویری می سازد که محل دقیق نواحی فعایل مغزی را نشان می دهند.در این تصویر ،نواحی فعالیت  شدید و نواحی فعالیت آهسته مغز معلوم شده اند.PETبرای بررسی واکنش مغز به درد به کار برده می شود و دانش انسان در مورد این موضوع را تا حدی زیادی بالا برده است.

 

شکل دهی ادراک درد

درد کاملاً در مغز درک میشود.ولی عوامل خارجی مختلفی در احساس درد دخالت دارند.مغز به هنگام شکل دهی نوع درد جنبه های روان شناختی آسیب دیدگی را همراه با تخریب جسمانی در نظر می گیرد.

 

 

به همان ترتیبی که مغز پیام های درد را بر اساس اهمیت آن ها دسته بندی می کند،سایر پیام های نامرتبط با درد را هم اولویت بندی می کند.مثلاً غریزه ی بقا بیشترین اهمیت را دارد.اگر در آتش سوزی گرفتار شده باشید ،برترین اولویت مغز فرار از آتش لشت،نه توجه به پیام هایی که سوختگی دست را اطلاع می دهند.

پرچه این مثالی مبالغه آمیز است،واقعیت توانایی مغز برای نادیده گرفتن درد در موقعیت های غیر تهدیدآمیز مثل ورزش توجه کارشناسان تسکین درد را جلب کرده است.اگر ورزشکاری در بازی فوتبال آسیب ببیند،ممکن است فقط بعد از پایان بازی درد آسیب دیدگی شدید را احساس کند.این به دلیل مسدود شدن پیام های درد است،

چون مغز آنها را کم اهمیت تر از نیاز به پیروز شدن در بازی فوتبال  مهم تر از اگاهی از پارگی رباط پاست،مغز را قانع کنیم که برد بازی تشخیص داده است.اگر می توانیم آن را متقاعد کنیم که پیام های مداوم درد التهاب اجتماعی مفاصل نیز کمتر است مثلاً تمایل به شرکت و لذت بردن از یک رویداد اجتماعی مورد انتظار ،اهمیت دارد .راه های رسیدن به این را هم در فصل چهارم خواهیم دید.

 برگرفته از کتاب تسکین درد 

درد چگونه احساس می شود؟

 پیام های درد از طریق دستگاه عصبی از ناحیه ی آسیب دیده به مغز فرستاده می شوند. پوست و بافت های عمقی تر بدن دارای انتهاهای عصبی بسیار پیچیده ای هستند ک تغییرات خارجی ،مثل گرما،سرما،فشار و نیز به محرک های داخلی مثل کشیدگی و ترشح مواد شیمیایی از سلول ها ی آسیب دیده پاسخ دهند.

وقتی این انتهاهای عصبی بر اثر تحریک های مستقیم فعال شوند،پیام های درد به مغز می فرستند.نخست پیام ها به ناحیه ای در نخاع به نام «شاخ خلفی»فرستاده و در آنجا پردازش می شوند.پیام های درد ازنخاع بالا می روند و به مغز می رسند.چون همه ی پیام های در قبل از رسیدن به مغز از شاخ خلفی می گذرند ،این قسمت نخاع از دروازه ی درد می دانند.

اعصاب و مغز

دستگاه عصبی سازوکاری بسیار پیچیده دارد که تغییرات درونی و بیرونی بدن را ردیابی و تجربه و تحلیل می کد و به آن ها پاسخ می دهد این دستگاه دو قسمت اصلی دارد؛دستگاه عصبی مرکزی،که شامل مغز   نخاع است،و دستگاه عصبی محیطی ،که از همه ی عصب هایی تشکیل شده است که مغز و نخاع را به تمام بدن وصل می کند.

تارهای عصبی

هر عصبی از دسته های تارهای عصبی ،ی اکسون ها،تشکیل شده است.برخی آکسون ها،به نام تارهای A،با غلافی چربی به نام میلین پوشیده شده اند،که آن ها را عایق می کند و سرعت انتقال علائم عصبی را بالا می برد.

مسیر پیام درد

وقتی آسیبی روی ده،پیام های درد در طول مسیرهای عصبی به نخاع فرستاده می شوند و بعد از عبور از شاخ خلفی (دروازه ی درد)،به مغز می روند تا در هپیوتالاموس پردازش شوند.

دستگاه عصبی مرکزی

دستگاه عصبی مرکزی شامل مغز و نخاع و مهم ترین دستگاه عصبی بدن است.این دستگاه مسئول دریافت پیام های ناشی از محرک هایی مثل درد،گرما،بو، مزه،و صدا از اندام ها و گیرنده های حسی است.در پاسخ این پیام ها،دستگاه عصبی مرکزی علائمی از طریق دستگاه عصبی محیطی به دستگاه های بدن،مثل ماهیچه ها می فرستد.

وقتی پیام درد به مغز رسید،در ناحیه ای به نام تالاموس پردازش می شود.و سپس درد احساس می وشد.سپس تکانه های عصبی از مغز به ماهیچه ها و اندام های داخلی برای ایجاد واکنش به درد به منظور محافظت از بدن پس فرستاده می شود.

واکنش به درد بستگی به خصوصیات بافت تحریک شده یا آسیب دیده دارد-مثلا ًبرخی بخش های بدن به کشیدگی حساس هستند.در حالی که برخی دیگر فشار یا دمای زیاد حساس ان.به هر حال ،صرف نظر از بافت تحریک شده یا نوع محرک ،هیچ دردی بدون کمک مغز احساس نمی شود.به همین دلیل است که در عمل جراحی از بی هوشی عمومی استفاده می شود. این کار با بی اثر کردن بخشی از مغز صورت می گیرد که درد را تشخیص می دهد.

برگرفته از درد و تسکین درد 

اولویت پیام های درد

مغز همواره تحت بمباران پیام هایی از قسمت های مختلف بدن قرار دارد که اطلاعاتی درباره تغییرات داخلی و خارجی می آورند.پیام های دیگر از تالاموس به لایه های بیرونی تر مغز منتقل می شوند که در ان جا احساس ها تجربه و تحلیل می شوند.به هر حال ،بدن دستگاهی ویژه برای اطمینان از اولویت دادن به پیام های مهم درد دارد.

اگر بدن دچار آسیب دیدگی ناشی از عواملی مثل گرما شوداولویت به پیام درد داده می شود تا بدن بتواند بلافاصله با خطر بالقوه مقابله کند.بدن این کار را با انتقال فوری پیام درد در طول مسیرهای عصبی مخصوص هدایت سریع انجام می دهد.این باعث درد اول می شود.مسیرهای عصبی هدایت سریع به نام تارهای Aشناخته می شوند.مسرهایی که پیام های درد را اهسته تر منتقل می کنند تارهای C نام دارند .این تارها درد ثانویه را به وجود می آورند.

برگرفته از کتاب درد و تسکین درد 

اولویت پیام های درد

مغز همواره تحت بمباران پیام هایی از قسمت های مختلف بدن قرار دارد که اطلاعاتی درباره تغییرات داخلی و خارجی می آورند.پیام های دیگر از تالاموس به لایه های بیرونی تر مغز منتقل می شوند که در ان جا احساس ها تجربه و تحلیل می شوند.به هر حال ،بدن دستگاهی ویژه برای اطمینان از اولویت دادن به پیام های مهم درد دارد.

اگر بدن دچار آسیب دیدگی ناشی از عواملی مثل گرما شوداولویت به پیام درد داده می شود تا بدن بتواند بلافاصله با خطر بالقوه مقابله کند.بدن این کار را با انتقال فوری پیام درد در طول مسیرهای عصبی مخصوص هدایت سریع انجام می دهد.این باعث درد اول می شود.مسیرهای عصبی هدایت سریع به نام تارهای Aشناخته می شوند.مسرهایی که پیام های درد را اهسته تر منتقل می کنند تارهای C نام دارند .این تارها درد ثانویه را به وجود می آورند.

برگرفته از کتاب درد و تسکین درد 

بعد از جراحی دیسک کمر

حدود 95 درصد بیمارانی که به علت هرنی دیسک تحت عمل جراحی قرار میگیرند بعد از جراحی دردشان بطور محسوسی کم میشود. بیماران معمولاً میتوانند بعد از 2-1 هفته به کار و فعالیت بدنی برگردند. بعد از جراحی باید تا حداقل یک ماه از رانندگی، نشستن به مدت طولانی، بلند کردن اجسام و خم شدن به جلو اجتناب کنید. انجام نرمش های مخصوص برای تقویت عضلات کمر و شکم بعد از جراحی ضروری است وگرنه عارضه ممکن است عود کند. در پنج درصد موارد بعد از جراحی ممکن است علائم پارگی دیسک و هرنی مجدداً عود کند.

عوارض عمل جراحی فتق دیسک کمر

عمل جراحي فتق ديسک کمر چه عوارض احتمالی در بيمار دارد؟

به طور كلي هيچ عمل جراحي بدون عارضه نمي باشد. اگر شدت بيماری در حدی باشد كه نياز به جراحی داشته باشد و جراح تبحر كافی داشته باشد. احتمال بروز عوارض پس از عمل جراحي خيلي ناچيز است.عوارض ناشی از عمل دیسک کمر عبارتند از

1-     عفونت

2-     چسبندگی اطراف رشته های نخاع

3-      قطع رشته های نخاع در حين عمل

4-     آزاد سازی ناقص رشته هاي نخاع حين عمل

اگر اين عوارض بروز كند، ممكن است بيمار بعد از عمل احساس بهبود پيدا نكند يا در موارد نادر، احساس كند درد و ضعف بيشتري پيدا كرده است.

مراقبت های پس از جراحی دیسک کمر

به علت آنکه طول مدت اقامت در بیمارستان در جراحی های ستون مهره ای کم است ، بخش اصلی بهبودی بعد از عمل ، در منزل صورت می گیرد.

لذا بیمار و خانواده وی باید در مورد مراقبت های بعد از عمل نکات زیر را حتماً رعایت نمایند .

مراقبت از زخم

·         روزانه محل برش جراحی را از نظر عفونت و روند التیام زخم بررسی کنید .

·         تعویض پانسمان با توجه به نظر پزشک معالج تعویض شود تا زمانیکه زخم عاری از ترشحات شود. بعد از آن زخم باید روباز گذاشته شود .

·         هرگونه ترشحات عفونی و چرکی و یا آبکی باید به پزشک گزارش شود.

·         سیگار کشیدن التیام زخم را به تأخیر می اندازد ، بنابراین سیگار کشیدن را ترک نمایید.

·         رژیم غذایی متنوع شامل میوه ها و سبزیجات تازه و مواد پروتئینی در التیام زخم کمک کننده هستند .

·         در صورت درد ناحیه عمل استفاده از گرما ( مثل استفاده از کیف آبگرم ، پدهای گرم یا دوش گرم)مفید است زیرا باعث رفع گرفتگی عضلات کمر و نرم شدن آن می شود همچنین گرما باعث جذب سریعتر ترشحات ناحیه زخم می شود.

فعالیت

رعایت وضعیت صحیح بدنی پس از جراحی بسیار مهم است .

بسته به درجه محدودیت حرکتی که پزشک برای بیمار تعیین کرده است ، بیمار نیاز به کمک دارد.

·         اگر چرخش پشت محدود است بیمار نیاز به ابزارهای دسته بلند دارد.

·         برای بیمار توالت فرنگی تهیه شود.

·         برای استحمام بهتر است یک صندلی در داخل حمام گذاشته شود. از حمام وان 4-3 بعد از جراحی بپرهیزید. حمام وان خطر خمیدگی و چرخش ستون فقرات و خصوصاً خطر سقوط را افزایش می دهد.

·         اگر بیمار بریس Brace پوشیده است باید به پوست زیر این وسیله توجه شود تا زخم نشود .                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                      

·         بیمار باید کلیه توصیه های مربوط به محدودیت حرکتی و فعالیت ها را رعایت کند تا از جابه جایی گرافت ها جلوگیری به عمل آید.

·         از انجام کلیه فعالیت هایی که شامل خم و راست شدن ، چرخیدن کمر و بلند کردن وزنه یا اشیاء می باشد باید تا زمانیکه توسط پزشک تعیید شده است ، خود داری شود.

ایستادن

·         از ایستادن و نشستن به مدت طولانی خود داری کنید.

·         از کار کردن در وضعیت خم شده به جلو خودداری کنید.

·         در هنگام ایستادن به مدت طولانی یک پای خود را روی چهار پایه ای کوتاه قرار دهید تا گودی کمر کمتر شود.

نشستن

·         فشار روی کمر و پشت در حالت نشسته نسبت به حالت ایستاده بیشتر است . بنابراین از نشستن به مدت طولانی خود داری کنید.

·         از صندلی های دارای پشتی راست برای نشستن استفاده کنید . برای بالاتر قرار گرفتن زانو ها نسبت به مفاصل ران در صورت لزوم از چهار پایه ای کوتاه استفاده کنید.

·         در هنگام نشستن باسن را کاملاً در عقب صندلی بگذارید تا فضای خالی بین نواحی کمر و پشتی صندلی از بین برود.

·         خم شدن و چرخش ستون فقرات از موانع روند بهبودی هستند و خطر صدمه به طناب نخاعی را افزایش می دهند . کارهایی مثل رانندگی باعث فشار به کمر در حالت نشسته می شود.

·         از راست کردن مفاصل ران و زانو پرهیز کنید . در هنگام رانندگی برای راحتی بیشتر صندلی اتومبیل را تا حد امکان جلو ببرید .

·         از کشیدن اجسام ، فشار دادن و نشستن در زمانیکه پاها راست هستند خود داری کنید.         ( بنابراین از فعالیت هایی که باعث افزایش خم شدن ستون فقرات می شود مانند سوار شدن ، خم شدن از ناحیه کمر ، بلند کردن وزنه بیش از 5/2 کیلو گرم ) 3-2 ماه پس از جراحی بپرهیزید.

·         به صورت متناوب راه بروید و بنشینید.

دراز کشیدن

·         به تناوب استراحت کنید ، زیرا خستگی باعث گرفتگی عضلات پشت می شود.

·         تشک مورد استفاده نباید خیلی نرم باشد.

·         از خوابیدن به شکم خودداری شود و در حالت طاقباز استراحت کنید .

·         در حالت خوابیده به پهلو ، مفاصل زانو را خم کنید و بالشی زیر سر و بالشی بین زانو ها قرار دهید .

·         در حالت طاقباز بالشی زیر زانو ها بگذارید تا گودی کمر کمتر شود .

·         از خم کردن بیش از حد زانو ها هنگام خوابیدن خودداری کنید.

·         خروج از بستر به روش خوابیدن به پهلو و بلند شدن در همان وضعیت .

بلند کردن اشیاء

·         برای بلند کردن اشیاء پشت خود را راست کنید و شیء را هرچه نزدیک تر به بدن نگهدارید.  برای بلند کردن شیء بیشتر از عضلات قدرتمند جلوی ران و هرچه کمتر از عضلات پشت استفاده کنید.

·         برای بلند کردن اشیاء از کف زمین ، بدین صورت عمل کنید در حالیکه پشت راست و مستقیم است بنشینید و آن را به آهستگی بردارید.

·         از چرخاندن تند ، بلند کردن شیء بالاتر از سطح کمر و کشیدن شیء برای مدت طولانی جداً پرهیز کنید.

کنترل وزن

چاقی با وارد کردن استرس به عضلات نسبتا ضعیف پشت باعث کشیدگی نواحی پشت و کمر می شود در این حالت ورزش تأثیر کمتری دارد و انجام آن نیز برای بیمار مشکل است.

برنامه کاهش وزن باید به طور منظم بوده و شامل ورزش و تنظیم رژیم غذایی باشد.

بازگشت به سرکار

·         اغلب افراد می توانند بعد از 6 هفته به سرکار خود بازگردند .

·         محیط کاری فرد باید از نظر مسائل مکانیک صحیح بدن و اصول ارگونومی اصلاح شود.

·         بیمار نباید به مدت طولانی در یک وضعیت ثابت قرار گیرد .

·         در صورت امکان باید مرتباً استراحت های کوتاه داشته باشد و حتی المقدور از محل خود بلند شده و قدم بزند .

·         اگر شغل بیمار شامل کارهای سنگین بدنی است باید در مورد شغل ایشان آموزش های مجددی انجام گیرد.

ورزش

·         ورزش روزانه در جلوگیری از گرفتاری های نواحی پشت و کمر دارای اهمیت زیادی است.

·         پیاده روی در سطح صاف ، ورزشی ایمن و موثر برای بیمارانی است که عمل جراحی کمر داشته اند. توصیه می شود سرعت و مقدار راه رفتن در خارج از منزل به تدریج افزایش پیدا کند و استراحت متناوب بین فعالیت ها وجود داشته باشد.

·         ورزش های مخصوص پشت برای تقویت عضلات راست کننده پشت و عضلات شکم را روزی 2 بار انجام دهید و آن را به تدریج افزایش بدهید.

·         برای پیاده روی از کفش های راحتی مخصوص با پاشنه های کوتاه و کف عاج دار و برای جلوگیری از سرخوردن و افتادن احتمالی است استفاده کنید.

·         اصلاح محیط زندگی در جهت کاستن از مخاطرات بالقوه باید مدنظر قرار گیرد . ایمنی کلیدی ترین موضوع برای بیماری است که عمل جراحی مهره ها را انجام داده و در حال بهبودی است. سقوط ها ، افتادن ها و صدمات می تواند باعث آسیب های عصبی یا جا به جایی گرافت شود.

·         توصیه می شود با مراجعه به متخصصین طب فیزیکی از اقدامات درمانی و آموزشی که آنها آموزش می دهند ، استفاده شود .

 

در صورت بروز علائم زیر هر چه سریعتر به پزشک اطلاع دهید :

·         افزایش درد ناحیه عمل جراحی

·         افزایش درجه حرارت بدن

·         خونریزی التهاب و ترشح از زخم محل جراحی

·         ظهور علائم جدید نرولوژیک ( سرگیجه ، ضعف ، کاهش حس و حرکت در انگشتان دست و پا)

 

منبع : وبلاگ دکتر پیریایی

اشتباهات رایج در درمان کمر درد ؟

        

1)مي گويند اولين و بهترين درمان كمردرد، استراحت مطلق براي مدتي طولاني است:

نه! برخلاف اين عقيده كه قبلاً بين پزشكان و بيماران رواج داشت، اين روزها بيشتر پزشكان معتقدند كه استراحت مطلق، به ويژه براي طولاني مدت، كار درستي نيست و داشتن فعاليت هاي سبك، روند بهبود كمردرد را تسريع مي كند. البته يك دوره كوتاه استراحت غالباً مفيد است، ولي استراحت مطلق، آن هم براي مدتي طولاني، ضررش بيشتر از فايده است.

2)مي گويند آخرين و مؤثرترين درمان كمردرد، جراحي است:

جراحي، آخرين درمان است، ولي مؤثرترين نيست، در واقع، هيچ روش جراحي مؤثري براي درمان كمردردهاي ناشي از مشكلات عضلات و بافت هاي نرم وجود ندارد و جراحي معمولاً براي مشكلاتي مانند فتق دیسک بین مهره ای و اسپونديلوز استفاده مي شود؛ آن هم به عنوان آخرين انتخاب. با اين همه، اگر شما دردي شديد و مداوم داريد كه به هيچ درماني جواب نمي دهد يا در اثر فشار بر نخاع و ریشه های عصبی دچار ضعف عضلاني پيش رونده يا اختلالات عصبي نظير عدم كنترل ادرار و مدفوع شده ايد، ممكن است جراحي برايتان سودمند باشد.

3)خيلي ها فكر مي كنند بهترين تشك براي آن ها كه كمردرد دارند، تشك نرم است:

برعكس! اگر دچار كمردرد هستيد، بهتر است از تشك هاي نسبتاً سفت استفاده كنيد و البته خوابيدن روي سطوح خيلي سفت نيز توصيه نمي شود.

4)بعضي ها توصيه مي كنند، اگر مي خواهيد فشار كمتري به كمرتان وارد شود، روي شكم بخوابيد:

نه! خوابيدن به شكم اصلاً براي كمر مناسب نيست. بهترين حالت خوابيدن براي آن ها كه كمردرد دارند، خوابيدن به پهلو و خوابيدن به پشت است. بهتر است به پهلو بخوابيد و پاهايتان را اندكي به سمت شكم جمع كنيد و بالشي را هم ميان زانوهايتان قرار دهيد؛ و اگر تمايل داريد كه به پشت بخوابيد، بهتر است پايتان را كمي بالاتر از سطح بدنتان (مثلاً روي يك بالش يا صندلي) قرار دهيد يا اينكه بالشي را زير زانوهايتان قرار دهيد تا قوس طبيعي كمرتان حفظ شود.

5)بعضي ها خيال مي كنند كمردرد بيماري سالمندان است:

اين طور نيست. کمردرد سن و سال نمي شناسد و 70 درصد آدم ها در طول زندگي شان لااقل يك بار كمردرد مي گيرند. ضمن اينكه بعضي مطالعات نشان مي دهد كه حتي بين 30 تا 50 درصد نوجوانان 15 تا 16 ساله نيز از كمردرد رنج مي برند. شيوه نامناسب نشستن و خوابيدن، ورزش ها ي نامناسب، كم تحركي هاي طولاني و استفاده از كوله پشتي هايي كه وزنشان از 15 درصد وزن بدن بيشتر باشد، از شايع ترين علت كمردرد نوجوانان به حساب مي آيد.

6)مي گويند بيشتر كمردردها ناشي از مشكلات ديسك، مهره ها و نخاع است:

برعكس! در بيشتر موارد، كمردرد هيچ ربطي به مهره ها و ديسك و نخاع ندارد و علت آن صرفاً كشيدگي عضلات و رباط هاي پشت است. عامل اين كشيدگي هم چيزي نيست جز بلند كردن اجسام سنگين، بلند كردن نادرست اجسام، حركت ناگهاني در ناحيه كمر، نشستن يا خوابيدن نادرست و موارد مشابه.

 

منبع:فیزوتراپیست و حید صادقی

سردرد عصبي

علايم و نشانه ها

سردرد از پشت سر شروع و سپس منتشر مي‌شود.

فشار مبهم يا درد فشارنده كه از نيم ساعت تا چند ساعت يا چند روز طول مي‌كشد.

عضلات گردن، شانه و فك گرفته و دردناك مي‌شود.

درد در طول روز ادامه مي‌يابد.سردرد با راه افتادن بيشتر نمي‌شود.

علت
در هنگام استرس، عضلات شانه، گردن و فك گرفتگي پيدا مي‌كند و روي عروق خوني فشار مي‌آورد. درد از طريق اعصاب عروق به مغ ز منتقل مي‌شود. علل آن عبارت است از:

نشستن بسيار طولاني يا در وضعيت نا راحت

بيماري پيش قاعدگي

قند خون پايين

آلرژي غذايي

خواب ناكافي؛ مصرف مايعات ناكافي

فشار دادن دو فك روي هم يا دندان به هم ساييدن

درد با منشأ ساير نواي نظير سينوس

استرس

افسردگي يا اضطراب

منبع:پارسی طب

موسیقی و دردهای سرطانی

نتیجه مطالعه‌ای در آمریکا نشان می‌دهد گوش دادن به موسیقی یا حضور در کنسرت‌ها در از بین بردن دردهای بیماران سرطانی مفید است.

به گزارش واحد مرکزی خبر، پایگاه اینترنتی هلث دی نیوز نوشت: محققان دانشگاه درکسل (Drexel) فیلادلفیا در مطالعات خود دریافتند موسیقی در آرامش بخشیدن به دردهای بیماران مبتلا به سرطان  مفید است ضمن اینکه گوش دادن به موسیقی آثار مثبتی بر مزاج و روند زندگی انسان دارد.

به گزارش خبرگزاری قطر، دراین مطالعه 1891 بیمار در گونه های مختلفی از موسیقی درمانی مشارکت داده شدند و نتیجه نشان داد در مقایسه با معالجات عادی، گوش دادن به موسیقی درد بیماران را کاهش می دهد ضمن اینکه هم زمان در تنظیم مزاج، فشار خون، ‌سرعت تنفس وکاهش دردهای غیرسرطانی نیز موثر است.

یکی از محققان حاضر در این مطالعه گفت: مطالعات ما ثابت کرد از موسیقی می‌توان به عنوان درمان مکمل برای بیماران سرطانی استفاده کرد.

منبع:همشهری آنلاین

سرطان دهانه رحم

درباره سرطان دهانه رحم، دومين سرطان شايعي که موجب مرگ زنان مي‌شود، چه مي‌دانيد؟

در کشور ما متاسفانه اطلاعات کمي‌ در اين‌باره وجود دارد، در حالي که به راحتي مي‌توان از آن پيشگيري کرد، چون حداقل 15 سال طول مي‌کشد تا عامل آن، از يک ضايعه ي پيش سرطاني، يک سرطان تمام عيار بسازد. ضمن اين که با معاينات دوره‌اي هر يک يا دو سال يک ‌بار مي‌توان آن را در مراحل اوليه تشخيص داد و به راحتي آن را ريشه‌کن کرد.

 

سرطان دهانه رحم، دومين سرطان مرگبار بين زنان است که امروزه مشخص شده، عامل اصلي ابتلا به آن، نوعي ويروس است و در صورتي که اين ويروس وجود نداشته باشد، اين سرطان هم به وجود نخواهد آمد.

 

کدام ويروس؟

ويروسي به نام "ويروس پاپيلوماي انساني" يا به طور مخفف، "اچ‌ پي‌ وي"(HPV) که بيش از 100 نوع از آن وجود دارد که 15 نوع آن موجب بروز سرطان دهانه رحم مي‌شود. اين ويروس، عامل اصلي ابتلا به سرطان دهانه رحم است.

 

چه کساني در معرض آلوده شدن به اين ويروس و احتمالا ابتلا به سرطان دهانه رحم قرار دارند؟

ببينيد، اين ويروس از طريق تماس جنسي با فرد آلوده انتقال مي‌يابد و در نتيجه از عفونت‌هاي قابل انتقال از طريق تماس جنسي محسوب مي‌شود. بنابراين در افرادي که در سنين باروري و پس از بلوغ قرار دارند، بروز اين عفونت و ابتلا به سرطان ناشي از آن، بيشتر مشاهده مي‌شود. همچنين در کشورهاي غربي که روابط پرخطر جنسي و کنترل نشده و خارج از ضوابط خانواده دارند و زناني که با چند نفر روابط جنسي دارند، خطر ابتلا بيشتر است.

 

يعني خانم‌هاي يائسه به سرطان دهانه رحم مبتلا نمي‌شوند؟

بله، حتي شدت سرطان دهانه رحم در بانوان يائسه به مراتب شديدتر است، چون اين بانوان پيش از رسيدن به سنين يائسگي به اين ويروس آلوده شده‌اند، اما به علت سهل‌انگاري يا نداشتن اطلاعات به پزشک مراجعه نکرده اند، لذا بيماري پيشرفت کرده و کيفيت درمان و زندگي آنها را تحت تاثير قرار مي‌دهد. در حقيقت وقتي خانمي ‌به اين ويروس آلوده مي‌شود، دست‌کم 15 سال طول مي‌کشد تا مبتلا به سرطان دهانه رحم شود و در اين مدت براي ريشه‌کني ويروس و بازگشت به حالت طبيعي و سلامت فرصت کافي وجود دارد، البته با معاينه منظم و مرتب. اما سهل‌انگاري برابر است با افزايش شدت سرطان دهانه رحم در دوران یائسگی.

 

در کشور ما به چه صورت است؟ آيا آماري دراين باره وجود دارد؟

در کشور ما به علت حاکميت فرهنگ اسلامي، انتقال از طريق راوبط پر خطر جنسي، بسيارکم يا ناچيز است، اما نکته مهم اين است که با ازدواج‌هاي مکرر که طبيعتا افراد را در معرض تماس‌هاي جنسي متعدد(حتي مشروع و قانوني) قرار مي‌دهد، احتمال بروز سرطان دهانه رحم افزايش مي‌يابد که البته همين موضوع نيز با پيگيري و معاينه منظم و مراجعه به پزشکان به مراتب کاهش، و کيفيت درمان بيماران و زندگي آنان افزايش مي‌يابد.

در کشور ما به علت نبود آمار دقيق و پژوهشي در اين زمينه و آمارگيري کلي از سرطان‌هاي رحم و دهانه رحم که دقت آمارها را زير سوال مي‌برد، متاسفانه نمي‌توان گفت که به‌طور دقيق چه تعداد از زنان به اين بيماري مبتلا مي‌شوند.

 

زنان پس از رسيدن به سن بلوغ و باروري و به ويژه پس از ازدواج که تماس جنسي وجود دارد، در معرض خطر ابتلا به سرطان دهانه رحم قرار دارند. بنابراين بانوان از همين سنين بايد به فکر معاينه منظم دستگاه تناسلي به ويژه رحم و ضمايم آن باشند و پس از انجام تست "پاپ اسمير" که جديدترين روش آن نيز در ايران انجام مي‌گيرد، از بابت بيماري خود اطلاعات کافي به دست آورند.

البته  به خانم ها توصيه مي شود در سنين زير 18 سال باردار نشوند، چون احتمال ابتلا به سرطان دهانه رحم در اين گروه سني بيشتر است. اما به هر حال هر قومي، ‌فرهنگ خاص خود را دارد، هر خانمي‌که به سن بلوغ و باروري مي‌رسد و به ويژه کساني که ازدواج کرده‌اند، و بالطبع روابط زناشويي دارند بايد سالي يک بار يا دست کم هر دو سال يک بار تا آخر عمر براي معاينه رحم و دهانه رحم و نمونه برداري و انجام آزمون پاپ اسمير به پزشک‌شان مراجعه کنند و در صورت ازدواج در سن زير 18 سال بهتر است از اين دوران تا آخر عمر براي انجام چنين مراقبت‌هاي بهداشتي به پزشک مراجعه کنند.

 

اگر کسي مادرش به سرطان دهانه رحم مبتلا شده باشد، امکان ابتلاي دختر خانواده به اين بيماري وجود دارد؟

درباره برخي سرطان‌ها مانند سرطان پستان ، بافت رحم(نه دهانه رحم)، دستگاه گوارش و مواردي ديگر ممکن است ابتلا به سرطان تحت تاثير مسايل ژنتيک قرار گيرد، اما درباره سرطان دهانه رحم بايد گفت که اين نوع سرطان در اثر تماس جنسي و آلودگي به ويروس پاپيلوماي انساني است. بنابراين، اين نوع سرطان فقط اکتسابي است و منشا ارثي ندارد.

 

اين واکسن براي پيشگيري از ابتلا به سرطان دهانه رحم توليد شده است و به تازگي به بازار دارويي آمريکا وارد شده است که هنوز گران و تا حدودي غير قابل دسترس است. صحبت‌هايي شده که آن را براي مردم کشورمان و دست کم افرادي که بيشتر در معرض خطرند، تهيه کنيم. اين واکسن را بايد براي دختران 9 تا 11 ساله و بزرگ‌تر به کار برد تا پيش از رسيدن به سن بلوغ، آنتي‌بادي عليه اين ويروس در بدن بانوان به وجود آيد و حتي در صورت آلودگي به ويروس، از فعاليت آن در جهت ايجاد ضايعات سرطاني پيشرفته جلوگيري کند. ميزان تاثير اين واکسن، حدود به صد در صد است، بنابراين در صورت ورود به کشور، استفاده از آن به همه بانوان در سنين باروري توصيه مي‌شود.

 

 

منبع: تبیان

PRP درمـانی قطعـی یا امیـدی واهـی

 

افزایش امید به زندگی و تغییر الگوی جمعیتی به سمت سالمندی، تنوع بیماریهای ناشی اززندگی ماشینی و کم تحرکی موجب شد تا لزوم وجود حیطه‌های جدید درمان و مراقبت از بیماران، بیش از پیش احساس شود. یکی از این حیطه‌های نسبتاً جدید پزشکی، رشته تخصصی طب فیزیکی و توانبخشی است.

مردم سالاری ؛ به نظر می‌رسد نقش مفید و موثر این رشته تخصصی در افزایش کیفیت زندگی و علاقمندی بیماران به استفاده بیشتر از درمانهای غیر جراحی و غیر دارویی مقرون به صرفه تر سبب شده است تا روز به روز اقبال عمومی نسبت به درمانهای طب فیزیکی و توانبخشی بیشتر شود.

 

طب فیزیكی و توانبخشی یكی از رشته‌های پزشكی تخصصی بالینی است که به پیشگیری، ارزیابی، تشخیص و درمان بیماری سیستم‌های مختلف و به ویژه اختلالات و ضایعات عضلات، استخوان‌ها، اعصاب و مفاصل و توان بخشی بیماران و نیز افراد دارای ناتوانی و معلولیت به صورت سرپایی یا بستری می پردازد.

متخصصین این رشته طیف وسیعی از روشهای تشخیصی و درمانی را در اختیار دارند درمانهای فیزیکی و درمان‌های دستی و تجویز ارتز و پروتز مناسب و طب الكترودیاگنوز(نوار عصب و عضله) بخشهایی از این روش‌ها به شمار می‌روند.

تجویز داروها و تزریقات نقاط خاصی از عضلات دردناک، تزریقات پیرامون اعصاب محیطی و تزریقات داخل مفصلی از جمله تزریق استروئید(کورتون) و هیالورونیک اسید ( موسوم به آمپولهای تاج خروس یا ژله ای) از جمله روشهای مختلفی است که متخصصین طب فیزیکی برحسب نیاز برای درمان و کنترل درد و شرایط محدود كننده بیماران از آنها بهره می‌گیرند.

در سالهای اخیر استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت (PRP ) در طب فیزیکی و به ویژه درمان و توانبخشی بیماریهای اسکلتی و عضلانی رو به فزونی گذاشته است. اگر چه مطالعات مختلف در محیط‌های آزمایشگاهی و مدل‌های حیوانی بر اثرات مفید این روش در تسریع التیام زخم‌ها و تسهیل پاسخ به آسیبها تاکید دارد و تحقیقات متعددی در خصوص سودمندی به کارگیری پلاسمای غنی از پلاکت در کاهش درد و بهبود عملکرد مبتلایان به آرنج تنیس بازان، آرتروز زانو و مچ پا، تاندونیت‌ها و بورسیت‌های مزمن، فاشئیت پلانتاز و آسیب مینیسک زانو منتشر شده است، اما در برخی موارد نتایج مطالعات بالینی یکسان نیست.

 

در چند سال اخیر استفاده از درمانهای موسوم به تزریقات سرم غنی از پلاکت (PRP)

(Plasma Platelet Rich) رو به گسترش نهاده است آیا این علم دانش جدیدی است؟ 

 

افزایش بیماری‌های مزمن و نیز وجود بیماری‌هایی که درمان قطعی برای آنها شناخته نشده است سبب معرفی و گسترش دسته جدیدی از درمان‌ها از جمله ژن درمانی، استفاده از سلول‌های بنیادی و پلاسمای غنی از پلاکت شده است. اساس کاربرد این درمانها استفاده از توان بیولوژیکی بدن در پاسخ به آسیب‌ها و اختلالات موجود است.در چند سال اخیر استفاده از درمان‌های موسوم به تزریقات سرم غنی از پلاکت (PRP)( Platelet Rich Plasma) رو به گسترش نهاده است. PRP روش جدیدی در حیطه علم و دانش به شمار نمی‌آید اما جنبه‌های کاربرد آن در زمینه بیماری‌های استخوان مفاصل و عضلات نوین و جوان است. کاربرد این روش به 30-40 سال پیش برمی‌گردد.

در آن زمان از پلاسمای غنی از پلاکت در برخی از جراحی‌های قلب باز قلب و قفسه سینه و همچنین فک و صورت استفاده می‌شد. به تدریج کاربرد آن در سایر علوم نیز رواج پیدا کرد به طوری که در حال حاضر PRP در درمان بیماران اسکلتی عضلانی، دندانپزشکی، گوش و حلق و بینی، جراحی اعصاب، چشم پزشکی، ارولوژی، التیام زخم و زیبایی به کار گرفته می‌شود.

 

آیا PRP همان روش درمان با سلولهای بنیادی است؟

در برخی تبلیغات اثرات درمانهای پلاسمای غنی از پلاکت را به سلولهای بنیادی نسبت می‌دهند. اما نکته مهم اینست که این روش اگرچه در صورت استفاده به جا می‌تواند مفید و موثر باشد اما با درمانهای سلول بنیادی متفاوت است. با استفاده از این روش می‌شود تزاید سلولی در بافتها را تحریک کرد.

 

آیا از PRP آنچنان که در تبلیغات مختلف ذکر می‌شود می‌توان به عنوان معجزه یا امید تازه در درمان بیماریها یاد کرد؟

اگرچه تبلیغات وسیع، اغراق آمیز و بعضاً غیر واقعی در خصوص اثرات این روش نوین باعث شده است که معرفی این رویکرد درمانی در مجامع علمی‌و رسانه‌ها با چالش‌هایی همراه باشد، نکته مهم این است که با توجه به شواهد علمی موجود، استفاده از این روش در جایگاه مناسب و شرایط استاندارد علمی و به شرطی که توسط متخصصین امر و به دور از منفعت طلبی صورت گیرد می‌تواند اثرات مفید درمانی امیدوار کننده‌ای را در برخی از بیماریها از جمله بیماریهای سیستم اسکلتی عضلانی در بر داشته باشد البته مستندات علمی مربوط به فوائد این روش در بیماریهای پوست و مو و زیبایی به اندازه بیماریهای اسکلتی عضلانی نیست و تحقیقات بیشتری را می‌طلبند. آنچه به یقین می‌شود گفت PRP نه درمانی است قطعی و نه امیدی است واهی.

 

چه بیماری‌های اسکلتی و عضلانی ممکن است از درمان با PRP سود ببرند؟

کاربرد PRP در بیماریهای اسکلتی و عضلانی به20 سال پیش باز می‌گردد. در ابتدا این روش را برای درمان آسیبهای رباطها(تاندونها) و منیسک زانوها به کار می‌رفت و با توجه به نتایج مثبت اولیه و عدم وجود عوارضی که به دنبال تزریقات کورتون دیده می‌شد بر دامنه استفاده از آن افزوده شد.

در حال حاضر استفاده از این روش بیشتر در مورد دردهای مزمن مربوط به آسیب رباطهای شانه و زانو، التهاب فاسیای کف پا(که به طور عامیانه به آن خار پاشنه می‌گویند)، آرتروزهای خفیف و متوسط مچ پا و زانو و برخی دردهای آرنج (از جمله آرنج تنیس بازان) به ویژه در مواردی که با درمانهای معمول و مرسوم پاسخ مناسبی نگرفته اند و یا امکان استفاده از داروهای ضد التهابی و یا استروئید وجود ندارد به کار می‌رود.

 

اساس علمی‌استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت را شرح دهید؟

اساس استفاده از پلاسمای غنی از پلاکت بر این پایه استوار است که پلاکت‌ها که از سلولهای موجود در خون انسان هستند دارای دانه‌هایی (گرانولهایی) هستند که مواد موجود در آنها از جمله فاکتورهای رشد مختلف می‌تواند در روند ترمیم بافتها و تسریع التیام نسوج موثر باشد.در پلاسمای غنی از پلاکت، غلظت پلاکت‌های پلاسمایی که از خون خود فرد ( اتولوگ) تهیه شده است حدوداً یک میلیون در میکرولیتر یعنی به طور متوسط 5 برابر غلظت پلاکت در خون طبیعی است. پزشکان امیدوارند که این افزایش غلظت بتواند با افزایش غلظت فاکتورهای رشد و احتمالاً کاهش عواملی که جلوی تکثیر و بازسازی بافتها را می‌گیرند، سبب بهبود ترمیم بافتها و از جمله بهبود آرتروز بیماران شود.

 

آیا تحقیقات نظریه‌هایی که در مورد تاثیر این روش ارائه می‌شود اثبات کرده است و یا تنها در حد فرضیه و احتمال است؟

برخی از مطالعات اولیه آزمایشگاهی و مطالعات بر روی حیوانات، قابلیت‌های فاکتورهای رشد موجود در پلاکت‌ها را در تکثیر سلولها، غضروف سازی و ترمیم بافتهای آرتروزی نشان داده اند اما هنوز شواهد کافی و دقیق در مورد اثرات پیشگیری کننده یا درمانی دراز مدت پلاسمای غنی از پلاکت در آرتروز انسان وجود ندارد.

آنچه مهم است مطالعات بالینی انجام شده طی 3-4 سال اخیر، اثرات مثبت تزریق پلاسمای غنی از پلاکت را در کاهش درد و خشکی مفصلی، بهبود عملکرد و افزایش کیفیت زندگی در مبتلایان به آرتروز اثبات کرده اند.ضمن اینکه مطالعات مذکور تا کنون عوارض جانبی قابل توجهی را نشان نداده اند.

 

راجع به کاربرد PRP در ایران و مطالعاتی که تا کنون در این زمینه انجام شده توضیح دهید آیا در ایران تجربه کافی در مورد به کارگیری این روش وجود دارد؟

در ایران نیز از حدود 2 سال پیش درمان با PRPرو به فزونی گذاشته است.در این مدت اگرچه مواردی از سوء استفاده و عوارض ناشی از کاربرد این روش توسط افراد غیر متخصص و در مراکز غیر مجاز و شرایط غیر استاندارد و از جمله استفاده از کیت‌های نامرغوب و نامعتبر و به ویژه در موارد تبلیغاتی که جنبه زیبایی داشته‌اند گزارش شده است اما نتایج تحقیقات اولیه انجام شده در مراکز دانشگاهی از جمله گروه طب فیزیکی و توانبخشی دانشگاه علوم پزشکی شهید بهشتی که در بیمارستان شهید مدرس (سعادت آباد) انجام گرفته است اثرات مثبت PRPدر مبتلایان به آرتروز خفیف تا متوسط و نیز اثرات مفید آن در آسیب‌های تاندونی و درد‌های کنار خارجی آرنج (که به آرنج تنیس بازان موسوم است) را تایید کرده است. بر اساس این مطالعات مشابه آنچه در برخی مطالعات غربی نیز منتشر شده است بهبود در وضع مبتلایان به آرتروز حداقل تا بیش از 9 ماه ادامه پیدا می‌کند و در این مدت میزان درد و استفاده از مسکن‌ها به میزان قابل توجهی کاهش پیدا می‌کند. اگرچه در ایران در برخی مراکز تجربه کافی برای انجام این درمانها وجود دارد مهم این است که مرحله به مرحله و متناسب با نتایج مطالعات، کاربرد این روش نیز گسترش یابد و باید از شتاب زدگی و استفاده بی رویه از آن اجتناب شود.

 

چه ابهامات و سوالاتی در مورد کاربرد PRP در آرتروز زانو و سایر بیماریهای استخوان و مفاصل وجود دارد؟

اینکه آیا PRP واقعا غضروف مفصلی را بازسازی می‌کند و یا پیشرفت آرتروز را به تاخیر می‌اندازد؟ طول مدت اثرات دراز مدت درمان با پلاسمای غنی از پلاکت، بهترین، مناسب ترین غلظت پلاکتی موثر، فاصله زمانی بین تزریقات و تعداد تکرار مناسب این درمان در طول سال نیاز به تحقیقات بیشتر و گذر زمان دارد.

 

چه نکات دیگری را در خصوص کاربرد این روش در طب فیزیکی و توانبخشی ضروری می‌دانید؟

در این میان ذکر چند نکته ضروری به نظر می‌رسد:

1- PRP درمانی معمولا خط اول درمان بیماریهای تاندونی و آرتروزی نیست.

2- سایر درمانهای فیزیکی و توانبخشی از جمله ورزش درمانی صحیح و اصلاح الگوی مناسب زندگی باید در ادامه درمان با PRP ادامه پیدا کند.

3- در حال حاضر این روش به عنوان یک درمان غیر قطعی شناخته می‌شود و اگر چه مطالعات اولیه نشانگر برتری نسبی این روش بر درمانهای موسوم به آمپولهای ژله‌ای است و عوارض استروئیدهای تزریقی را ندارد، باید در موارد استفاده از آن به عوامل دیگری ازجمله هزینه اثر بخشی آن توجه شود.

4- نکته مهم دیگر اینکه پلاسمای غنی از پلاکت جایگزین درمانهای جراحی ارتوپدی از جمله ترمیم پارگیهای کامل رباطها و یا تعویض مفصل در مبتلایان به آرتروز شدید نیست.

 

چه افرادی کاندیدای مناسبی برای استفاده از این روش نیستند و اصولاً آیا مواردی برای منع استفاده این روش از لحاظ پزشکی وجود دارد؟

سالمندان با سن بیش از 75 سال، مبتلایان به دیابت کنترل نشده، بیماران دارای بیماریهای نقص سیستم ایمنی و سرطان(به ویژه سرطان خون و استخوان)، بیماران دچار کم خونی شدید یا اختلالات انعقادی و پلاکتی و بیمارانی که به دلیل سایر امراض مجبور به استفاده از داروهای ضد انعقاد هستند ونیز کسانی که در ناحیه مربوطه دچار زخم و عفونت فعال هستند کاندید‌های مناسبی برای درمان با PRP نیستند.

 

اعداد و ارقام مختلفی راجع به هزینه سرسام آور درمان با PRP وجود دارد ضمن توضیح راجع به آن، چه عاملی را در مورد تعدد و تنوع هزینه‌های مربوطه می‌دانید؟

هزینه تهیه و تزریق PRPدر هر جلسه در مراکز دولتی و دانشگاهی از 200 تا 500 هزار تومان و در مراکز خصوصی از 300 هزار تا 1 میلیون تومان متفاوت است.

در این خصوص آنچه بیش از همه بر این تنوع و کثرت قیمت‌ها دامن می‌زند یکی عدم امکان نظارت دقیق مراجع مسئول در وزارت بهداشت و دوم ناآگاهی مردم و حتی برخی پزشکان نسبت به این مقوله است که چه کسانی و آنهم در چه مراکزی و با استفاده از چه روشی(کیت) برای تهیه و تزریق این محصول مجاز هستند.

 

از نظر شما پزشکان ذیصلاح در مورد استفاده از این روش در بیماریهای استخوان و مفاصل و رباطها چه کسانی هستند؟

در حوزه بیماری‌های اسکلتی عضلانی بیشترین افرادی که قابلیت انتخاب صحیح و انجام درمان با این روش را دارند پزشکان متخصص در رشته‌های طب فیزیکی و توانبخشی، روماتولوژی، طب ورزشی و ارتوپدی هستند.

 

به نظر شما بهترین مراکز انجام PRP کدام مراکز هستند؟

با توجه به اینکه درمان باPRP هنوز به عنوان درمان استاندارد معمول شناخته شده نیست توصیه می‌شود بیماران در صورت تمایل به استفاده از این روش حتما به مراکز ذیصلاح دانشگاهی مراجعه کنند.

 

چه ملاحظاتی را باید پیش از انجام PRP در نظر گرفت؟

پیش از استفاده از روش PRP بیمار باید به طور کامل توسط پزشک ویزیت شود و شرح حال، سوابق بیماری، وضعیت داروهای مورد مصرف و درمانهای اخیر مورد بررسی قرار گیرد، ضمناً طی این بررسی‌ها علاوه بر اخذ شرح حال و معاینه سیستم اسکلتی عضلانی ممکن است انجام یکسری آزمایشات کلی و تصویر برداری ضروری باشد.

 

آیا این روش با سایر داروهایی که بیماران مصرف می‌کنند تداخل دارد؟ برای پیشگیری از این مطلب چه باید کرد؟

به طور خلاصه از یک هفته قبل از درمان و حداقل تا 2 هفته پس از درمان با PRP باید از مصرف داروهایی که فعالیت‌های پلاکت‌ها را مختل می‌کنند اجتناب شود. در این خصوص توصیه می‌شود انجام PRP را تا دو هفته پس از مصرف کورتون خوراکی و تا یک ماه پس از استفاده از کورتون داخل مفصلی به تعویق انداخت. داروهای ضد التهابی غیر کورتونی شامل ( آسپرین، بروفن، ناپروکسن، دیکلوفناک، پیروکسیکام،ژلوفن و...) را باید از 2تا 3 روز پیش از تزریق قطع کرد. اما استفاده از داروهای ضد درد موضعی و استامینوفن خوراکی محدودیت و ممنوعیتی ندارد.

 

لطفاً راجع به تعداد تزریقات مناسب PRP جهت بیماریهای اسکلتی توضیح دهید؟

تزریق PRP در آرتروز زانو معمولاً 3-2 تزریق به فاصله 2 هفته تا یک ماه است اما بر خلاف تزریقات کورتون داخل مفصلی تعداد دفعات استفاده از PRP محدودیتی ندارد و می‌شود متناسب با نیاز بیمار آنرا تکرار کرد. در مورد بیماریهای رباطها و التهاب فاشئیت پلانتار(که به طور عامیانه به آن خار پاشنه می‌گویند.) یک تزریق ممکن است کافی باشددر صورت امکان بهتر است تزریقات با راهنمایی سونوگرافی انجام شود.در بیماریهای اسکلتی چنانچه به دنبال دو تزریق اول بهبود قابل توجهی در بیمار رخ ندهد از تزریقات بعدی صرف نظر باید کرد و به دنبال سایر روشهای درمانی رفت.

 

برای انجام PRP چه مقدار خون از بیماران گرفته می‌شود و نهایتاً چه حجمی‌از PRP به بیمار تزریق می‌شود؟

برحسب نوع تکنیک و کیت آزمایشگاهی که جهت تهیه پلاسمای غنی از پلاکت استفاده می‌شود 20 تا50 سی سی از خون بیمار گرفته می‌شود. سپس طی مراحل سانتریفیوژ 3 تا6 سی سی پلاسمای غنی از پلاکت که غلظت پلاکت درآن 4تا 6 برابر خون فرد است به دست می‌آید. به طور معمول برای درمان آرتروز زانو 5 سی سی و برای درمان آرنج تنیس بازان 3 سی سی از محصول بدست آمده به بیمار تزریق می‌شود.

 

برخی از بیماران از دردناک بودن استفاده از این روش شکایت دارند. چه اقداماتی از این درد می‌کاهد آیا می‌شود از مواد بی حس کننده به همراه PRP استفاده شود؟

انجام این تزریقات معمولا مقداری دردناک هستند اما برای اینکه تزریق ماده بی حسی ممکن است از اثرات درمانی این روش درمانی بکاهد سعی می‌شود تزریقات بدون افزودن ماده بی حسی و ضد دردی انجام شود. بیمار باید تا یک روز بعد از تزریق از فعالیت فیزیکی و فشار بر روی ناحیه تزریق بکاهد و استراحت کند.

افزایش درد (به خصوص طی 3-2 روز اول پس از تزریق)، احساس سنگینی و مختصر تورم و گرمی‌در ناحیه تزریق، از واکنشهای طبیعی است که ممکن است به دنبال درمان PRP ایجاد شود اما این واکنشها معمولا شدید نیستند و اکثرا” طی 1 تا 2 هفته از بین می‌روند. برای کاهش این عوارض می‌توان از کیسه حاوی آب و یخ ( به مدت ده تا پانزده دقیقه 3 بار در روز) و قرص استامینوفن و گاه استامینوفن همراه با کدئین(تا 4 بار در روز) استفاده کرد.

استفاده از بریس(مانند زانوبند و آرنج بند ) و نیز عصا ممکن است با ایجاد بی حرکتی در کاهش درد و نیز افزایش اثر PRP مفید باشد اما الزامی نیست. در حد فاصل هفته دوم تا سوم تزریقات ممکن است برخی بیماران مجددا دچار افزایش درد شوند. که گذرا است و با کیسه آب گرم و استراحت نسبی بهبود پیدا می‌کند.

 

در صحبتهایتان به ضرورت همراهی اقدامات توانبخشی در کنار PRP اشاره کردید. چه زمانی بیماران می‌توانند از این خدمات بهره گیرند؟

ورزش درمانی و اجرای سایر برنامه‌های توانبخشی و فیزیوتراپی معمولا از یک هفته پس از تزریق PRP می‌تواند شروع شود. بر حسب شرایط بیمار و با توجه به ارزیابی‌های پزشکی این برنامه‌ها می‌توانند اثرات بسیار مفیدی در نتایج حاصل از PRPداشته باشند و از عود و مزمن شدن ضایعات جلوگیری کنند.

 

منبع:نیک صالحی

 

 

تمرین های پر خطر برای کمر درد!

1- لمس انگشتان پا در حالت خم شده
این ورزش به منظور کشش عضلات همسترینگ (عضلات پشت ران) طراحی شده است. این حالت باعث فشار آمدن به مهره ها و زانوها می شود.
2- برخاستن از حالت خوابیده به حالت نشسته در حالی که با دست ها روی گردن یا سر فشار می آید.
این حالت باعث فشار آمدن بر روی گردن و قسمت بالایی ستون فقرات می شود.
3- چرخش گردن به صورت دایره کامل
این ورزش باعث فشار آمدن گردن به (قسمت بالایی ستون فقرات) می شود (می توان چرخاندن گردن به صورت نیم دایره را جایگزین کرد.)

منبع: تندرستی

آسيب و تخريب ديسک

خستگي ناشي از بار و پارگي هاي تروماتيک :

شکستن آنولوس فيروزوس ممکن است بر اثر خستگي ناشي از بار در طول زمان يا به وسيله ي پارکي تروماتيک باشد.

تخريب ناشي از خستگي :

درطول زمان، آنولوس به دليل بار گذاري تکراري در حالت فلکسيون ستون فقرات همراه با خم شدن به جلو و به صورت غير قرينه و اعمال استرس هاي پيچشي دچار اين پديده مي شود.

·         با استرس هاي پيچشي، آنولوس دچار ديستورشن مي شود که به خصوص در گوشه ي خلفي – خارجي ديسک و بر خلاف جهت چرخش ايجاد گردد. لايه هاي قسمت خارجي آنولوس فيبروزوس، چسبندگي خود را از دست داده و شروع به جدا شدن از يکديگر مي کنند.

·         سپس هر لايه به عنوان يک سد جداگانه در برابر ماده ي هسته اي عمل کرده و د نهايت منجر به پارگي شعاعي مي شود و مقداري از ماده ي هسته اي بين لايه ها نفوذ کرده و در آن جا قرار مي گيرد.

·         به همراه خم شدن به جلوي تکراري و استرس هاي ناشي از بلند کردن بارها، لايه هاي آنولوس تحت استرين قرار مي گيرند و به صورت يک توده در گوشه ي خلفي يا خارجي در مي آيد، پارگي هاي شعاعي بزرگ تر شده و ماده ي هسته اي به داخل شکاف ها وارد مي شود. خارجي ترين لايه هاي فيبرهاي آنولار تا زماني که به صورت يک لايه پيوسته باشند، توانايي حفظ ماده ي هسته اي را دارند. بعد از آسيب احتمال دارد که هسته دچار تورم شده و موجب ديستورشن در هسته مي شود. ديستورشن در محل هايي که فيبرهاي آنولار تحت استرچ قرار گرفته اند بيشتر از ساير نقاط است. اگر خارجي ترين لايه ها دچار پارگي شوند، ممکن است ماده ي هسته اي از داخل شکاف ها خارج شود.

·         التيام شکل مي گيرد ولي خون رساني در ديسک ضعيف است. ممکن است که آسيب ايجاد شده به وسيله ي ژل هسته به طور خود به خود و يا پروليفراسيون سلول هاي آنولوس موجب بسته شدن محل آسيب شود. هر گونه ترميم فيبروزي که ايجاد شود از حالت طبيعي ضعيف تر است و به خاطر رابطه ي نزديکي که با خونرساني ديسک دارد نياز به زمان طولاني مي باشد.

پارگي هاي تروماتيک :

پارگي در آنولوس ممکن است بر اثر حادثه ي يک باره ايجاد شده و يا در جاهايي از حلقه هاي آنولار که تحريب تدريجي از قبل وجود داشته است بروز نمايد. اين مورد اغلب در آسيب هاي ناشي از هايپر فلکسيون ضربه اي ديده مي شود.

فشار محوري بيش از حد :

معمولا در فشار محوري بيش از حد قبل از اين که بر آنولوس فيروزوس آسيب برسد صفحه ي انتهايي دچار آسيب شده و يا شکستگي هايي در تنه مهره ها ايجاد مي شود.

سن :

اغلب علايم آسيب ديسک در افراد بين سن 25 تا 30 سالگي ديده مي شود. در طول اين دوره، هنوز هسته توانايي جذب آب را دارا مي باشد اما آنولوس در برابر خستگي ناشي از بار بيش از حد در طول زمان، ضعيف شده، بنابراين توانايي کمتري در تحمل افزايش فشاري که در زمان استرس هاي شديد نامناسب اعمال مي شود، را دارا خواهد بود. ماده ي هسته اي ممکن است به داخل شکاف ها که اغلب شيارهاي خلفي و خارجي اند وارد شود و با افزايش فشار ممکن است بر خلاف خارجي ترين فيبرهاي آنولار به بيرون برآمدگي پيدا کند و باعث ديستورشن آنولوس شده و يا ماده هسته اي ممکن است از طريق شيارهاي کامل در آنولوس از ديسک خارج شود.

تغييرات تدريجي :

هر گونه نقص در ديسک ناشي از عفونت، بيماري، بيرون زدگي، يا صدمات صفحه انتهايي يک محرک براي تغييرات تخريبي در ديسک مي باشند.

·         تخريب به نشانه تغييرات مشخص زير مي باشد : تغييرات فيبروزي پيش رونده در هسته، از دست رفتن سازماندهي حلقه هاي آنولوس فيبروزوس و از بين رفتن صفحه انتهايي غضروفي.

·         هر چه که نوکلئوس فيبروتيک مي شود توانايي آن براي جذب مايع کمتر مي شود. محتوي آب آن کاهش يافته، و اندازه نوکلئوس کاهش مي يابد. پروتروژن حاد ديسک به وسيله بالژينگ نوکلئوس پولپوزوس بر خلاف آنولوس و يا خروج نوکلئوس از طريق آنولوس پاره شده در افراد پيرتر، نادر مي باشند.

·         ممکن است پروتروژن آنولوس فيبروزوس بدون فشار هسته ايجاد شود. تخريب  myxomatousکه باپروتروژن ديسک همراه است ئر افراد مسن تر ديده ميشود.

تاثير روي مکانيک فقرات :

صدمه يا تخريب ديسک، به طور عمومي مکانيک فقرات را تحت تاثير قرار مي دهد. در ابتدا افزايش تحرک در سگمان اتفاق مي افتد که باعث فلکسيون/اکستانسيون بيش از حد نرمان و افزايش انتقال به جلو و عقب در تنه مهره مي باشد. توزيع نيرو در تمام سگمان تغيير مي يابد و باعث اعمال نيروهاي غير طبيعي بر مفاصل فاست و ساختارهاي حمايتي مي شود.

پاتولوژي هاي ديسک و شرايط همراه:

پروتروژن ديسک ( derangements )، احتقان مايع بافتي، درد با منشاء ديسک و تورم بر اثر التهاب، شرايطي هستند که ممکن است بر اثر پوسچر فلکسيون طولاني مدت، يا آسيب هاي تروماتيک در فلشکن ايجاد شوند. در ابتدا ممکن است نشانه ها زماني که بيماري سعي مي کند تا اکستانسيون انجام دهد تشديد يابد ولي بعداً ممکن است زماني که حرکات اکستانسيون کنترل شده را با احتياط انجام مي دهيم نشانه ها کاهش مي يابند و به طور مطلوبي به درمان هاي غير جراحي پاسخ دهند.

شکستگي هاي فشاري :

بارهاي کمپرسيو محوري شديد معمولا باعث شکستگي هاي تنه مهره اي يا صفحه انتهايي مي شود. معمولا فلکسيون و بارهاي محوري باعث افزايش درد مي شوند. درد بدون درگيري ريشه هاي عصبي رخ مي دهد. همچنين ممکن است که درد به اندام ها ارجاع شود.

پروتروژن يا هرنييشن ديسک:

 شامل هر تغييري در شکل آنولوس است که باعث مي شود ديسک از شرايط طبيعي به سمت عقب بيرون زدگي داشته باشد.

·         پرولاپس ( contained) : شامل پروتروژن هسته مي باشد که هنوز به وسيله ي خارجي ترين لايه ي آنولوس و ساختارهاي حمايتي ليگاماني محدود مي باشد.

·         اکستروژن : پروتروژني که در آن ماده ي هسته اي از خارجي ترين لايه هاي آنولوس گذشته و در زير ليگامان طول خلفي قرار مي گيرد.

·         Free sequestration : هسته ي خراج شده از قسمت پرولاپس شده، دور رانده مي شود.

توجه : نويسنده هاي مختلف اين اصطلاحات را متفاوت به کار مي برند. تعريف بالا بر اساس MacNab مي باشد. Bogduk پرولاپس را به عنوان يک پارگي مشخص تعريف مي کند که ماده ي هسته اي داخل کانال نخاعي ريخته باشد و هرنييشن را به عنوان زماني که ماده ي هسته اي در کانال نخاعي ريخته شده باشد در حالي که بيشتر آن در هسته باقي مانده است.

احتقان مايع بافتي :

در شرايط فلکسيون پيوسته در فقرات، ديسک ها، فاست ها و ليگامان ها تحت بار ممتد قرار مي گيرند. فشار داخل ديسک افزايش مي يابد و فشار کمپرسيو بر روي غضروف مفاصل فاست اعمال مي شود و تنشن ديسترکتيو روي ليگامان طولي خلفي آنولوس فيبروزوس ايجاد مي شود. در اين حالت پديده ي کريپ (creep) و انتقال مايع اتفاق مي افتد و حرکت سريع به سمت اکستانسيون اجازه توزيع مجدد به مايع را نمي دهد و احتمال التهاب و آسيب را در بافتي که دچار اتساع شده است را افزايش مي دهد.نشانه ها ممکن است شبيه آن چه باشد که براي صدمات ديسک توضيح داده شده زيرا با حرکات اکستانسيون تکراري کاهش مي يابد و به درمان هايي که در قسمت بعدي توضيح داده مي شود پاسخ مي دهد.

علايم و نشانه هاي آسيب ديسک و احتقان مايع :

اتيولوژي نشانه ها :

 عمدتا ديسک بدون عصب مي باشد همه ي پروتروژن هاي ديسک نشانه دار نيستند.

درد :

درد به دليل فشاري که قسمت پروتروژن شده بر روي ساختارهاي حساس به درد ايجاد مي کند توليد مي شود (ليگامان ها، سخت شامه و عروق خوني اطراف ريشه عصبي ).

علايم و نشانه هاي عصبي :

علائم عصبي به دليل فشار بر روي نخاع و ريشه هاي عصبي ايجاد مي شود. تنها علائم و نشانه هاي عصبي مطمئن، شامل ضعف حرکتي اختصاصي و تغييرات حسي خاصريا، درد و تورم مي باشد. درد پخش شونده در الگوهاي درماتومي، افزايش فعاليت ميوالکتريک در همسترينگ ها، کاهش SLR و کاهش DTR  به همراه تحريک درد ارجاعي از عضلات فقرات، ليگامان هاي بين خاري، ديسک و مفاصل فاست نشانه هاي مطمئني ار فشار ريشه هاي عصبي نمي باشند.

تغيير پذيري نشانه ها :

نشانه ها بسته به درجه و جهت پروتروژن مثل سطح آسيب از فقرات متغير مي باشد.

·         رايج ترين پروتروژن خلفي و خلفي – خارجي مي باشد. وقتي که پروتروژن کمي در خلف يا قسمت خلفي خارجي وجود داشته باشد ممکن است که بيمار درد شديد در خط وسط پشت داشته باشد يا اين که درذ در عرض کمر به سمت کفل و ران پخش شود.

·         پروتروژن بزرگ خلفي – خارجي ممکن است باعث علايم موضعي طناب نخاعي يا ريشه ي عصبي شود.

·         پروتروژن قدامي ممکن است به ليگامان طولي قدامي فشار وارد کرده و موجب درد پشت شود اين حالت ممکن است علائم عصبي نداشته باشد.

·         رايج ترين سطوح پروتروژن ديسک بين سگمان هاي چهارم و پنجم مهره هاي کمري و بين مهره هاي پنجم کمري و ساکروم مي باشد، هم چنين پروتروژن در هر سطحي ممکن است ايجاد شود.

Shifting symptomes :

اگر که سلامت ديواره ي آنولار سالم باشد از آن جايي که هنوز مکانيزم هيدرواستاتيک سالم است، ممکن است نشانه ها عوض شوند.

التهاب :

 وجود محتويات نوکلئوس پولپوزوس در کانال نخاعي ممکن است منجر به واکنش هاي التهابي شده و کيسه ي دورال، آستين ريشه ي عصبي و يا ريشه هاي عصبي را تحريک کند. ممکن است که علايم براي مدت طولاني وجود داشته باشند و به تغييرات مکانيکي پاسخ ندهند. درد پشت ممکن است از درد پا در تست SLR شديدتر باشد. حذف ضعيف محرک هاي التهابي ممکن است منجر به واکنش هاي فيبروتيک، اختلالات تحرک عصبي و درد مزمن شود. مداخلات پزشکي سريع به همراه عوامل ضد التهابي معمولا ضروري مي نمايد.

حمله و رفتار نشانه ها :

حمله :

حمله معمولا بين 20 تا 55 سالگي است ولي اغلب در سن مياني 30 – 20 سالگي است. به جز در موارد تروما، حملات مطابق با نشانه هاي بيمار در فقرات کمري معمولا به سادگي همراه با خم شدن، خم شدن و بلند کردن بار، يا تلاش براي ايستادن بعد از يک دوره طولاني تکيه داده شد، نشسته و پاسچر خم شده به سمت جلو، بروز مي نمايد. بيمار ممکن است که احساس کند يا نکند که چيزي پاره شده است. هم چنين صدمات ديسک گردني زياد شايع نيستند. وضعيت فلکسيون طولاني مدت فقرات، مثلا در FHP، ممکن است نشانه هاي پروتروژن ديسک را تشديد کند. تعداد زيادي از بيماران داراي سابقه مستعد کننده ي نقص پوسچر در فلکسيون مي باشند.

رفتار درد :

درد ممکن است به صورت تدريجي در زماني که بيمار غير فعال است ايجاد شود. مثل حالت نشسته يا بعد از استراخت شب. اغلب بيمار اظهار مي کند که هنگام بيرون آمدن از رختخواب در صبح، يا زماني که مي ايستد، درد افزايش مي يابد. نشانه ها معمولا به وسيله ي فعاليت هايي که فشار ديسک را افزايش مي دهند افزايش مي يابد. مانند نشستن، خم شدن به جلو، سرفه کردن، بالا رفتن از پله يا زماني که براي ايستادن بعد از وضعيت فلکسيون تلاش مي کند. اغلب نشانه ها با راه رفتن کاهش مي يابد.

درد حاد :

هنگامي که در طول دوره فاز حاد، التهاب وجود دارد اغلب درد وجود دارد ولي شدت آن متفاوت مي باشد که به وضعيت بيمار و فعاليت او بستگي دارد.

هنگام آسيب ديدگي کمري، ابتدا ناراحتي در مناطق لومبوساکرال يا کفل ها ايجاد مي شود. بسياري از بيماران دردي را تجربه مي کنند که به ران آنها توسعه مي يابد. در فقرات گردني ابتدا درد در مناطق  ميداسکاپولا و شانه ملاحظه مي شود. بي حسي يا ضعف عضلاني ( علايم عصبي ) تا زماني که پروتروژن بر روي ريشه عصبي، طناب نخاعي يا کوداکونيا ( منطقه دم اسبي ) فشار وارد نکند، ملاحظه نمي شود.

يافته هاي باليني آبجکتيو در فقرات کمري :

توجه : اطلاعات زير شامل علايم ناشي از پروتروژن خلفي يا خلفي – خارجي در فقرات کمري مي باشد. بيمار معمولا ايستادن و راه رفتن را به نشستن ترجيح مي دهد.

·ممکن است که لوردوز کمر بسيار کم شده يا از بين رفته باشد و ممکن است مقداري شيفت جانبي در ستون فقرات داشته باشد.

·خم شدن به جلو محدود است. هنگامي که تست خم شدن به جلو تکرار مي شود نشانه ها افزايش يافته يا محيطي مي شوند. خم شدن يعني اين که نشانه ها در مناطق دورتر پاها احساس مي شوند.

· خم شدن به عقب محدود است. هنگامي که تست خم شدن به عقب تکرار مي شود نشانه ها کاهش يافته يا مرکزي تر مي شوند. مرکزي شدن يعني اين که علايم از پاها کاهش مي يابند يا در ناحيه پشت لوکاليزه مي شوند.

استثناهاي مهم شامل موارد زير مي باشد :

·اگر شيفت جانبي در ستون فقرات باشد، خم شدن به عقب درد را زياد مي کند. اگر شيفت جانبي ابتدا تصحيح شود، سپس خم شدن به عقب تکرار شود درد کاهش يافته يا مرکزي مي شود. ( شکل 9 -15 و 10 – 15 ).

· اگر پروتروژن نتواند به صورت مکانيکي کاهش يابد، خم شدن به عقب نشانه ها را افزايش داده يا محيطي مي کند.

· اگر پروتروژن قدامي باشد، خم شدن به عقب درد را تشديد نموده و خم شدن به جلو آن را افزايش داده يا محيطي مي کند.

· تست کردن پسيوفلکسيون کمري در وضعيت سوپاين و پسيواکستنشن در وضعيت پرون، علائم را شبيه به زماني که تست را در حالت ايستاده انجام مي دهيم توليد مي کند اما نتايج ممکن است برجسته نباشد زيرا نيروي جاذبه حذف شده است.

· درد بين 60 – 30 درجه SLR، براي اختلالات تحرک مننژ مثبت تلقي مي شود اما نشانه بيماري پروتروژن ديسک نمي باشد.

· محتويات پروتروژن هسته اي ممکن است با حرکت تحت تاثير قرار بگيرد زيرا مکانيسم هيدرواستاتيک هنوز سالم است. هسته ي خارج شده همراه با پارگي کامل آنولوس، مکانيسم هيدرواستاتيک را مختل مي کند و به وسيله ي حرکت تحت تاثير قرار نمي گيرد. در فاز حاد استفاده از مداخلات ضد التهابي توسط پزشک براي کاهش بافت ملتهب، ضروري به نظر مي رسد. بيماراني که دچار اکستروژن ديسک شده اند ممکن است به روش هاي کنسرواتيو پاسخ داده و منجر به حذف التهاب و جذب ماده ي خارج شده ي ديسک شود.

يافته هاي باليني آبجکتيو در فقرات گردني :

·         يافته ها شبيه فقرات کمري مي باشد به جز اين که در درماتوم و و ميوتوم هاي اختصاصي ريشه هاي عصبي گردن ظهور مي يابند.

·         در ابتدا ممکن است بيمار با نقص forward head posture مشاهده شود و ممکن است که سر را در خم کردن جانبي محافظتي يا وضعيت چرخيده به دور از سمت درگير نگه دارد.

·         فلکسيون گردني نشانه ها را محيطي کرده و ترکشن گردن ( اکستنشن محوري ) ممکن است نشانه ها را مرکزي کند.

·         ممکن است اختلال تحرک عصبي ايجاد شده باشد.

·         ترکشن ممکن است علايم را کم کند.

ارتباطات پاتومکانيکال ديسک بين مهره اي و مفاصل فاست :

مجموعه ي سه مفصلي :

ديسک و فاست هاي بين دو مهره ي مجاور يک مجموعه ي 3 مفصلي تشکيل مي دهند که از نظر بيومکانيکي با يکديگر مرتبط مي باشند. آسيب نامتقارن ديسک کينماتيک تمامي واحد را تحت تاثير قرار مي دهد و همچنين مفاصل بالاتر و پايين تر را تحت تاثير قرار مي دهد که منجر به حرکات نامتقارن در فاستها، استرس هاي غير طبيعي، حتي تخريب غضروف مي شود. اگر ديسک تخريب شود هم محتوي آب ديسک و هم ارتفاع آن کاهش مي يابد. تنه مهره ها به يکديگر نزديک مي شوند و سوراخ بين مهره اي و کانال نخاعي تنگ مي شوند.

تغييرات اوليه :

به طور اوليه شلي ديسک افزايش يافته و تحرک و حرکت انتقالي در سگمان هاي فقرات افزايش مي يابد. تقابل سطوح مفصلي فاست ها تغيير يافته و کپسول تحت استرين قرار مي گيرد که منجر به تحريک، تورم و اسپاسم عضلاني مي شود.

تغيير کنترل عضلاني :

تغيير عملکرد گيرنده هاي مفصلي در مفصل متورم تاثير منفي بر فراخواني عضلات دارد. هم چنين درد به عنوان يک فاکتور تغيير دهنده و کاهنده ي الگوهاي فراخواني عضلات ثبات دهنده فقرات عمل مي کند. افزايش نيروهاي برشي که به علت ضعف ثبات دهنده رخ مي دهند به خصوص در دامنه ي مياني ممکن است باعث هايپرموبيليتي يا بي ثباتي سگمنتال شود.

تغييرات استخوان پيش رونده :

با نقص مکانيک فقرات و تحريک مکرر، در مفاصل فاست و لبه هاي استخواني تنه مهره اي تغييرات پيش رونده استخواني مشاهده مي شود. ساختارهاي استئوفيتي تنه مهره اي فاست و spondylitic lipping و خار در تنه مهره ها ايجاد شده و منجر به هايپوموبيليتي مي شود. اين امر منجر به تنگي بيشتر در سوراخ بين مهره اي مرتبط و کانال نخاعي مي شود. در فقرات گردني، مفاصل آنکوورتبرال سفت، زبر و بد شکل مي شوند.

منبع:فیزیوتراپی تخصصی

عضلات خود را تقویت کنید

اهمیت حفظ و تقویت عضلات شکم و کف لگن در بارداری
بارداری نیز مثل بلوغ و یائسگی یکی از دوره های بحرانی زنان محسوب می شود،با اینکه این پدیده کاملا طبیعی و فیزیولوژیک است ،ولی تغیراتی در ساختار جسمی حتی ذهنی و روانی مادران باردار ایجاد میکند . اگر بدن خود را به این تغییرات منطبق نکنید عوارض آن برای کوتاه و بلند مدت ،باعث ناراحتی شما می شود .

 لذا لازم است که شما مادر باردار کمی با این تغییرات آشنا شوید و سپس یاد بگیرید چگونه بدن خود را با این تغییرات منطبق کنید تا عوارضی همچون بی اختیاری ادراری،اختلالات و عدم لذت جنسی، افتادگی رحم و مثانه و کمر درد در سال های بعد از زایمان به سراغتان نیاید همچنین با هماهنگ کردن بدن خود با تغییرات بارداری از عوارضی همچون درد لگن ،سیاتیک کاذب و افتادگی شکم ،بی اختاری ادرار و یبوست در دوران بارداری شایع هستند ،خلاص شده و از این دوران لذت بیشتری خواهید برد . دو اندام بسیار مهم که در بارداری دچار تغییرات زیادی می شوند ،عضلات شکم و کف لگن هستند .
لگن یک حلقه استخوانی که از 4 استخوان تشکیل شده است ،این استخوان توسط نوار های محکمی احاطه شده اند که این امر باعث می شود که لگن در حرکات نا خواسته و آسیب زا از حالت طبیعی خود خارج نشود. همچنین لگن کمک می کند که ماهیچه های داخلی آنکه محافظ دستگاه تناسبی و اداری و گوارشی است در وضعیت درستی قرار گیرد و وظایفشان را به درستی انجام دهند. و از طرف دیگر لگن است که احشای شکمی حفظ می کند و هنگام ایستادن و راه رفتن وزن را به پایین تنه منتقل می کند .
ولی هنگام بارداری به علت تغییرات هورمونی ،تحریک پذیری این نوار ها که لیگامان نامیده می شود افزایش می یابد (تا دامنه حرکت مفصل زیاد شود ) این امر باعث میشود تا جنین فضای کافی برای رشد داشته باشد . ولی نباید فراموش کرد که این افزایش دامنه حرکت باعث نا پایداری لگن و ستون مهره ها نیز می شود و در نتیجه عوارضی که در بالا ذکر شد سراغ مادر باردار می آید و گاهی عوارض آن بعد از زایمان نیز ادامه خواهد داشت .
دومین اندامی که در دوران بارداری دچار تغییر می شود عضلات شکم است.
دیواره شکم از 4 دسته عضلات شکمی در هر طرف تشکیل شده اند عضلات شکمی بیمه سلامت ارگان هستد و ضعف انان باعث کمر درد ، بی اختیاری ادراری ، و یبوست می شود . طی بارداری عضلات راست شکمی 10 سانتی متر از هم فاصله می گیرند تا رحم اجازه ورود به شکم شما را پیدا کند .ضعف و کشش بیش از حد این عضلات و عدم حمایت آنان (انجام ندادن ورزش های مربوط به شکم )طی بارداری و البته بعد زایمان باعت می شود که این عضلات به درستی به وظایف خود عمل نکنند . به همین دلیل است که مطالعات و پژوهش های پزشکی به حفظ و تقویت عضلات شکم و کف لگن حین بارداری و بعد از زایمان تاکید دارند.
مطالعات نشان می دهد که بارداری بیش از زایمان در اختلالات لگن نقش دارد و متاسفانه به دلیل تغییر در شیوه زندگی زنان در دنیای امروزی ،این عوارض روز به روز افزایش می یابند .

توصیه های لازم :
از هرگونه دراز و نشست و خم شدن ناگهانی به سمت جلو پرهیز کنید و از هر ورزشی که باعث فاصله بیشتر عضلات راست شکمی از هم گردد،پرهیز کنید . قبل از شروع یا ادامه ورزشی که پیش از بارداری انجام می دادید با پزشک خود مشورت کنید . تمرینات کششی و تقویتی باید توسط مربیان آمادگی برای زایمان به مادران آموزش داده شود .
● هیچوقت بار سنگین بلند نکنید و در صورت حمل بار ،سعی کنید تعادل در دو طرف بدن حفظ شود .
● از پوشیدن کفش پاشنه بلند اگر به صورت یکسره نباشد پرهیز کنید .
● از پوشیدن چکمه های بلند و جوراب شلواری در بارداری پرهیز کنید،زیرا این امر در ساختار لگن اختلال ایجاد می کند.
● بالا و پایین رفتن در بارداری منعی ندارد،فقط هنگام بالا رفتن توجه داشته باشید که حتما هر دو پا روی یک پله قرار گیرد سپس به پله بالاتر بروید.
● پیاده روی بهترین ورزش است ولی بعد از هر 20 دقیقه استراحت کنید و پاها را بالاتر از لگن قرار دهید.
● در صورت بروز سرفه،حتما آن را درمان کنید ،زیرا سرفه فشار داخلی شکمی را افزایش می دهد و این امر باعث بروز فشار به کف لگن می شود .
● تمرینات کف لگن که تحت عنوان کگل معروفند را به شرح زیر و به درستی بطور روزانه انجام دهید :
توجه خود را به کف لگن معطوف کنید ،بدون اینکه عضلات مجاور را منقبض کنید .
- 8 تا 10 بار عضلات کف لگن را به سمت بالا کشیده و برای 5 ثانیه آنها را به صورت منقبض نگه دارید.
● هنگام نشستن و بلند شدن با خارج کردن هوا از ریه ها (بازدم) ، فشار را از روی شکم بردارید .
- یکدفعه ناگهانی روی صندلی نشینید و بلند نشوید.
● یبوست خود را با تغذیه مناسب درمان کنید و هیچ وقت قبل از نیاز به اجابت مزاج زور نزنید ، تمریناتی که شامل کشش پهلو هستند در پیشگیری از یبوست موثرند.
جسم شما مقدس روح شما و کودکتان است ،پس به جسم خود احترام بگذارید و بدنتان را از تعادل خارج نکنید.

زمانی که تهوع صبحگاهی برای تمامی روز ادامه دارد و نمی توان چیزی را در شکم نگه داشت ،چه باید کرد ؟
بر خلاف نام معمولش ، تهوع و حال به هم خوردگی دوران بارداری یا NVP (nausea and vomiting during pregnancy )ممکن است ،در هر زمانی در طی شبانه روز اتفاق افتد.این حالت زمانی که اندازه هورمون ها در بالاترین مقدار خود قرار دارند ، یعنی در حدود 8 تا 10 هفتگی ، بدترین وضعیت را ایجاد می کند . البته این نشانه ها اغلب در 14 تا 16 هفتگی ناپدید می شود .

پیشنهاد عمومی برای تخفیف و تسکین حال بهم خوردگی ،خوردن مقدار کم در دفعات بیشتر است . بهتر است روز خود را با خوردن خوراکی خشک مثل کراکر آغاز کرده و برای نوشیدن مایعات حداقل سی دقیقه صبر کنید . برای مداوای طبیعی این مشکل می توانید یک تکه لیمو را به همراه داشته باشید و زمانی که احساس حالت تهوع می کنید آنرا استشمام کنید ،همچنین مصرف روزانه 50 میلی گرم ویتامین B6 نیز موثر است . بعضی از بانوان خوردن چای زنجبیل یا اضافه کردن زنجبیل تازه به غذایشان نتیجه خوبی میگیرند.

حدود یک درصد از بانوان باردار از وضعیتی بنام hyperemesis gravidarum رنج می برند،این نوع شدید از تهوع صبحگاهی ممکن است نیاز به بستری شدن در بیمارستان ، تزریق سرم و استفاده از دارو داشته باشد . این نوع بارداری ممکن است حدود 5 درصد از وزن خود را در اثر کم آبی بدن از دست بدهند و ادرار آنها بسیار تیره و دفعات و مقدار آن کم باشد .

منبع:خاتون

دردهای مزمن ناحیه لگن

یکی از وجوه آزاردهنده درد مزمن لگنی، تاثیر و فشار مشخصی است که بر زندگی روزانه خانم ها می گذارد. دکتر مهشید چایچی ممکن است شما نیز این درد آزاردهنده را تجربه کرده باشیداگر از شما بپرسند محل دردتان کجاست، معمولا به ...

یکی از وجوه آزاردهنده درد مزمن لگنی، تاثیر و فشار مشخصی است که بر زندگی روزانه خانم ها می گذارد. دکتر مهشید چایچی ممکن است شما نیز این درد آزاردهنده را تجربه کرده باشید

اگر از شما بپرسند محل دردتان کجاست، معمولا به جای اشاره به یک نقطه خاص، دور یک منطقه، دایره ای بزرگ می کشید

گاهی این درد را دردی شدید و مداوم در قسمت تحتانی شکم و لگن توصیف می کنید و گاهی نیز می گویید که درد مبهمی است و دقیقا نمی توانید محل آن را نشان دهید

بعضی مواقع هم از درد تیز و فشارنده ای در این ناحیه شکایت می کنید

این درد گاهی می تواند به صورت یک فشار یا سنگینی در عمق لگن هم حس شود

حتی بعضی اوقات به صورت متناوب می آید و می رود. تمام انواع دردهای ذکر شده می تواند از علایم درد مزمن لگن باشد، البته به شرطی که محل درد در منطقه تحتانی شکم و بین دو استخوان لگن باشد و در ضمن ۶ ماه یا بیشتر طول کشیده باشد

علاوه بر این، ممکن است درد شما در هنگام ادرار و مدفوع کردن، نزدیکی با همسر یا حتی در مواقعی که می نشینید یا مدت طولانی می ایستید ایجاد شود

ممکن است درد خفیف باشد اما گاهی هم به حدی آزاردهنده می شود که شما را از کارکردن می اندازد و نمی گذارد ورزش کنید و یا حتی بخوابید

این درد می تواند موجب افسردگی شما هم بشود و مثلا شما را دچار بی خوابی، تغییر اشتها، احساس خلاء و ناراحتی کند و باعث افت فعالیت روزانه شما شود. معمای گیج کننده تشخیص علت ناراحتی شما ساده نیست

در ۶۱ درصد زنانی که درد مزمن لگن را تجربه می کنند، پزشک نمی تواند هیچ علت مشخصی پیدا کند، اما این مسئله به معنی عدم وجود علت و راهی برای درمان درد مزمن لگن نیست

درد مزمن لگن شاید یکی از گیج کننده ترین معماهای پزشکی باشد اما با کسب اطلاعاتی در مورد آن می توانید ناراحتی خود را تسکین دهید

برخی از علل مهم درد لگنی این موارد هستند: اندومتریوز: اندومتریوز وضعیتی است که بافت پوشاننده رحم (اندومتر) در محلی خارج از رحم رشد می کند

این بافت اضافه، هر ماه به علت بالا و پایین رفتن سطح هورمون ها، خونریزی می کند

چون این واقعه در خارج از رحم شما اتفاق می افتد، خون و بافت تخریب شده نمی تواند از بدن شما و از طریق واژن خارج شود و در شکم محبوس می شود

این جمع شدن می تواند منجر به کیست های دردناک و چسبندگی شکمی شود و درد طولانی مدت ایجاد کند. کشش و اسپاسم عضلات کف لگن هم می تواند دردهای راجعه لگنی را ایجاد کند. گاهی اوقات یک عفونت طولانی مدت (معمولا مقاربتی) رخ می دهد و موجب چسبندگی لوله های رحمی به تخمدان ها می شود که نتیجه آن ایجاد دردهای مزمن لگنی است. رشد توده های غیرسرطانی رحم مانند پولیپ و فیبروئید هم ممکن است ایجاد فشار و یا احساس سنگینی در ناحیه تحتانی شکم کند. زمانی که باید به پزشک مراجعه کنید اگر درد لگن شما با علایمی دیگر همراه است، مثلا دچار ادرار یا مدفوع خونی و یا درد هنگام نزدیکی هستید، فورا به پزشک مراجعه کنید

درضمن اگر درد شما باعث اختلال در زندگی روزانه شما شده است یا اگر علایمتان رو به تشدید است، حتما با پزشک خود ملاقات کنید

پزشک برای تشخیص مشکل شما باید یکی یکی، علت ها را رد کند تا به تشخیص نهایی برسد چرا که علل متعددی می تواند مسئول درد مزمن لگن باشد. ابتدا پزشک از شما می خواهد که جزئیات و نوع درد را شرح دهید و طول مدت درد و شدت آن را بیان کنید

علاوه بر این سابقه بیماری های قبلی شما و خانواده تان و جراحی هایی که پیش از این انجام داده اید، برای تشخیص مهم تلقی می شوند. پزشک برای تشخیص علت دردتان از معاینه لگن شروع خواهد کرد

بعد از معاینه لگن نوبت به آزمایش های ادرار، مدفوع و خون است

طی این بررسی ها علل غیرزنانگی درد لگنی مانند التهاب مثانه و سندروم روده تحریک پذیر قابل تشخیص هستند

کشت از نمونه های دهانه رحم یا واژن نیز از اقداماتی است که برای بررسی عفونت های مقاربتی انجام گیرد

روش های تصویربرداری مانند سونوگرافی هم می توانند در تشخیص ساختارهای غیرطبیعی و یا رشد غیرطبیعی در لگن کمک کنند. اگر با انجام آزمایش ها و حتی جراحی تشخیصی هیچ علتی به دست نیامد، خیال نکنید که درد شما بدون علت است بلکه هنوز آزمایش های کافی برای یافتن همه علل درد مزمن لگن وجود ندارد! اما حتی بدون تشخیص علت نیز راه هایی برای تسکین دردتان وجود دارد

پزشک شما احتمالا از روش های مختلفی برای درمان استفاده خواهد کرد: بعضی از علل درد لگن، دوره ای هستند، یعنی به دوره ماهانه و هورمون هایی که بدن شما تولید می کند وابسته اند

مهار تخمک گذاری با استفاده از قرص های جلوگیری از حاملگی یا داروهای دیگر هورمونی می تواند درد دوره ای لگن را کنترل کند. اگر منبع درد شما عفونت باشد، تجویز آنتی بیوتیک ها لازم خواهد بود. بعضی داروهای ضدافسردگی علاوه بر اثر ضد افسردگی خود می توانند درد مزمن لگن را کنترل کنند. تقویت عضلات کف لگن با فیزیوتراپی می تواند در کنترل درد شما نیز مفید باشد. ممکن است درد شما ریشه در مشکلات عمیق روانی- اجتماعی داشته باشد؟ مثلا اختلال شخصیت، سوءاستفاده جنسی، ازدواج مشکل دار، بحران های خانوادگی و ارتباطی می توانند علت درد باشند

با مشاوره و کسب مهارت های روانی می توانید برای کنترل درد و مشکلات زمینه ای آن، راهی پیدا کنید. جراحی برای اصلاح بیماری زمینه ای به کار می رود

به عنوان مثال چسبندگی های لگنی، فیبروئید رحم و اندومتریوز می توانند با جراحی درمان شوند، در نهایت ممکن است پزشکتان هیسترکتومی (خارج کردن رحم و تخمدان ها) را پیشنهاد کند از خود مراقبت کنید یکی از وجوه آزاردهنده درد مزمن لگنی، تاثیر و فشار مشخصی است که بر زندگی روزانه خانم ها می گذارد

ممکن است شما در حال خوابیدن ، نرمش کردن یا انجام کارهای بدنی روزمره مشکل داشته باشید و به دلیل درد از اجتماع نیز دوری کنید

شما می توانید از روش های <درمان در منزل> برای تسکین درد و مر اقبت از خود استفاده کنید. )۱ ابتدا مسکنی چون آسپرین، استامینوفن یا ایبوپروفن را امتحان کنید

ممکن است همین روش برای بهبود درد شما کافی باشد. )۲ موضع گرم را گرم کنید

برای این کار می توانید از حمام آب گرم یا کیسه آب گرم استفاده کنید

گرما موجب تسریع جریان خون می شود و ممکن است در تسکین درد لگن موثر باشد. )۳ دراز بکشید و پاهای خود را با گذاشتن یک بالش زیر زانو بالا ببرید

وقتی به پهلو دراز می کشید حتما زانوهای خود را تا نزدیک سینه جمع کنید تا فشار وارد به کمرتان را کاهش دهید. )۴ نرمش روزانه با به جریان انداختن خون و افزایش اندورفین ها (مواد تسکین دهنده درد که به طور طبیعی در بدن ساخته می شود) در کاهش درد به شما کمک می کند. درد مزمن لگن به تدریج پیشرفت کرده و زمان زیادی طول می کشد تا درمان شود، ممکن است این مسئله موجب ایجاد احساسات منفی مثل عصبانیت در شما شود و بر اعتماد به نفس و روابط شما با دیگران تاثیر بگذارد

راجع به احساسات خود با خانواده و اطرافیانی که حامی شما هستند صحبت کنید و در ضمن با تمرینات روحی و کسب حمایت های روانی و مشاوره، روحیه خود را در مقابله با مشکلات تقویت کنید

چگونه دردهاي مزمن را بدون دارو درمان كنيم؟

هر فردي به شيوه‌اي متفاوت و البته منحصر به فرد نسبت به درد واكنش نشان مي‌دهد و هر آسيب يا ضربه عاطفي در اشخاص مختلف، به ميزان و شيوه‌اي متفاوت موجب اختلال در جريان خون و سيگنال‌دهي‌هاي عصبي مي‌شود.
 
با توجه به اين واقعيت كه احساس شدت درد در هر انساني كاملا منحصر به فرد است و بسياري از عوامل رواني، فيزيولوژيكي و ژنتيكي بستگي دارد، پيدا كردن راه حل مناسب و موثر براي تسكين درد در بيماران مختلف، كار نسبتا دشواري است.
 
به گزارش مجله تخصصي آرپ، در آمريكا سالانه حدود 100 ميليون تن به دردهاي مزمن مبتلا مي‌شوند و درمان اين دردها هر سال حدود 635 ميليارد دلار هزينه را به نظام بهداشتي و درماني اين كشور تحميل مي‌كند.
 
پزشكان امروزه معتقدند كه «درد مزمن» تنها نشانه يك بيماري ديگر نيست بلكه به نوبه خود يك بيماري يا اختلال مجزا است و بايد مانند ساير بيماري‌ها تحت درمان قرار بگيرد. در برخي موارد درد مزمن حاصل يك التهاب است. اما در بسياري موارد ديگر مي‌تواند عامل پيچيده تري داشته باشد. عاملي كه در واقع به چگونگي پردازش سيگنال‌هاي درد در مغز بستگي دارد.
 
وقتي فرد به مدت طولاني در معرض درد جسمي قرار مي‌گيرد، رشته‌هاي عصبي در واقع ممكن است اين درد را به نوعي حافظه نورولوژيك مرتبط كنند. بنابراين حتي زماني كه عامل اوليه درد، برطرف شود، فرد هنوز احساس درد و آسيب ديدگي مي‌كند. از سوي ديگر، درد حتي ممكن است عامل ژنتيكي داشته باشد.
 
متخصصان دانشگاه كمبريج در انگليس اخيرا ژني موسوم به HCN2‌ را شناسايي كرده‌اند كه نقش تنظيم كنندگي دردهاي مزمن را برعهده دارد و مي‌تواند هدف درماني ديگري براي كنترل درد باشد. امروزه متداول‌ترين شيوه درمان دردهاي مزمن شامل استفاده از داروهاي مسكن، غيرنسخه‌اي مانند ايبوبروفن و آسپرين است كه نواحي ملتهب را مورد حمله قرار مي‌دهند و يا مصرف داروي نسخه‌اي ناركوتيكس مانند كدئين و مورفين است كه سيگنال‌هاي درد را متوقف مي‌سازند.

 اما اخيرا گروهي از كارشناسان بهداشتي موسسه بريوويل در آمريكا دريافتند 75 درصد از كلينيك‌هاي پزشكي تنها مواقعي در درمان دردهاي مزمن موفق مي‌شوند كه آن را با تكنيك‌هاي درماني مكمل و سنتي كنترل درد، تركيب كنند. اين تكنيك‌ها نظير طب سوزني يا ماساژ درماني در صورتي كه در مراكز تخصصي معتبر و استاندارد صورت گيرند در تسكين دردهاي مزمن تاثير چشمگيري خواهند داشت.
 
از سوي ديگر، گروهي از متخصصان مركز پزشكي دانشگاه استانفورد نيز در چندين مطالعه مختلف نشان داده‌اند كه تكنيك هيپنوتيزم پزشكي در كاهش و يا حتي ريشه كني دردهاي مزمن بسيار موفق است.
 
پزشكان دانشگاه جان هاپكينز نيز تاكيد دارند كه حتي فكر نكردن يا كمتر فكر كردن درباره درد به تسكين آن كمك مي‌كند.

منبع:مرارو

درمان سیاتیک، راحت و آسان

جراحی و درمان های فیزیکی، روش هایی موثر در درمان سیاتیک

جراحی نخاعی که سبب درمان مشکلات دیسک کمر می شود، بسیار موثرتر از ورزش های ویژه و داروهای ضد التهابی است. سیاتیک دردی است که از قسمت مفصل، ران و کفل شروع می شود و تا پایین پاها ادامه می یابد، همچنین این وضعیت اغلب با درد در پایین کمر همراه است. طی تحقیقاتی که پژوهشگران به مدت دو سال انجام دادند دریافتند که این جراحی تاثیربسزایی در درمان افراد مبتلا به سیاتیک دارد.

 

 

درد سیاتیک بیشتر وقت ها به خوبی به درمان های سرپایی جواب می دهد. در واقع شما می توانید زندگی روزمره تان را ادامه دهید و فقط بایستی از انجام فعالیت هایی که ممکن است درد شما را بدتر کنند، پرهیز کنید. اگر چه استراحت به مدت یک تا چند روز سبب بهبودی نسبی بیماری می شود، ولی توجه داشته باشید که استراحت در بستر به مدت طولانی و عدم فعالیت علائم شما را بدتر خواهند کرد. قبل از اینکه به یکسری توصیه ها برای بهبود درد شما اشاره کنیم، تاکید می کنیم که چنانچه درد شما با گذشت زمان بهتر نشد، حتما به پزشک مراجعه کنید زیرا درصورت عدم درمان، ممکن است دچار عوارضی مثل آسیب دائمی عصب، از دست رفتن حس و حرکت در اندام مبتلا و یا حتی از بین رفتن عملکرد روده و یا مثانه شوید.

 

اقدامات معمول جهت درمان بیماری سیاتیک در منزل عبارتند از:

 

ـ استفاده از کیسه یخ : مقداری یخ در یک حوله تمیز قرار دهید و آن را به مدت حداقل ۱۵ تا ۲۰ دقیقه بر روی ناحیه دردناک قرار دهید. این عمل را روزی ۴ مرتبه تکرار کنید. کیسه یخ باعث کاهش التهاب در محل می شود.

ـ استفاده ازکیسه آب گرم: پس از ۴۸ ساعت از شروع درد، بهتر است در نواحی آسیب دیده، از گرما استفاده کنید. چنانچه درد شما ادامه داشت، سعی کنید به طور تناوب کیسه های گرم و سرد را بر روی ناحیه مبتلا قرار دهید.

 

ـ انجام حرکات کششی: ورزش های کششی غیرفعال به شما کمک می کنند تا زودتر خوب شوید . از انجام حرکات پرتابی و یا پیچشی جدا پرهیز کنید.

ـ داروهای ضددرد: آسپرین، استامینوفن و بروفن معمول ترین داروهای ضددردی هستند که مورد استفاده قرار می گیرند، ولی استفاده بیش از مقادیر توصیه شده، نه تنها نفعی برای شما ندارد، بلکه بسیار زیان آور است، زیرا این داروها در صورت استفاده بیش از حد دارای عوارض جانبی نظیر تهوع، خونریزی از معده و یا زخم های دستگاه گوارشی هستند. برای جلوگیری از چنین حالتی، استفاده از پمادهای پیروکسیکام و دیکلوفناک هم مناسب است.

 

علاوه بر این داروها در برخی از موارد ممکن است پزشک با توجه به علائم بیماری از داروهای دیگری نظیر شل کننده های عضلانی، داروهای ضدافسردگی و... استفاده کند، ولی استفاده از این گونه داروها فقط با دستور پزشک امکان پذیر است.

ـ فیزیوتراپی: اگر دیسک شما از جای خود بیرون زده است، فیزیوتراپی نقشی اساسی در بهبودی شما دارد.

 

هدف از انجام ورزش هایی که به طور معمول در فیزیوتراپی انجام می شوند، کمک به قرار گرفتن بدن و اندام شما در وضعیت صحیح، تقویت عضلاتی که از کمر شما حمایت می کنند و نیز کمک به تقویت انعطاف پذیری بدن شما است.

ـ انجام ورزش های معمولی: ورزش موجب آزاد کردن اندورفین ها (مورفین درونی بدن) می شود. اندورفین ها واسطه های شیمیایی هستند که از رسیدن پیام های درد به مغز جلوگیری می کنند. ورزش با تحریک آزاد شدن اندروفین ها در مقابله با ناراحتی های مزمن کمک بسیاری می کند.

 

در مورد درد سیاتیک، ترکیب ورزش های هوارسان با ورزش هایی که انعطاف پذیری شما را بهبود می بخشند، می تواند در جلوگیری از تغییرات وابسته به سن در کمر شما موِثر باشد.

چنانچه مجموعه درمان های فوق در طی چندین ماه نتوانند درد شما را کاهش دهند، ممکن است انجام درمان های دیگرنظیر تزریق کورتن به پرده های نخاعی و یا انجام عمل جراحی ضرورت پیدا کند.

 

 

 

پیشگیری

اگرچه تنها در ۵ درصد موارد علت کمردرد، سیاتیک است، اما اگر دچار آن شوید، واقعا آزارتان می دهد. انجام اعمال زیر می تواند نقش کلیدی در مراقبت از کمر شما داشته باشد:

 

ـ ورزش کردن به طور منظم: مهم ترین کاری که بر سلامت کمرتان و البته سلامت کلی بدنتان می توانید انجام دهید، ورزش کردن است. در طی ورزش، بهتر است تمرکز شما بیشتر بر روی عضلات شکم و کمرتان باشد، زیرا این عضلات جهت راست ایستادن و قرار گرفتن شما در وضعیت مناسب بدنی ضروری هستند.

 

انجام ورزش هایی نظیر یوگا، استفاده از دوچرخه های ثابت و تردمیل به قوی نگاهداشتن این عضلات کمک می کنند. البته می توانید دوچرخه سواری را در خارج از منزل هم انجام دهید ولی ابتدا باید مطمئن شوید که صندلی و دستگیره های دوچرخه در وضعیت مناسبی برای بدن شما تنظیم شده اند.

 

 

ـ درست بنشینید: یک صندلی خوب باید بتواند به خوبی از قوس کمری شما حمایت کند. اگر چنین نیست، برای حفظ این قوس در هنگام نشستن، بهتر است از یک بالش نرم در پشت کمرتان استفاده کنید. سعی کنید در فواصل بین فعالیت های نشستنتان حتما به طور تناوب استراحت کنید، حتی اگر استراحت کردن شما فقط به صورت راه رفتن در اداره باشد. در حین رانندگی هم سعی کنید صندلی شما وضعیت مناسبی داشته باشد و وضعیت آن را طوری تنظیم کنید که لازم نباشد جهت دسترسی به پدال گاز، پای خود را به سمت آن پرتاب کنید!

 

ـ وضعیت بدنی مناسبی داشته باشید: آگاهی از اینکه چگونه باید درست بایستید و درست بخوابید و نیز آشنایی با صحیح بلند کردن اجسام سنگین، تاثیر بسیاری جهت حفظ و نگهداری کمر شما دارد.

 

 

اگر قرار است برای مدت زمان طولانی بایستید، سعی کنید به طور تناوب بر روی یک پایتان تکیه کنید و به پای دیگر استراحت دهید و یا اگر قرار است در حالت ایستاده چیزی را بخوانید، به جای آنکه جهت خواندن آن، به سمت جلو خم شوید، کتاب را بلند کرده و جلوی چشمانتان بیاورید.

 

جهت حفظ بهترین حالت هنگام خوابیدن بهتر است روی یک تشک سفت بخوابید و از بالش جهت حمایت کمرتان استفاده کنید، ولی از بالش هایی که موجب می شوند گردن شما بیش از حد بالا رفته و زاویه تندی ایجاد کند، به هیچ وجه استفاده نکنید.

 

 

ـ بلند کردن یک جسم سنگین: ابتدا تصمیم بگیرید که آن را کجا می خواهید قرار دهید و چگونه قصد دارید آن را به آن نقطه برسانید. جهت بلند کردن یک جسم سنگین، کمرتان را خم نکنید بلکه زانوهای تان را خم کنید و آن جسم را بلند کنید. جسم سنگین را نزدیک به بدنتان حمل کنید و هیچ گاه بر روی کمرتان نچرخید، بلکه سعی کنید با محور کردن پاهایتان، بر روی پاهایتان بچرخید. هنگامی که خسته هستید از حرکت دادن اجسام سنگین جدا خودداری کنید زیرا خستگی موجب می شود با سختی و رنج بیشتری حرکت کنید. هرگز سعی نکنید جسمی را که احساس می کنید سنگین تر از توانایی شماست، بلند کنید

 

  

درد سیاتیک بیشتر وقت ها به خوبی به درمان های سرپایی جواب می دهد. در واقع شما می توانید زندگی روزمره تان را ادامه دهید و فقط بایستی از انجام فعالیت هایی که ممکن است درد شما را بدتر کنند، پرهیز کنید. اگر چه استراحت به مدت یک تا چند روز سبب بهبودی نسبی بیماری می شود، ولی توجه داشته باشید که استراحت در بستر به مدت طولانی و عدم فعالیت علائم شما را بدتر خواهند کرد. قبل از اینکه به یکسری توصیه ها برای بهبود درد شما اشاره کنیم، تاکید می کنیم که چنانچه درد شما با گذشت زمان بهتر نشد، حتما به پزشک مراجعه کنید زیرا درصورت عدم درمان، ممکن است دچار عوارضی مثل آسیب دائمی عصب، از دست رفتن حس و حرکت در اندام مبتلا و یا حتی از بین رفتن عملکرد روده و یا مثانه شوید.

اقدامات معمول جهت درمان بیماری سیاتیک در منزل عبارتند از:

  ۱ ) استفاده از کیسه یخ : مقداری یخ در یک حوله تمیز قرار دهید و آن را به مدت حداقل ۱۵ تا ۲۰ دقیقه بر روی ناحیه دردناک قرار دهید. این عمل را روزی ۴ مرتبه تکرار کنید. کیسه یخ باعث کاهش التهاب در محل می شود.

۲ )استفاده ازکیسه آب گرم: پس از ۴۸ ساعت از شروع درد، بهتر است در نواحی آسیب دیده، از گرما استفاده کنید. چنانچه درد شما ادامه داشت، سعی کنید به طور تناوب کیسه های گرم و سرد را بر روی ناحیه مبتلا قرار دهید.

 

۳) انجام حرکات کششی: ورزش های کششی غیرفعال به شما کمک می کنند تا زودتر خوب شوید . از انجام حرکات پرتابی و یا پیچشی جدا پرهیز کنید.

۴) داروهای ضددرد: آسپرین، استامینوفن و بروفن معمول ترین داروهای ضددردی هستند که مورد استفاده قرار می گیرند، ولی استفاده بیش از مقادیر توصیه شده، نه تنها نفعی برای شما ندارد، بلکه بسیار زیان آور است، زیرا این داروها در صورت استفاده بیش از حد دارای عوارض جانبی نظیر تهوع، خونریزی از معده و یا زخم های دستگاه گوارشی هستند. برای جلوگیری از چنین حالتی، استفاده از پمادهای پیروکسیکام و دیکلوفناک هم مناسب است.

 

علاوه بر این داروها در برخی از موارد ممکن است پزشک با توجه به علائم بیماری از داروهای دیگری نظیر شل کننده های عضلانی، داروهای ضدافسردگی و... استفاده کند، ولی استفاده از این گونه داروها فقط با دستور پزشک امکان پذیر است.

۵) فیزیوتراپی: اگر دیسک شما از جای خود بیرون زده است، فیزیوتراپی نقشی اساسی در بهبودی شما دارد.

 

هدف از انجام ورزش هایی که به طور معمول در فیزیوتراپی انجام می شوند، کمک به قرار گرفتن بدن و اندام شما در وضعیت صحیح، تقویت عضلاتی که از کمر شما حمایت می کنند و نیز کمک به تقویت انعطاف پذیری بدن شما است.

۶) انجام ورزش های معمولی: ورزش موجب آزاد کردن اندورفین ها (مورفین درونی بدن) می شود. اندورفین ها واسطه های شیمیایی هستند که از رسیدن پیام های درد به مغز جلوگیری می کنند. ورزش با تحریک آزاد شدن اندروفین ها در مقابله با ناراحتی های مزمن کمک بسیاری می کند.

 

در مورد درد سیاتیک، ترکیب ورزش های هوارسان با ورزش هایی که انعطاف پذیری شما را بهبود می بخشند، می تواند در جلوگیری از تغییرات وابسته به سن در کمر شما موِثر باشد.

چنانچه مجموعه درمان های فوق در طی چندین ماه نتوانند درد شما را کاهش دهند، ممکن است انجام درمان های دیگرنظیر تزریق کورتن به پرده های نخاعی و یا انجام عمل جراحی ضرورت پیدا کند.

 

منبع:دانستنی خای علوم پزشکی

تزریق داخل سوراخ کانال نخاعی

فیزیوتراپی کمردرد

 _فیزیوتراپی غیر فعال:شامل برق گذاشتن در جلسات مختلف_استفاده از دستگاه TENS  در منزل گذاشتن کیسه ی آب گرم یا سرد می باشد 2_فیزیوتراپی فعال: همان ورزش های کششی و قدرتی عضلات کمر و لگن و پاها و شکم میباشد ورزش های آیروبیک شامل پیاده روی, شنا, دوچرخه سواری نیز شامل این نوع فیزیوتراپی  میباشد. ورزش های قدرتی عضلات بایستی به مدت حداقل 20_15 دقیقه در هر روز انجام شود.ورزش های آیروبیک نیز به مدت  40_30 دقیقه سه بار در هفته لازم است.

 

تزریقات تشخیص درمانی

 

تزریقات استخوان دنبالچه جهت تسکین دردهای سیاتیک و کمردردها به کار میرود داروهای ضدالتهاب و نیز استرویید ها جهت کاهش التهاب ناشی از تنگی کانال نخاعی، سیاتیک و بیرون زدگی دیسک استفاده میشود. همچنین از داروهای  بی حسی قبل از تزریقات استفاده شده تا درد موقع تزریق به حداقل برسد.پس از ورود سوزن به محل, ماده رنگی تزریق میشود.تزریق ماده رنگی جهت مشاهده محل دردناک و اطمینان از محل دقیق سوزن قبل از تزریق دارو است.اغلب بیماران پس از یک یا دوتزریق کاهش درد قابل توجهی را بیان می نماید.حداکثر 3 تزریق در این محل انجام میشود.البته در صورتیکه تزریق اول در 10 روز اول بهبودی قابل توجهی را ندهد بایستی این روش را کنار گذاشته و روش های دیگری مثل تزریق داخل دریچه کانال نخاعی را در نظر گرفت.

 

تزریق داخل سوراخ کانال نخاعی

 

بهترین روش کاهش درد بیماران مبتلا به درد های سیاتیک و درد ناشی از بیرون زدگی دیسک کمر یا گردن میباشد.در این روش با کمک دستگاه فلوروسکوپی (مشاهده تلویزیونی) و تزریق ماده رنگی محل ورود به دریچه کانال نخاعی را کشف نموده و پس از اطمینان از محل دقیق سوزن, تزریق دارو در اطراف ریشه ی عصب مبتلا, صورت میگیرد.دریچه های مربوطه در حقیقت شکافهایی در بین مهره های ستون فقرات می باشند که ریشه های اعصاب از وسط آن خارج شده و به طرف اندام ها عصب دهی مینمایند.این تزریق هم جنبه تشخیص و هم درمانی دارد.وحتی در مواردیکه احتیاج به عمل جراحی می باشد جهت کشف محل دقیق انجام عمل جراحی مناسب است.در این روش از تزریق داروهای ضدالتهاب و استروئیدی جهت کاهش التهاب ریشه ی عصبی که در اثر بیرون زدگی دیسک ایجاد شده است ایستفاده می شود یک تا سه تزریق جهت از بین رفتن التهاب ریشه ی عصبی در 80% موارد موفقیت آمیز بوده و بیماران از درد رهایی می یابد.

 

در حین تزریقات و پس از آن ورزشهای لازم تجویز میگردد.در 20% بقیه بیماران که به این تزریقات پاسخ مناسب را نداده اند از روش کوچک کردن دیسک بوسیله امواج رادیو فرکوئنسی استفاده می شود که این روش نیز بدون عمل جراحی انجام شده و موجب برداشته شدن فشار دیسک از روی عصب میگردد.

 

تزریق داخل مفاصل Facet:

 از آنجاییکه بین 40_20% دردهای کمر وگردن بدلیل آرتروز مفاصل Facet  می باشد تزریق بداخل این مفاصل هم جنبه تشخیص و هم درمانی دارد,به صورتیکه اگر درد بیمار پس از تزریق در این مفصل از بین برود نشان  میدهد که منشأ درد مفصل مربوطه بوده و ناشی از بیرون زدگی دیسک نمی باشد مفاصل Facet  مفاصل کوچکی بین مهره های ستون فقرات هستند که در پشت دیسک قرار گرفته و سبب پایداری ستون فقرات و تحمل وزن میگردند.بایستی خاطر نشان کرد که تنها راه تشخیص این نوع آرتروز تزریقات داخل این مفاصل می باشد و هنوز روش تشخیص مناسبی مانند MRI با سیتی اسکن جهت کشف آرتروز  این مفاصل  کشف نگردیده است پس از تشخیص آرتروز مفاصل Facet مرحله بعدی سوزاندن عصب کوچک حسی مربوط به این مفصل می باشد که توسط امواج فرکوئنسی این مهم انجام می گردد.

 

منبع:بیماریان ناعلاج

خواص روغن کنجد -دردهای سیاتیکی

روغن کنجد

تولید کننده روغن کنجد بکر

برای کسانی که به دنبال روغن خالص بکر و مفید می گردند.
در ظروف 0.5 ؛ 1.0 ؛ 1.5 ؛ 4 و 20 لیتری
همراه با عطر ملایم کنجد



برخی خواص روغن کنجد بکر را در ذیل می خوانید.

ترکیبات شیمیایی روغن بکر کنجد :
روغن کنجد دارای پروتئین ، ویتامین های , D , E , F1 امگا 6 ؛ 9 و لسیتین می باشد . روغن کنجد دارای بیش از 80% اسیدهای چرب اشباع نشده مانند لینولئیک اسید و ‌اولئیک اسید می باشد .
در نتیجه یکی از روغن های مفید برای بدن است که نه تنها کلسترول خون را افزایش نمی دهد، بلکه آن را کاهش نیز می دهد .
یکی از آنتی اکسیدان های موجود در روغن کنجد ویتامین E است که وظیفه ی آن جلوگیری از اکسید شدن کلسترول و یا رسوب آن در عروق خونی و در نتیجه محافظت از قلب است. علاوه بر این، در حفظ گلبول های قرمز و ترمیم و تجدید بافت ها نقش دارد و در بهبود زخم ها، دردهای ماهیچه ای و بیماریهای مفصلی موثر است.
فیتواسترول های، ترکیباتی هستند که در گیاهان یافت می شوند و ساختمان شیمیایی مشابهی با کلسترول دارند. با دریافت میزان مناسبی از فیتواسترول ها، میزان کلسترول خون کاهش می یابد، پاسخ ایمنی تقویت می شود و خطر بروز سرطان های خاص کاهش می یابد.
در گزارش هایی که در مورد میزان فیتواسترول گیاهان ارائه شده است، معلوم می شود که کنجد، از غنی ترین مواد غذایی از نظر فیتواسترول هاست.
همچنین روغن کنجد منبع بسیار خوبی از مس، کلسیم، منیزیم و روی است.
این روغن دارای اسیدهای چرب ضروری است که در ساختمان پوست به عنوان یک جز اصلی محسوب می شوند و در صورتی که کمبودی از این مواد مغذی ایجاد نشود پوست کاملا یکنواخت و نرم و لطیف به نظر می رسد و جالب است بدانید که وجود همین چربیهاست که اگر با یک منبع پروتئینی دریافت شود (کنجد به همراه چربی پروتئین قابل توجهی دارد) به ترمیم موهای آسیب دیده پرداخته و از خشکی بیش از حد این عضو نیز جلوگیری میکند و موجب راحتی افرادی می شود که سالهاست از خشکی مو رنج برده و همواره از شانه زدن و رنگ کردن موهای خشکشان می هراسند.
خواص روغن بکر کنجد در یک نگاه :
• کاهش دهنده سطح کلسترول بد خون و افزایش جذب کلسترول خوب.
• کاهش فشار خون در افراد مبتلا به فشار خون بالا(به دلیل وجود منیزیم).
• جلوگیری از تصلب شرایین و بسته شدن عروق.
• جلوگیری از بروز سکته قلبی.
• پیشگیری از سرطان سینه و پروستات.
• حفاظت از سلول های روده در مقابل مواد شیمیایی سرطان زا (به دلیل وجودکلسیم).
• پیشگیری از پوکی استخوان (به دلیل وجود روی و کلسیم).

• پیشگیری از اسپاسم نوعی عروق خونی که در پیدایش حملات میگرن نقش دارند (به دلیل وجود منیزیم).

• ایجاد خواب طبیعی در زنانی که از عوارض یائسگی رنج می برند (به دلیل وجود منیزیم).

• کاهش اسپاسم راه های هوایی در بیماری آسم (به دلیل وجود منیزیم).

• شفافیت و لطافت پوست و محکم ترشدن ناخن ها.
• کاهش دردهای آرتریت روماتوئید(به دلیل وجود مس).
• تقویت نیروی جنسی.
• رفع سوزش ادرار.
• رفع تنگی نفس و سرفه خشک و زخم ریه.
مقایسه روغن بکر کنجد با سایر رو غن ها :
شهرت روغن بکر کنجد به دلیل مقاومت در برابر اکسید شدن آن است، این خاصیت آنتی اکسیدانی، ماندگاری این روغن را در برابر حرارت، در مقایسه با روغن های دیگر بسیار افزایش داده است.همچنین نقطه دود این روغن حدود 285 درجه سانتیگراد می باشد. تمام خواصی که برای روغن کنجد ذکر کردیم در روغن بکر کنجد(تصفیه نشده) وجود دارد. زیرا روغن کنجد تصفیه شده بواسطه حرارت بسیار بالایی که داده می شود بخش زیادی از ویتامین ها و خواص دیگر آن از بین رفته ویا بدلیل کشته شدن آنزیمهای روغن در فرایند تصفیه؛ قابلیت جذب آنها تا 50% کاهش می یابد ؛ در حالیکه روغن بکر کنجد به صورت فیزیکی و با حرارت بسیار پایین استحصال میشود و لذا تمامی خواص آن حفظ می شود.

روغن بکر کنجد عاری از هرگونه مواد شیمیائی وافزودنی است که در روغن های تصفیه شده جهت شفاف ساختن رنگ آن به کار می رود، لذا رنگ آن کمی تیره تر از موارد مشابه است که این رنگ طبیعی روغن کنجد است.
آشپزی آسان با روغن بکر کنجد:
نقطه دود این روغن حدود 285 درجه سانتیگراد می باشد و در هنگام آشپزی دود نمی کند، کف نمی کند، تغییر رنگ نمی دهد و بوی نامطبوع نمی کند لذا از این روغن می توان در مصارف سرخ کردن عمیق با طیب خاطر استفاده کرد. همچنین به جهت داشتن بو و طمع مطبوع قابل استفاده بر روی سالاد نیز می باشد.


مقرون به صرفه بودن روغن بکر کنجد :
یکی از مزایای بسیار مفید روغن کنجد استفاده چند باره از آن است که حتی پس از چهار بار استفاده باز هم همان خواص را دارد و اکسید نشده و هیچ خطری ندارد. این مطلب قیمت بالای روغن کنجد نسبت به سایر روغن ها را موجه می کند. بنابر این اگر شما فقط یک بار می توانید روغن سویا و یا آفتابگردان را سرخ کنید و هر کیلوی آن را در حدود 2500 تومان باید بخرید این روغن را با چهار بار استفاده به همان قیمت می رسانید با این تفاوت که خواص دارویی و درمانی این روغن بسیار بسیار بیشتر از دیگر روغن هاست.




منبع:آگهی

 

آناتومی مچ پا - رباط یا لیگامان

لیگامان ها یا رباط ها نوارهای بافتی بسیار محکمی هستند که به استخوان  های دو طرف مفاصل متصل شده و موجب میشوند استخوان ها در کنار هم باقی مانده و از هم دور نشوند. رباط ها از طرف دیگر موجب میشوند تا استخوان های تشکیل دهنده مفاصل فقط در جهات خاصی حرکت کرده و مانع از حرکات استخوان ها در بعضی جهت ها میشوند.

رباط ها یا لیگامان ها شبیه زردپی یا تاندون ها هستند با این تفاوت که تاندون ها موجب اتصال عضلات به استخوان شده ولی رباط ها استخوان ها را به یکدیگر متصل میکنند. با این حال بافت تشکیل دهنده آنها شبیه به هم بوده و از فیبرهای کلاژن تشکیل شده اند.
رباط هایی که استخوان های مچ پا را بهم متصل میکنند در دو دسته داخلی و خارجی قرار گرفته اند.

رباطی را که در قسمت داخلی مچ پا قرار دارد رباط دلتوئید Deltoid ligament مینامند. این رباط در بالا به لبه پایینی قوزک داخلی میچسبد و در پایین به استخوان های تالوس، کالکانئوس و ناویکولر متصل میشود و خود از قسمت هایی تشکیل شده است.

 

 

در قسمت خارجی سه رباط قرار گرفته اند که عبارتند ار

• رباط تالوفیبولار قدامی Anterior talofibular ligament : این لیگامان از پایین قوزک خارجی به جلوی استخوان تالوس متصل میشود.

• رباط کالکانئوفیبولار Calcaneofibular ligament : این لیگامان از پایین قوزک خارجی به استخوان پاشنه متصل میشود.

• رباط تالوفیبولار خلفی Posterior talofibular ligament : این لیگامان از پایین قوزک خارجی به پشت استخوان تالوس متصل میشود.

 

 

 

درست در بالای مچ پا هم استخوان های تیبیا و فیبولا به توسط رباط های محکمی به یکدیگر متصل میشوند که عبارتند از

 

• رباط تیبیوفیبولار قدامی تحتانی Anterior inferior tibiofibular ligament

• رباط تیبیوفیبولار خلفی تحتانی Posterior inferior tibiofibular ligament

• رباط خلفی فیبولار Posterior fibular ligament

• رباط عرضی Transverse ligament

• رباط بین استخوانی یا اینتراوسئوس Interosseous ligament : این بافت بصورت پرده ایست که تقریبا در تمام طول استخوان های تیبیا و فیبولا بین آن دو کشیده شده و آنها را به یکدیگر متصل میکند.

 

 

محلی را که در بالای مچ پا استخوان های تیبیا و فیبولا در کنار هم قرار میگیرند سندسموز Syndesmosis میگویند. سندسموز یک مفصل است ولی حرکت زیادی ندارد.

در اطراف مفاصل مچ پا پرده بافتی وجود دارد که به آن کپسول مفصلی میگویند. سطح داخلی کپسول مفصلی از لایه دیگری به نام پرده سینوویال Synovial membrane پوشیده شده است که مایع سینوویال Synovial fluid را میسازد. مایع سینوویال یا همان مایع مفصلی مایع لغزنده و لزجی است که در داخل کپسول مفصلی قرار دارد و وظیفه آن لیز و لغزنده کردن سطوح غضروفی و همچنین تغذیه سلول های غضروف مفصل است. رباط های اطراف مفصل محکم به کپسول مفصلی چسبیده اند و در واقع جزئی از آن هستند.

 

 

تزریق اوزون و اکسیژن برای درمان دیسک کمر

تزریق اوزون و اکسیژن ممکن است شیوه‌ای ایمن، موثر و کمتر تهاجمی برای برطرف کردن درد بیرون‌زدگی دیسک کمر باشد.

دیسک‌های کوچک اسفنجی میان مهره‌های کمر به عنوان جذب‌کننده ضربه عمل می‌کنند، اما هنگامی که یکی از آنها آسیب می‌بیند، ممکن است بیرون بزند یا پاره شود،‌و بر اعصاب طناب نخاعی فشار آورد. درمان‌های استاندارد برای درد کمر شدید ناشی از بیرون زدگی دیسک بین مهره ای دیسک‌برداری باز یا دیسک‌برداری میکرو است، که هر دوی آنها اعمالی هستند که نیاز به برداشتن ماده دیسک از طریق برش جراحی دارند.

 به گزارش هلث‌دی نیوز یک بررسی درامریکا بر روی بیش از 8000 بیمار نشان داد که تزریق مخلوط گازهای اکسیژن و اوزون به داخل دیسک بیرون‌زده به طور قابل‌توجهی فشار را از روی اعصاب بر می‌دارد و درد بیماران را تسکین می‌دهد. یک بررسی دیگر نشان داد که اوزون درمانی کمر درد ناشی از دیسک با کاهش حجم دیسک از طریق اکسیداسیون اوزون افراد را درمان می‌کند.

 

 

 

ادامه نوشته

رفع كمردرد و دردهاي سياتيكي در طب سنتي

 دردهای سیاتیکی که ناحیه کمر و پاها را دردناک می سازد و به علت آزردگی عضلات ناحیه کمر یا فتق دیسک مهره های کمری - که لایه غضروفی میان مهره های پشت دچار آسیب می شود- و عواملی نظیر ضربه، حمل بار سنگین، خم کردن یا چرخش ناگهانی حین حرکات سریع و سنگین ورزشی ایجاد می شود، از فراوان ترین ناراحتی های مبتلا به افراد جامعه و از بیشترین علل مراجعه به مطب پزشکان می باشد

که با حوصله و استمرار در مصرف داروهای مربوطه و خصوصاً حفظ آرامش و پرهیز از اضطراب و ناراحتی های روحی قابل درمان است. مطالب این مقاله به ارائه برخی از مهمترین نسخه های درمانی این بیماری به روش طب سنتی می پردازد.

1- استفاده از جوشانده سیاهدانه یا پودر شده آن که با عسل مخلوط شده باشد به صورت خوراکی طی دوره ای دو ماهه بسیار مفید است.

2- خوردن روزانه یک قاشق مرباخوری اسفند تمیز در دو نوبت صبح و عصر در بهبود دردهای سیاتیکی اثر زیادی دارد.

3- توصیه می شود افراد مبتلا به دردهای سیاتیکی، روزانه 30 گرم گل بابونه خشک را در 1 لیتر آب دم کرده و طی 3 وعده، میل نمایند.

4- یکصد گرم سورنجان خشک را نرم کرده، داخل کپسول های پانصد گرمی ریخته، روزی دوکپسول میل شود.

5- مصرف سیر پخته یا بو داده همراه کمی انجیر و مغز گردوی تازه، دردهای سیاتیکی و کمردردهای ناشی از غلبه سردی را بهبود می بخشد.

6- خوردن روزانه چند عدد خرما و همچنین مالیدن مخلوطی از خرمای بدون هسته و دنبه و زنجبیل، و کمی روغن کنجد به موضع درد و بستن آن روی ناحیه کمر، در تسکین درد بسیار مؤثر است.

7- یکی از بهترین گیاهان دارویی که به سرعت دردهای سیاتیکی را آرام می کند، اکلیل کوهی است. طرز استفاده از این گیاه دارویی به این شکل است که دویست گرم برگهای خشک اکلیل کوهی را پودر کرده، در عسل خمیر نموده و روزانه 1 قاشق مرباخوری میل شود. همچنین می توان از حمام دارویی اکلیل استفاده کرد به این صورت که یکصد گرم از این گیاه را در یک لیتر آب جوشانده و داخل آب وان حمام ریخته، به مدت نیم ساعت در آن دراز بکشید.

8- از دیگر نسخه های شفابخش در درمان کمر درد و دردهای سیاتیکی، مرهم گندگن می باشد. طرز تهیه این مرهم به قرار ذیل است: بیست گرم پوست گندگن را پودر کرده در پنج گرم جوهر این گیاه مخلوط می نماییم و در پارچه نمناکی ریخته، سپس یکصد گرم مغز بادام تلخ رنده شده را به آن اضافه کرده و پارچه را فشار دهید تا روغن خارج شود، حال روغن صاف شده را به محل درد مالیده، تفاله را هم با کمی پودر زنجبیل روی موضع درد ببندید.

9- استفاده از مرهم لاله سرنگون نیز در درمان دردهای سیاتیکی مؤثر است. برای تهیه این مرهم، ابتدا 50 گرم دنبه گوسفند که به ملایمت با حرارت ذوب شده را به آن افزوده و خوب به هم می زنیم و سپس کمی روغن کنجد به آن اضافه کرده، هر بار کمی از این مرهم را روی کمر گذاشته با پارچه نازکی ببندید.

10- از دیگر داروهای مؤثر در درمان دردهای سیاتیکی، ترب سیاه است که می توان آب آن را میل نمود و تفاله اش را روی موضع درد بست.

11- استفاده از قرص سورنجان با ترکیب و فرمول خاص که شامل 20 گرم سورنجان، 10 گرم بوزیدان، 10 گرم میخک، 10 گرم زنجبیل و 10 گرم گل زوفا می باشد و در عسل خمیر شده به صورت قرص مصرف می شود، از قویترین راه های درمان کمردرد و پادرد های سیاتیکی است.

12- به عنوان آخرین تجویز و شاید مهمترین درمان دردهای کمر و سیاتیک، مجدداً تأکید می شود پرهیز از استرسهای روحی و مصرف آرام بخشهای گیاهی مثل بادرنجبویه، اسطخدوس و بابونه در تسکین این نوع دردها و کوتاه نمودن طول درمان بسیار مؤثر و مفید است.

منبع:فرصت آنلاین

چه اطلاعاتی راجع به آرتروسکوپی زانو دارید

اگر تا کنون به علت درد زانو به پزشک مراجعه کرده اید و یا اگر در اطرافیان شما کسی با این مشخصات هست احتمالا نام آرتروسکوپی برای شما آشنا است. آرتروسکوپی چیست و در چه مواردی از آن استفاده میشود.

آرتروسکوپی یک درمان جراحی است که از دهه های پیش متداول شده و امروزه به توسط متخصصین  ارتوپدی  در موارد مختلفی از آن استفاده میشود. این روشی برای دیدن داخل مفصل است. Arthro به معنای مفصل و scopy به معنای دیدن است. در واقع یک آرتروسکوپ یک مفصل بین است. پزشک معالج با دیدن داخل مفصل میتواند بسیاری از بیماریهای آنرا تشخیص داده و میتواند اقدام به درمان جراحی بعضی از آنها از طریق آرتروسکوپ کند. در کل دنیا هر سال حدود چهار میلیون آرتروسکوپی زانو انجام میشود.

 

                

 

توضیح تکنیک آرتروسکوپی

 مهمترین قسمت یک آرتروسکوپ یک لوله فلزی توخالی به اندازه تقریبی یک نی است ( منظور نی هایی است که برای نوشیدن مایعات از آنها استفاده میشود). در یک انتهای این لوله فلزی یک دوربین فیلمبرداری بسیار دقیق قرار گرفته است و در درون لوله تعداد زیادی عدسی وجود دارد. پزشک متخصص ارتوپد از طریق یک شکاف چند میلیمتری این لوله را از جلوی زانو وارد فضای مفصلی زانو کرده و سپس تصاویر تهیه شده توسط دوربین به یک مانیتور با وضوح بالا منتقل میشود تا پزشک معالج بتواند تصاویر داخل زانو را روی مانیتور ببیند.

یک منبع نور پرقدرت از طریق همان لوله نور کافی را برای دیدن داخل مفصل در اختیار میگذارد. از طریق یک شکاف دیگر در بالای زانو لوله باریک دیگری وارد زانو میشود تا از طریق آن مقداری مایعات به داخل زانو فرستاده شود. هدف از این کار یکی اینست که مایع کدر داخل زانو خارج شده و یک مایع شفاف و زلال جای آنرا بگیرد تا داخل زانو بهتر دیده شود و دلیل دیگر، افزایش حجم داخل مفصل است تا به این طریق اجزای مفصل بیشتر از هم فاصله گرفته و بهتر دیده شوند و فضا برای حرکت آرتروسکوپ در مفصل نیز مهیا شود.

پزشک معالج میتواند بسیاری از قسمت های داخل زانو را از طریق آرتروسکوپ ببیند و بیماری ها و ضایعات آنرا تشخیص دهد. پس یکی از کاربردهای این وسیله تشخیص بعضی از بیماری های زانو است. پزشک معالج ممکن است از طریق شکاف کوچک دیگری در جلوی زانو ابزارهای جراحی خاصی را به داخل مفصل فرستاده و از طریق آنها اقدام به درمان جراحی بعضی از ضایعات درون مفصلی کند. این وسایل بسیار متنوع هستند. بعضی از آنها مانند چاقو برای بریدن بکار برده میشوند. با بعضی دیگر که یک سر چرخنده دارد میتوان قسمت هایی از بافتهای داخل زانو را تراشید. میتوان از لیزر هم در حین آرتروسکوپی استفاده کرد. پس آرتروسکوپ کاربرد درمانی نیز دارد.

           

مراحل درمان با آرتروسکوپ

 معمولا درمان آرتروسکوپی بصورت یک جراحی سرپایی است. به این منظور که بیمار مدت کوتاهی معمولا چند ساعت قبل از جراحی در بیمارستان بستری شده و بعد از آرتروسکوپی میتواند در همان روز از بیمارستان مرخص شود. مانند هر عمل جراحی دیگر بیمار باید به توسط متخصص بیهوشی تحت بیهوشی عمومی یا بیحس کمری یا بندرت بیحسی محلی قرار بگیرد. پس باید قبل از شروع عمل، بیمار حداقل بمدت هشت ساعت چیزی نخورده و نیاشامیده باشد. کل آرتروسکوپی ممکن است چیزی حدود نیم تا یک ساعت وقت ببرد. مواردی که میتوان از آرتروسکوپ در درمان آنها استفاده کرد عبارتند از :

• ترمیم یا خارج کردن قسمتی از منیسک پاره شده

• بازسازی لیگامان صلیبی جلویی ACL که پاره شده است.

• خارج کردن قسمت هایی از غضروف مفصلی که آسیب دیده است.

• خارج کردن تکه های غضروف یا استخوان که در درون مفصل زانو رها هستند.

• خارج کردن بافت سینوویال Synovial tissue که ملتهب و بیمار شده است.

اگر برای عمل جراحی، ازبیهمشی عمومی  استفاده نشده باشد بیمار هم میتواند از طریق مانیتور داخل زانویش را ببینید. در انتهای جراحی،شکاف های پوستی بخیه شده و پانسمان میشوند.

 

بازپروری بعد از انجام آرتروسکوپی زانو

 بهبودی بعد از جراحی آرتروسکوپی بسیار سریعتر و راحتتر از دیگر جراحی های متداول است با این حال باید مراقبت هایی را بعد از جراحی رعایت کرد.
باید زانو را تا چند روز بعد از جراحی بالاتر از سطح قلب قرار داد پس بیمار باید دراز کشیده و اندام تحتانی را بالا نگه دارد.
استفاده از یخ برای سرد کردن زانو میتواند مفید باشد.

اطراف زانو پانسمان شده است و پزشک زمان تعویض پانسمان و اینکه بیمار چه موقع میتواند دوش بگیرد را تعیین میکند.
بعد از چند روز پزشک ارتوپد بیمار را مجدداً ویزیت کرده و زانو را معاینه میکند.
بیماران اغلب بعد از آرتروسکوپی باید تا مدتی از عصای زیر بغل استفاده کنند. مدت و نحوه استفاده را پزشک معالج تعیین میکند.

زمان استفاده از اتومبیل و رانندگی را هم پزشک معالج با در نظر گرفتن متغییر هایی مثل نوع بیماری زانو، شدت درد بیمار، نوع داروهای استفاده شده به توسط بیمار، توانایی بیمار در کنترل زانو و اینکه اتومبیل از دنده اتوماتیک استفاده میکند یا خیر تعیین میکند. معمولا بیماران میتوانند بعد از یک تا سه هفته رانندگی کنند. از داروهایی برای کاهش درد بعد از عمل استفاده میشود و ممکن است داروهایی برای کاهش احتمال لخته شدن خون برای بیمار تجویز شود.

یکی از مهمترین قسمت های بازپروری بعد از آرتروسکوپی تقویت عضلات اطراف زانو و بدست آوردن دامنه حرکات زانو است که با انجام نرمش های بخصوصی باید زیر نظر فیزیوتراپ انجام شود.

 

عوارض آرتروسکوپی زانو

 آتروسکوپی مانند هر عمل جراحی دیگر ممکن است با عوارضی همراه باشد مثل عفونت یا لخته شدن خون در ساق یا جمع شدن خون در زانو.
در صورت بروز علائم زیر باید بیمار به پزشک معالج مراجعه کند : تب، لرز، قرمزی یا گرمای دائم در اطراف زانو، افزایش شدت درد زانو، تورم زیاد زانو و ایجاد درد یا تورم در عضلات پشت ساق

 

نتایج درمان

 معمولا بیمار میتواند بعد از شش تا هشت هفته به فعالیت های بدنی عادی برگردد مگر در بازسازی های ACL که این مدت ممکن است قدری طولانی تر باشد. برای انجام فعالیت های بدنی شدیدتر مثل ورزش های پرفعالیت بیمار باید مدت بیشتر صبر کرده و بازپروری زانو را با دقت و پشتکار بیشتری ادامه دهد. نتایج کلی درمان البته بستگی مستقیم به نوع بیماری دارد که به بخاطر آن آرتروسکوپی انجام شده است.

 

منبع:ایران ارتوپد

هنگام آسیب دیدگی مچ پا از دویدن سریع و پریدن اجتناب کنید

یک فیزیوتراپیست اظهار کرد: در زمان آسیب دیدگی مچ پا باید از دویدن سریع، پریدن و انجام ورزش‌های بسکتبال و تنیس تا هنگام بهبودگی کامل اجتناب شود. 

ذبیح‌الله برجسته اظهار داشت: مچ پا یک مفصل دو لولایی است که امکان خم شدن به بالا و پایین و چرخش به داخل یا خارج پا را فراهم و توسط شبکه‌ای لیگامانی در دو طرف نگه داشته می‌شود که جهت عملکرد طبیعی، مچ پا باید با اندام تحتانی هم راستا بوده و از عناصر لیگامانی و تاندونهای انعطاف پذیر برخوردار باشد.
وی در خصوص وضعیت‌های پاتولوژیک مچ پا تصریح کرد:

شایع‌ترین وضعیت آسیب دیدگی مچ پا، پیچ خوردگی مچ پا به سمت داخل می باشد که سبب درد و ورم در قسمت خارج پا می شود، درد زیرمچ پا که اغلب نشانگر التهاب فاسیای کف پایی و از بین رفتن قوس طولی کف پا (کف پای صاف) می‌باشد از دیگر وضعیت آسیب دیدگی این قسمت از بدن است.

برجسته اضافه کرد: تاندونیت (التهاب و درد تاندون عضلات) که غالبا تاندون آشیل در پشت پا را متاثر می‌کند، آرتریت و التهاب مفصل که عمدتا به دنبال یک آسیب قبلی نظیر شکستگی، در رفتگی و غیره ایجاد می‌شود از دیگر وضعیت‌ها در این خصوص است.

وی گفت: در مرحله حاد تاندونیت و پیچ خوردگی‌ها و گاهی آرتریت، درمان اولیه جهت کنترل درد و تورم و کاهش شدت ضایعه، استفاده از یخ (کیسه یخ یا حوله سرد) می‌باشد که یخ را در جلو و طرفین مفلصل مچ پا بطور متوسط ۷ تا ۱۵ دقیقه قرار می‌دهیم.

این فیزیوتراپیست اظهار کرد: گرما عمدتا در موارد مزمن و جهت آمادگی موضع درمان برای انجام ورزش‌های تقویت عضلانی و کشش عضلات و بافتهای چسبیده و همچنین افزایش دامنه حرکتی مفصل کاربرد دارد. گرما سبب افزایش گردش خون موضعی و تسهیل کشش بافتی و حرکت می‌شود.
وی عنوان کرد: بانداژ کش اطراف مچ پا با استفاده از اسپلینت مخصوص این ناحیه جهت محدود کردن حرکات مچ پا و فراهم کردن ثبات مفصل و جلوگیری از افزایش آسیب مفصلی در مراحل حاد و تحت حاد، کاربرد دارد.
برجسته با اشاره به تمرینات کشش تاندون آشیل گفت: این تمرینات حدود ۴ هفته پس از فرونشستن تورم و التهاب مفصل یا تاندون به تدریج آغاز می‌شود که قبل از انجام تمرین مچ پا به مدت ۱۵ دقیقه در آب گرم یا به کمک سشوار گرم و سپس تمرینات ورزشی انجام گیرد.

برجسته با اشاره به تمرین کشش تاندون توسط دست بیمار گفت: در حالت نشسته، پاها باید در حالت مستقیم باشد، قسمت انگشتان پا را توسط یک یا دو دست گرفته و به مدت ۵ ثانیه به سمت خود بکشید تا احساس کشش و درد خفیف در قسمت پشت ساق نمایید. این تمرین در ۵ تا ۷ روز اول پس از فاز بهبودی و هر بار ۲۰ مرتبه انجام شود.

وی ابراز عقیده کرد: در تمرین کشش به کمک دیوار، مقابل دیوار ایستاده، دست‌ها کشیده و کف دست‌ها روی سطح دیوار قرار گیرد، پای مبتلا عقب و کف پا کاملا روی زمین باشد، پای سالم در جلو با زانوی خم بوده سپس به آرامی روی پای جلویی خم شوید. به طوری که کل وزن بدن روی پای جلو بیفتد و کف پای عقبی کاملا در تماس با زمین باشد؛ در این حالت باید احساس کشیدگی در عضلات پشت ساق پای عقبی احساس و این حرکت۱۰ الی ۱۵ مرتبه تکرار شود.

وی درباره تمرین سرپنجه ایستادن گفت: با نوک پنجه‌های پا روی پله یا بلوکی به ارتفاع ۱۰ سانتیمتر بایستید. با بلند شدن روی پا پنجه عضلات پشت ساق سفت می‌شود و سپس این عضله را شل نمایید تا پاشنه با زیر سطح بلوک یا پله قرار گیرد و عضلات پشت ساق تحت کشش قرار گیرند. این ورزش را نیز حدود ۱۵ مرتبه تکرار نمایید.
این فیزیوتراپیست در ادامه با اشاره به ورزش‌های ایزومتریک جهت تقویت عضلات مچ پا تصریح کرد: این ورزش‌ها پس از بی حرکتی و فاز بهبودی اولیه جهت تقویت مچ پا و پایداری آن استفاده می‌شود که عمدتا از باندکشی یا طناب الاستیک برای انجام آن مورد استفاده قرار می‌گیرد.
وی افزود: برای حرکت ورزشی تقویت تاندون آشیل یا نوارکشی، در حالت نشسته و پاها مستقیم، نوارکشی در ناحیه کف پا قسمت پنجه پا قرار می گیرد و در حالی که کف پا در حالت ۹۰ درجه (طبیعی) قرار دارد، بوسیله دست، دو سر دیگر نوارکشی را به سمت بالا می کشیم و به مدت ۵ ثانیه این حالت را حفظ می‌کنید. این ورزش در روز ۲۰ بار تکرار می‌شود.
وی حرکت بعدی را تقویت عضلات قسمت خارجی ساق و مچ پا توسط نوار کشی ذکر و تاکید کرد: نوارکشی را که دو سرش را به هم گره زده‌ایم به صورت دایره‌ای دور قسمت خارجی پنجه‌های هر دو پا قرار داده و ساق پاها از هم دور می‌شوند؛ در حالی که پنجه پاها را بر مدت ۵ ثانیه بدون حرکت و در حالت ثابت نگه داشته‌ایم، این ورزش ۲۰ بار تکرار می‌شود.

برجسته، تمرین آخر را تقویت عضلات قسمت داخلی مچ پا دانست و یادآور شد: نوار لاستیکی دور قسمت داخلی پنجه نزدیک شست پا قرار می‌گیرد و ساق پا به سمت پای مقابل کشیده و مچ پا را در حالت ثابت در مقاومت با کشش نگه می‌داریم.

این فیزیوتراپیست در پایان در خصوص محدودیت‌های فعالیتی متذکر شد: فعالیت‌هایی که فشار زیادی را به تاندون‌های مچ پا اعمال می‌کند نظیر دویدن سریع، پریدن، پرش روی تور، بالا و پایین رفتن از پله‌ها با نوک پنجه‌ها، پدال گرفتن مکرر با وسایل نقلیه سنگین، ورزش‌های دارای دویدن سریع و توقف (مانند بسکتبال و تنیس) باید تا زمان بهبودی کامل از انجام آنها پرهیز شود.

منبع:لیزر درمانی

لیزر درمانی مچ ژا در موارد ایجاد این مشکل از درمانهای جدید موثر و بی عارضه می باشد که در کلینیک درد قابل انجام است

عمل جراحي آندوسكوپي ديسك كمر

با پيشرفت تكنولوژي و گسترش سيستم هاي ديجيتالي و دوربين هاي پرقدرت و بسيار ظريف توانايي هايي جديدي نيز در سيستم پزشكي ايجاد شد.

   پس از وجود ميكروسكوپ در اعمال جراحي كه باعث تحولي بزرگي در درمانهاي جراحي شد اكنون سيستم هاي آندوسكوپي در تشخيص و درمان بسياري از بيماريها وارد شده است.

  آندوسكوپي جهت دستگاه گوارش از سالها پيش شروع شده و به تدريج در جراحي جهت لاپاراسكوپي نيز استفاده شده و بطور گسترده امروز بسياري از اعمال جراحي كه قبلا با بازكردن وسيع انجام مي شد با انجام چند سوراخ كوچك و با حداقل عوارض و حداقل خونريزي انجام مي شود .

  از چند سال پيش آندوسكوپ وارد سيستم جراحي اعصاب نيز شد و بتدريج جايگاه بسيار خوبي در جراحي اعصاب بدست آورد.

  آندوسكوپي جهت اعمال جراحي تومورهاي قاعده جمجمه و جراحي هاي مغز و اخيراً در جراحي هاي ستون فقرات خصوصاً ديسك كمر نيز مورد استفاده قرار مي گيرد.

  

آندوسكوپي در جراحي هاي ديسك كمر

  در موارد خاص مي توان درمان هاي جراحي ديسك كمر را با انجام آندوسكوپي انجام داد و نتيجه برابر و حتي برتر با عوارض كمتر و انسزيون كمتر ( باز كردن پوست و عضلات ) و نتيجه مطلوب را بدست آورد.

 مزايايي روش آندوسكوپي ديسك كمر

  انجام روش آندوسكوپي جهت جراحي ديسك كمر محاسن زيادي دارد كه بطور خلاصه عبارتند از:

  1. برش پوستي بسيار كوچك حدود 1.5 تا 2 سانتي متر

  2. آسيب به عضلات اطراف ستون مهره نمي رسد.

3. دستكاري عضلات و بافت هاي اطراف و مهره ها به حداقل مي رسد.

4. برداشتن قسمت بسيار كوچكي از لبه مهره نياز است.

5. ريشه عصبي و دورا بطور وسيع دستكاري نمي شود و لذا عوارض بعدي و چسبندگي كمتر است.

  6. بيمار در حداقل زمان از بيمارستان مرخص مي شود.

 

  7. دوره نقاهت بسيار كوتاه تر از روش معمول جراحي است.

 

8. بيمار در همان روز عمل جراحي مي تواند راه برود و حتي از بيمارستان مرخص شود.

  9. بازگشت به كار بسيار زودتر امكان پذير است.

 

 در چه مواردي مي توان از روش آندوسكوپي استفاده كرد؟

 روش جراحي آندوسكوپي براي ديسك كمر در مواردي قابل انجام است كه ضايعه و ديسك كمر در يك يا حداكثر دو فضا باشد، تنگي قابل ملاحظه در كانال ايجاد نشده باشد ديسك بصورت يك طرفه باشد و سانترال (مركزي) نباشد.

 و تغيرات رتروز و استخواني وجود نداشته باشد.

  اين روش يك روش ايده آل براي افراد جوان كه دچار هرني ديسك كمري هستند مي باشد.

     

 

مراقبت های پس از جراحی دیسک کمر

به علت آنکه طول مدت اقامت در بیمارستان در جراحی های ستون مهره ای کم است ، بخش اصلی بهبودی بعد از عمل ، در منزل صورت می گیرد.

لذا بیمار و خانواده وی باید در مورد مراقبت های بعد از عمل نکات زیر را حتماً رعایت نمایند .

مراقبت از زخم

·         روزانه محل برش جراحی را از نظر عفونت و روند التیام زخم بررسی کنید .

·         تعویض پانسمان با توجه به نظر پزشک معالج تعویض شود تا زمانیکه زخم عاری از ترشحات شود. بعد از آن زخم باید روباز گذاشته شود .

·         هرگونه ترشحات عفونی و چرکی و یا آبکی باید به پزشک گزارش شود.

·         سیگار کشیدن التیام زخم را به تأخیر می اندازد ، بنابراین سیگار کشیدن را ترک نمایید.

·         رژیم غذایی متنوع شامل میوه ها و سبزیجات تازه و مواد پروتئینی در التیام زخم کمک کننده هستند .

·         در صورت درد ناحیه عمل استفاده از گرما ( مثل استفاده از کیف آبگرم ، پدهای گرم یا دوش گرم)مفید است زیرا باعث رفع گرفتگی عضلات کمر و نرم شدن آن می شود همچنین گرما باعث جذب سریعتر ترشحات ناحیه زخم می شود.

فعالیت

رعایت وضعیت صحیح بدنی پس از جراحی بسیار مهم است .

بسته به درجه محدودیت حرکتی که پزشک برای بیمار تعیین کرده است ، بیمار نیاز به کمک دارد.

·         اگر چرخش پشت محدود است بیمار نیاز به ابزارهای دسته بلند دارد.

·         برای بیمار توالت فرنگی تهیه شود.

·         برای استحمام بهتر است یک صندلی در داخل حمام گذاشته شود. از حمام وان 4-3 بعد از جراحی بپرهیزید. حمام وان خطر خمیدگی و چرخش ستون فقرات و خصوصاً خطر سقوط را افزایش می دهد.

·         اگر بیمار بریس Brace پوشیده است باید به پوست زیر این وسیله توجه شود تا زخم نشود .                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                                       

·         بیمار باید کلیه توصیه های مربوط به محدودیت حرکتی و فعالیت ها را رعایت کند تا از جابه جایی گرافت ها جلوگیری به عمل آید.

·         از انجام کلیه فعالیت هایی که شامل خم و راست شدن ، چرخیدن کمر و بلند کردن وزنه یا اشیاء می باشد باید تا زمانیکه توسط پزشک تعیید شده است ، خود داری شود.

ایستادن

·         از ایستادن و نشستن به مدت طولانی خود داری کنید.

·         از کار کردن در وضعیت خم شده به جلو خودداری کنید.

·         در هنگام ایستادن به مدت طولانی یک پای خود را روی چهار پایه ای کوتاه قرار دهید تا گودی کمر کمتر شود.

نشستن

·         فشار روی کمر و پشت در حالت نشسته نسبت به حالت ایستاده بیشتر است . بنابراین از نشستن به مدت طولانی خود داری کنید.

·         از صندلی های دارای پشتی راست برای نشستن استفاده کنید . برای بالاتر قرار گرفتن زانو ها نسبت به مفاصل ران در صورت لزوم از چهار پایه ای کوتاه استفاده کنید.

·         در هنگام نشستن باسن را کاملاً در عقب صندلی بگذارید تا فضای خالی بین نواحی کمر و پشتی صندلی از بین برود.

·         خم شدن و چرخش ستون فقرات از موانع روند بهبودی هستند و خطر صدمه به طناب نخاعی را افزایش می دهند . کارهایی مثل رانندگی باعث فشار به کمر در حالت نشسته می شود.

·         از راست کردن مفاصل ران و زانو پرهیز کنید . در هنگام رانندگی برای راحتی بیشتر صندلی اتومبیل را تا حد امکان جلو ببرید .

·         از کشیدن اجسام ، فشار دادن و نشستن در زمانیکه پاها راست هستند خود داری کنید.         ( بنابراین از فعالیت هایی که باعث افزایش خم شدن ستون فقرات می شود مانند سوار شدن ، خم شدن از ناحیه کمر ، بلند کردن وزنه بیش از 5/2 کیلو گرم ) 3-2 ماه پس از جراحی بپرهیزید.

·         به صورت متناوب راه بروید و بنشینید.

دراز کشیدن

·         به تناوب استراحت کنید ، زیرا خستگی باعث گرفتگی عضلات پشت می شود.

·         تشک مورد استفاده نباید خیلی نرم باشد.

·         از خوابیدن به شکم خودداری شود و در حالت طاقباز استراحت کنید .

·         در حالت خوابیده به پهلو ، مفاصل زانو را خم کنید و بالشی زیر سر و بالشی بین زانو ها قرار دهید .

·         در حالت طاقباز بالشی زیر زانو ها بگذارید تا گودی کمر کمتر شود .

·         از خم کردن بیش از حد زانو ها هنگام خوابیدن خودداری کنید.

·         خروج از بستر به روش خوابیدن به پهلو و بلند شدن در همان وضعیت .

بلند کردن اشیاء

·         برای بلند کردن اشیاء پشت خود را راست کنید و شیء را هرچه نزدیک تر به بدن نگهدارید.  برای بلند کردن شیء بیشتر از عضلات قدرتمند جلوی ران و هرچه کمتر از عضلات پشت استفاده کنید.

·         برای بلند کردن اشیاء از کف زمین ، بدین صورت عمل کنید در حالیکه پشت راست و مستقیم است بنشینید و آن را به آهستگی بردارید.

·         از چرخاندن تند ، بلند کردن شیء بالاتر از سطح کمر و کشیدن شیء برای مدت طولانی جداً پرهیز کنید.

کنترل وزن

چاقی با وارد کردن استرس به عضلات نسبتا ضعیف پشت باعث کشیدگی نواحی پشت و کمر می شود در این حالت ورزش تأثیر کمتری دارد و انجام آن نیز برای بیمار مشکل است.

برنامه کاهش وزن باید به طور منظم بوده و شامل ورزش و تنظیم رژیم غذایی باشد.

بازگشت به سرکار

·         اغلب افراد می توانند بعد از 6 هفته به سرکار خود بازگردند .

·         محیط کاری فرد باید از نظر مسائل مکانیک صحیح بدن و اصول ارگونومی اصلاح شود.

·         بیمار نباید به مدت طولانی در یک وضعیت ثابت قرار گیرد .

·         در صورت امکان باید مرتباً استراحت های کوتاه داشته باشد و حتی المقدور از محل خود بلند شده و قدم بزند .

·         اگر شغل بیمار شامل کارهای سنگین بدنی است باید در مورد شغل ایشان آموزش های مجددی انجام گیرد.

ورزش

·         ورزش روزانه در جلوگیری از گرفتاری های نواحی پشت و کمر دارای اهمیت زیادی است.

·         پیاده روی در سطح صاف ، ورزشی ایمن و موثر برای بیمارانی است که عمل جراحی کمر داشته اند. توصیه می شود سرعت و مقدار راه رفتن در خارج از منزل به تدریج افزایش پیدا کند و استراحت متناوب بین فعالیت ها وجود داشته باشد.

·         ورزش های مخصوص پشت برای تقویت عضلات راست کننده پشت و عضلات شکم را روزی 2 بار انجام دهید و آن را به تدریج افزایش بدهید.

·         برای پیاده روی از کفش های راحتی مخصوص با پاشنه های کوتاه و کف عاج دار و برای جلوگیری از سرخوردن و افتادن احتمالی است استفاده کنید.

·         اصلاح محیط زندگی در جهت کاستن از مخاطرات بالقوه باید مدنظر قرار گیرد . ایمنی کلیدی ترین موضوع برای بیماری است که عمل جراحی مهره ها را انجام داده و در حال بهبودی است. سقوط ها ، افتادن ها و صدمات می تواند باعث آسیب های عصبی یا جا به جایی گرافت شود.

·         توصیه می شود با مراجعه به متخصصین طب فیزیکی از اقدامات درمانی و آموزشی که آنها آموزش می دهند ، استفاده شود .

 

در صورت بروز علائم زیر هر چه سریعتر به پزشک اطلاع دهید :

·         افزایش درد ناحیه عمل جراحی

·         افزایش درجه حرارت بدن

·         خونریزی التهاب و ترشح از زخم محل جراحی

·         ظهور علائم جدید نرولوژیک ( سرگیجه ، ضعف ، کاهش حس و حرکت در انگشتان دست و پا)

 

 

 منبع:خیریه ی درمانی

گرفتگی یا اسپاسم عضله چیست؟

گرفتگی یا اسپاسم عضله که گاهی به آن کرمپ Muscle cramp هم میگویند در واقع انقباض شدید و غیر ارادی یک عضله است. این گرفتگی همراه با درد شدیدی است که در محل عضله احساس میشود.
انقباض دردناک عضله ممکن است چند ثانیه طول کشیده و مرتفع شود و یا ممکن است حتی 15 دقیقه هم طول بکشد. انقباض و حرکات غیر ارادی عضله در بسیاری اوقات در زیر پوست قابل مشاهده هستند. گرفتگی در هر عضله ای بخصوص عضلاتی که در طول مسیرشان از روی دو مفصل عبور میکنند میتواند اتفاق بیفتد. میتواند در قسمتی از یک عضله، در همه عضله یا در دسته ای از عضلات ایجاد شود. بیشترین محل های گرفتگی یا اسپاسم عضله در عضلات پشت ساق، عضلات پشت ران و عضلات جلوی ران است. اسپاسم عضله در کف پا، کف دست، بازو، شکم و حتی جدار قفسه سینه هم دیده میشود.

 

چه کسانی دچار گرفتگی عضله میشوند

تقریباٌ هر کسی در طول عمرش دچار گرفتگی عضله میشود. در هنگام تنیس یا شنا یا بسیاری ورزش های دیگر ممکن است است عضله شما دچار اسپاسم شود. این وضعیت در بعضی افراد بخصوص در حین ورزش بیشتر دیده میشود.

• نوجوانان، افراد با با سن بالاتر از 65 سال، افراد بیمار، چاق، کسانی که فعالیت بدنی شدیدی داشته اند و کسانی که از بعضی داروهای خاص استفاده میکنند بیشتر در معرض گرفتگی عضله هستند.

• کسانی که ورزش های استقامتی انجام میدهند مثلاٌ دو ماراتن بیشتر دچار این وضعیت میشوند.

• گرفتگی عضله در ورزشکارانی که در فصل ورزش خود نیستند و بنابراین بدنشان آماده نیست و زودتر خسته میشود بیشتر دیده میشود. در انتهای یک فعالیت بدنی و ورزشی شدید و یا حتی بعد از 6-4 ساعت ممکن است اسپاسم ایجاد شود.

• کسانی که عضلات بدنشان تحمل فشارشدیدی را که به آن میاید ندارد دچار گرفتگی عضله میشوند.

 

علت گرفتگی عضله

علت عمده گرفتگی و اسپاسم عضله خستگی آن است. وقتی کاری که از یک عضله کشیده میشود بیش از توانایی آن باشد بر اثر فعال شدن رفلکس های غیر ارادی که از نخاع سرچشمه میگیرند عضله بی اختیار منقبض میشود. اگر نرمش های کششی را قبل از شروع ورزش به اندازه کافی انجام نداده باشیم احتمال گرفتگی عضله در حین یا بعد از انجام ورزش بیشتر میشود

ورزش در هوای بسیار گرم ، تعریق فراوان و در نتیجه از دست دادن املاح بدن هم میتوانند زمینه ساز گرفتگی عضله باشند. اسپاسم و گرفتگی عضله گرچه اکثراٌ خودبخود خوب میشوند ولی اگر شدید باشند یا بطور مکرر ایجاد شوند ممکن است نشانه ای از یک بیماری باشند. بیماری های زیادی مانند بیماری های نخاع، تخریک ریشه های عصبی در کمر تصلب شرائین،تنگی کانال نخاعی ، بیماری های تیروئید، عفونت های مزمن و یا بیماری های کبدی میتوانند زمینه ساز گرفتگی عضله باشند. پس هر گاه اسپاسم، شدید شد یا بطور مکرر اتفاق افتاد باید حتماٌ به پزشک مراجعه کنید.

درمان گرفتگی یا اسپاسم عضله

فعالیت بدنی که موجب اسپاسم شده را قطع کرده و اندام را در وضعیتی قرار دهید که عضله کشیده شود و این وضعیت را آنقدر نگه دارید تا انقباض عضله رفع شود. سرمای موضعی برای رفع درد کمک کننده است.

 منبع:ایران ارتوپد

دیسک کمر چیست و درمان دیسک کمر

بیماری دیسک کمر و عوارض آن
شاید شما هم تا به حال دچار احساس درد‌های شدید یا خفیفی از ناحیه کمر شده باشید وبسیار نگران باشید که مبتلا به دیسک کمر شده باشید . دردهای موقتی کمر با دیسک کمر تفاوت دارد هر درد کمری را نمیتوان دیسک کمر نامید پس بهتره که با دیسک کمر بهتر آشنا بشین:

چرا برخی دیسک کمر می گیرند و درمان آن چیست و…؟ سؤالاتی است که با آقای دکتر محمد مهدی نژاد کاشانی، متخصص ارتوپدی و عضو جامعه جراحان ارتوپدی ایران در میان گذاشتیم که ایشان به آنها پاسخ داده است:
- آقای دکتر !اصطلاح دیسک کمر را برایمان توضیح بدهید و آیا این اصطلاح رایج درست است؟
- هر انسان معمولاً ۲۶ مهره در ستون فقرات خود دارد. مهره ها بوسیله صفحات انعطاف پذیری به نام دیسک بین مهره ای از یکدیگر جدا می شوند. در واقع هر فرد در حالت طبیعی دارای چهار دیسک کمر می باشد و لذا وجود دیسک کمر بیماری محسوب نمی شود.
اگر بنا به دلایلی دیسک از قسمت عقبی خود دچار بیرون زدگی یا فتق شود، این قسمت بیرون زده روی نخاع یا رشته های نخاع فشار وارد می کند و سبب بروز درد در ناحیه کمر با انتشار به پاها می شود.
مردم به اصطلاح به این بیماری دیسک کمر می گویند که البته اصطلاح درست آن فتق دیسک کمری می باشد. این بیماری، بیماری سیاتیک نیز خوانده می شود.
- علت ایجاد فتق دیسک چیست؟ و از نظر پاتولوژی چه اتفاقی می افتد؟
- از حدود ۱۵ سالگی به بعد دیسک بین مهره ای دچار تغییراتی می شود که اجتناب ناپذیر است. این تغییرات به کاهش میزان آب موجود در دیسک و کاهش انعطاف پذیری آن منجر می شود. این تغییرات در برخی افراد زودتر بروز می کند و در برخی دیرتر دیده می شود. در صورت وارد آمدن فشار نامناسب به دیسک فرسوده، قسمت پشتی دیسک دچار فتق یا بیرون زدگی می شود و این بیرون زدگی روی نخاع یا رشته های آن فشار وارد می کند.
- مکانهای شایع فتق دیسک در کجا است؟ و بیماران با چه علایم بالینی به شما مراجعه می کنند؟
- فتق دیسک ممکن است در ناحیه گردن، پشت یا کمر ایجاد شود. اگر فتق در ناحیه گردن باشد، بیمار دچار درد در ناحیه گردن و شانه و بازو می شود. اگر فشار روی نخاع زیاد باشد، بیمار علایمی نظیر گزگز و مورمور، بی حسی، سرد یا گرم شدن، احساس ضعف و درد در ناحیه ساعد، کف دست و انگشتان پیدا می کند.
فتق دیسک در ناحیه کمری، سبب بروز درد در ناحیه کمر و باسن و پشت یا جلوی ران می شود. اگر فشار روی رشته های نخاعی زیاد باشد، بیمار از ناحیه زانو به پایین علایمی نظیر درد، بی حسی، گزگز و مورمور، احساس سردی یا گرمی، گرفتگی مکرر عضلانی، ضعف یا لاغر شدن را تجربه می کند، بیماری که دچار دیسک کمری است نمی تواند براحتی خم شود و هنگام خم شدن احساس می کند که رگی در پشت زانویش کشیدگی پیدا می کند. درد بیمار با سرفه زدن تشدید می شود.
گاهی بیماران فقط از وجود گزگز و مور مور یا ضعف یا درد در ناحیه ساق، مچ پا یا انگشتان پای خود شاکی هستند و کمر آنها اصلاً درد ندارد. برای بیشتر این بیماران پذیرش اینکه مشکلات آنها به علت وجود بیماری در ناحیه کمر است، خیلی سخت است.
- چگونه می توان فتق دیسک را از بیماری های ارتوپدی تشخیص داد؟
- بیماری های متعددی هستند که سبب کمردرد با انتشار به پاها می شوند. از بین آنها بیماری هایی که بیشتر با فتق دیسک کمر اشتباه می شوند، عبارتند از: کشیدگی رباطها یا عضلات کمر، تنگی کانال نخاع، آرتروز کمر، برخی از بیماری های روماتیسمی، عفونتهایی مثل تب مالت، تومورها و بیماری های سیستم ادراری نظیر سنگ کلیه.
- فتق دیسک چه درمانهایی دارد؟
- درمان براساس شدت بیماری فرق می کند. در موارد شدید که بیرون زدگی دیسک بزرگ است و سبب فلج اندامهای تحتانی و یا بی اختیاری در دفع ادرار یا مدفوع می شود، جراحی باید به سرعت انجام شود. در مواردی که با فتق دیسک فلج مختصری ایجاد شده است، اما بتدریج میزان فلج رو به افزایش است نیز باید فوری جراحی صورت بگیرد. در سایر موارد معمولاً به بیمار به مدت یک هفته تا ۱۰ روز استراحت نسبی توصیه می شود.

طی این مدت بیمار باید از نشستن حتی الامکان پرهیز کند و از خم و راست شدن و برداشتن اشیای سنگین یا رانندگی نیز دوری نماید. معمولاً طی این مدت به بیمار داروهای مسکن تجویز می شود. اغلب بیماران طی این مدت ۱۰ روزه، بهبود قابل توجهی پیدا می کنند. می توان بعد از  ۱۰  تا  ۱۴ روز از زمان شروع بیماری، برای بیمار ورزشهای مخصوصی را تجویز نمود که آب درمانی و راه رفتن در آب در قسمت کم عمق استخر می باشد و نیز نرمشهای کششی برای عضلات کمر و شکم نیز مفید است.
می توان از فیزیوتراپی نیز در این مرحله سود جست. تأثیر روشهای درمانی نظیر طب سوزنی، حجامت، استفاده از زالو و داغ کردن ثابت نشده است. روشهای درمانی «کایروپراکتیک» در دیسک کمر ممکن است خطرناک باشد و در درصد کمی از بیماران ممکن است سبب تشدید علایم شود.

اگر ۴ تا ۶ هفته از درمان بیمار مبتلا به فتق دیسک کمری بگذرد و بیمار همچنان درد شدیدی بخصوص در پاها احساس کند یا فلج خفیف، اما پایداری در اندام تحتانی وجود داشته باشد به طوری که بیمار نتواند فعالیتهای روزمره خود را بخوبی انجام دهد، انجام جراحی توصیه می شود.
- این درمانها چقدر مفید است؟
- درصد زیادی از بیمارانی که فتق دیسک کمری دارند با درمانهای یاد شده و بدون جراحی کاملاً بهبود می یابند. البته احتمال عود کردن بیماری در آنها در آینده وجود دارد و باید مواردی نظیر پرهیز از برداشتن اشیای سنگین را همیشه رعایت کنند.
در برخی از بیماران، علایم بیماری حالت مزمن پیدا می کند و تا ماهها و یا حتی سالها بیمار بصورت دوره ای با علایم بیماری دست و پنجه نرم می کند.
در بیمارانی که مورد عمل جراحی قرار می گیرند، اگر انتخاب بیمار مناسب باشد و جراحی بخوبی انجام گیرد، انتظار می رود بیمار بین ۹۰ تا ۹۵ درصد بهبود یابد. بیشتر بیماران بعد از عمل نیز از درد کمر، گزگز و مور مور خفیف و احساس سرد شدن پاها شکایت دارند.
- عمل جراحی فتق دیسک چه عوارض احتمالی در بیمار دارد؟
- به طور کلی هیچ عمل جراحی بدون عارضه نمی باشد. اگر شدت بیماری در حدی باشد که نیاز به جراحی داشته باشد و جراح تبحر کافی داشته باشد. احتمال بروز عوارض پس از عمل جراحی خیلی ناچیز است.
عوارض عبارتند از ۱- عفونت ۲- چسبندگی اطراف رشته های نخاع ۳- قطع رشته های نخاع در حین عمل ۴- آزاد سازی ناقص رشته های نخاع حین عمل
اگر این عوارض بروز کند، ممکن است بیمار بعد از عمل احساس بهبود پیدا نکند یا در موارد نادر، احساس کند درد و ضعف بیشتری پیدا کرده است.
- چه توصیه هایی به افراد دارید؟
- فتق دیسک کمر بیماری نیست که به طور کامل قابل پیشگیری باشد، اما بهتر است تمام افراد سالم از برداشتن و جا به جا کردن اشیای سنگین پرهیز کنند. انجام حرکات ورزشی نیز می تواند احتمال بروز بیماری فتق دیسک را کاهش دهد.
در صورتی که درد کمر داشته باشید و این درد به داخل ران یا ساق تیر بکشد، حتماً به پزشک متخصص مراجعه نمایید.

- راه‌های درمان بیرون زدگی و پارگی دیسک کمر کدام است؟
- اگر بیمار به موقع مراجعه کند و هنوز بیماری خیلی پیشرفت نکرده باشد، در اکثر این بیماران با دادن داروهای شل‌کننده و ضدالتهاب، مراحل حاد برطرف می‌شود.

مرحله بعدی درمان، انجام فیزیوتراپی می‌باشد. متعاقب آن با تقویت عضلات اطراف ستون فقرات به وسیله ورزش یا تحریکات الکتریکی، بار و فشار وارده به ستون فقرات را کم می‌کنیم تا مشکل بیماری کاهش یابد. ولی اگر بیماری دیسک کمر در مراحل  پیشرفته باشد و فرد دچار پارگی و بیرون زدگی و فشار روی ریشه عصبی شده باشد، در این مرحله نمی‌‌توان از روش‌های ذکر شده استفاده کرد. به عبارتی هر کدام از روش‌های درمانی، زمان و مورد خاصی باید داشته باشند تا نتیجه مطلوب گرفته شود؛ به‌طور مثال زمانی که دیسک به ریشه عصبی فشار می‌آورد، ممکن است فیزیوتراپی و ورزش کردن باعث تشدید درد و حتی علایم عصبی و فلج‌های مختلفی شود، بنابراین در این مرحله حتما باید از عمل جراحی استفاده کرد.
- آیا بعد از درمان دیسک کمر، امکان عود مجدد وجود دارد؟
- در تمام روش‌های درمانی دیسک کمر، امکان عود مجدد وجود دارد، ولی معمولاً عودها در سطوح بالا‌تر و پایین‌تر دیسک درمان شده ی قبلی اتفاق می‌افتد. البته گاهی ممکن است در همان سطح قبلی هم اتفاق بیفتد. اگر بیمار مراحل درمان را به خوبی انجام دهد و ورزش‌هایی را که برایش تجویز شده ادامه دهد و وزن خود را نیز کاهش دهد، ممکن است تا آخر عمر هیچ مشکل برایش پیش نیاید، ولی اگر مراحل درمانی را کامل انجام ندهد، امکان عود مجدد وجود دارد. در روش‌های جراحی هم به همین ترتیب می‌باشد. وقتی بیمار عمل می‌شود، به او توصیه می‌شود که به تقویت عضلات بپردازد و در کنار تقویت عضلات فیزیوتراپی را هم ادامه بدهد. نباید وزنه‌های سنگین را بلند کند و کارهای اشتباهی را که قبلا انجام می‌‌داده تکرار کند. در غیر این صورت ممکن است در همان سطح اولیه و یا سطوح دیگر دچار در رفتگی دیسک شود. روش‌های عمل جراحی نیز متفاوت است و از عمل‌های کوچک و بسته تا عمل‌های باز و بزرگ انجام می شود

به عنوان مثال اگر سطح در رفته فقط یک سطح باشد و بیمار لاغر باشد و میزان در رفتگی نیز کم باشد، در این موقع از روش‌های عمل بسته می‌توان استفاده کرد. اگر کمی شدیدتر باشد، از روش‌های میکروسکوپی استفاده می‌کنیم و اگر خیلی شدید باشد و چندین سطح را گرفتار کرده باشد و بیمار چاق نیز باشد، ناچارا باید از روش‌های باز و وسیع استفاده شود.

چگونگی درمان و نوع عمل توسط پزشک تشخیص داده می شود و برای هر بیمار، عمل جراحی متناسب با شرایط وی در نظر گرفته می‌شود.
- عدم درمان به موقع دیسک کمر چه عواقبی ممکن داشته باشد؟
- عدم درمان به موقع دیسک کمر باعث بدتر شدن وضعیت بیمار خواهد شد و درد بیمار را تشدید خواهد کرد. ممکن است به خاطر یک عمل کوچک، مجبور شویم عمل‌های بزرگ‌تری را انجام دهیم و حتی ممکن است باعث تخریب دیسک و تخریب خود مهره و سرخوردگی مهره شود و در نتیجه مجبور شویم که از یک عمل کاملا وسیع، با کار گذاشتن پلاتین و وسایل خاص فلزی در کمر بیمار استفاده کنیم. عدم درمان به موقع ممکن است باعث عوارضی مانند بی‌حس‌های دائمی یا اختلالات حرکتی شود که این عوارض باعث افتادگی پا و کشیدن و لنگی پا خواهد شد.

همچنین عدم درمان به موقع ممکن است باعث ایجاد مشکلات ادراری و مثانه‌ای شود و یا مشکلات اسفنکتر مقعد به وجود بیاورد و بیمار نتواند ادرار و مدفوع خود را نگه دارد. این مشکلات در آقایان باعث ایجاد ناتوانی‌های جنسی هم می‌شود. به علت این که اعصاب مانند دیگر نسوج و پوست قابل ترمیم نمی‌باشند و اگر صدمه ای به آنها برسد، دیگر به حالت اولیه بر نمی‌گردند، بنابراین قبل از صدمه شدید، باید حتما نسبت به درمان اقدام کرد.

- در درمان این بیماران با چه مشکلاتی مواجه هستید؟
- خوشبختانه اکنون در درمان این بیماران با مشکل خاصی مواجه نیستیم و بسیاری از امکانات و وسایل، چه تشخیصی و چه زمانی، موجود می‌باشد. حتی یک سری امکانات قابل حمل و نقل وجود دارد که برای بعضی از بیماران، که نیاز به یک سری وسایل خاص دارند، توسط شرکت‌ها و تکنسین‌های آنها فراهم می‌شود.
توصیه کلی شما به افراد مبتلا و دیگر افراد کدام است؟

بهترین توصیه این است که پیش‌گیری بهتر از درمان می‌باشد. پس در مرحله اول باید سعی کنیم که اصلا مبتلا به این بیماری نشویم. می‌بایستی در این ارتباط تمام مواردی که باعث پیش‌گیری از ایجاد این بیماری می‌شود را رعایت کنیم؛ از جمله ورزش کردن، کاهش وزن، عدم بلند کردن اجسام سنگین و هول دادن اجسامی مانند اتومبیل یا بلند کردن اتومبیل.

ورزش ملایم روزانه داشته باشیم تا بدنمان همیشه در فرم ایده‌ال قرار گیرد و عضلات وضعیت طبیعی را حفظ نمایند و استخوان‌ها دچار پوکی نشوند.

همچنین باید تغذیه مناسبی داشته باشیم (تغذیه مناسب به معنی زیاد خوردن نیست، بلکه به معنی درست خوردن می‌باشد). از میوه‌جات و سبزی‌جات و لبنیات حتماً در وعده‌های غذایی استفاده کنیم. در معرض نور خورشید به مقدار لازم قرار گیریم. درست بنشینیم یا بخوابیم یا راه برویم؛ مثلا موقع مطالعه، پشت‌میز و صندلی قرار بگیریم و اگر می‌خواهیم تلویزیون نگاه کنیم، لم ندهیم یا کج نشویم و یا در تخت خواب و به حالت نیم خیز مطالعه نکنیم. رعایت این موارد باعث می‌شود فشار بر روی دیسک‌های مختلف از جمله دیسک کمر، دیسک گردن و سایر قسمت‌ها، وارد نشود.

برای درمان حتما به موقع اقدام شود، و پزشک طرف مشاوره، فردی باشد که تبحر و اطلاعات کافی داشته باشد. البته به یاد داشته باشید که تنها علت کمردرد، دیسک کمر نمی‌باشد و کمر درد علل بسیار متفاوتی دارد و بر حسب مورد، باید بیماران درمان شوند.

ممکن است علت‌های درد کمر، مشکلات تغذیه‌ای و متابولیکی مانند بیماری دیابت، نقرس یا تمام بیماری‌های التهابی و عفونی و حتی بدخیمی‌ها باشند. بنابراین در صورت بروز کمردرد حتما به پزشک مراجعه کنید تا بر حسب مورد خاص، کمردرد درمان شود.

گروهی از بیماران، اظهار می‌نمایند که نگران فلجی شدن بعد از عمل جراحی هستند، بنابراین باید گفت که به هیچ وجه به اظهارات ناآگاهانه و غیرعلمی اطرافیان توجه نکنند و مطمئن باشند چنان چه برای درمان این بیماری به موقع اقدام کنند، امکان فلجی وجود ندارد. اصولا با پیشرفت‌هایی که در علم پزشکی انجام گرفته (پیشرفت‌های تشخیصی و درمانی)، اصلا فلج بعد از عمل پیش نمی‌آید و به هیچ‌وجه نباید نگران باشند. ولی اگر خیلی دیر به پزشک مراجعه کنند، امکان آسیب‌ جدی به ریشه‌های عصبی در اثر بیرون زدگی‌ها و پاره شدگی‌ها وجود خواهد داشت و ممکن است علایمی مثل افتادگی پا و لنگی پا برایشان ایجاد شود. البته قابل ذکر است چنان چه بیماری افتادگی و لنگی پا و حالت فلج ایجاد شود، مسلما نباید این انتظار باشد که بعد از عمل کاملاً سالم شوند و مانند بقیه افراد راه برود.

به‌طور کلی باید گفت: دیسک کمر بیماری ای نیست که افراد نگران شوند و چنان چه به موقع درمان گردد، حتماً از سلامتی کامل برخوردار خواهند شد.

دیسک کمر و درمان غیر جراحی آن

الف) استراحت:

انواع مختلف استراحت عبارتند از: خوابيدن در بستر، كمربندهاي مخصوص (بريس) و يا حتي برخي ورزش را هم (با مكانيسم برگرداندن قدرت عضلاني و كاهش فشار بر مفاصل مجاور آنها) نوعي درمان استراحتي مي دانند.


استراحت در بستر: گاه درد به حدي شديد است كه بيمار نمي تواند فعاليت‌هاي روزمره را حتماً با استفاده از ضد دردها، آرام بخش‌ها و بستن كمربندهاي مخصوص تحمل كند. در چنين شرايطي بايد او را به بستر فرستاد. بخاطر داشته باشيد كه مفاصل آسيب‌ديده فقرات ،‌وزن بدن را تحمل مي‌كنند ، و تنها راهي كه مي‌تواند فشار را بردارد، استراحت در بستر است.

 طبق بررسي هاي بعمل آمده مشخص شد كه بيشترين كاهش فشار بر ديسك بين مهره اي در حالت خوابيدن روبه بالاست. چرخيدن بدن يا نشستن ، اين اثر را كاهش مي دهند. مطالعات اخير نشان داده اند كه حداكثر مدت زمان لازم براي استراحت در بستر دو تا سه روز است مدت بيشتر از اين مي تواند از طرفي باعث تصوّرات غلط بيمار در مورد بيماريش شود. از طرف ديگر كاهش توده عضلاني و استخواني، همچنين عوارض قلبي ريوي در استراحت هاي طولاني تر شايعترند.
اگر به مسائل فوق، ضربه هاي اقتصادي ناشي از نرفتن بيمار به محل كار را نيز اضافه كنيم اهميت اين مسئله بيشتر مي شود. تعديل فعاليت ها: تعديل فعاليت ها مي‌تواند نقش مهمي در درمان كمردرد ها ايفا كند. خم شدن، يا بلند كردن اشياء سنگين مي توانند كمردرد را تشديد كنند و ممكنست محدود كردن اينگونه كارها بسادگي باعث بهبود درد بيمار شود.


اورتوزها (كمربندهاي مخصوص) : استفاده از كمربندهاي مخصوص (بريس ها) براي درمان كمردرد از همان اوايل پيدايش كمردرد مرسوم بوده است و شايد بتوان بريس هاي متنوع و پيشرفته امروزي را نواد گان كمربندهاي ساده اوليه دانست. بريس ها براي بيحركت كردن فقرات كمري، ثابت كردن حركات غيرطبيعي ، حفظ ترتيب فقرات و اصلاح دفورميتي آنها بكار مي روند. بريس وسيله اي مناسب در درمان خميدگي ستون فقرات به طرفين (اسكوليوزيس) است، اما نمي تواند هيچ يك از اهداف فوق را در درمان حالات دژنراتيو فقرات برآورده نمايد. استفاده روتين از اورتوزها براي درمان كمر درد توصيه نمي شود. بريس ها در كنترل حركات مهره هاي اول تا چهارم (L1-L4) موفقند اما تنها در صورتي مي توانند حركات مهره هاي چهارم‌ ـ پنجم كمري و پنجم كمري ـ اول خارجي (S1/L5 & L4/L5) را مهار كنند كه حداقل يك ران را در بر گرفته باشند. اغلب كمر دردها بمرور زمان خود بخود بهبود مي يابند بشرطي كه با درمانهاي بيمورد و بستن بريس، عضلات كمري و جداره شكم را ضعيف نكرده باشيم.

تراكشن (كشش): قرنهاست كه كشش براي درمان كمر درد مورد استفاده قرار گرفته است ، اساس استفاده از كشش اين تئوريست كه «كشش عضلات و جدا كردن فقرات باعث اثرات مثبتي بر ديسك خواهد شد» حتي برخي معتقدند كه جدا كردن فقرات از هم باعث جا افتادن ديسك برجسته خواهد شد!!! انواع مختلفي از كشش وجود دارند كشش دائمي در بيمارستان ، نوع متناوب در فيزيوتراپي، اتوتراكشن (تحت كنترل بيمار)، و تراكشن هاي جاذبه اي. مقدار وزنه مورد نياز براي تاثير بر ديسك بين مهره اي حداقل 25% وزن بدن است، كه يا بيمار را جابجا خواهد كرد و يا تحمل نخواهد شد. امروزه عقيده بر اينست كه تراكشن ارزش و جايگاه چنداني در درمان كمر درد ندارد.



ب) درمانهاي طبي: معمولاً داروهاي ضد درد، اولين خط درماني در برخورد با كمردردها را به خود اختصاص مي دهند، از جمله داروهاي انتخابي در اين راستا مي توان به استامينوفن، ايبوپروفن، ايندومتاسين و... يا حتي داروهاي مخدر اشاره كرد. امروزه استفاده از داروهاي مخدر خصوصاً در درمان كمردردهاي مزمن توصيه نمي شود، چون باعث افزوده شدن مصرف مزمن مخدرها (اعتياد) به دليل كمردرد مزمن خواهد شد بهمين دليل جايگاه چنداني براي اين داروهاي مخدر قائل نيستند. داروهاي ضد التهابي غير استروئيدي: بعلت اثرات ضد دردي، ضد التهابي و فعاليت ضد تب، اين داروها را مي‌توان از جمله پر مصرف ترين داروها دانست. سنتزپروستاگلاندين‌ها كه عمل حساس سازي پايانه هاي آزاد عصبي و ايجاد درد را بعهده دارند توسط اين داروها مهار مي شود.

بيشترين عارضه اين داروها اثر بر دستگاه گوارش و كليه هاست. اين عوارض در سنين بالاتر شايعترند، در صورت پيدايش عوارض گوارشي، درمانهاي حمايتي مثل بلوكرهاي رسپتورH 2 (سايمتيدين) لازم خواهد بود. احتباس آب نيز از ديگر عوارض اين داروهاست كه مي‌تواند در بيماران هيپرتنسيو(فشار خوني) مشكل آفرين شود. دو تا بيست درصد مصرف كنندگان اين داروها دچار زخم معده يا اثني عشر مي شوند. مصرف اين داروها بايد ده روز قبل از عمل جراحي قطع شود تا اثرات ضد پلاكتي آنها كاهش يابد..

كورتيكواستروئيدها: اكثراً سعي بر عدم استفاده از اين داروهاست. بعضاً يك درد راديكولر حاد چندان شديد است كه برنامه درماني كوتاه مدت تهاجمي سه تا هفت روزه را طلب مي كند. بايد مراقب باشيم كه به تجويز اين داروها عادت نكنيم. شل كننده هاي عضلاني: اين داروها نيز دردرمان كمردرد جايگاه شايعي را به خود اختصاص داده‌اند محل تاثير واقعي اين داروها، سيستم اعصاب مركزي است.

 ضد افسردگي ها: بسياري از بيمارانيكه از كمردردهاي مزمن رنج مي برند، درجاتي از افسردگي را نشان مي دهند. ضد افسردگي ها با افزايش توليد سروتونين در سيستم اعصاب مركزي، باعث مهار درد مي شوند. همچنين ضدافسردگي ها با افزايش فعاليت سيستم مخدرهاي درون بدن و كاهش اضطراب، و گرفتگي عضلاني، در بهبودي بيمار موثرند. به عوارض جانبي و تداخل اثر اين داروها، خصوصاً با داروهاي ضد فشار خون و ضد افزايش فشار داخل چشم(گلوكوم) توجه داشته باشيد. ج) كمپرس سرد يا گرم: يخ: قطعات يخ با كاهش سيركولاسيون منطقه، باعث كاهش تورم، اسپاسم و در نهايت درد مي شود. يخ را مي توان بصورت ماساژ و آن هم فقط براي دردهاي حاد كمر مورد استفاده قرار داد.


 گرما: گرما مي تواند سطحي (مادون قرمز، يا كيسه آب گرم) يا عمقي (اولتراسوند يا دياترمي باموج كوتاه) باشد. گرما با افزايش جريان خون در منطقه ملتهب يا آسيب ديده، متابوليت‌هاي سمي را از محيط دور كرده ، اكسيژن رساني را بهبود مي‌بخشد.گرما همچنين باعث افزايش قابليت كشش كلاژني مي شود كه بدينوسيله در افزايش قابليت انعطاف نسوج كمك مي كند. توجه: استفاده از گرما را در فاز حاد آسيب پيشنهاد نمي كنيم!


د) مانيپولاسيون، ماساژ و فيزيوتراپي: كسانيكه به مانيپولاسيون و كايروپراكتيس اعتقاد دارند. انجام حركات پاسيو، شديد و ناگهاني، بيشتر از محدوده طبيعي را براي تقويت عضلات موثر مي دانند. ازجمله عواقب خطرناك اين روش مي توان به هر نياسيون شديد ديسك بين مهره‌اي و ايجاد علائم عصبي در موارديكه ضايعه فشارنده مثل تومور يا ديسك برجسته عامل مولد درد باشد اشاره كرد. برخي مقالات، مانيپولاسيون توسط افراد كاركشته و وارد را در بهبودي كمردردهاي حاد (نه مزمن) موثر مي دانند. مانيپولاسيون در مبتلايان به ديسك هر نيه شده بزرگ، مبتلايان به علائم عصبي ناشي از ديسك يا در حضور اوستئوپروز و نيز دريافت كنندگان داروهاي ضد انعقادي توصيه نمي شود.


فيزيوتراپي: فيزيوتراپي شيوه درماني ديگريست كه در آن يا حركات آهسته تر و محتاطانه تر مفاصل بصورت كنترل شده، سعي مي شود بتدريج مقدار حركت مفصل را افزايش داده و به محدوده طبيعي برسانيم براي اين كار روش هاي مختلفي وجود دارد. ورزش هاي فلكسيوني ويليامز: براي تقويت عضلات شكمي و كاهش قوس زياد كمر بكار مي رود و باعث باز شدن سوراخهاي بين مهره اي و فاست ها مي شود.

 ورزش هاي اكتسانسيوني مك كنزي: اين ورزش ها براي بازگرداندن هسته هرنيه شده ديسك بين مهره اي به محل خود بكار مي روند. فيزيوتراپيست ها معتقدند كه در صورت تاثير مناسب ورزش هاي اكستانسيوني، درد سنتزاليزه شده و از آن پس مي توان ورزش هاي ويليامز را براي از بين بردن اين درد سنتزاليزه در پايين كمر مورد استفاده قرار داد. ورزشهاي ويليامز بيشتر براي بهبودكمر دردهائي كه با راه رفتن يا ايستادن تشديد مي شوند موثرند. اما ورزش هاي مك كنزي به دردهائي اثر مي كنند كه با پا تير ميكشند و با نشستن بدتر مي شوند.

 

 هـ ) درمان تزريقي:استفاده از این تزریقات در بسیاری از موارد سبب کاهش التهاب و فشار دیسک روی عصب شده و روند ترمیم را بهبود می بخشند.برای ایجاد اثر درمانی این روش باید توسط فوق تخصص درد و در تحت فلوروسکوژی انجام شود.

و) تحريك الكتريكي (TENS) : اساس اين روش تئوري gate است كه استفاده از تحريكات الكتريكي را موجب بسته شدن دريچه هاي انتقال ايمپالس هاي درد مي داند.


 ز) طب سوزني: امكان دارد اين روش با تحريك آزاد شدن اندورفين ها اثر خود را اعمال كند، تاثير بر انتقال ايمپالس هاي درد نيز مكانيسم احتمالي ديگر تاثير اين نوع درمان است. ح) تغذيه و كمر درد: اغلب بيماران در مورد نقش تغذيه در بهبودي كمردرد مي پرسند. غير از توصيه هائي كه براي بيماران مبتلا به پوكي استخوان مي شود.

همچنين تذكر اهميت كاهش وزن در افراد چاق، توصيه ديگر براي اين بيماران بنظر نميرسد.

 ط) بيوفيدبك Relaxation Therapy اغلب مبتلايان به كمردرد در جاتي از افسردگي را دارند، و در اين راستا حساسيت گيرنده هاي درد و درك شدت آن افزايش مي بايد. بعبارت ديگر ايمپالس هاي ضعيف درجات بالاتري از پاسخ را باعث مي‌شوند. در اين روشهاي درماني سعي مي شود زمينه هاي روحي براي مبارزه با درد تقويت شود.

 پيشگيري از كمردرد: جمله معروف «پيشگيري بهتر از درمان است» در مورد كمردرد هم صدق مي كند. اما بايد توجه داشت كه متاسفانه پيرشدن يا Aging وضعيتي طبيعي و اجتناب ناپذير است كه در هشتاد درصد جمعيت، درجاتي از كمردرد را پديد مي آورد.

اما بايد توجه داشته باشيم كه اجتناب از سيگار، حفظ وزن در محدوده طبيعي ، استفاده صحيح از ستون فقرات، درست نشستن، درست ايستادن، ورزش صحيح و... در كاهش شيوع كمردرد موثرند. مدت درمان طبي: اغلب علل كمردرد غير از تنگي كانال نخاعي و ديسكهاي بزرگ برجسته خودبخود محدود شونده هستند. امروزه مگر در موارد خاص كه جراحان و متخصصان مربوطه آنها را بخوبي مي دانند، بايد حداقل شش هفته درمان طبي مناسب قبل از پيشنهاد به عمل جراحي صورت گيرد.

البته باز هم بر اين نكته تاكيد مي كنيم كه در برخي شرايط مثلاً وجود علائم عصبي خصوصاً اگر پيش رونده باشند. وجود علائم درگيري اسفنكتري و... جراحي زودرس براي بيمار ارزشمند خواهد بود.


منبع:پرستار فردا

ارائه جدیدترین روش‌های درمان آرتروز، دیسک و کمر درد

ارائه جدیدترین روش‌های درمان آرتروز، دیسک و کمر درد شانزدهمین کنگره طب فیزیکی با ارائه جدیدترین روش‌های درمان آرتروز، دیسک و کمر درد آذرماه در تهران برگزار می‌شود.

به گزارش خبرنگار مهر، شانزدهمین کنگره سراسری طب فیزیکی، توانبخشی و الکترودیاگنوز ایران از 22 تا 24 آذرماه جاری از سوی انجمن طب فیزیکی و توانبخشی ایران و دانشگاه علوم پزشکی ارتش و با همکاری گروه‌های آموزشی طب فیزیکی و توانبخشی در دانشگاه علوم پزشکی ارتش برگزار می‌شود.

در این راستا دبیرعلمی شانزدهمین کنگره طب فیزیکی، توانبخشی و الکترودیاگنوز ایران با اعلام ارائه جدیدترین راهکارهای درمانی کمردردهای حاد، آرتروز و دیسک بر به کارگیری روش‌های پیشگیری از جمله اصلاح شیوه زندگی و ورزش درمانی تاکید کرد و گفت: عدم تشخیص ودرمان زودهنگام، مشکلی چون کمردرد را تبدیل به یک منبع درد مزمن با دشواری‌های درمانی مضاعف خواهد کرد.

دکتر پرویز مژگانی با اشاره به محورهای این کنگره ادامه داد: توانبخشی عصبی-عضلانی- اسکلتی و قلبی- ریوی، توانبخشی در حوادث، سوانح و طب نظامی، کنترل درد، طبقه‌بندی بین‌المللی عملکرد، تازه‌های الکترودیاگنوز، توانبخشی سالمندان، سونوگرافی نوروموسکولواسکلتال، مهندسی توانبخشی و فناوری‌های نوین در توانبخشی و پزشک خانواده و طب توانبخشی از جمله مهمترین محورهای مورد بحث در این کنگره پیش‌رو هستند.

 

دبیر علمی شانزدهمین کنگره طب فیزیکی، توانبخشی و الکترودیاگنوز ایران افزود: با توجه به اینکه سازمان بهداشت جهانی عنوان روز جهانی سلامت امسال را "سالمندی و سلامت" تعیین کرده، بخش عمده‌ای از مشکلات سالمندان نیازمند مداخلات پیشگیرانه یا درمانی همچون توانبخشی‌های عصبی-عضلانی-اسکلتی و قلبی-ریوی است از این رو "توانبخشی سالمندان" به عنوان موضوع ویژه در کنگره به بحث گذاشته می‌شود.

 

وی با بیان اینکه شانزدهمین کنگره طب فیزیکی، توانبخشی و الکترودیاگنوز ایران از حضور اساتید و سخنرانان خارجی بهره مند خواهد شد اظهار داشت: تا به امروز مقالاتی از کشورهای آسیایی، آمریکای شمالی و اروپایی به دبیرخانه کنگره رسیده و امید است بتوانیم میزبان اساتید و سخنرانانی از کشورهایی نظیر فرانسه، سوئیس، ایالات متحده و چین باشیم.

 

مژگانی با اشاره به اثرات طب فیزیکی در درمان آرتروز و دردهای عضلانی و اسکلتی و بهبود ناتوانی شدید ناشی از آسیب نخاعی، قطع عضو و بیماری ام.اس، اظهار داشت: تشخیص زودهنگام ضایعات عصبی با استفاده از  روش‌های الکترو دیاگنوز کمک مناسبی به ما می‌کنند و در این کنگره نیز مقالات متعددی در این زمینه ارائه شده است.

 

منبع:خبر گزاری مهر